Ανάµεσα στα παλιά Τριπολιτσιώτικα  επαγγέλµατα και στα οποία θα αναφερθούµε σε αυτό το φύλλο της εφηµερίδας, είναι και αυτά του Τσαρουχά, του Σαράτση, του Τσαγκάρη και του Υποδηµατοποιού. Ορισµένα από αυτά έχουν προσαρµοστεί στις καινούριες απαιτήσεις της ζωής και άλλα έχουν εγκαταλειφθεί και έχουν ξεχαστεί εντελώς. Επειδή όµως ο πολιτισµός πέρασε απ’ το στάδιο αυτό και τα επαγγέλµατα εκείνα επηρέαζαν για πολλές δεκαετίες την οικονοµικοκοινωνική ζωή της περιοχής µας, θα προσπαθήσω να σας µεταφέρω µέσα από την έρευνά µου σε αυτή την εποχή.

Οι τσαρουχάδες

Οι τσαρουχάδες υπήρχαν από πολύ παλιά. Από την εποχή του 1821 ήταν πολύ διαδεδοµένη η χρήση των τσαρουχιών αφού ήταν µέρος της ανδρικής φορεσιάς . Όλοι καθηµερινά φορούσαν φουστανέλες και έτσι οι τσαρουχάδες δούλευαν συνέχεια. Οι τσαρουχάδες έφτιαχναν περισσότερο τσαρούχια µε χοντρούς πάτους ,τα γνωστά Γουρνοτσάρουχα ή Λαδιές ,τα οποία  τα φορούσε ο φτωχός κόσµος και οι βοσκοί των ζώων στα βουνά.

Το δέρµα το έπαιρναν από τα γουρούνια εξού και το όνοµα. Το  έπαιρναν το αλάτιζαν το τέντωναν και το άφηναν για είκοσι µέρες. Έπειτα το στέγνωναν και το έκοβαν σε σχήµα βάρκας σε πολλά κοµµάτια και σε διάφορες διαστάσεις. Για να µαλακώσει το άλειφαν µε λίπος γουρουνιού. Γύρω στο 1920 εµφανίστηκαν τα «καουτσούκια»,τα παπούτσια της εποχής.

Τα καουτσούκια ήταν από ακατέργαστη ρόδα που κοβόταν σε κοµµάτια Μόνταραν ένα κοµµάτι δέρµα από το µπροστινό µέρος έως τη µέση του ποδιού και στο πίσω µέρος έραβαν µια λουρίδα η οποία έδενε στο πόδι.. Αυτό το είδος παπουτσιού φοριόταν µέχρι την δεκαετία του '50.  Γνωστοί τσαρουχάδες της εποχής ήταν οι Τέλης Αργειτάκης στην αρχή της Ουάσιγκτον, Στ. Κόντου αρχή Ουάσιγκτον, Ν. Αργειτάκη αρχή Ουάσιγκτον, ο Κυριάκος Αργειτάκης, ∆. Αργειτάκης ,Πάνος ∆ηµητρόπουλος, Κ. Κόντος, Κ. Μπλέσιας, Αναστ. Μπουντουβάς, Μιχ. Περδίου, Πάνος Πλέσιας ή Αργειτάκης του Γεωργίου, Παναγιώτης Πλέσιας ή Αργειτάκης του Κυριάκου, Κ. Τζανόπουλος.

Το επάγγελµα του τσαρουχά άρχισε να εκλείπει στις αρχές του 20ού αιώνα όταν ο κόσµος άρχισε να χρησιµοποιεί τις αρβύλες και τα παπούτσια.

Ο ΣΑΡΑΤΣΗΣ

Ο Σαράτσης έφτιαχνε λεπτά και ελαφριά τσαρούχια µε φούντες. Είχαν λεπτό πάτο. Ήταν τα καλά, τα γιορτινά. Το τσαρούχι ήταν από ακατέργαστο δέρµα γουρουνιού που το κατασκεύαζαν ραµµένο µε λουριά που λέγονταν πισωσφίγγια και είχαν µυτερό σχήµα µε φούντα. Ο Σαράτσης έφτιαχνε και τις παρωπίδες, τις λαιµαργιές, τις καπιστράνες, τα χάµουρα, τα χαντρολέµια των αλόγων κ.α. Έφτιαχνε και τις περίφηµες πίγκες ή τσαρούχια που ήταν χρωµατιστά δέρµατα µε φούντα.

