Θες να πας βόλτα το παιδί σου με το καρότσι. Ε, και; Θέλε!

Έτσι κι αλλιώς, δεν θα πας βόλτα με το παιδί σου στο καρότσι. Γιατί, δηλαδή, να έχεις την απαίτηση τα πεζοδρόμια να χωράνε εσένα και το παιδί, να μην παρκάρουν όπου βρουν οι συμπολίτες σου, δουλειές έχουν οι άνθρωποι, να κάνουν κύκλους για να βρουν να αφήσουν το αυτοκίνητό τους σε νόμιμη θέση στάθμευσης;

Όχι, κυρία μου και κύριέ μου. Εκείνοι έχουν δουλειές. Εσύ θες να βγάλεις το παιδί από το διαμέρισμα αυτή την ανοιξιάτικη μέρα.

Με ποιο δικαίωμα, μου λες; Γίναμε ίσα κι όμοια όλοι! Προηγούνται τα τετράτροχα και τα δίτροχα και μετά τα δίποδα.

Και πες ότι έφτασες με τα χίλια ζόρια στην είσοδο του πάρκου. Αφού ανέβηκες και κατέβηκες πεζοδρόμια, αφού απέφυγες αυτοκίνητα που δεν κόβουν ταχύτητα για να περάσεις με το παιδί στο καρότσι, αφού έγινε μια μικρή οδύσσεια η βόλτα από το σπίτι σου στο πάρκο.

Πες μου, για ποιο λόγο να μπεις στο πάρκο! Εννοείται ότι κάποιος ή κάποια θα έχει παρκάρει ωραιότατα μπροστά στην είσοδο!

Τράβα πίσω τώρα. Και τόσο που βόλταρες, καλά είναι!

Οι φωτογραφίες, αναγνώστη μας. Η κατάσταση, καθημερινή. Η λύση, να είμαστε οι δημότες λίγο πιο υπεύθυνοι...