Σε κλίμα συγκίνησης η εκδήλωση για τα 30 χρόνια Αρχιερατείας του Μητροπολίτη Μ&Κ Αλεξάνδρου (photos&video)

Σε κλίμα συγκίνησης η εκδήλωση για τα 30 χρόνια Αρχιερατείας του Μητροπολίτη Μ&Κ Αλεξάνδρου (photos&video)

Μάιος 05, 2014 - 23:08

Λεύκωμα το οποίο εκδόθηκε το 2014 για τα τριάντα έτη Αρχιεροσύνης του Σεβασμιωτάτου

Ἐκδήλωσις Τιµῆς εἰς τό Ἀποστολοπούλειον Πνευµατικόν Κέντρον τοῦ Δήµου Τριπόλεως διά τήν συμπλήρωσιν Τριάκοντα Ἐτῶν Ἀρχιερατείας τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση τιμής προς το σεβαστό πρόσωπο του αόκνου και ακάματου εργάτου του αμπελώνος Κυρίου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. Αλεξάνδρου, για τα 30 χρόνια αρχιερατείας στο Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης τη Δευτέρα 5 Μαΐου το βράδυ.

Πλήθος κόσμου γέμισε από νωρίς την αίθουσα της εκδήλωσης. Ακούστηκαν συγκινητικά λόγια από τον Αρχιεπισκόπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ. Η εκδήλωση περιελάμβανε εκκλησιαστικούς ύμνους υπό τη διεύθυνση του κ. Γεωργαρά και χορούς από το χορευτικό συγκρότημα των απανταχού Παπαραίων.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ
( Εκ του Λευκώματος το οποίο εκδόθηκε το 2014
δια τα τριάντα έτη Αρχιεροσύνης του Σεβασμιωτάτου
το οποίο επιμελήθηκε ο κ. Γεώργιος Ζαχαρόπουλος
και εκδόθηκε παρα  του Μητροπολιτικού Ι.Ν Αγ. Βασιλείου Τριπόλεως
και της Περιφερείας Πελοποννήσου)

Εκλογή και χειροτονία

Βρισκόμαστε πια στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο Αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος Παπαδόπουλος συνεχίζει το έργο του, ώσπου φτάνει η μεγάλη στιγμή.
Στις 2 Μαΐου 1984, ημέρα Τετάρτη, σε έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Ελλάδος ο Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας και Γραμματέας των Συνοδικών Δικαστηρίων, Αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος Παπαδόπουλος εκλέγεται Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου.
Στο τριπρόσωπο, που συγκροτήθηκε, έλαβαν ο Αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ψήφους 59, ο Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Κατσάνος ψήφους 28 κι ο Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Λογοθέτης ψήφους 17.
Στη δεύτερη ψηφοφορία έλαβαν ο Αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ψήφους 59, ο Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Κατσάνος ψήφους 7 και ο Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Λογοθέτης ψήφο 1. Αμέσως μετά έγινε το Μικρό Μήνυμα και ακολούθησε στο Συνοδικό Παρεκκλήσιο των Παμμεγίστων Ταξιαρχών η τελετή του Μεγάλου Μηνύματος, παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ, πολλών Αρχιερέων και Κληρικών και πλήθους κόσμου.
Η εκλογή του είναι για τους ανθρώπους, που τον γνωρίζουν και παρακολουθούν η απολαμβάνουν την ολόθυμη προσφορά του, μια φυσική απόρροια, μια δικαίωση από τον Θεό και τους ανθρώπους, που γίνεται με ενθουσιασμό αποδεκτή.
Το Σάββατο 5 Μαΐου το πρωί, εορτή της Αγίας Ειρήνης, έγινε κατά τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου των Αθηνών η χειροτονία του εψηφισμένου Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Αλεξάνδρου.
Τη χειροτονία τέλεσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ, περιστοιχούμενος από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Κίτρους Βαρνάβα, Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεόκλητο, Γυθείου και Οιτύλου κ. Σωτήριο, Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Θεόκλητο, Λαρίσης κ. Σεραφείμ, Σάμου και Ικαρίας κ. Παντελεήμονα, Ζακύνθου κ. Παντελεήμονα, Κυθήρων κ. Ιάκωβο, Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιο και Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο. Στο ιερό βήμα συμπροσεύχονταν την ώρα της χειροτονίας πολλοί Αρχιερείς και Κληρικοί. Ο Ιερός Καθεδρικός Ναός είχε κατακλυσθεί από πλήθη ευσεβούς Λαού των Αθηνών, της Τρίπολης, της Ναυπάκτου κ.λπ.. Παρίσταντο οι τέως Υπουργοί κ. Σταμάτης, Καραϊσκάκης, Νικόλαος Καλτεζιώτης, Κωνσταντίνος Αποσκίτης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο βουλευτής κ. Φωτόπουλος, Πρόεδροι Συλλόγων κ.α.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου προσφώνησε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Σεραφείμ και αντιφώνησε ο νέος Αρχιερέας. Επίσης, προσφώνηση έκανε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Θεόκλητος, στον οποίο και αντιφώνησε ο Σεβασμιώτατος Αλέξανδρος. Μετά τη Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος δέχθηκε στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο των Αθηνών τις ευχές και τα συγχαρητήρια Κλήρου και Λαού.