Το επάγγελµα του  Σαράτση άρχισε να σβήνει την εποχή που βγήκαν τα αυτοκίνητα και ο κόσµος δεν χρησιµοποιούσε τα ζώα. Γνωστοί σαράτσηδες αρχές 20ού αιώνα ήταν οι Γ. Αγαρφιώτης, Αθ. Γρηγορόπουλος, Παντ. Γαλανάκης, Ν. Γαντές, Θωµ. ∆εληγιάννης, Ι. Ζαχαρόπουλος, Κ. Ζαχαρόπουλος, Κ. Ηλιόπουλος, Ι. Κατσίγιαννης, οι Σωτήρης και Ιωάννης ∆. Κιλερτζής, Ν. Κουρόπουλος, Π. Κωνσταντόπουλος, Κ. Λάχανης, Γ. Μανιατόπουλος, Ι. Ματθιόπουλος, Ι. Μαυροειδής, Αθ. Μπουρούνης, ∆ήµος Μπουρούνης, Γ. Νταλάκος, Ν. Παναγιωτόπουλος, οι Παναγιώτης και ∆ηµήτριος Παναγιωτόπουλοι του Σπήλιου, Σπ. Παραλάς, Αλέξ. Πετρόπουλος, Γ. Πετρόπουλος, Μιχ. Πετρόπουλος, Ι. Πλευρίτης, ∆. Πράπας, Π. Πράπας, Αθ. Προβατάκης, Χ, Ρούσος, Β. Σαββόπουλος, Λέων Σπανός, Μιχ. Σπανός, Γρ. Σταθόπουλος, Ι. Σταθόπουλος, Ι. Σταθόπουλος, Σωτ. Τσαγκλής, Ι. Τζελφές, Κ. Χλαχλές.  

ΤΣΑΓΚΑΡΗ∆ΕΣ
ΥΠΟ∆ΗΜΑΤΟΠΟΙΟΙ

Τέλη 19ου αιώνα και αρχές 20ού αιώνα άρχισε το επάγγελµα να εξελίσσεται και ανοίγουν τα πρώτα υποδηµατοποιία, Σηµειώνεται ότι τελευταίοι τσαρουχάδες  εκείνη την εποχή ήταν οι Π. Αποστολόπουλος, Γ. Ζερβόπουλος, Λυµπεράκος, Β. Μιχαλόπουλος, Ι. Πράπας, Κ. Σταθόπουλος, Κ. Αργειτάκης- Λυµπερόπουλος, Κ. Λυµπερόπουλος, Ν. Τουρνικιώτης, Π. Τουρνικιώτης και ο Ι. Κατσαντώνης.

Η µόδα άρχιζε να αλλάζει και τα τσαρούχια να µπαίνουν στην αποµαχία και ο κόσµος άρχιζε να φοράει παπούτσια. Έτσι άρχισε το επάγγελµα του τσαρουχά να εκλείπει και να εµφανίζεται το επάγγελµα του τσαγκάρη.

Η λέξη τσαγκάρης προέρχεται από τη βυζαντινή λέξη «Τσαγκιά».

