«Στις στιγμές που ζήσαμε Γιάννη Καστρίτη» (pics)

«Στις στιγμές που ζήσαμε Γιάννη Καστρίτη» (pics)

Αύγουστος 23, 2016 - 21:14
1 σχόλια

Η ανακοίνωση της είδησης από τα Τρίκαλα για την έναρξη της συνεργασίας με τον Γιάννη Καστρίτη μου δημιούργησε αρχικά δύο πολύ έντονα συναισθήματα και στην συνέχεια  μου έδωσε το ερέθισμα να γράψω ετούτες εδώ τις γραμμές.

Τα συναισθήματα είναι και χαράς γιατί επιστρέφει και πάλι σε ομάδα που θα αγωνίζεται σίγουρα την επόμενη χρονιά στην Basket League αλλά και πίκρας γιατί δυστυχώς δεν θα βρίσκεται από την νέα χρονιά στην άκρη του κυανόλευκου πάγκου του Αρκαδικού εκεί που τον συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια.

Το περίεργο είναι πως μέχρι και αυτή την στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο το ένα συναίσθημα  δεν μπορεί να αναιρέσει το άλλο και νομίζω πως αυτό θα συμβεί και για αρκετό καιρό ακόμα.

Για το λίγο που μπόρεσα να γνωρίσω τον Γιάννη Καστρίτη νομίζω πως κατάλαβα πολλά και σίγουρα μου λύθηκαν αρκετές απορίες που υπήρχαν όπως και σε πολλούς που δεν είχαν την τύχη η την δυνατότητα να τον γνωρίσουν με σημαντικότερη όλων το πώς μπορεί ένας τόσο νέος προπονητής να διαχειριστεί πράγματα και καταστάσεις και να κερδίσει τον σεβασμό των παιχτών του μερικών εκ των οποίων σπουδαίων ονομάτων με πολλές παραστάσεις στο βιογραφικό τους.

Και όμως… Ο Γιάννης Καστρίτης έχει ένα τρομερό χάρισμα που είναι η μεταδοτικότητα του, ο τρόπος που σε προσεγγίζει και στην πορεία σε κερδίζει, η ευγένεια του, το ήθος του, η ακαιρεότητα και η ειλικρίνεια του, η εργατικότητα του, αλλά και η αντίληψη και το πώς σκέφτεται γύρο από αυτό το άθλημα που λέγεται μπάσκετ, για το πάθος του που μπορούσε να μεταφέρει στους παίχτες του και για τον τρόπο με τον οποίο ρουφούσε σαν σφουγγάρι συνεχώς πράγματα και επιχειρούσε συνεχώς να εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα ως προπονητής.

Κάθε φορά που συναντιόμασταν πάντα ένιωθα μέσα μου πως ο Γιάννης Καστρίτης είναι γεννημένος προπονητής, πως είναι γεννημένος να κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα με όρεξη, πάθος, δίψα, μεράκι και ασφαλώς πολύ αγάπη.

Πλέον ο Αρκάς coach ανοίγει το φτερά του και πάλι για την Basket League για εκεί που πραγματικά ονειρεύονταν  και κατά την ταπεινή μου άποψη του αξίζει, παίρνοντας παράλληλα ένα μεγάλο ρίσκο με μια ομάδα που θα παλέψει την παραμονή της, με μια ομάδα που χρειάζεται χτίσιμο από την αρχή και πολύ δουλειά.

Θεωρώ πως ο Γιάννης Καστρίτης έχει μπροστά του μια ακόμα μεγάλη πρόκληση -γιατί κάτι τέτοιο είναι και η ανάθεση της τεχνικής ηγεσίας των Τρικάλων-  ωστόσο είναι μετρ στις ειδικές αποστολές, τις γνωρίζει άλλωστε καλά κυρίως από την τελευταία διετία του στον πάγκο του Αρκαδικού όταν και κλήθηκε να διαχειριστή special καταστάσεις και το "πρέπει" μιας ομάδας με στόχους και φιλοδοξίες και  πως μόνο έτσι μπορεί να βρει επιπλέον κίνητρα και πάνω σε αυτά να δημιουργήσει τα δικά του δεδομένα στην νέα του ομάδα.