 

Ο Χειροτονητήριος λόγος του Σεβασμιωτάτου

«Ωμολόγησα ότι "Πιστεύω εις ένα Θεόν Πατέρα, Παντοκράτορα…. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή … και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν."».
Αυτή μου η πίστη, Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, η βαθειά και φορτισμένη από του ουρανού το μεγαλείο, μαζί με την εκκένωση της θείας Χάριτος, γίνεται για μένα σήμερα πηγή δόσεων αγαθών, που με κατευθύνει από την επίγνωση του πραγματικού εις τη διάγνωση του δυνατού και από την ευφροσύνη της πληρώσεως εις την οδύνη της αναζητήσεως.
Γιατί, στ’ αλήθεια, η εκλογή του Κληρικού σε Επίσκοπο τον τοποθετεί σε τόπο αγρυπνίας και αγωνίας, για να εξασφαλισθή στο Ποίμνιο που του εμπιστεύεται η Μητέρα Εκκλησία "ειρήνη και αιδώς και ευνομία και αφθονία δίκης" και τον καθιστά αυτοσυνείδητο κέντρο, που μέσα του αληθινά πάσχει, γιατί τώρα πια έρχεται από μέσα του ο κόσμος που πρώτα ήταν απέναντί του. Η έγχυσι, όμως, της αγαθοσύνης του Θεού ενώνει το φιλόθεον με το θεοφιλές και πληρώνει την ψυχή με την αγάπη και τη σοφία του Θεού που "ταύτην εφίλησα και εξεζήτησα εκ νεότητός μου".
Είναι γεγονός, πως η κατάβασι του Θεού προς τον άνθρωπο με την αγάπη του εξυψώνει και αθανατίζει τη θνητή μας φύσι και αποτελεί θεμελιώδη ιδιότητα της θείας υπάρξεως, ώστε να καταλαβαίνομε κι εμείς τον Θεό μόνο εις την αγάπη.
Ακριβώς αυτή η αγάπη, ως τόκος της ψυχής εις την καρδιά του Επισκόπου μεταποιείται σε δύναμη ακατανίκητη και φως αυτάρκες και ανέσπερο, με το οποίο η εξουθένωση και η μηδαμινότητα, η γυμνότητα και η εγκατάλειψη μεταβάλλονται σε δύναμη, εξύψωση και ευλογία. Έτσι, όχι μόνο η αγάπη του Θεού, αλλά και η επίγνωση της αγάπης αυτού είναι Θεού δωρεά και καρπός του Πνεύματος, αφού "ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη". Η εκλογή Κληρικών εις το επισκοπικό αξίωμα δεν αποτελεί τεκμήριο της μεγάλης αυτού αγάπης προς τον Θεόν, αλλά είναι το αποτέλεσμα της ενεργείας του Θεού και πράξη της Χάριτος αυτού και απόδειξη όχι ότι εγνώρισε αυτός το Θεό, αλλ’ ότι εγνώσθη αυτός από το Θεό "ει δε τις αγαπά τον Θεόν, ούτος έγνωσται υπ’ αυτού".

