Κύμα κακοκαιρίας, λέει, θα χτυπήσει όλη την Ελλάδα. Στην Αρκαδία μας τα πράγματα είναι μάλλον ήσυχα ακόμα, αλλά αναμένεται χιονόπτωση. Και για να μην λέμε, όλοι μας έχουν προειδοποιήσει: ΕΜΥ, Πολιτική Προστασία, υπουργείο, ως και οι... Τζεντάι!

Αλλά τι κάνει ο Έλληνας συνήθως; Ο Έλληνας αναμένει τον χιονιά για να παίξει χιονοπόλεμο, να βάλει τα ρούχα του σκι που αγόρασε προ 15ετίας και δεν τα έχει λιώσει στις πίστες, να καθήσει με βλέμμα νοσταλγικό πίσω από το τζάμι για να βλέπει τις χιονονιφάδες και, όταν διαπιστώσει ότι δεν μπορεί να βγει από την πόρτα του σπιτιού του επειδή ούτε το χαλάκι δεν μάζεψε από εκεί ούτε έβγαλε το φτυάρι από την αποθήκη, να σηκώσει το ακουστικό και να αρχίσει τα τηλέφωνα στον δήμαρχο,στον αντιδήμαρχο, στον υπουργό με καταγωγή από το χωριό του και να αναθεματίζει τον χιονιά αφενός και σύσσωμη την Πολιτεία αφετέρου που δεν μερίμνησαν, δεν πρόκαμαν, δεν μπορούν να φθάσουν στο σπίτι του στην Πέρα Ραχούλα για να τον απεγκλωβίσουν!

Τότε αρχίζουν τα κλαψουρίσματα και τα παρακάλια για μια... ρουσφετολογική ρίψη αλατιού στον τάδε δρόμο ή για να στείλει ένα C-130 το υπουργείο να μαζέψει την οικογένεια των ψηφοφόρων που αποφάσισαν ρομαντικά να μείνουν στο χωριό ενώ ήξεραν ότι θα ρίξει χιόνι με το τουλούμι και αποκλείστηκαν εκεί.

Περιστατικά που συμβαίνουν κάθε φορά που έχουμε κακοκαιρία. Ρουσφέτι στον χιονιά, επειδή δεν κάνουμε κάτι να προστατευτούμε οι ίδιοι. Και δεν γίνεται λόγος εδώ για φυσικές καταστροφές ή για ξαφνικές πλημμύρες, αλλά για ένα αναμενόμενο γεγονός.

Μας έχουν όλοι ειδοποιήσει, οπότε ας κουνήσουμε τα χέρια μας, ας θωρακίσουμε τα σπίτια μας και ας περιμένουμε το πρωτοχρονιάτικο χιονάκι με όση νοσταλγία χωράει η ψυχή μας!