Ο υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου διαφέρει σε τούτο από τους άλλους επαγγελματίες της πολιτικής. Οι μισοί ανήκουν στα στερεά, οι υπόλοιποι στα αέρια τα κοπανιστά, αλλά εκείνος είναι ο μόνος που αλλάζει σχήμα τόσο εύκολα και τόσο πειστικά. Από εδώ το έφερε, από εκεί το πήγε και στις εκλογές θα τον στηρίξουν όλοι ή σχεδόν όλοι. Το επίσημο ΠαΣοΚ, ο ΛΑΟΣ, οι «ντορικοί».
Θα τον ψηφίσουν τα γεροντοφρικιά της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, θα τον ψηφίσουν οι πιστές που μεταλαβαίνουν κάθε Κυριακή, θα τον ψηφίσουν άρρωστοι που έγειαναν στα χέρια του.
Πώς τα κατάφερε ο κ. Τατούλης να είναι τόσο ρευστός, να είναι ο πολιτικός που θέλουν όλοι να τον πιουν στο ποτήρι; Τι μπορεί να προσφέρει στον τόπο του χωρίς να ξέρει καν πόσα χρήματα θα πάρει, αν θα τα πάρει; Ο ίδιος δηλώνει ότι «τα δύσκολα προβλήματα απαιτούν καθαρές απόψεις, τολμηρές λύσεις και αποφασιστικές πράξεις».
Αναφέρεται σε «καθαρές απόψεις» ο άνθρωπος που συνεννοείται άριστα με τα άκρα, συνεργάζεται με την Κεντροδεξιά και παίρνει το χρίσμα των σοσιαλιστών. Αν δεν εννοεί κάτι άλλο με τις «καθαρές απόψεις», μάλλον αποπειράται να μας τρελάνει. Τις «τολμηρές λύσεις» η αλήθεια είναι ότι δεν πρόλαβε να τις υλοποιήσει στη σύντομη θητεία του στο υπουργείο Πολιτισμού.
Εκδιώχτηκε άκομψα για να μη μείνει έξω από την κυβέρνηση το φιλαράκι του πρωθυπουργού. Ο κ. Γ. Βουλγαράκης είχε κάνει αλλεπάλληλες γκάφες (με τους Πακιστανούς, με τις υποκλοπές) και κάπου έπρεπε να τον κρύψουν. Τον έχωσαν στον ναό της κουλτούρας και ο κ. Τατούλης βρέθηκε δίχως θώκο.
Τον πρώτο καιρό ο λυπημένος κ. Τατούλης έκανε πόλεμο στον κ. Κώστα Καραμανλή. Ανέλαβε ρόλο αντάρτη, συναρπάζοντας τα πελοποννησιακά πλήθη που είχαν σιχαθεί την απατεωνιά του δημόσιου βίου. Εκείνη την περίοδο σκεφτόταν να περάσει στο οργανωμένο έγκλημα, δηλαδή να ξαναγίνει γιατρός. Για καλή μας τύχη προτίμησε τα φώτα της δημοσιότητας από τα φώτα του χειρουργείου. Προσανατολιζόταν ούτως ή άλλως σε μια αυτόνομη υποψηφιότητα οπότε οι αλλαγές στα αυτοδιοικητικά προέκυψαν ως δώρο. Εδώ πρέπει να γίνει ειδική μνεία στο τρίτο σκέλος του μότο του: «αποφασιστικές πράξεις».
Ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφιος- το είπε και τελείωσε. Μετά ήλθαν οι πρώτες μετρήσεις που τον ανέδειξαν πρώτο μεταξύ ψηφοφόρων κάθε προέλευσης. Αν το καλοσκεφτούμε, αυτή ακριβώς η αποφασιστικότητα την κρίσιμη στιγμή τον ξεχώρισε από τους συνυποψήφιούς του.
Θα ήταν μάταιο να μιλήσουμε για τα στοιχειώδη σωματίδια του κ. Πέτρου Τατούλη. Να αναλύσουμε τι υπήρξε και τι έκανε: έχει ένα ταλέντο να ξαναγράφει το βιογραφικό του, να διορθώνει τα λάθη του και στο τέλος, όπως κάθε υγρό που σέβεται τη μορφή του, να βγαίνει λάδι. Η πιθανή νίκη του έχει να πει πολύ περισσότερα για τους ανθρώπους που ζουν κάτω από τ΄ αυλάκι παρά για τον ίδιο. Σε νομούς όπου τα κόμματα χώριζαν οικογένειες αίφνης η πολιτική ρευστότητα όχι μόνο γίνεται αποδεκτή αλλά αποθεώνεται. Ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά του ο κ. Πέτρος Τατούλης είπε ότι υπάρχει ανάγκη να ανατραπεί το παλιό και το φθαρμένο. Αυτό δεν είναι ανησυχητικό. Το γεγονός όμως ότι ύστερα από είκοσι χρόνια στη Βουλή τον υποδέχονται ως νέο και άφθαρτο είναι αξιοπρόσεκτο.

Πηγή:ΤΟ ΒΗΜΑ

www.neapeloponnisos.gr