Τέλη 19ου αιώνα και αρχές του 20ού αιώνα βλέπουµε τους υποδηµατοποιούς Π. Αγγελάκο, Πέτρο Αγγελόπουλο, Ν. Αθανασόπουλο, Μιχ. Αγγελάκο, Ν. Αποστολόπουλο ή Ψώρη, Κ. Βαλτετσιώτη, Β. Βασιλείου, Φιλ. Βασιλείου, Φώτη Βασιλείου ( οδό Μαντινείας και ∆αρειώτου ), Κ. Βελησαρίου, Π. Βλάχο, Αντ. Γεωργαντά, Ι. Γιαννακευόπουλο, Ηλ. Γιαννακευόπουλο, ∆. Γιούλη, Θ. ∆ηµητρόπουλο, Κ. ∆ουρόπουλο, Αντ. ∆ουφεξή, Αθ. Ζικάκη, Β. Ζερβόπουλο, Αθ. Θεοδωρόπουλο, Β. Θεοδωρόπουλο, Κ. Θεοδωσόπουλο, Β. Θωµόπουλο, Β. Κάβουρα, Αθ. Καλοµοίρη, Γ. Καλούµενο, Κ. Καλτσάνο, Απ. Κανάρη, Λαµπρ. Κανδρεβιώτη, Η. Καπάνταη, Γ. Κεραµιδά, Μιχ. Καρλή, Θωµ. Κοµίνη, Περ. Κοπελιάρη, Κ. Κούνα, Ευστρ. Κυριαζή, Θ. Κωστόπουλο, Ν. Κωστόπουλο, Χαρ. Κωστόπουλο, Σπ. Μπάκουλη, Ι. Μπαρτζαβέλα, Κ. Μούλακα, Αθ. Ντελή, Γ. Νταλαµάγκα,  Αδαµ. Παναγιωτόπουλο, Κ. Πουλόπουλο, Πετ. Παπασπετζερόπουλο, Γρηγ. Παπαδηµητρίου, Η. Πατρινάκη, Αφοί Πατρινακίδη, ∆ηµοσθ. Πλευρίτη, ∆. Πολιτόπουλο, Π. Ρουµελιώτη, Κ. Ρουµπάνη, Ευαγγ. Σβάρνα, Ι. Σδράλας ∆. Σµυρλή, Π. Σπετσερόπουλο, Β. Σταύρου, Γ. Σταύρου, Σπ. Σταυρόπουλο ή Σπυρόπουλο, Γ. Τσεκούρα, Ι. Χαραλαµπόπουλο, Στ. Χαραλαµπόπουλο, ∆. Χαριτόπουλο, Αν. Χριστόπουλο, ∆. Χρονόπουλο, Ν. Αλεξανδράκη, Α. Βλάχο, Κ. Γραικιώτη, Γ. Καραβασίλη και µετά ο γιος του Θεόδωρος όπου ήταν δερµατοπώλης, Α. Καραχάλιο στην οδό Ουάσιγκτον, Ν. Κούνα στην οδό Ερυθρού Σταυρού, Κ. Λαγό στην Ερυθρού Σταυρού, Π. Μπασακιώτη, Κ. Παυλόπουλο, Π. Πετράκη ή Περάκης, Μ. Πετρόπουλο, Β. Ρουµελιώτη στην Ερυθρού Σταυρού και έπειτα στην οδό Ανακτόρων ( Κωνσταντίνου ΙΒ ), Σ. Σµυρλή όπου ήταν και κορδελιάστρας, Π. Σπετσερόπουλο και Π. Τσιπιανίτη.

