Δεν τους αφήνετε καλύτερα τους νεκρούς στην ησυχία τους, αφού δεν μπορείτε να τους προσκυνήσετε ήσυχα και με αξιοπρέπεια;

Δεν τους αφήνετε καλύτερα να αναπαύονται ξεχασμένοι, που τέτοιες μέρες δεν επισκέπτονται τα μάρμαρά τους μαθητές και σχολεία, αλλά συνδικαλιστές με... αγωνιστικές περγαμηνές από εδώ ίσαμε το Σικάγο;

Αγωνιστές και αγωνίστριες που δεν αφήνουν ομοίους τους αγωνιστές και αγωνίστριες να καταθέσουν ολίγα γαρούφαλλα στα τιμημένα μάρμαρα εις ένδειξιν τιμής και μνήμης.

«Η εκδήλωση είναι δική μας, όχι δική σας. Και το χώμα αυτό δικό μας. Όχι δικό σας.»

Χωρίζουμε τα τσανάκια μας.

Τα αγωνιστικά τσανάκια είναι ιερά. Πιο ιερά από έναν χώρο θυσίας και μνήμης, ασφαλώς, όπως αποδείχθηκε στην Τρίπολη, στις εκδηλώσεις της ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας για τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς.

(Αλήθεια, ποιος θυμάται τους νεκρούς του κάποια άλλη ημέρα εκτός της Πρωτομαγιάς;)

Δεν γνωρίζω προσωπικά κανέναν από τους εμπλεκομένους στο συμβάν. Αλλά, παρακολουθώντας το βίντεο (δείτε ΕΔΩ), διαπίστωσα τα εξής τραγελαφικά:

Η κυρία που ως εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ «τόλμησε» να καταθέσει τα λουλούδια στο μνημείο, όταν την εμποδίζει ο προέδρος του ΕΚΑ με... ευγενικό τρόπο, και μετά το «μούσκαρε» που ακούστηκε από κάποιον παρευρισκόμενο που σεβάστηκε και εκείνος την ιερότητα του χώρου, απευθυνόμενη στο πλήθος των 10-15 ατόμων, όξω οι δημοσιογράφοι, λέει: «Θα το καταθέσω εκ μέρους του ΠαΣοΚ». Όταν ούτε αυτό «πιάνει», η κυρία λέει ότι είναι συγγενής ενός από τους άνδρες που εκτελέστηκαν, δείχνοντας ένα όνομα στην πλάκα.

Συνεπώς, πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά το ΠαΣοΚ, μετά ο συγγενής στη μαρμάρινη στήλη...

Και για τον πρόεδρο του ΕΚΑ: Πρώτα η... πατρότητα της εκδήλωσης, μετά η ιερότητα του μνημείου, μετά η αξιοπρέπεια. Για να μην πούμε ότι έσπρωξε μια κυρία.

Το σημερινό περιστατικό αποδεικνύει ότι πάντοτε με λάθος τρόπο τιμούσαμε τους ήρωές μας. Τα λιβάνια, οι φανφάρες, τα στεφάνια, τα λουλούδια και οι λόγοι των φιλολόγων έκρυψαν το ανάστημα των ηρώων.

Τα μνημόσυνα και οι καταθέσεις στεφάνων κατάντησαν ευκαιρία για μόστρα και για επίδειξη. Και κάτι χειρότερο: κατάντησαν πολιτικά και συνδικαλιστικά «τσανάκια».

Για να εμπεδώνεται, τελικά, η ασέβεια.

Γαλανιάδη Εύα