Πλήθος αδέσποτων ζώων στις πόλεις. Ένα πρόβλημα, ένα ζήτημα ή αποτέλεσμα μιας στρεβλής προσέγγισης εκ μέρους πολιτών, Δήμου και Υπηρεσιών;

Παρά το γεγονός ότι ο Νόμος είναι σαφής ως προς τις αρμοδιότητες κάθε Φορέα αλλά και των πολιτών σε σχέση με τη φροντίδα των αδέσποτων ζώων, παρά το γεγονός ότι πλήθος φιλοζωικών οργανώσεων και συλλόγων δραστηριοποιείται σε όλες τις πόλεις, παρά το γεγονός ότι διοργανώνονται συνεχώς καμπάνιες ευαισθητοποίησης, τα αδέσποτα στα αστικά κέντρα αυξάνονται. Εδώ, στην Αρκαδία, τόσο στην Τρίπολη όσο και στη Μεγαλόπολη, από τη μια πλευρά οι Δήμοι καθυστερούν να λάβουν αποφάσεις και να τις υλοποιήσουν σε σχέση με τη διαχείριση των αδέσποτων και από την άλλη υπάρχουν πολίτες –και είναι πολλοί- οι οποίοι υιοθετούν ένα ζώο και, μη συνειδητοποιώντας ότι έχουν επιλέξει έναν σύντροφο ζωής, λίγο αργότερα το εγκαταλείπουν στον δρόμο. Η απόδειξη «σουλατσάρει» κάθε μέρα στους δρόμους κάθε μεγάλης πόλης: αρκεί να μετρήσουμε τα σκυλιά ράτσας που, βρώμικα και πεινασμένα, κυκλοφορούν στις οδούς και στα πάρκα.

Ο Δήμος Μεγαλόπολης, όπως έγραψε το Καφενείο της Μεγαλόπολης, πριν από λίγες ημέρες υποχρεώθηκε, όπως ο Νόμος ορίζει, να αφήσει ελεύθερους τους σκύλους που ζούσαν μέχρι πρότινος στον χώρο φιλοξενίας αδέσποτων. Ο οποίος ούτε νόμιμα αδειοδοτημένος ήταν ούτε πληρούσε τις προδιαγραφές, όπως υπογράμμισε σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με το Arcadia Portal η προϊσταμένη της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας Αρκαδίας κυρία Σταματοπούλου.

Σε ερώτησή μας ως προς το αν ήταν απόφαση της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας η απελευθέρωση των ζώων, η κυρία Σταματοπούλου απάντησε: «Καμία δική μας απόφαση. Είχαμε ειδοποιήσει τον Δήμο Μεγαλόπολης ότι η διαχείριση που κάνει στα αδέσποτα ήταν παράνομη, έξω από τα νόμιμα. Σύμφωνα με τον Νόμο 4039/12, οι Δήμοι είναι υποχρεωμένοι να στειρώνουν τα ζώα, να τα εμβολιάζουν, να τα αποπαρασιτώνουν και μετά να τα αφήνουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Τα καταφύγια είναι προσωρινά και για να λειτουργήσουν, πρέπει να πληρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ο Δήμος Μεγαλόπολης είχε συγκεντρώσει τα ζώα σε έναν ακατάλληλο, μη αδειοδοτημένο χώρο. Εκεί, μάλιστα, πήγαιναν και κάτοικοι τα σκυλιά τους και τα ξεφορτώνονταν. Ο αριθμός τους, έτσι, αυξήθηκε κατά πολύ. Εμείς στείλαμε έγγραφα στον Δήμο με καταληκτική ημερομηνία και, όπως ορίζει ο Νόμος, ο Δήμος Μεγαλόπολης άφησε ελεύθερους τους σκύλους στο φυσικό τους περιβάλλον.

Τα ζώα είναι καλά, ο Δήμος έκανε καλή δουλειά. Οι κάτοικοι, όμως, πρέπει να ενημερωθούν, επειδή έχουν πλήρη άγνοια».

Η κυρία Σταματοπούλου στάθηκε πολύ στη σημασία που έχει η σωστή ενημέρωση των κατοίκων. «Τα ζώα δεν φταίνε. Για τυχόν περιπτώσεις επιθετικότητας, υπάρχουν λύσεις που ορίζει η νομοθεσία», υπογράμμισε.

Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Ανδρέας Δούκουρης, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του, μας είπε ότι πράγματι ο Δήμος Μεγαλόπολης απελευθέρωσε και άφησε στο φυσικό τους περιβάλλον, όπως ορίζει ο Νόμος, τους περίπου 20 σκύλους που ζούσαν στον χώρο φιλοξενίας:

«Η Κτηνιατρική Υπηρεσία πράγματι έστειλε έγγραφα. Έτσι κι αλλιώς, ο Νόμος ορίζει ότι τα ζώα συλλέγονται, εμβολιάζονται, θεραπεύονται και στειρώνονται και μετά επιστρέφουν στον φυσικό τους χώρο και ζουν ελεύθερα. Ελευθερώσαμε περίπου 20 σκύλους περιμετρικά της πόλης και τοποθετήσαμε ταΐστρες».

Ο κ. Δούκουρης αναφέρθηκε και στις περιπτώσεις επιθέσεων σκύλων σε οικόσιτα ζώα που έχουν καταγγελθεί:

Έχουν υπάρξει επιθέσεις σε κότες, σε προβατίνες. Έχουν δίκιο οι κάτοικοι, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε;

Όπως μας είπε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, κατά την τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στη Μεγαλόπολη συζητήθηκε πρόταση για την αγορά μόνιμου χώρου προσωρινής στέγασης των ζώων, η οποία, όμως, δεν έγινε δεκτή.

Επομένως, και οι δύο υπεύθυνοι, μας είπαν ότι οι πολίτες πρέπει να ενημερωθούν και να μάθουν να ζουν με τα αδέσποτα. Από την άλλη πλευρά, οι πληθυσμοί των ζώων στα αστικά κέντρα της Αρκαδίας συνεχώς αυξάνονται.

Εφόσον όλα γίνονται σύννομα, λοιπόν, από πλευράς υπηρεσιών και Δήμων, τι φταίει;

Το μόνο βέβαιον είναι ότι πρέπει να λειτουργούν χώροι προσωρινής φιλοξενίας σε κάθε Δήμο της χώρας, όπου τα ζώα να λαμβάνουν τη φροντίδα που πρέπει και να στειρώνονται, ώστε να μην πολλαπλασιάζονται στους δρόμους και να γιγαντώνεται το πρόβλημα. Ίσως, μάλιστα, οι φιλοζωικές οργανώσεις θα μπορούσαν να ξεκινήσουν εκστρατείες όχι μόνο για την υιοθέτηση αδέσποτων, αλλά και για την υπευθυνότητα που απαιτείται ώστε να αποκτήσει κάποιος ένα ζώο συντροφιάς, έναν σύντροφο, που δεν θα τον παρατήσει με την πρώτη δυσκολία.

Ε.Γ.