Η αγάπη, όμως, προς τον Θεό αποδεικνύεται και καθαγιάζεται με την αγάπη προς τον πλησίον. Και ο Επίσκοπος οφείλει να γνωρίζει και να εφαρμόζει ότι η αγάπη προς το Ποίμνιό του δεν είναι συναίσθημα που εμπνέεται από κοινωνικές σκοπιμότητες, υστερόβουλες σκέψεις η συναισθήματα ανθρωπισμού, που μπορεί να είναι δείγματα ηθικής εξανθρωπισμένης, τα οποία όμως δεν ανάγονται εις την υπερβατική και υπεράνω του λόγου ηθική του Χριστιανισμού, αλλά πρέπει να είναι αγάπη χωρίς σκοπό, κένωση χάριν του άλλου, συγκατάβαση μέχρι κατωτάτου βαθμού, ταπείνωση και άρνηση κάθε προβολής, απάρνηση της οντότητός μου, μίμηση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Εις του Επισκόπου την ψυχή η αγάπη αναδιπλώνει το πνεύμα του προς τα μέσα και εσωτερικεύεται και η στροφή αυτή προς τα μέσα δεν μοιάζει καθόλου με τον αυτάρεσκο ατομισμό της σοφιστικής και κοσμικής σκέψεως, αλλ’ είναι ένα λευτέρωμα του πνεύματος από τη φύσι και τη ματαιοδοξία.
"Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε". Αν του Κληρικού η ζωή στις δυό πρώτες βαθμίδες της Ιερωσύνης χαρακτηρίζεται από αυταπάρνηση, του Επισκόπου η προσωπικότητα συνακολουθείται από μια τραγικότητα ηθικού ποιού. Τούτο σημαίνει ότι έχομε ένα συνεχές δράμα ζωής, που εμφανίζεται με τον αγώνα και την αγωνία να σωθεί το Ποίμνιο και να μη χαθεί ο Επίσκοπος. Υφίσταται μέσα ως υπόσταση μια μεταμόρφωση, μια προχωρητική μεταβολή, μια διαρκής επεξεργασία, που κάνει την αρχιερατική Μίτρα "στέφανον εξ ακανθών" και τη ζωή του ολόκληρη οδυνηρή ώρα της τρικυμίας και των κρίσεων. Ο αγώνας για μια ολοκληρωμένη προστασία του ελαχίστου αδελφού κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες ζωής είναι μια αγωνία και ένας αγώνας τραγικός, γιατί προχωρεί με άλματα, με χάσματα, με απρόβλεπτα, με συγκρούσεις, χωρίς αιχμαλωτισμένα σχέδια και με την εγγενή αδυναμία να συμβιβάσει το όνειρο με την ικανοποίησή του.
Ο Επίσκοπος πρέπει να ζη, και πράγματι πολλοί έζησαν και ζουν, μόνο χάριν των άλλων, αφού χάριν του συνανθρώπου έπαθαν και πέθαναν, χωρίς να σκεφθούν ότι αυτοί ήσαν εκείνοι που πραγματοποίησαν αυτή την θυσία. Υπάρχει εσχάτη ευγένεια διαθέσεως να δώση ο Επίσκοπος τον εαυτό του "λύτρον αντί πολλών", να προχωρήσει δηλαδή σε έσχατες πράξεις αυταπαρνήσεως εις την προσπάθειάν του να ακολουθήσει τα βήματα του Ιησού, που μετέβαλε την αυτοθυσία σε λύτρωση, σε ανάσταση δια του σταυρού.

Οι πραγματικοί Επίσκοποι, όντες φορείς φωτός, πολλές φορές και μακράν του επισκοπικού θρόνου, όχι όμως και του ανθρωπίνου φθόνου, υπέφεραν και πάσχουν επειδή αγάπησαν πολύ τους ανθρώπους, με στόχο και αίτημα την ελευθερία και τη δικαιοσύνη και με αγωνία και αγώνα να λείψει η βία, να ενανθρωπισθεί η θεία φλόγα και να θεωθεί ο άνθρωπος δια του Υιού και Λόγου του Θεού, έστω και εάν πρόκειται να καρφωθούν εις τα βράχια του Καυκάσου η και να σταυρωθούν εις νέους Κρανίων τόπους.
Και ενώ οι τοιαύτης και τοσαύτης σοβαρότητος σκέψεις και ευθύνες μαζί με την αδύναμη ανθρώπινη φύση μου έπρεπε σήμερα να με κάνουν να "αναλάβω τας πτέρυγάς μου κατ’ όρθρον και να κατασκηνώσω εις τα έσχατα της θαλάσσης", εν τούτοις η βαθειά ελπίδα εις το έλεος της ευσπλαχνίας του Θεού και η προσδοκία εις την Θεία Χάρι, που τ’ ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί, με φέρνουν εις την αυλή του Κυρίου μου και, προσευχόμενος ως ο Τελώνης με συντριβή και ταπείνωση, ικετεύω και παρακαλώ ίνα ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, έλθη και σκηνώση εν εμοί και με καθάρη από πάσης κηλίδος.
Και πριν αυτό να γίνει, εκφράζω προς τη σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τις άπειρες ευχαριστίες μου, γιατί με ανέδειξε Ποιμενάρχη Λαού ευγενικού και Θεοφόρου, του Λαού της
αγιωτάτης Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, και εις τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Θεόκλητο τη βαθειά μου ευγνωμοσύνη και την υιϊκή μου αφοσίωση, γιατί επί είκοσι περίπου έτη με περιέβαλε με την αγάπη του και στάθηκε κοντά μου σαν πατέρας στοργικός, καθοδηγώντας με και διαλεγόμενος μαζί μου.
Τους Σεβασμιωτάτους αγίους Αρχιερείς και Ιερείς, που παρίστανται την ώρα αυτή της προσωπικής μου Πεντηκοστής, καθώς και τον περιεστώτα Λαό ειλικρινά ευχαριστώ.
Τον ευσεβή και ευγενή Κλήρο της Θεοσώστου Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας ως και τον καθαρό τη καρδία και Χριστοφόρο Λαό της Αρκαδίας για την ειλικρινή τους αγάπη και τα προς εμέ αγνά και ζεστά τους συναισθήματα ιδιαίτερα ευχαριστώ και τους διαβεβαιώ ότι ποτέ δεν θα τους λησμονήσω.
Η μητέρα μου και τ’ αδέλφια μου και οι φίλοι μου ας χαρούν και μαζί μου ας δοξολογούν τον Θεό, γιατί "επέβλεψε επί την ταπείνωσιν του δούλου αυτού".
Όμως, αυτή τη στιγμή αναπέμπω δέηση θερμή προς τον Θεό για την ανάπαυση των ψυχών του κατά σάρκα πατέρα μου ως και του πνευματικού μου πατέρα και προστάτη μακαριστού Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας Γερμανού Ρουμπάνη, των οποίων η μνήμη είη αιωνία.
Δεν μπορώ, όμως, αυτή τη μεγάλη και μοναδική στιγμή της ζωής μου να μη διακηρύξω ότι με χρεώνει και με αναπτερώνει η παρουσία του πλήθους των Χριστιανών από την ευλογημένη περιοχή της Ναυπακτίας, τους οποίους πολύ ευχαριστώ και όλους τους παρακαλώ να μου δώσουν το χέρι τους και να πάρουν την καρδιά μου.

