Αγαπημένη ημέρα για τη συνήθως παγωμένη ακόμα και την άνοιξη Τρίπολη η Πρωτομαγιά. Εφόσον ο καιρός είναι καλός, οικογένειες, παρέες και φίλοι ξεχύνονται στην εξοχή.

Τώρα πια, βέβαια, δεν πηγαίνουμε εξοχή. Οι περισσότεροι πάνε για καφέ ή ουζάκι κοντά στη θάλασσα και βιαστικά θα κόψουν καμιά παπαρούνα από την άκρη του δρόμου για να βάλουν «για το καλό» στο παρ-μπριζ του αυτοκινήτου. Για στεφάνι ούτε λόγος, έχει μπελά για να γίνει όπως πρέπει.

Μερικές δεκαετίες πίσω, όχι και τόσες πολλές, οι παρέες, οι συγγενείς, οι γείτονες και οι φίλοι στην Τρίπολη έπαιρναν τον δρόμο και πήγαιναν πεζή βόλτα στα υψώματα με τα εκκλησάκια. Έκοβαν πολλά λουλούδια, έλεγαν τραγούδια, έφτιαχναν στεφάνια, σκάρωναν ένα υπαίθριο τραπέζι με το τίποτα.

Στην Τρίπολη, το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου είχε πάντοτε την τιμητική του. Στον Μάη-Θανάση και στις σκιές των πεύκων του συγκεντρώνονταν οι εύθυμες παρέες και γιόρταζαν την Πρωτομαγιά.
Η φωτογραφία του Αντώνη Σπυρόπουλου, την οποία ανάρτησε στη σελίδα «Παλιές Φωτογραφίες και Γραφικοί Τύποι της Παλιάς Τριπολιτσάς», έρχεται από το 1955. 

Μικροί - μεγάλοι συγγενείς της οδού Χρονά στο δρόμο προς τον Μάη-Θανάση για τη γιορτή της Πρωτομαγιάς. Πηγαίναμε και τραγουδάγαμε. Βλέπετε… είμαστε όλοι γελαστοί!

Τα γελαστά πρόσωπα της φωτογραφίας μάς παροτρύνουν να πάμε μια βόλτα στον Μάη-Θανάση και να υποδεχθούμε την άνοιξη.