Φιλαράκια μου καλά και αγαπημένα, γεια σας!

Ξεκίνησαν τα καρφώματα, και όταν λέω «καρφώματα» δεν εννοώ αυτά του Λαμπρόπουλου ή του Καββαδά, αλλά αυτά του Τάσου και του Μήτσου.
Πισώπλατα ή όχι, τα μαχαιρώματα ξεκίνησαν για το θέμα της ΚΕΔΗΤ με τον τέως να ανοίγει διστακτικά τα χαρτιά του και να δίνει ονόματα και υπολήψεις. Οι απειλές με το γάντι όμως,γιατί στα δημοτικά συμβούλια υπάρχει και ένα επίπεδο, να μην το ξεχνάμε.

Το επίπεδο πάει να χαθεί από τις τόσες πολλές διακοπές συνεδριάσεων που όμοιες δεν έχει ματαδεί το σώμα, αλλά ένα διάλειμμα για μάλμπορο το θέλει και ο Θεός. Όμως, παρά τη φαρσοκωμωδία, έγινε και η αντικατάσταση, τι και αν κάποιοι φίλησαν κατουρημένες ποδιές για μία θέση στην ΚΕΔΗΤ, τίποτα δεν έγινε, το άσωτο παρελθόν και η κακή στάση απέναντι στον αρχηγό δεν έβαλαν το επίδοξο άντρα όχι από πόρτα, αλλά ούτε καν από χαραμάδα.

Το προσέξατε…Έφυγε η Ρούλα, ήρθε η Θοδωρούλα…

Σκάνδαλα παντού καλοί μου φίλοι… Μια στα πιστωτικά ιδρύματα, μια στην ΚΕΔΗΤ… Σε λίγο θα σκάσει κι άλλο και εκεί θα έχει πολύ ζουμί η ιστορία…
Αθόρυβος και ωραίος ο Μαντάς στο Άστρος, ούτε φανφάρες ούτε τίποτα, λύνει το πρόβλημα των σκουπιδιών με τη βοήθεια του Πετράν…Τάκη, μήπως να κάνουμε πολιτιστική πρωτεύουσα το Άστρος;;;
Ο Λυσίκατος δεν ξέρει από πού έρχεται κάθε φόρα. Μια διώχνει τον αντιδήμαρχο, από την άλλη τού φεύγει ο σύμβουλος… Τελειωμό δεν έχουν τα προβλήματα της παράταξης.

Πάμε λοιπόν στα κάστανα, μιας και που είναι της εποχής. Πολλές οι εκδηλώσεις για το τοπικό αυτό προϊόν. πολλές και οι παρουσίες. Εκεί που είχαμε χάσει τις γνωστές φυσιογνωμίες τσουπ! ξανά στον αγώνα... Ε,έχουμε και εσωκομματικές και πρέπει να παλέψουν, βρε παιδιά, για το καλό της πατρίδας.

Πέρασα μια βόλτα και από το Πνευματικό. Βρε, πού είναι ο κόσμος, λέω, να δει τον Βαγγλάν; Δεν θα έρθει κανείς να σφίξει το χέρι του αρχηγού και να του ευχηθεί καλή επιτυχία; Άλλοι την αίθουσα που γινόταν η ομιλία της είδαν μισογεμάτη, άλλοι την είδαν μισοάδεια. Τι να πω, κοντός ψαλμός αλληλούια. Μπορεί να περιμένουν όλοι τον Άδωνι για να θαυμάσουν και το τροχόσπιτό του.

Α,και κάτι πιο τοπικό: Θα ήθελα να θέσω μια ρητορική ερώτηση σε εσάς, έξυπνα  φαντασματάκια μου... Πώς γίνεται να είσαι πρώτη μούρη στο Καβούρι αντάμα με τους επισήμους, να τους βρίζεις αλλά και να τρέχεις σε όλες τις εκδηλώσεις που έχει κάμερες;; Ε; Πώς γίνεται;.. Αλλά θα πεις, ο μαϊντανός παντού κολλάει.

Ρε παιδιά, το πιο σημαντικό ξέχασα το οποίο με άφησε…speechless. Και διακαναλική να ήταν η συνέντευξη του Νικόλα του «Κόκκινου», δεν θα είχε τόσο κόσμο και τόσες κάμερες και κινητά να απαθανατίζουν αυτή τη μοναδική και ανεπανάληπτη συνέντευξη Τύπου… Παιδιά, σοβαρευτείτε, με το κόμμα του λαού δεν παίζουμε…

Τέλος, θα ήθελα να κλείσω με ένα ρεφρέν:

Στο πρώτο χτύπημα σβήνω τα φώτα, δεύτερο χτύπημα είμαι στην πόρτα, στο τρίτο χτύπημα η πόρτα ανοίγει… και ποιος μπαίνει; Σιγά-σιγά, σύντομα θα το μάθετε...