Τέλος, προς Υμάς Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, εκφράζω ο,τι ενάρετο και ηθικό μπορεί να συγκλονίσει την αδιαλείπτως κατά του κακού και της αμαρτίας μαχομένη καρδιά μου και Σας διαβεβαιώ ότι εκείνο το οποίον ο Περικλής εις τον Επιτάφιο λόγο του είπε "βεβαιότερος ο δράσας την χάριν, ώστε οφειλομένην δι’ ευνοίας ω δέδωκε σώζειν, ενώ ο αντοφείλων αμβλύτερος ειδώς ουκ ες χάριν, αλλ’ ως οφείλημα την αρετήν αποδώσων" εις το πρόσωπό μου δε θα βρη τη δικαίωσή μου προς το πρόσωπό Σας Μακαριώτατε, θα διαρκέση όσο και η ζωή μου.
"Και τα νυν παρατίθεμαι εμαυτόν τω Θεώ και τω λόγω της Χάριτος αυτού…". Κατάπεμψον, Κύριε το Πνεύμα Σου το Άγιον επ’ εμέ και μη αντανέλης αυτό επ’ εμού».

Η Ενθρόνιση στη Ναύπακτο

Προτού, όμως, φύγει για τη Ναύπακτο ο νέος Μητροπολίτης έπρεπε να αποχαιρετήσει την Αρκαδία και ιδιαίτερα τη γενέτειρά του το Πάπαρι. Το Σάββατο, λοιπόν, 12 Μαΐου, μέσα σε πάνδημες εκδηλώσεις συγκινήσεως και αγάπης, τέλεσε τον Εσπερινό στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου της γενέτειράς του, του χωριού Πάπαρι Αρκαδίας. Το βράδυ ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος παρέθεσε τράπεζα αγάπης στους συγχωριανούς του στην πατρική του οικία.
Την Κυριακή 13 Μαΐου ολόκληρη η Τρίπολη και τα περίχωρά της είχαν υπερπλημμυρίσει τον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βασιλείου, στον οποίο ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την πρώτη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, «εν μέσω χαράς και δακρύων». Χαράς για την εκλογή του και δακρύων για τον αποχωρισμό.
Τον νέο Μητροπολίτη προσφώνησαν ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Θεόκλητος και ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Αιδεσιμώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Τσιώλης. Αντιφώνησε ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος. Μετά τη Θεία Λειτουργία σχηματίσθηκε μεγάλη πομπή με επικεφαλής τον Σεβασμιώτατο κ. Αλέξανδρο, ενώ οι καμπάνες των Ιερών Ναών της αρκαδικής πρωτεύουσας ηχούσαν χαρμόσυνα, και κατευθύνθηκε στο Επισκοπείο Τριπόλεως, όπου επί τρισήμιση ώρες ο Σεβασμιώτατος δεχόταν τις εκδηλώσεις αγάπης του πιστού Λαού, που τόσο είχε συνδεθεί μαζί του κατά την περίοδο της θητείας του ως Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
Το μεσημέρι παρατέθηκε γεύμα προς τιμήν του Σεβασμιωτάτου κ. Αλεξάνδρου στο ίδρυμα Προστασίας Απόρων Τυφλών Γυναικών «Η Αγία Παρασκευή», το οποίο εξ ολοκλήρου δημιούργησε η αγάπη του νέου Μητροπολίτη για τον ανήμπορο συνάνθρωπο και το οποίο αποτελεί υποδειγματικό Ίδρυμα σε πανελλήνια κλίμακα. Παρεκάθησαν περί τα 80 άτομα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος προσφώνησε τον Σεβασμιώτατο ο Γραμματέας της Εισαγγελίας Τριπόλεως κ. Σωτήριος Πετρόπουλος.
