Σχεδόν καθημερινά, Σύροι και Ιρακινοί ή Σύροι και Αφγανοί ή Αφγανοί και Ιρακινοί ή Μαροκινοί και Αφγανοί επιδίδονται σε πετροπόλεμο, μαχαιρώματα, ξύλο, σπάνε τα με πολύ κόπο στημένα υπαίθρια ιατρεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και τις τόσες υποδομές που κατά κύριο λόγο οι πολίτες με δωρεές και από το υστέρημά τους έστησαν, προκειμένου να ανακουφίσουν τη δυστυχία τους εδώ που βρέθηκαν, μετά κόπων και βασάνων, στο αιώνιο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλον αυτόν τον καιρό, και πολύ περισσότερο από πέρυσι το καλοκαίρι και όλον τον χειμώνα, οι κάτοικοι στα νησιά μας κυρίως αλλά και εκείνοι κοντά στα σύνορα με την πΓΔΜ, δεν περιέβαλαν με αγάπη τους ανθρώπους που εγκλωβίστηκαν εκεί. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι κάτοικοι της Μυτιλήνης και της Χίου έμειναν αμέτοχοι στο δράμα των προσφύγων που έφταναν μισοπνιγμένοι στο νησί τους. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι έπεφταν μέρα και νύχτα στα κύματα για μήνες για να διασώσουν παιδιά. Παρά το γεγονός ότι ο τουρισμός στα νησιά έχει δεχθεί τεράστιο πλήγμα, οι κάτοικοί τους βρέθηκαν πρώτοι αντιμέτωποι με το ευρωπαϊκό πρόβλημα και το διαχειρίστηκαν με περίσσια ανθρωπιά.

Κανείς, επίσης, δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι οι κάτοικοι της Ειδομένης που βρήκαν τα σπίτια τους παραβιασμένα και τα υπάρχοντά τους λεηλατημένα έχουν δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν. Και ότι επιβάλλεται να προστατευθούν οι ίδιοι και οι περιουσίες τους από την παραβατική συμπεριφορά οποιουδήποτε.

Ωστόσο, επειδή καμιά τριανταριά πολίτες διαμαρτυρήθηκαν χθες για τη μεταφορά μεταναστών σε μια συγκεκριμένη περιοχή στη Χίο, τα ΜΑΤ έπρεπε να στείλουν τρεις από αυτούς στο νοσοκομείο. Δηλαδή, σου λέει το κράτος: έχεις επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος ενός προβλήματος εθνικού και ευρωπαϊκού, έχεις τραβήξει τα πάνδεινα. Και τολμάς και διαμαρτύρεσαι; Αντί για «ευχαριστώ» για την προφορά σου όλον αυτόν τον καιρό, θα φας ξύλο.

Διότι δεν έχεις δικαίωμα να διαμαρτυρηθείς ούτε να κουραστείς. Δεν έχεις δικαίωμα να φέρεις αντίρρηση, δεν έχεις δικαίωμα να πεις «φτάνει». Δεν έχεις δικαίωμα να απαιτήσεις η κυβέρνηση επιτέλους να πάρει τα πράγματα στα χέρια της. Εξάλλου, περνάς εκπληκτικά στην Ελλάδα. Δεν είσαι άνεργος, δεν κινδυνεύει το σπίτι σου με κατάσχεση, έχεις τρομερές υποδομές Υγείας, έχεις δασκάλους στο σχολείο των παιδιών σου, έχεις τα πάντα, βρε! Τι διαμαρτύρεσαι; Και τι θα πει κουράστηκες να προσφέρεις;

Αυτό που ο κόσμος καταλαβαίνει, είναι: είσαι Έλληνας, τρως ξύλο. Είσαι Μαροκινός και τα κάνεις γυαλιά-καρφιά στον καταυλισμό, σε χαϊδεύουν. Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.

Στα επεισόδια του Σαββατοκύριακου με τα μαχαιρώματα στον Πειραιά, πήρε κάμποση ώρα στην Αστυνομία να επέμβει. Ο Δήμος Πειραιώς εγκατέλειψε τη θέση του στο λιμάνι διαμαρτυρόμενος για το μπάχαλο, όπως και πολλές σοβαρές ΜΚΟ που είδαν τα καταλύματα και τις υπαίθριες εγκαταστάσεις τους να καταστρέφονται. Πλησιάζει Πάσχα και το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας είναι ένα απέραντο βρώμικο στρατόπεδο έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα ώρα και στιγμή. Και η κυβέρνηση αποτυγχάνει να ελέγξει τις ΜΚΟ, να μαζέψει τους ταραχοποιούς, να είναι παρούσα στα συσσίτια ώστε να μην σερβίρεται μουχλιασμένο φαγητό στην Ειδομένη και ξεσπούν ταραχές.

Αν το αίσθημα του «κερατά και δαρμένου» επικρατήσει στην ελληνική κοινωνία, υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος η ανοχή και η υπομονή να εξαντληθούν, με συνέπειες απρόβλεπτες. Δεν είναι δυνατόν να ζητεί το κράτος οι πολίτες να γυρίσουν και το άλλο μάγουλο. Οι κατραπακιές και οι μπάτσες είναι καθημερινές από κάθε κατεύθυνση. Το βάρος του προσφυγικού προφανώς πρέπει να κατανεμηθεί δίκαια σε Δήμους και Περιφέρειες. Αλλά η κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να πείσει τους πολίτες να δεχθούν να φιλοξενήσουν πρόσφυγες και μετανάστες με το να καταστέλλει βίαια τις όποιες αντιδράσεις. Και μάλιστα εκείνους που βιώνουν πιο έντονα το πρόβλημα, που έχουν προσφέρει τα μέγιστα και κάποτε έρχεται η στιγμή που θα πουν «φτάνει, ως εδώ».

(Το σκίτσο του Ηλία Μακρή)

Γαλανιάδη Εύα