Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό μοναδικόν καί ἀνεπανάληπτον Μυστήριον πού ὑπερβαίνει κάθε λογικήν ἔννοιαν καί ἐκπλήσσει ἀκόμα καί τόν νοῦν τῶν ὑπερκοσμίων δυνάμεων «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ υἱός ἀνθρώπου γίνεται» καί ἡ Ἐκκλησία μας ὁμολογεῖ «Μυστήριον ξένον ὁρῶ καί παράδοξον», οἱ δέ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύουν καί λέγουν τό Μυστήριον τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι Μυστήριον ταπεινώσεως καί πτωχεύσεως τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἄλλωστε ἐπισφραγίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «Γινώσκετε γάρ τήν χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι δι’ ὑμᾶς ἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτίσητε».

Ὁ Θεός πού ἦταν πλούσιος σέ δόξα καί μεγαλωσύνη ἔγινε ἑκουσίως πτωχός γιά κάθε ἄνθρωπο καί γεννήθηκε μέσα σέ συνθῆκες τῆς μεγαλύτερης πτωχείας καί ταπεινώσεως. Ἄρχισε τή ζωή Του διωκόμενος, ὑστερούμενος καί θλιβόμενος. Ἐξῆλθε στόν κόσμο συκοφαντούμενος, ἀμφισβητούμενος καί ἐπαπειλούμενος. Διῆλθεν, βέβαια, τή ζωή του εὐεργετῶν καί ἰώμενος, ἀλλά εἰσέπραττε ἀπό τούς εὐεργετουμένους του τήν ἀχαριστία καί τήν ἄρνησι καί ἔζησε ὡς ταπεινός καί ἔσχατος καί ἔφθασε στό ἀποκορύφωμα τῆς ἔσχατης ταπεινώσεως τόν Σταυρόν καί τόν θάνατον, καί ὅλα αὐτά τά ὑπέμεινε διά νά σώση τόν ἄνθρωπον καί ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος «Ἑκουσίως ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, ἵνα τόν ἄνθρωπον Θεόν ἀπεργάσηται».
Ὅμως ὅλοι ἐμεῖς ἀπό τήν πλουτιστικήν αὐτήν πτωχείαν τοῦ Θεοῦ δέν ἐδιδάχθημεν τίποτε καί εἰδικά ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἐκτροχιαστήκαμε ἀπό τό δρόμο τῆς μιμήσεως τοῦ Χριστοῦ καί μέ τά ὑπερφίαλα οἰκονομικά μας προγράμματα καί μέ τόν ἀσυλόγιστο δανεισμό καί τήν ἄσωτη σπατάλη μας καί τήν ἀλαζονεία τῆς εὐμάρειας ἐπαχύνθημεν εἰς τόν νοῦν καί τήν γαστέρα καί ἀπελακτήσαμε τόν Θεόν. Εἴπαμε ὅτι μόνοι μας θά δημιουργήσωμε ἕναν καινούργιο Παράδεισο καί πέσαμε μέσα σέ μιά φοβερή κόλασι. Πιστέψαμε ἐκείνους πού μᾶς ὑποσχέθηκαν ὅτι θά μᾶς φέρουν καλύτερες ἡμέρες καί μᾶς  φόρτωσαν μέ φόρους ἐπαχθεῖς καί δυσβάστακτους. Νομίσαμε ὅτι θά ζήσουμε μιά ζωή εὐτυχισμένη καί χαρούμενη καί ζοῦμε ἀπελπισμένοι μιά ζωή ἀπελπισίας καί χωρίς ἐλπίδα σωτηρίας.
Ποιός θά μᾶς σώση ἀπό τήν τραγική αὐτή κατάστασι; Τά δάνεια τῶν εὐρωπαίων; Τά ὁμόλογα τῶν τραπεζιτῶν ἤ οἱ ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν;
Τίποτα ἀπ’ ὅλα αὐτά γιατί ὅλοι μᾶς γέλασαν φοβερά  καί μᾶς σπᾶσαν τῆς ψυχῆς τά φτερά.
Μιά ἐλπίδα σωτηρίας ὑπάρχει. Ἕνας εἶναι ὁ Σωτήρας καί ὁ Λυτρωτής μας. Μᾶς τόν ἀνήγγειλε ὁ Ἄγγελος στή  Βηθλεέμ. «Μή φοβεῖσθε, ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην,  ἥτις ἐστί παντί τῶ Λαῶ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστί Χριστός Κύριος». Σωτήρας μας, λοιπόν εἶναι ὁ Χριστός.  Γι’ αὐτό, «Δεῦτε ἴδωμεν  πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός».
            Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

† Ὁ Μαντινείας καί Κυνουρίας   α λ ε ξ α ν δ ρ ο ς

  Tριπολις
 

Xριστούγεννα 2011