Στις 27 Μαΐου παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ και του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Απόστολου Κακλαμάνη, ο Σεβασμιώτατος έδωσε την διαβεβαίωσή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Την Κυριακή 3 Ιουνίου ο Σεβασμιώτατος τέλεσε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Τριπόλεως, ενορία της κατοικίας του στην Τρίπολη, αποχαιρετιστήρια Θεία Λειτουργία, με συγκινητικές και πάλι εκδηλώσεις του Λαού της πόλεώς μας. Στο τέλος ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Αιδεσιμώτατος π. Γεώργιος Γεωργουλής προσφώνησε και πρόσφερε στον Σεβασμιώτατο ένα ωμόφορο κεντημένο στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Μακρινού εκ μέρους των Τριπολιτών. Ο Σεβασμιώτατος, αντιφωνώντας, ευχαρίστησε για την αγάπη και την προσφορά κι αποχαιρέτησε τον Λαό με τα εξής λόγια:
«Μέχρι σήμερα πίστευα ότι όλους εσάς σας αγαπούσα, τώρα όμως αισθάνομαι ότι σας λατρεύω. Κι’ αυτή τη στιγμή για την αγάπη σας, σας ευχαριστώ. Σας ευλογώ, σας αποχαιρετώ και σας παρακαλώ να με θυμάστε και να προσεύχεσθε για μένα, όπως κι’ εγώ ποτέ δεν θα σας λησμονήσω κι’ αδιαλείπτως θα προσεύχομαι για σας».

Ολόκληρο το εκκλησίασμα μαζί με πολύ ακόμη κόσμο επιβιβάσθηκε σε 32 λεωφορεία και άλλα αυτοκίνητα και συνόδευσε τον Σεβασμιώτατο στην έδρα της Ιεράς Μητροπόλεώς του, τη Ναύπακτο. Στο Αντίρριο τον Σεβασμιώτατο υποδέχθηκε η πρώτη αντιπροσωπεία των Ναυπακτίων μ’ επικεφαλής τον Ιερέα του Αντιρρίου και τον δάσκαλο και ανταλλάχθηκαν προσφωνήσεις, ενώ οι σειρήνες των Φέρρυ-μπωτ Ρίου-Αντιρρίου ηχούσαν χαρμόσυνα.
Σχηματίσθηκε και πάλι πομπή με επικεφαλής τον Σεβασμιώτατο, που συνόδευαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Φωκίδος κ. Χρυσόστομος, Τριφυλίας και Ολυμπίας κ. Στέφανος, Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Θεόκλητος, Πατρών κ. Νικόδημος, Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, Καρπενησίου κ. Νικόλαος, Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ηλιουπόλεως, του κλίματος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ. Θεόκλητος, κατευθύνθηκε στην πόλη της Ναυπάκτου.
Στην είσοδο της πόλεως υποδέχθηκαν τον νέο Ποιμενάρχη ο Κλήρος και ο Λαός της Ιεράς Μητροπόλεως, με επικεφαλής τον τοποτηρητή Σεβασμιώτατο Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεόκλητο και τον Δήμαρχο Ναυπάκτου κ. Νίκο Πανταζή. Παρίσταντο, επίσης, οι Βουλευτές της περιοχής και της Αρκαδίας, εκπρόσωποι των τοπικών αρχών κ.λπ. Μετά την προσφώνηση του κ. Δημάρχου και την αντιφώνηση του Σεβασμιωτάτου, σχηματίσθηκε τεράστια πομπή που, μέσα σε ένα κλίμα γενικής ευφορίας, συγκινήσεως και ενθουσιασμού, κατευθύνθηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Δημητρίου, όπου έγινε η τελετή της Ενθρονίσεως, ενώ επανειλημμένα ο Λαός χειροκροτούσε και επευφημούσε με το «Άξιος! Άξιος!».
Τον Σεβασμιώτατο προσφώνησαν ο Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής κ. Θεόκλητος, ο γέροντάς του Σεβασμιώτατος Μαντινείας κ. Θεόκλητος, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Κατσάνος, ο Δήμαρχος Ναυπάκτου κ. Ν. Πανταζής, πρώην Δήμαρχοι της πόλεως, ο Βουλευτής Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Φωτόπουλος, ο Πλοίαρχος του Π.Ν. κ. Βασίλειος Αποστολόπουλος, συγχωριανός του νέου Μητροπολίτη και ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος εξεφώνησε τον Ενθρονιστήριο λόγο του.

