ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ βιώνουν την εξής κατάσταση: είναι δυο γυναίκες που πάνε καλεσμένες στον ίδιο γάμο και φορούν το ίδιο φόρεμα. Όπως, λοιπόν, μπορεί να ξεκατινιαστούν δυο γυναίκες με αφορμή αυτό το ατυχές συμβάν, έτσι ξεκατινιάζονται τώρα  τα δύο κόμματα με αφορμή το σχεδόν κοινό προεκλογικό τους σλόγκαν. «Όχι, εμένα μου πάει καλύτερα», «όχι, εμένα μου τονίζει το μπούστο».

Βέβαια, το σλόγκαν δεν είναι ούτε πρωτότυπο ούτε έξυπνο ούτε τίποτε. Τσάμπα ο καβγάς.

«Η διάσπαση και η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ έχει πλήξει και την επικοινωνιακή του ομάδα» σημειώνεται στη σκληρή ανακοίνωση από τη Συγγρού, η οποία καταλήγει με ειρωνικό ύφος: «Το επόμενο βήμα του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι μάλλον να αντιγράψει και το πρόγραμμα του κ. Λαφαζάνη».

Ναι, θα μπορούσε να πει ο κ. Λαφαζάνης «Μπροστά» σκέτο να τους αποτελειώσει. Ή «Μπροστά δραχμή και πίσω ευρώ».

Αφήστε και τίποτα να πέσει κάτω, δεν χάθηκε ο κόσμος, χρυσές μου. Κοιτάξτε να χαρείτε τον γάμο, μην σχολάσει.

Κατά τα λοιπά, είναι βαρετό. Πραγματικά βαρετό. Τα δύο κόμματα που θα κονταροχτυπηθούν για την εξουσία, δεν πρόλαβαν προφανώς να προσλάβουν επικοινωνιολόγους με φαντασία. Και τούτο είχε ως αποτέλεσμα να έχουν περίπου το ίδιο κεντρικό σύνθημα για τις εκλογές. Λογικό, θα πείτε, αφού κατέληξαν επί του πρακτέου να μην διαφέρουν και τόσο πολύ...

Λοιπόν, τρεις λέξεις για τη Νέα Δημοκρατία σε μπλε φόντο «Τώρα Πάμε Μπροστά», δύο λέξεις για τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόκκινο φόντο «Μόνο μπροστά».

Κατ' αρχάς, το σύνθημα της ΝΔ είναι πρόταση, έχει ρήμα! Είναι στιβαρό, δηλαδή λέει στον ψηφοφόρο μαζί πάμε μπροστά, όλοι μαζί, all together αντάμα, όλοι παρέα προχωράμε, θα προχωράμε μαζί μέσα σ' αυτή τη ζωή. Δεν έβαλαν το «μαζί» επειδή αποτελούσε το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του Ιανουαρίου, προφανώς, αλλιώς τι ωραία που θα ακουγόταν «Τώρα πάμε μπροστά μαζί».

(Το ΠΑΜΕ θα βγάλει ανακοίνωση ότι του βούτηξαν οι δεξιοί το ακρώνυμο; Του τύπου «Κάτω τα χέρια από το λαϊκό, αντιιμπεριαλιστικό κατά της πλουτοκρατίας ΠΑΜΕ»;)

«Μόνο μπροστά» του ΣΥΡΙΖΑ το σύνθημα. Μόνο μπροστά, τι; Μόνο μπροστά έχει; Μόνο μπροστά κοιτάμε, λες και μιλάνε σε κάποιον που χήρεψε ή έχασε όλη του την περιουσία και η παρότρυνση συνοδεύεται από ελαφρό χτύπημα στον ώμο; Μόνο μπροστά με τα μάτια κλειστά; Μόνο μπροστά και ας έχει γκρεμό;

Τέλος πάντων, όσο το σκέφτομαι τόσο πιο λογικό μού φαίνεται που συνέπεσαν οι επικοινωνιολόγοι σαΐνια που έχουν στα κόμματα. Αφού στο τέλος μάλλον θα συγκυβερνήσουν για να μην μείνει κανένας εις την Εσπερίαν παραπονούμενος.

Και (δεν) νοσταλγώ τις εποχές που παιάνιζαν Βαγγέλη Παπαθανασίου και σκάρωναν στιχάκια όπως «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία» που θα έφτιαχνε μια Ελλάδα μεγάλη μαζί με τον Μητσοτάκη... Ωραίες εποχές, αρχοντικές.

Θυμάμαι, επίσης, σε προεκλογική συγκέντρωση του Κώστα Καραμανλή τον κόσμο να φωνάζει από κάτω «Ήρθε η ώρα του Καραμανλή!» και να απαντά από το μπαλκόνι ο αρχηγός: «Η δική σας η ώρα ήρθε!».

Αμ, ήρθε που να μην έσωνε...

Γαλανιάδη Εύα