Οι ρεματιές και κυρίως η κεντρική ρεματιά του χωριού, ήταν η κύρια αιτία για την εγκατάσταση των πρώτων οικιστών στο χωριό μας, πριν από 150 περίπου χρόνια.

Το ποτάμι που ρέει μέσα σε αυτή, προσέφερε και προσφέρει ζωή σε τούτον τον τόπο. Απαράμιλλη  ομορφιά, αλλά κυρίως νερό για την ύδρευση του χωριού, για την άρδευση των περιβολιών και παλιότερα για τη λειτουργία των τεσσάρων νερόμυλων, για το πλύσιμο χονδρών υφασμάτων μέσα στις γούρνες και πάνω στους πλακιάδες.

Ο Καλλίστρατος Καλλούτσης στα «ΚΥΝΟΥΡΙAΚΑ – ΑΘΗΝΑ 1930», την είχε υμνήσει, γράφοντας  χαρακτηριστικά για το χωριό μας: «… κείται τούτο επί μιας πλαγιάς, κάτωθεν της οποίας ρέει μικρό ποταμάκι, εκ του ύδατος του οποίου κινούνται τρεις υδρόμυλοι.

Αναμφιβόλως η ρεματιά αυτή είναι πολύ ρομαντική ιδίως κατά την Άνοιξη, ότε οι καρυδιές, ροδιές, πλατάνες και τα άλλα οπωροφόρα δένδρα κρύπτουν μέσα εις το σύσκιο αυτό μέρος τα πιο καλλικέλαδα πτηνά.

Κοσσύφια και αηδόνια κάτω από τα πυκνά φυλλώματα των δροσερών δένδρων και υπό τον ρυθμικόν μουρμουρισμόν των κελαριζούντων υδάτων, ψάλλουν με τας μελωδικάς των φωνάς το χαρούμενο Ανοιξιάτικο τραγούδι και σκορπούν γύρω μια γλυκιά ευχαρίστηση….»

Σήμερα, το βουητό των ποταμιών που ρέουν μέσα σε αυτή, προκαλεί σε όλους μια ευχάριστη συντροφιά και πλούσια συναισθήματα. Επιπλέον, ανασύρει στη μνήμη των γερόντων ευχάριστες αναμνήσεις απ΄ τον παλιό καλό καιρό, ενώ στους λίγους φυσιολάτρες αποτελεί αφορμή για να κατηφορίσουν στα έγκατα αυτής και να περπατήσουν δίπλα στο ποτάμι, γαληνεύοντας και ηρεμώντας, εκστασιαζόμενοι από την σπάνια φυσική ομορφιά.

(ΠΗΓΗ: agiasofiablog.gr, όπου περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο)