Άλλη μια πολύωρη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου έληξε χθες άδοξα!!!

Ένα Πε.Συ.Π., που δείχνει να μην έχει βρει το βηματισμό του, οδηγείτε με μαθηματική ακρίβεια στη ραγδαία απαξίωση του κύρους του, που ειλικρινά, δεν ξέρω αν λαμβάνει τα μηνύματα της κοινωνίας, που αναρωτιέται «τι κάνετε εκεί μέσα?» και είναι έτοιμη να μας γυρίσει τη πλάτη….

Το λέω αυτό, γιατί πραγματικά εξεπλάγην που δεν καταφέραμε σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, να ψηφίσουμε ΟΜΟΦΩΝΑ! Γιατί τέτοια ψηφίσματα, για να είναι ισχυρά, πρέπει να είναι και ΟΜΟΦΩΝΑ!

Το λέω επίσης, γιατί άκουσα τον Περιφερειάρχη μας, τον πρώτο πολίτη της περιοχής μας, να δηλώνει χαλαρά και με ελαφρά τη καρδία, πως αυτή η συνεδρίαση είναι άνευ ουσίας!!!!

Τόσο λάθος έκαναν όλες οι παρατάξεις; Ρωτώ, ειλικρινά, τα μέλη της παράταξης Νίκα, που δεν τοποθετήθηκε ΚΑΝΕΝΑΣ επι του θέματος. Δεν σας αφορά το θέμα; Δεν σας αγγίζει εκεί στα «ψηλά» έδρανα της εξουσίας σας; Γιατί ήρθαν εδώ, τόσοι πολίτες; Σύσσωμη σχεδόν η ΓΕΝΟΠ; Γιατί συνεδριάζουν σε πανικό τα Δημοτικά Συμβούλια των ενεργειακών Δήμων της χώρας και τα συνδικάτα των περιοχών που πλήττονται. Προφανώς και δεν ασχολείστε με το λαό αγαπητοί μου.

Γι’ αυτό και υπήρξε μεθόδευση, όταν είδατε πως μάλλον θα περάσει ένα αντικυβερνητικό και φιλολαϊκό ψήφισμα,που καλεί σε συστράτευση και αγώνα, να «σπάσετε» τη συνεδρίαση για τυπολατρικούς λόγους και ροκανίζοντας τον πολύτιμο χρόνο με ανούσιες κοκορομαχίες για τους πολλούς, με φωνές και εντάσεις που δεν αφορούσαν το θέμα, αλλά εξασφάλιζαν τη τηλεοπτική σας προβολή και τους εγωισμούς σας σε προσωπικές κόντρες.

Και αφού δεν μπήκατε κάποιοι στον κόπο, να έρθετε διαβασμένοι για το θέμα ή έστω δεν κάτσατε να ακούσετε με προσοχή και ανοιχτά μυαλά και μάτια, χωρίς τις κομματικές σας παρωπίδες, τα όσα λέγονταν από τους προσκεκλημένους τοπικούς
άρχοντες της Μεγαλόπολης, τους Συνδικαλιστές της ΔΕΗ, τους απλούς πολίτες της Μεγαλόπολης και τον κοσμάκι, τον εργάτη των Ορυχείων και της βάρδιας που περίμενε με αγωνία την απόφαση, να τα συνοψίσουμε, αλλά και να τα ομαδοποιήσουμε.

Συνεδριάζαμε έξι ώρες, ουσιαστικά μη γνωρίζοντας τι μέλλει γενέσθαι από τη Κυβέρνηση των Νεοφιλελεύθερων πολιτικών!

Συνεδριάζαμε, χθες έξι ώρες, σε μια έκτακτη- ειδική συνεδρίαση, μετά την πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού της χώρας Κυρ. Μητσοτάκη από το βήμα του Ο.Η.Ε. στη Ν. Υόρκη.

Έκπληκτοι πληροφορηθήκαμε στις δηλώσεις του, για την πρόθεση της Κυβέρνησης για πρόωρη και βίαιη παύση λειτουργίας όλων των λιγνιτικών Ατμοηλεκτρικών Σταθμών της ΔΕΗ εως το 2028!!!!

Και αναρωτιέμαι, σε ποια μελέτη, σε ποιόν προγραμματισμό, στηρίζεται μια τόσο σοβαρή πολιτική απόφαση, που ανατρέπει όλα τα δεδομένα?

Δεν υπήρξε ποτέ το προηγούμενο χρονικό διάστημα, ούτε προεκλογικά αναφορά σε αυτόν το στόχο, ούτε στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης.
 Συνεπώς σε όλους γεννιούνται ερωτήματα :
⦁    Ποιος το έθεσε, ποιος το σχεδίασε, ποιος το δρομολογεί και τελικά ποιος τους το επέβαλλε αυτό το project «ΑΙΦΝΙΔΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ»;
⦁    Με τι όρους, με τι οφέλη και για ποιους;
⦁    Πως εξαγγέλλει, τέτοια μέτρα ενώ ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί ο νέος Εθνικός Ενεργειακός Σχεδιασμός, δεν έχει συνταχθεί το νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια & το κλίμα, που αναμένεται στο τέλος του χρόνου;
⦁    Πως παίρνει τέτοια απόφαση για τη ΔΕΗ, ερήμην αυτής;
⦁    Πως προχωρά σε τροποποίηση του εγκεκριμένου και σε ισχύ, σχεδίου του ΕΣΕΚ 2018 (Εθνικο Συμβούλιο για την Ενέργεια και το Κλίμα) χωρίς τη συμμετοχή της ΔΕΗ σε αυτό;

Παράλληλα όμως:
Συνεδριάζαμε, για ακόμη μια φορά, για μια ιστορία που ξεκινά από πολύ παλιά…για το ίδιο παλιό πρόβλημα που το ξανασυναντάμε πάλι και πάλι, σε μια αργόσυρτη, μια μακρόσυρτη διαδικασία διάρκειας τουλάχιστον 2 δεκαετιών. Από το 1993,

που η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, συνδύασε την κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην ενέργεια, τη ρουσφετολογική «υπερφόρτωση» της ΔΕΗ με κάποιες χιλιάδες διοικητικούς υπαλλήλους (6.000 νομίζω) στα γραφεία των Αθηνών και τη διάλυση του ασφαλιστικού της και αργότερα τη διάλυση του ασφαλιστικού της.

Είκοσι χρόνια ζούμε, τις διαδικασίες που περιελάμβαναν:
⦁    τ ο ν  τ ε μ α χ ι σ μ ό   κ α ι   μ ε τ οχ οπ ο ί η σ η τ η ς ε π ι χ ε ί ρ η σ η ς , με προκλητικά δυσμενείς συμφωνίες με ιδιώτες εργολάβους,
⦁    ε κ β ι α σ τ ι κ έ ς παραχωρήσεις σε μεγάλα πολυεθνικά κεφάλαια και
⦁    έ ν α ν      α δ ι ά κ οπ ο      ε π ι κ ο ι ν ω ν ι α κ ό π όλ ε μ ο με σκοπό την απαξίωση της εταιρίας και του συνδικαλισμού της.

Αυτά ήταν τα έργα του ελληνικού πελατειακού πολιτικού συστήματος που μας οδήγησε στη σημερινή κατάτασταση.

Στα 20 αυτά χρόνια, ζήσαμε και άλλα πολλά. Είδαμε τη περιοχή μας να μη «πολύ-συνεδριάζε» για τη Μικρή ΔΕΗ…γιατί δεν μας αφορούσε λέγανε κάποιοι! Είδαμε πιο πρόσφατα, να αντιδρούν για να αντιδράσουν, να αντιδρούν με ψηφοθηρικό σκεπτικό και προ-εκλογικά κίνητρα ή και να μην αντιδρούν και να κρύβονται, στη τελευταία κρίση της ΔΕΗ και της περιοχής μας…αλλά και πάλι …επιφανειακά, για τα μάτια του κόσμου! Και αυτό φάνηκε και στο χθεσινό ΠεΣυΠ, πάλι, όπου θεσμικά περιμέναμε τη τοποθέτηση του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου, που με το ζόρι μίλησε, για να μην ενοχλήσει τη Κυβέρνησή του, τον Περιφερειάρχη του και όλα τα γαλάζια παιδιά που βρίσκονταν εκεί μέσα.

Το αποτέλεσμα αυτών των δράσεων ή των «μη δράσεων» μας οδήγησε στο σήμερα! Γι’ αυτό, δεν έχουμε δικαίωμα να επαναλάβουμε τα λάθη των προηγούμενων. Δεν πρέπει πλέον, να ανεχτούμε τυχόν λάθη! Γιατί αυτή η ιστορία είχε παρελθόν, έχει παρόν αλλά δεν θα έχει μέλλον! Δεν πρέπει να ανεχτούμε για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, που απαιτεί εθνικό σχέδιο διαχείρισης αιφνιδιαστικές αποφάσεις ερήμην της Αυτοδιοίκησης, των εργαζομένων, των τοπικών κοινωνιών, των επιστημονικών φορέων και των Ειδικών.

Αν πάμε σε οποιαδήποτε διεκδίκηση, σε οποιονδήποτε αγώνα, χωρίς ενότητα και κοινή στόχευση, για άλλη μια φορά θα ηττηθούμε, αλλά αυτή η φορά θα είναι η τελευταία.

Καλούμαστε από τις εξελίξεις και τη κοινωνία, πρώτιστα σαν πολίτες και σαν πολιτικό όργανο να τοποθετηθούμε αλλά και να βάλλουμε τη βάση και να συντονίσουμε την ύστατη μάχη. Πρέπει να γίνει σαφές, πως τώρα ξεκινάμε, δεν τελειώσαμε με ένα ψήφισμα.

Πρέπει να κερδίσουμε…διαφορετικά, σε κάποιο από τα επόμενα Περιφερειακά Συμβούλια, θα είμαστε εδώ και θα κλαίμε πάνω από τρία πτώματα, μέσα στο ίδιο φέρετρο:
⦁    το πρώτο της ΔΕΗ, των ανθρώπων της, της χώρας και της εθνικής οικονομίας
⦁    το δεύτερο της Μεγαλόπολης και
⦁    το τρίτο της ουτοπίας της Μεταλιγνιτικής Εποχής.

Και τότε, τι θα μπορούμε να κάνουμε; Τίποτα….. Υποκριτικά μόνο, θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για να τιμήσουμε αυτούς τους νεκρούς!

Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να τεθούν ρεαλιστικοί στόχοι και να αναλάβουμε όλοι όποιες ευθύνες μας αναλογούν. Πρέπει να ξεχωρίσουμε και να κάνουμε ευδιάκριτους τους στόχους που θέλουμε να πετύχουμε τόσο τους πολιτικούς όσο και τους πιο πρακτικούς και εκτελεστικούς.

Σαν πολιτικό όργανο, σαν εκφραστές τις τοπικής μας κοινωνίας, μαζί με τα συνδικάτα, το Δήμο, τους παραγωγικούς και επιστημονικούς φορείς, τους εργαζόμενους και τη κοινωνία.

Πρακτικά τώρα: Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον «Αιφνίδιο Θάνατο» και στους τρεις τουλάχιστον άξονες που διακρίνουμε ότι επηρεάζει, για να γίνουμε αποτελεσματικοί και να ξέρουμε για τι μιλάμε, ξεκάθαρα, ευδιάκριτα και στοχευμένα. Δηλαδή, παρόλο που το πρόβλημα είναι ένα, και ως ένα θα αντιμετωπιστεί, καλό θα ήταν να το δούμε, σ’  επι μέρους  σε 3 άξονες. Και Εξηγούμαι:

 Πρώτος: οι συνέπειες στη ΔΕΗ και στους ανθρώπους της, οι συνέπειες στην Εθνική Οικονομία και τη Χώρα.

 Δεύτερος: οι συνέπειες στη Μεγαλόπολη και την ευρύτερη περιοχή

 Τρίτος: οι συνέπειες από την αιφνίδια και μη ομαλή μετάβαση στη μεταλιγνιτική εποχή και

Και τονίζω, πως δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να ξεχωρίσουμε ή να παραλείψουμε κάποιον, γιατί αυτό επιχειρήθηκε τις προηγούμενες ημέρες, αρχίζοντας να παρουσιάζονται Master Plans της επόμενης μέρας, αλλά και σήμερα, εδώ τώρα αυτό επιχειρείται. Ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, για να εστιάσει στον Τρίτο άξονα, του σχεδιασμού της Μεταλιγνιτικής Εποχής! Τι ωραία που ακούγεται; Πόσο διαφέρει όμως από τη πραγματικότητα!!!

Σεβόμενοι, τη λογική, τη πατρίδα μας, τη κοινωνία, τους εργαζόμενους, τις Διεθνείς Συμφωνίες για το Περιβάλλον και τη Κλιματική αλλαγή, και κυρίως το μέλλον των παιδιών μας, συνοπτικά και χωρίς τα τεχνικά, στατιστικά και οικονομικά στοιχεία, αναφέρω συνοπτικά τι σημαίνει ο αιφνίδιος θάνατος για κάθε πυλώνα του προβλήματος. Ποια τα ζητήματα τα οποία ανακύπτουν και που θα βρεθούμε αντιμέτωποι άμεσα.

 ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΗ & ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ – ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ
⦁    Σημαίνει, προβλήματα ενεργειακής επάρκειας και ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού. Είναι γνωστό, πως η πολύ μεγάλη προβλεπόμενη διείσδυση των ΑΠΕ μέχρι το 2030 θα απαιτήσει, λόγω στοχαστικότητας ιδιαίτερα των αιολικών, τη μόνιμη διάθεση συμβατικής ισχύος σε εφεδρεία για λόγους ασφάλειας τροφοδοσίας Επομένως, με την οριστική απόσυρση των λιγνιτικών μονάδων το 2028 το ηλεκτρικό ισοζύγιο της χώρας καθίσταται έωλο και ανασφαλές.
⦁    Σημαίνει, εφιαλτικά οικονομικά δεδομένα λόγω της δραστική μείωση ΑΕΠ με δυσμενείς οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις ευρύτερα για την ίδια την εταιρεία και τη χώρα. Γιατί, πρόβλημα στη ΔΕΗ, μη γελιόμαστε, συνεπάγεται πρόβλημα στην Εθνική Οικονομία.
⦁    Σημαίνει, πως η χώρα θα στερηθεί το φθηνό εγχώριο καύσιμο μόνο από τα ήδη λειτουργούντα σήμερα λιγνιτωρυχεία με ισοδύναμο θερμικό περιεχόμενο που υπερβαίνει σημαντικά τα 300 εκατ. βαρέλια πετρελαίου.
⦁    Σημαίνει, πως το κενό που θα προκύψει στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (Η.Ε.) θα καλυφθεί κυρίως από αντίστοιχες μονάδες με καύσιμο εισαγόμενο φυσικό αέριο (Φ.Α.) και με εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας (Η.Ε.). Το φυσικό αέριο είναι επίσης ορυκτό καύσιμο, όχι «αθώο» περιβαλλοντικά και εισαγόμενο.
⦁    Σημαίνει, πως ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, θα αυξηθεί υπέρμετρα, η δε τιμές του Φ.Α. στο μέλλον δεν μπορεί να διασφαλιστούν και να μας εγγυηθεί κανένας γι’ αυτές.
⦁     Σημαίνει εξομοίωση των ενεργειακών πηγών και αποδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας της Εθνικής οικονομίας.
⦁    Σημαίνει, de facto απολύσεις και πρόωρες αποχωρήσεις προσωπικού.
⦁    Σημαίνει, απώλεια τεράστιων πρόσφατα επενδεδυμένων ποσών, ποσών πολλών εκατομμυρίων ευρώ για τις περιβαλλοντικές επενδύσεις που έγιναν, στις συγκεκριμένες Μονάδες του Λεκανοπεδίου και δεν έχουν αποσβεστεί. Όπως τα Συστήματα Αποθείωσης, τα συστήματα των Ηλεκτροστατικών Φίλτρων Λιγνίτη και τέφρας, οι τελευταίες αναβαθμίσεις στα συστήματα Λεβήτων και Στροβίλων, στα ταινιοδρομικά συστήματα μεταφοράς Τέφρας, στα συστήματα τηλεχειρισμών Ηλεκτρικών Εγκαταστάσεων κλπ
⦁    Σημαίνει, αύξηση της ήδη ακριβής κιλοβατώρας
⦁    Σημαίνει,    ανεκμετάλλευτες    κτιριακές εγκαταστάσεις, υποδομές και τεχνολογικός εξοπλισμό εκατομμυρίων ευρώ να σαπίζει σε αποθήκες εγκαταλελειμμένες.
⦁    Σημαίνει,    ξεπούλημα,    βίαιο,    των εκμεταλλεύσιμων γεωτρήσεων και του υδροφόρου της περιοχής.
 

ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ
⦁    Σηματοδοτεί, τη κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας
⦁    Φέρνει κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων των οποίων ο κύκλος εργασιών, σχετίζεται με τις υπηρεσίες της ΔΕΗ στη περιοχή
⦁    Θα υπάρξει κατακόρυφη μείωση του ΑΕΠ της περιοχής, δηλαδή ΦΤΩΧΕΙΑ!
⦁    Προκύπτει, πρόβλημα με τη Τηλεθέρμανση των νοικοκυριών.
⦁    Προκύπτει, πρόβλημα και με 10 περίπου χωριά τα οποία υδρεύονται από τις γεωτρήσεις της Μονάδας ΙΙΙ
⦁    Θα έχει ως αποτέλεσμα, την ερήμωση της πόλης και μετατροπή της σε πόλη φάντασμα, με μόνιμους κατοίκους μόνο συνταξιούχους.
⦁    Τι θα συμβεί με τις αποκαταστάσεις εδαφών, των παλιών ορυχείων, όταν η ΔΕΗ δεν θα έχει κανένα επιχειρηματικό και εξορυκτικό ενδιαφέρον στη περιοχή; Γνωρίζετε, τι σημαίνει αποκατάσταση του Ορυχείου;

Γνωρίζετε, για τι ακριβώς μιλάμε ή φαντάζεστε λιμνούλες με παπάκια και λουλουδάκια, ακούγοντας τη λέξη;

Μιλάμε, για ένα απίστευτα μεγάλο και σοβαρό έργο. Χρονοβόρο. Κοστοβόρο. Μιλάμε για απορροή επιφανειακών νερών, για μακροπρόθεσμη σταθερότητα των μελλοντικών λιμνών των ορυχείων, για ρυθμό καθίζηση και χρόνο σταθεροποίησης των αποθέσεων αγόνων υλικών που θα επηρεάσουν καθοριστικά μελλοντικές δραστηριότητες, μιλάμε για διερευνήσεις για θέματα υδρογεωλογίας, το υδρολογικό ισοζύγιο της περιοχή κ.α.

Μιλάμε για μακροπρόθεσμη ευστάθεια τελικών Πρανών Εκσκαφής και αποθέσεων αγόνων, μιλάμε για τη τελική κατάσταση των πρανών, για προστασία από αυταναφλέξεις λιγνιτικών στρωμάτων. Μιλάμε για βάθος χρόνο μέχρι το 2050!!!

Δεν είναι η αποκατάσταση, μια μακέτα με χρώματα και ζωγραφιές, ούτε και έκθεση ιδεών.
⦁    Και σε ποιόν τελικά θα περιέλθουν αυτά τα εδάφη των ορυχείων?
⦁    Σε ποιόν τα νερά της περιοχής? Σε ποιον οι γεωτρήσεις της?

ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΙΓΝΙΤΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Φυσικά και θα ήταν αντίφαση και θα πέφταμε σε ατόπημα, να μιλάμε για αιφνίδιο θάνατο και να περιμένω να υπάρχει προετοιμασία για την επόμενη μέρα, το 2020!!!

Η τακτική σε τέτοιες περιπτώσεις, τόσο στην Ευρώπη όσο και Παγκόσμια, είναι πως λαμβάνοντας υπ’ όψη το χρονοδιάγραμμα εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων λιγνίτη και το χρόνο προβλεπόμενης λειτουργίας των Μονάδων, ξεκινά ο σχεδιασμός, συστηματικά λίγα χρόνια πριν από το επικείμενο κλείσιμο, έτσι ώστε να είναι σύγχρονος και επίκαιρος.

Συνεπώς, γνωρίζοντας πως τίποτε δεν έχει αλλάξει στο χρονικό ορίζοντα αυτό και με δεδομένα το μεν κλείσιμο της Μονάδας III το 2025 και της Μονάδας IV το 2035, προφανώς και θα ξεκινούσε ο σχεδιασμός, οργανωμένα, στοχευμένα, και με σταδικά βήματα.

Υπό τις σημερινές συνθήκες που διαμορφώνονται, διαφαίνεται να καίγεται η ευκαιρία.

Δεν έχουν εξασφαλιστεί οι απαραίτητοι πόροι για το εγχείρημα αυτό πχ στο ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, που είναι το μόνο χειροπιαστό βήμα που έγινε, στη διάρκεια των τελευταίων 10ετιών για την εξασφάλιση συγκεκριμένων ποσών και σε συγκεκριμένο βάθος χρόνου. 30.000.000€ σε μια 3ετια ήταν μόνο η αρχή. Εδώ δεν έχουν αποδοθεί περίπου 25.000.000€ από το ΕΑΠ (Λιγνιτόσημο)

Δεν έχουν συντονιστεί δράσεις με τους φορείς που θα συμμετέχουν πχ Δήμος, ΤΕΕ, Πανεπιστήμια κλπ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑTΑ  –  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Από τα προαναφερθέντα γίνεται φανερό, πως αν συνεχιστεί η πορεία της συρρίκνωσης της συμμετοχής συνολικά των εγχώριων ενεργειακών πόρων (λιγνίτες, ΑΠΕ και νερά) στο ηλεκτρικό και γενικότερα στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας, με δεδομένο τον καθοριστικό ρόλο του κόστους της ενέργειας στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας, τούτο δεν θα συνεισφέρει στην οικονομική ανάκαμψη, το αντίθετο μάλιστα.

Κατά την άποψή μας πρέπει να υπάρξει μόνιμη στόχευση, μέσω της εκπόνησης εναλλακτικών σεναρίων, ώστε οι εγχώριοι ενεργειακοί πόροι (λιγνίτες, ΑΠΕ και νερά) να συμμετέχουν διαχρονικά σε μεγάλο ποσοστό στο ηλεκτρικό ισοζύγιο μέχρι το 2030 με το λιγνίτη να διατηρεί πρωταγωνιστικό ρόλο, από τις υπάρχουσες υποδομές.

Έτσι, θα μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση, που είναι βασική προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Εάν, ωστόσο, μετά το 2030 ανακαλυφθούν και αξιοποιηθούν σε ικανή ποσότητα και με σημαντικά     οικονομικά     οφέλη    εγχώριοι υδρογονάνθρακες, τότε μπορεί να εξεταστεί τυχόν επίσπευση της απόσυρσης των λιγνιτικών ΑΗΣ.

 Για  το  λόγο  αυτό  στη  συζήτηση  του  ΠεΣυΠ προτείναμε και συμπεριελήφθησαν κάποια από τα παρακάτω, στο ψήφισμα:

⦁    Να αποσυρθεί η εξαγγελία του κλεισίματος των Λιγνιτικών Μονάδων, έτσι ώστε η δίκαιη μετάβαση της περιοχής σε οικονομία με λιγότερο λιγνίτη να γίνει με όρους δικαιοσύνης, ισότητας, ισονομίας, συνέπειας, σοβαρότητας και υπευθυνότητας και σύμφωνα με τα οριζόμενα από τη λογική και το νόμο, που ισχύουν για όλα τα Ευρωπαικά κράτη.

⦁    Να δοθεί χρονική παράταση με απομειούμενη σταδιακά συμμετοχή του λιγνίτη στο ηλεκτρικό ισοζύγιο της χώρας σύμφωνα με τον ισχύοντα προγραμματισμό εκμ/σης των λιγνιτωρυχείων ή τουλάχιστον

μέχρι να δοθεί επαρκής χρόνος για τη σωστή, ασφαλή και οικονομική δημιουργία συνθηκών για τη βιώσιμη αξιοποίηση των αποκατεστημένων εκτάσεων στους χώρους των λιγνιτωρυχείων. Συνεπώς: Να μην κλείσουν οι Μονάδες III και IV πριν από τα προβλεπόμενα όρια λειτουργίας τους, δηλαδή το 2025 η Μονάδα III και το 2035 η Μονάδα IV, αντίστοιχα.

⦁    Να προχωρήσει στην ανάπτυξης των ΑΠΕ σε επίπεδο χώρας με έμφαση στα φωτοβολταïκά, στη γεωθερμία, στη βιομάζα και παράλληλες δράσεις για την εξοικονόμηση και αποθήκευση Η.Ε. με οικονομικούς όρους, καθώς και στην ηλεκτροκίνηση (μέσα σταθερής τροχιάς, αστικά λεωφορεία, οχήματα Ι.Χ κ.α.). Έτσι, θα μειώνεται το αποτύπωμα άνθρακα και διευκολύνεται η παράταση της χρήσης του λιγνίτη με προïούσα απομείωση στην παραγωγή Η.Ε.

⦁    Να αποκατασταθούν τα εδάφη και να αποδοθούν στη τοπική κοινωνία.

⦁    Να περάσει νομοθετική ρύθμιση για υπαγωγή της Μεγαλόπολης, στα «ειδικά καθεστώτα» πρόσθετης ενίσχυσης του αναπτυξιακού Νόμου, για την ανάπτυξη και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της εργασίας στη περιοχή.

⦁    Να εξασφαλίσει και για τους λιγνιτικούς ΑΗΣ αποδεικτικά διαθεσιμότητας ισχύος (ΑΔΙ), όπως τούτο ισχύει σε άλλες χώρες και για άλλες τεχνολογίες παραγωγής Η.Ε. Ας μην ξεχνούμε ότι η χώρα δικαιούται παρόμοια μεταχείριση, αν μη τι άλλο, διότι διαχρονικά συνέβαλε απειροελάχιστα στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, σε αντίθεση με τις βιομηχανικές χώρες της Ε.Ε. που σωρεύουν στην ατμόσφαιρα αέρια του θερμοκηπίου ήδη από την εποχή της βιομηχανικής εποχής, δηλ. για 200 τουλάχιστο χρόνια!!!!!

⦁    Για το σχεδιασμό της επόμενης μέρας, απαιτείται σε τοπικό επίπεδο τεράστια οργανωτική προσπάθεια, προγραμματισμός, έλεγχος, επιμονή, ανάληψη και συντονισμός πρωτοβουλιών από τους κατά περίπτωση αρμόδιους τοπικούς φορείς. Για το λόγο
αυτό, προτείνουμε την να συγκροτηθεί διαπαραταξιακή επιτροπή, με αποκλειστικό αντικείμενο τη μετάβαση της περιοχής σε οικονομία με λιγότερο λιγνίτη.

⦁    Να επιστρέψει η Λιγνιτική Μεγαλόπολης στη Μητρική ΔΕΗ.

⦁    Να εξασφαλιστούν θέσεις εργασίας των εργαζομένων, που δεν κατοχυρώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, κατά το κλείσιμο των Μονάδων, σε κενές οργανικές θέσεις του ευρύτερου Δημοσίου, κοντά στο τόπο διαμονής τους.

⦁    Να γίνει Διαπεριφερειακή Συνεδρίαση των Περιφερειακών    Συμβουλίων, Πελοποννήσου και Δυτικής Μακεδονίας με σκοπό τη χάραξη κοινής πολιτικής.

Για την επίτευξη των στόχων θα συγκροτηθεί επιτροπή αγώνα, όπως αναφέρεται και στην Εισήγηση, που θα συντονίσει αγωνιστικές κινητοποιήσεις και συνάντηση με τον πρωθυπουργό ζητώντας την ικανοποίηση των ανωτέρω αιτημάτων μας.

Τζένη Δημητρακοπούλου Διπλ.Ηλεκρτολόγος Μηχανικός & Τεχνολογίας Υπολογιστών

Περιφερειακή Σύμβουλος Αρκαδίας