                                Τα χρόνια στη Ναύπακτο

Η Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, την οποία εκλέχθηκε να διαποιμάνει ο κ. Αλέξανδρος, είναι μια από τις πιο μικρές Μητροπόλεις της Ελλάδας, με λιγοστά εισοδήματα και πολλές ανάγκες. Τόπος τραχύς, δυσπρόσιτος, ολιγάνθρωπος, με πολλά προβλήματα, αλλά συγχρόνως με μμια μακραίωνη εκκλησιαστική, πολιτιστική και πολιτική ιστορία, που έχει να παρουσιάσει σπουδαίες μορφές και σταθμούς.
Από τις πρώτες ημέρες της εγκατάστασής του στη Ναύπακτο ο νέος Μητροπολίτης προσπαθεί να αντιληφθεί το μέγεθος της δουλειάς που έχει να επιτελέσει στον Αμπελώνα που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος. Αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει πολλά, πάρα πολλά.
Με ιερό ενθουσιασμό σχεδιάζει και υλοποιεί μια σειρά από έργα, που θα δυναμώσουν και θα αναβαθμίσουν την Μητρόπολη της Ναυπάκτου και του Αγίου Βλασίου. Με το προσωπικό του παράδειγμα αναδεικνύεται άξιος της εμπιστοσύνης που του έδειξε η σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, εκλέγοντάς τον Ποιμενάρχη της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου. Ταυτόχρονα, είναι Ιεράρχης προσηλωμένος στην Ορθόδοξη Παράδοση, στην Εκκλησία του Χριστού, αλλά και αφουγκραστής του παλμού και των ανησυχιών του σύγχρονου Ελληνισμού.
Στην καινούργια αποστολή του είχε πάντοτε φυλαγμένα μέσα του τα στοιχεία που τον ανάστησαν και τον άνδρωσαν: την πίστη στον Θεό, που με όλες τις δυνάμεις του και τα πενιχρά μέσα της Μητροπόλεώς του προσπαθεί να εμπεδώσει στο λογικό του ποίμνιο, την ενατένιση σε στόχους υψηλούς, την αγάπη του στη γη, που με τα ίδια του τα χέρια καλλιεργεί και φροντίζει, στα έργα για τη δόξα του Θεού, με την συντήρηση και ανοικοδόμηση των ιστορικών Μοναστηριών της Επαρχίας του, με τη δημιουργία Ναών σε χωριά, που μερικές φορές ποτέ δεν είχαν, και γενικότερα με έργα ευποιΐας, τα οποία με το πέρασμα των χρόνων είναι οι αψευδείς μάρτυρες αυτής της ολόκαρδης και δημιουργικής προσφοράς.
Δίπλα του η διακριτική παρουσία της μητέρας του τον στηρίζει και τον δυναμώνει στην δύσκολη πορεία του. Όμως, και η αφοσίωση και η διαρκής φροντίδα του Μητροπολίτη - υιού για την γερόντισσα μητέρα του αποκαλύπτει ανάγλυφα την ανθρωπιά, την τρυφερότητα και την ευγνωμοσύνη, ενός δημοσίου άνδρα, που αναλίσκεται με πολύ κόπο, μεγάλες αγωνίες και χωρίς πολλούς πόρους στην διακονία του Αμπελώνα του Κυρίου.