Έπειτα το επάγγελµα άρχισε να διαδίδεται πιο πολύ λόγω της αύξησης του πληθυσµού και τις δεκαετίες του '20, '30 και '40 βλέπουµε νέους υποδηµατοποιούς εκτός από τους παλιούς. Τους Χ. Αθανασόπουλο, Ν. Αϊβαλή, Ν Αλεξανδράκη, Γ. Αλεξόπουλο, Κ. Ανδριτσόπουλο, ο Γεώργιος Αρνιώτης στη οδό Παλαντίου, οι αφοί Νικήτας και Αντώνης Βασιλείου στην Παλιά   Αγορά επί της οδού Σπετσεροπούλου, Φώτης Βασιλείου στην οδό Μαντινείας (Κένεντι) και ∆αρειώτου, Ι. Βενετσανόπουλο, Ι. Βλάχο, Β. Γαβαλά, Μάρκο Γαβαλά αρχικά στην οδό Σιδηροδρόµου και έπειτα στην οδό Φιλελλήνων, Χ. Γαντές οδό Φιλελλήνων, Αφοί Γιαλή στην οδό Φιλελλήνων, οι Γ. Γιανουλόπουλος και ο Ι. Γιαννόπουλος στην οδό Ορχοµενού.  Οι ∆. Γιαννακόπουλος και Στάθης Νικολόπουλος στην Παλιά Αγορά επί της οδού Σπετσεροπούλου, ο Γεωργόπουλος στην Αγίου ∆ηµητρίου, ο Ν. Γέρουλας στην Αγίας Βαρβάρας,  Σ. Γλύνο, Π. Γλίνο  στην οδό Φιλελλήνων, Αφοί Γλίνου στην οδό Μαντινείας (Κένεντι), Β. Γραµµένου, οι Νίκος ∆ασκαλόπουλος και Σταύρος Ανδριανόπουλος στην οδό Ταξιαρχών απέναντι από του Μπαλαλώτη την ταβέρνα, (έπειτα ο Ανδριανόπουλος το 1943 συνεταιρίστηκε µε τον Γεώργιο Κωστόπουλο στο ίδιο µέρος), Αργύρη Καγιαννά, Θ. Καλμούκη στην οδό Αγίας βαρβαρας, Γ. Κατσάνο, ο Β. Κατσικόπουλος, Χ. Κανελλόπουλο πίσω από τον Άγιο Βασίλειο, Ν. Κρεµµύδα, Γ. Κουρέτα, ο Αργύρης Καλογερόπουλος στη οδό Αγίου ∆ηµητρίου (απέναντι από σούπερ µάρκετ ΑΛΙΜΕΝΤΑ), Βαγγέλη Κατσίγιαννη στην πλατεία Κολοκοτρώνη µε την οδό Γρηγορίου Ε’ γωνία, Ι. ∆. Καραβία κάτω από τον Άγιο Βασίλειο και γωνία Κύπρου,  Ευθ. Καραγκούνη, Ν. Κεχρή στην οδό Χατζηχρήστου, οι Αφοί Κατσαρού στην οδό Φιλελλήνων, Κωνσταντίνο Κλουκίνα, Χ. Κορµπάκη, Αθ. Κωστόπουλος οδό Φιλελλήνων, Γ. Κουρέτα, Θ. Κυριακόπουλο στην οδό Καλαµών λίγο πιο πάνω από την  Πάνω Αγορά, Απ. Κουτσοµυτόπουλο, Θ. Κυριακόπουλο,  ο Θανάσης Λαγός στην οδό Γορτυνίας, Σωτ. Λεονάρδο οδό Ουάσιγκτον, Αφοί Μανδρώνη στο Σέχι, Ι. Μπακαλιάρος στην οδό Φιλελλήνων και έπειτα στην οδό Ερµού όπου είχε το «Παρισινόν» µαζί µε τον Χατζηχρήστο, Σπ. Μητσανά, Ζαχαρία Μουντράκη στην πλατεία Πετρινού οδό Σπετσεροπούλου (Ισαάκ και Σολοµού) στο σηµερινό κουρείο Σταµατόπουλου, ∆. Ξιάρχος, ο Χαράλαµπος Ξύδης στην οδό Κωνσταντίνου ΙΒ, Αθ. Παναγόπουλο, Ανδρέας Παπούλια στην οδό Ουάσιγκτον και έπειτα στην Αγίου ∆ηµητρίου, ο Αλεξ. Παπούλιας, οι Παπούλια – Σουφλέρη, Β. Παγκράτη, Αφοί Παγκράτη στην οδό Γορτυνίας, Αθ. Πανόπουλος, Γ. Παυλόπουλου, Γ. Πουλόπουλος, Β. Πράπα, Γ. Ρογκώτη, Β. Ρουµπάνη (οδός Ταξιαρχών), ∆. Ρουµελιώτης πρώτα στην πλατεία Ανεξαρτησίας και µετά στην οδό Ανακτόρων µε την οδό ∆εληγιάννη, Π. Ρουµελιώτη στην οδό Φιλελλήνων, Κ. Σαρδέλης οδό Ταξιαρχών, Π. Σιάνα, ∆. Σίδερης µε την ονοµασία «Παγκράτειον» στην οδό Γορτυνίας, Γ. Σπετσερόπουλος, Χ. Σπυρόπουλος, Γ. Σωτηρόπουλος στους επτά δρόµους απέναντι από τον φούρνο του Καπετανάκη, Απ. Τόµπρος, Αδ. Τόµπρος, ο Κ. Τόµπρος όπου ήταν δερµατοπωλείο στην οδό Φιλελλήνων γωνία µε την Βύρωνος, Γ. Τόµπρος στην οδό Φιλελλήνων, Στ. Τουρνικιώτης οδό Φιλελλήνων, Κ. Τσάµης οδό Φιλελλήνων, Ν. Τσαρουχά, Π. Τσιπιανιτόπουλο, ∆ηµ. Χαραλά και υιοί «ΣΙΚ ΧΑΡΑΛΑ» στην οδό Γορτυνίας (Β. Παύλου 3) δίπλα από την είσοδο του Πολεµικού Μουσείου, οι αφοί Γιώργος Βασίλης και ∆ηµήτρης Χλέπας, Ν. Χλέπας στην οδό Παλλαντίου, Γ. Ι. Χλέπας οδό Ερµού, Γ. Κ. Χλέπας οδό Φιλελλήνων,  ο Χρονόπουλος πίσω από τον Άγιο Βασίλειο στην οδό Ερµού, ο Γεώργιος Καλµούκης στην οδό Αγίας Βαρβάρας και Πέτρου Μπούα.