Είναι αλήθεια πως ο Γιάννης Καστρίτης πρόσφερε πολλά στον Αρκαδικό αλλά και ο Αρκαδικός του έδωσε ακόμα περισσότερα. Τον εμπιστεύθηκε έμπρακτα, του έδωσε τα κλειδιά της ομάδας, τον πίστεψε, πάνω του έχτισε το όνειρο και τελικά ο νεαρός coach τον δικαίωσε με τον καλύτερο τρόπο.

Έτσι όμως γίνεται πάντα στις οικογένειες γιατί και ο ΣΕΦΑ αυτό ήταν και θα είναι πάντα μία μεγάλη οικογένεια με σχέσεις εμπιστοσύνης που μπορούν να συμβαδίσουν με τις προσωπικές φιλοδοξίες αυτού που πιστεύει πραγματικά στην αξία της προσπάθειας.

Η επόμενη μέρα για τον Αρκαδικό θα είναι χωρίς τον Γιάννη Καστρίτη αλλά και πάλι γεμάτη ελπίδα και με την ευχή να είναι εκεί που πραγματικά αξίζει να είναι αυτή η ομάδα δηλαδή στην Basket League και γιατί όχι να μην τον υποδεχθούμε ως αντίπαλο με τα Τρίκαλα στην Τρίπολη.

Η ιστορία λέει πως ο Γιάννης Καστρίτης αποτελεί ψυχή και σώμα του Αρκαδικού και μέρος των μεγάλων επιτυχιών του. Ο στρατηγός της ανόδου, ο πρώτος προπονητής που οδήγησε την ομάδα της Τρίπολης στα παρκέ της κορυφαίας κατηγορίας του Ελληνικού μπάσκετ.

Είναι πολλά που θα μπορούσα να γράψω και ακόμα πιο πολλές οι εικόνες που έχω στο μυαλό μου έστω και από τον σύντομο αλλά ουσιαστικό πιστεύω χρόνο που μπόρεσα να τον γνωρίσω. Οι προβληματισμοί και η αγωνία για έρθει η άνοδος, η απόλυτη ευτυχία στο ιστορικό παιχνίδι με το Ψυχικό και ασφαλώς το ονειρικό ταξίδι του Αρκαδικού στην Basket league υπό τις οδηγίες του είναι μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές που θυμάμαι.

Προσωπικά είχα γράψει και στο παρελθόν πως ο Γιάννης Καστρίτης είναι μέλος της next big thing Ελλήνων προπονητών και είμαι σίγουρος πως το μέλλον του στο Ελληνικό μπάσκετ θα είναι μακρύ και η τελική καθιέρωση δεν θα αργήσει να έρθει απλά γιατί πιστεύω στις δυνατότητες και τον τρόπο που προσεγγίζει ο ίδιος την δουλειά του.

Λίγο πιο πάνω είπα πως ο Γιάννης Καστρίτης στα δικά μου μάτια είναι γεννημένος προπονητής και για τον λόγω αυτό λοιπόν του αφιερώνω κλείνοντας αυτό το ρεφρέν από ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι της Κατερίνας Κούκα που μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό:

"Αν δε γεννηθείς αστέρι
η ζωή πώς περιμένεις να σε ξέρει, 
αν δε γεννηθείς βοριάς
πώς θα διώξεις τα σκοτάδια
της καρδιάς".

Στις στιγμές που ζήσαμε. Καλή επιτυχία Γιάννη Καστρίτη !

Α. Χ.


Υπάρχει 1 Σχόλιο

Όταν ξεκινησε η ελληνικη κριση μια φίλη μου είπε ότι ίσως να είναι μια ευκαιρία να ξαναβρεί ο λαός μας το ήθος του. Εξι χρόνια μετά η δήλωση αυτή μοιάζει τουλάχιστον ρομαντική. Από τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις ανθρώπων που διατηρούν το ήθος τους και τη φυσική τους ευγένεια σε έναν αδυσώπητο χώρο είναι και ο Γιάννης Καστριτης. Σε ευχαριστώ κι εγώ για τις στιγμές που μας χάρισες. Καλή πορεία ....

Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.