                       Η επαφή με το ποίμνιο και τους νέους

Με την εγκατάστασή του στη Ναύπακτο ο κ. Αλέξανδρος προσπαθεί να έρθει σε άμεση επαφή με το ποίμνιό του. Να τους γνωρίσει και να τον γνωρίσουν. Έτσι, χωρίς να υπολογίσει τους κόπους και τις αποστάσεις, δεν διστάζει να φτάσει έως τα πιο δυσπρόσιτα χωριά, προκειμένου να ακούσει και να ευλογήσει το ποίμνιό του.
Για όλους ήταν ευχάριστη έκπληξη η παρουσία του, μα προ πάντων η απλότητα, η προσήνεια και το ενδιαφέρον για τον τόπο, τους ανθρώπους μα ιδιαίτερα για τους Ναούς, τις Ενορίες και τους Κληρικούς. Σε μερικά, μάλιστα, χωριά είχαν να δουν Δεσπότη πάνω από τριάντα χρόνια.
Κάθε Κυριακή, κάθε μεγάλη γιορτή τελούσε τη Θεία Λειτουργία η τις ιερές Ακολουθίες σε πόλη η χωριά μ’ έναν τρόπο που η καρδιά σου χτυπούσε από συγκίνηση κι ευχόσουν και προσευχόσουν να μην τελειώσουν. Ο Μητροπολίτης ζούσε τα τελούμενα και έκανε τους πιστούς να τα ζουν κι’ αυτοί. Έτσι, η Θεία Λειτουργία από διαδικασία των κάτω εξελισσόταν σε μυσταγωγία των άνω, και σε συλλειτουργία Αγγέλων και ανθρώπων.
Δεχόταν καθημερινά σχεδόν στο γραφείο του Κληρικούς και λαϊκούς, όπου συζητούσε τα προβλήματά τους και έδινε λύσεις στις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. Ήταν απλοϊκός Επίσκοπος. Εύκολος στις επαφές του, πράος στις συνομιλίες του, προσιτός στις σχέσεις του.
Τα βράδια, όταν του ξέμενε λίγος χρόνος από τις υποχρεώσεις του, συνήθιζε να περιπλανάται στα καλντερίμια της Ναυπάκτου συλλογιζόμενος, προγραμματίζοντας και οραματιζόμενος τις μελλοντικές του κινήσεις. Η επισκοπική του ράβδος, η μοναδική του συντροφιά σε αυτές τις περιπλανήσεις, αντηχεί στα καλντερίμια και ο ήχος της έγινε τόσο γνωστός και οικείος από τους Ναυπάκτιους, ώστε περίμεναν κάθε βράδυ να ακούσουν τον Δεσπότη να περνά από τους δρόμους της Ναυπάκτου.
Όπως χαρακτηριστικά διατυπώθηκε από Ναυπάκτιο μετά την ενθρόνισή του στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας, «τώρα, που δεν ακούμε τη ράβδο σου να αντηχεί στα καλντερίμια της Ναυπάκτου, νοιώθουμε τη νύχτα ότι είμαστε ξεσκέπαστοι»!
Ο Σεβασμιώτατος, όμως, δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τη νέα γενιά. Και δεν διστάζει να προβεί σε ενέργειες που στα μάτια των συντηρητικών φάνταζαν «επαναστατικές». Όπως τότε, που περνώντας ένα βράδυ μπροστά από μια disco της έδρας του, μπήκε μέσα. Έκπληξη, απορία, αμηχανία των παιδιών από την κίνηση αυτή του Δεσπότη. Ακινητοποιήθηκαν τα πάντα. Οι μουσικές σταμάτησαν και οι χορευτές και οι συζητητές καθήλωσαν τα μάτια τους πάνω του. Κι’ εκείνος, αφού τους χαιρέτισε εγκάρδια, μίλησε μαζί τους, έγινε οικείος τους, προσκάλεσε τους νέους που βρίσκονταν εκεί, όπως έκανε ο ίδιος και πήγε στο στέκι τους, να περάσουν κι αυτοί από τη Μητρόπολη. Τα παιδιά το δέχθηκαν. Μετά από λίγο τον μιμήθηκαν δυό άλλοι ιεράρχες.
Το παράδειγμα του Δεσπότη, διδακτική του Θεανθρώπου, που μίλησε με την πόρνη, που θεολογικό διάλογο ανέπτυξε με τη Σαμαρείτιδα, που έφαγε στο σπίτι του Ζακχαίου, που συγχώρησε τον ληστή, που αποκαλύφθηκε στον Παύλο. Πρώτα ο Θεός και η διακονία του Θεού κι ύστερα ο άνθρωπος και η διακονία του ανθρώπου. Και τα δυό μαζί οικοδομούν τη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο στο «ποιείν» το θέλημα του Θεού και στο «πράττειν» το θέλημα του ανθρώπου δια το υπηρετείν το συνάνθρωπο.