Τον τσαγκάρη δεν το άλλαζε κάποιος εύκολα γιατί ήξερε του καθενός το νούµερο. Πολλοί που έφτιαχναν συχνά παπούτσια είχαν και δικά τους καλαπόδια. Τα παπούτσια ήταν ανάλογα µε το γούστο του πελάτη, ψιλοντάκουνα, κλειστοκάµαρα, µερακλίδικα, µονόσολα ή τριζάτα και ποζάτα τα λεγόµενα.

Τα εργαλεία των τσαγκάρηδων

Τα εργαλεία των τσαγκάρηδων ήταν δύο τύποι τανάλιας. Η πονταριστή τανάλια µε φαρδιά µύτη µπροστά και το ταναλάκι για να βγάζουν τις πρόκες. Επίσης είχαν το αµόνι, τη φαλτσέτα (ήταν µακριές λάµες) για να ξυρίζουν τα τακούνια, τις σόλες και να  κόβουν τα δέρµατα, ένα σφυρί, ένα σίδερο που πιστάρανε τα πετσιά (το πετσί ήταν µαλακό από την φύση του και το χτυπούσαν δυνατά στο σίδερο πάνω για να σκληρύνει), είχαν το λαµπούγιο και τη µακινέτα που γυάλιζαν τα παπούτσια, το καµινέτο, και το γάντζο όπου έβγαζαν τα καλαπόδια από τα παπούτσια. Άλλα εργαλεία του τσαγκάρη ήταν τα διάφορα σουβλιά - σουχλιά, (εργαλεία µε οξύ άκρο για να ανοίγει τρύπες στα δέµατα), βελόνες, σακοράφες, λίµες, γάντζος, το µανάτι (το ακόνι για τις φαλτσέτες), ράσπες, κατσαµπρόκο, καλαπόδια, µεζούρα και ξυλόπροκες.

Τα υλικά ενός τσαγκάρικου ήταν δέρµατα, πετσιά, πρόκες µικρές τελάκια, κόλα.

Στο τοίχο του τσαγκάρικου ήταν κρεµασµένα τα ζευγάρια µε τα καλαπόδια, υπήρχε ένας άλλος πάγκος ή σκαντζιά όπου πάνω έβλεπες τα κεριά για κερώνουν το σπάγκο, τη ποδοκίνητη µηχανή για να ράβουν, τη πατούνα ( το αµόνι του τσαγκάρη, και το τρίποδο όπου πάνω κάρφωνε. Ο τσαγκάρης έπαιρνε τη φόρµα του ποδιού πατώντας το πόδι του ο πελάτης πάνω σε ένα χοντρό χαρτόνι και το έκοβαν στο σχέδιο του ποδιού.

Ένα τσαγκάρικο είχε πολύ προσωπικό και ο καθένας έκανε την δουλειά του. Τα δέρµατα τα έπαιρναν οι κορδελιάστρες και αρχικά  έραβαν το πάνω µέρος (το κου ντε πιε) και έπειτα το έδιναν στον τσαγκάρη να το βάλει πάνω στο καλαπόδι και να καρφώσει την σόλα από κάτω µε πρόκες, γιατί δεν υπήρχε κόλα παλιά.

Τα δέρµατα ήταν χοντρά και λεπτά. Λεπτά για το πάνω µέρος του παπουτσιού και χοντρό για το κάτω µέρος. Για να φτιαχτεί ένα ζευγάρι παπούτσι ήθελε δυο µέρες.

Έπειτα έφτιαχναν κόλα από αλεύρι και στύψη, το έβραζαν και γινόταν κόλα. Μετά  το 1965 ήρθε η δερµατόκολλα (λεγόµενη ψαρόκολλα) όπου ήταν γερή και ανθεκτική.

Οι µάρκες των µηχανών ήταν Adler

Υπήρχαν και τα µαγαζιά που πουλούσαν είδη υποδηµατοποιίας όπως οι Ν. Θεοδοσίου, Θ Καραβασίλης, Π. Καρακίτσος, Αφοί Κατσαρού, ∆. Κωνσταντόπουλος και Α. Παπούλιας.
Μετά το πόλεµο  η αλλαγή τη σόλας ή του τακουνιού στοίχιζε 25 δραχµές και ένα καινούργιο παπούτσι 120-160 δραχµές.

Τότε εκτός από τους παλιούς εµφανίζονται οι Πάνος Αναγνωστόπουλος οδό Βύρωνος 5. Ο Μιχάλης Αλεξόπουλος στην πλατεία Αγίου Βασιλείου µε την οδό Τσακοπούλου απέναντι από το ζαχαροπλαστείο του Παπαγεωργάκη.

Ο Σωτ. Βερβαινιώτης οδός Βύρωνος, Ι. Γαβρίλος οδός Φιλελλήνων, Γεωργακόπουλος στην οδό Ταξιαρχών, ο Ι. Γιαννόπουλος στην οδό Ερµού, ο Γ. Γιανουλόπουλος στην οδό Κύπρου ( είχε µεταφερθεί από το 1939 ), ο Σωτ. Γκιντόνης στην οδό Γορτυνίας δίπλα από την σηµερινή είσοδο του Πολεµικού Μουσείου, Κ. Γλίνος στην οδό Παλαντίου και Φιλελλήνων, οι Αφοί Σταύρος και Παναγιώτης Γλύνου µεταφέρονται στην οδό Ανακτόρων και Μαλλιαροπουλείου γωνία, Γ. ∆ηµητρόπουλος οδό Φιλελλήνων, Β. ∆ηµητρόπουλος οδό Νικηταρά πίσω από το Μαλλιαροπούλειο, ο Ηλιόπουλος στην οδό Κύπρου, ο Κανελάκος πίσω και κάτω από τον Άγ. Βασίλειο και έπειτα στην οδό ∆εµέστιχα, Αφοί Β. και Σωτ. Κανελλόπουλοι οδό Φιλελλήνων,Ι. Κατσαρός Φιλελλήνων 8, Λουκάς Γεώργιος στην Παλιά Αγορά επί της οδού Ανακτόρων (έπειτα µεταφέρθηκε λίγο πιο πάνω τις οδού Ανακτόρων µε γωνία Ορχοµενού .ο Ν. Μακρής στη οδό Ουάσιγκτον (µετά το φούρνο του Φουφόπουλου), ο Μπίνος στην οδό Φιλελλήνων, ο Σπύρος Μποβέτας και ο Σπύρος Σπίγκος αρχικά µαζί στην οδό Ερµού και έπειτα ο Μποβέτας µόνος του στην οδό Ερμού και έπειτα στην οδό Κωνσταντίνου ΙΒ, η «Ναπολιτάνα» Ουάσιγκτον 3, Π. Νάτσης οδό Δεληγιάννη και µετά στην οδό Σπετσεροπούλου, οι Κυριάκος και Σταύρος Ξύδη στην οδό Κωνσταντίνου ΙΒ (μετά από λίγα χρόνια το κράτησε ο Κυριάκος μόνος του όταν αναχώρησε για την Αμερική ο Σταύρος). Ο Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος οδό Σπετσεροπούλου στην Παλιά Αγορά και έπειτα στην οδό Ουάσιγκτον και Φιλελλήνων, ο Πιρπάρας στην οδό Πλαπούτα, Αφοί Παναγόπουλοι οδό Φιλελλήνων, Β. Τάγκαλος στο Σέχι, Β. Τζελφές και Αντ. Γιαλής οδό Φιλελλήνων,Γ. Τούντας Μαντινείας 21, Αφοί Τουρνικιώτη οδό Φιλελλήνων, Αθ. Τζαβάρας ∆ιον. Τσιωλης στην οδό Ανακτόρων (Κωνσταντίνου ΙΒ) και έπειτα ο Τζαβάρας µόνος του στην οδό Γρηγορίου Ε΄ και ∆αρειώτου, Αφοί Τσαρούχη στην οδό Παλαντίου δίπλα από του Κανατά, ο Παναγιώτης Τρυφωνόπουλος στη οδό ∆ηµητρακοπούλου 12, ο Αντώνης Χλέπας στη οδό Φιλελλήνων, ο Χαράλαµπος Χατζησπυρίδων στην οδό Επαµεινώνδα στο Σέχι, Κ. Σινάνης οδό Φιλελλήνων, οι Αφοί Χλέπα στην οδό Μαντινείας ( Κένεντι ) µε την οδό Ορχοµενού, ο Αντ. Χλέπας οδό Ερµού.
Οι υποδηµατοποιοί είχαν υπό την προστασία τους το εκκλησάκι του Αγίου Βλάση που το φρόντιζαν και έκαναν την γιορτή τους κάθε χρόνο µε αρτοκλασία, ψήσιµο αρνιών µε χορό άφθονο φαγητό και τραγούδια µε χορό.

Πολλά από αυτά τα επαγγέλµατα στα οποία αναφέρω χάθηκαν. Έτσι είναι κι έτσι πρέπει να γίνεται γιατί ο κόσµος εξελίσσεται και προοδεύει. Οι παππούδες και οι πατεράδες µας όµως κάθε φορά που θα θυµούνται τον τσαγκάρη, το σιδερά, το γανωτή και όλους τους άλλους, θα θυµούνται µε νοσταλγία τις καλές εποχές που εκείνοι έζησαν και που ήταν καλές εποχές παρόλο που είχαν τις δυσκολίες τους γιατί απλά ήταν οι εποχές που κι εκείνοι ήταν παιδιά.Ενώ εµείς οι νεότεροι θα µαθαίνουµε και θα σκιαγραφούµε στο µυαλό µας την πόλη µας σε µία άλλη εποχή .
ΥΓ.: Κατά την έρευνα, τις πληροφορίες για τα καταστήµατα, όπως και στα άλλα κείµενά µου (συλλόγους, κτίρια, αθλητισµό, πλατείες Κολοκοτρώνη, Αγίου Βασιλείου, Άρεως…) τις πήρα από ανθρώπους που ζούσαν εκεί ή είχαν καταστήµατα ή αθλούνταν και τους ευχαριστώ πολύ. Άθελά µου σίγουρα θα έχουν γίνει κάποια λάθη χωρίς κάποιο κακό σκοπό και δόλο. Όµως οι πληροφορίες για εκείνη τη εποχή είναι λίγες και για αυτό το λόγο είναι δεκτές οι διορθώσεις για τυχόν παραλήψεις που θα γράψετε στα σχόλιά σας ή στο Email µου. Ίσως είναι πολλά τα ονόµατα σε κάποια επαγγέλµατα και για κάποιους είναι βαρετό. ∆εν µπορώ να κάνω αλλιώς, έχω υποχρέωση στην ιστορία αυτής της πόλης να αναφέρω όσους έχω εντοπίσει.

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΜΗΤΣΙΑΣ
Για να επικοινωνήσετε µε τον κ. Μήτσια στείλτε του email στο xristoshmitsias@hotmail.com

ΑΡΧΕΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΠΡΟΣΟΡΑ Οικογένειες ΣΠ.  ΜΠΟΒΕΤΑ, ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ, Χ. ΚΑΤΣΑΡΟΎ,  ∆. ΒΑΓΙΑ