                                       Λειτουργοί και Ναοί

Πρώτη διαπίστωση και κυριότερο μέλημα του Σεβασμιωτάτου ήταν η κάλυψη των εφημεριακών κενών, γεγονός ευνόητο, τόσο λόγω της ιδιαιτερότητας της περιοχής, όσο και της έλλειψης δυναμικού. Σαράντα εννέα χωριά δεν είχαν Ιερέα και ο ευλογημένος Λαός της Ναυπακτίας με δυσκολία κατόρθωνε να καλύψει τις πνευματικές του ανάγκες. Ήταν ανάγκη, λοιπόν, να εξευρεθούν και να χειροτονηθούν νέοι Ιερείς, οι οποίοι θα διακονούσαν τον Λαό της Ναυπακτίας.
Μετά τις πρώτες χειροτονίες, που πραγματοποιούνται το φθινόπωρο του 1984, ο Σεβασμιώτατος Αλέξανδρος αποφάσισε το 1985 την ίδρυση Ιερατικής Επιμορφωτικής Σχολής στη Ναύπακτο. Από την πρώτη ομάδα που σχηματίσθηκε στη Σχολή αυτή προήλθαν οκτώ Κληρικοί, που κάλυψαν ένα μέρος από τα κενά της επαρχίας.
Την άνοιξη του 1986 μια νέα ομάδα έξη Κληρικών μαθήτευσε στη Σχολή και εκπαιδεύθηκε κατόπιν στη λειτουργική της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Γορτυνίας. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκαν χειροτονίες και αποφοίτων άλλων Ιερατικών Σχολών, με αποτέλεσμα σύντομα τα κενά να περιοριστούν στο ελάχιστο με Κληρικούς νέους, δραστήριους και προερχομένους συχνά από τις περιοχές που εστάλησαν να υπηρετήσουν, ὥστε και τα προβλήματα να γνωρίζουν και τον τόπο και τους ανθρώπους ν’ αγαπούν και να διακονούν με αφοσίωση.
Όταν ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος αποχωρούσε από τη Ναύπακτο είχε κατορθώσει όχι μόνο να καλύψει τα εφημεριακά κενά της Μητρόπολής του, αλλά και να έχει πλεόνασμα τρεις Ιερείς.
Ένα ἄλλο πρόβλημα στην περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ήταν ότι υπήρχαν πάρα πολλοί Ναοί, οι οποίοι είχαν κτισθεί πριν από πολλές δεκαετίες, και οι οποίοι δεν είχαν εγκαινιασθεί, εξαιτίας διαφόρων αιτίων.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος άρχισε μια συστηματική προσπάθεια να εγκαινιάσει τους Ναούς αυτούς, αρχής γενομένης από τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αντιρρίου την άνοιξη του 1985 και συνεχίζοντας με τους Ιερούς Ναούς Αγίου Παντελεήμονος Καραμανέϊκων, Αγίου Θωμά Λυγιά, Αγίας Βαρβάρας Φραγκόσκαλας Σαργιάδας, Αγίου Πολυκάρπου Μαμουλάδας και Αγίου Γεωργίου Ασπριά.
Το καλοκαίρι του 1986 πραγματοποιούνται τα εγκαίνια του Ιερού Κοιμητηριακού Ναού Ναυπάκτου στη μνήμη της Αγίας Ευδοκίας και του μάρτυρα Θεμιστοκλή, που οικοδομήθηκε με δαπάνες του Ναυπάκτιου πολιτικού, λογοτέχνη και Ακαδημαϊκού Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα, καθώς και του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Ξηροπηγάδου.

Το 1987 πραγματοποιούνται τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Καστρακίου, ο οποίος είχε κτισθεί από τον 19ο αιώνα και παρέμενε ακόμα ανεγκαινίαστος. Το 1988 πραγματοποιήθηκε η θεμελίωση του Ιερού Ναού Αγίου Αλεξάνδρου Φραγκόσκαλα, του οποίου τα θυρανοίξια τελέσθηκαν το 1992. Το 1989 ξεχωρίζει η θεμελίωση του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου στα Πιτσιναίϊκα, την οποία πραγματοποίησε ο Μακαριώτατος  Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ.
Το 1990 πραγματοποιήθηκε η θεμελίωση του Ιερού Ναού Οσίου Δαβίδ του Γέροντος και έγιναν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Γεννήσεως Θεοτόκου Ποταμούλας, ο οποίος είχε κτισθεί το 1955, αλλά δεν είχε εγκαινιαστεί από τότε.
Το 1991 τη θεμελίωση του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου στην Κυδωνιά και τα εγκαίνια των Ιερών Ναών Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοπαναγιάς, Αγίου Νεκταρίου Ελευθεριανής, Αγίας Παρασκευής Νεοχωρίου. Το 1992 τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Γενεσίου της Θεοτόκου Λεπτοκαρυάς.
Ακόμα πραγματοποιήθηκαν ανακαινίσεις και επισκευές πολλών Ναών, όπως του Αγίου Διονυσίου, του Αγίου Δημητρίου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Νικολάου Αντιρρίου, του Αγίου Στεφάνου και της Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελιών.

Ο όσιος Δαβίδ

Στη θέση Λιοστάσι, πέρα από τον χείμαρρο της Βαθειάς, ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος αγόρασε οικόπεδο εκτάσεως δώδεκα στρεμμάτων, το οποίο ονόμασε Γεσθημανή, σε ανάμνηση του τόπου όπου προσευχήθηκε για τελευταία φορά ο Κύριος.
Σε αυτό το οικόπεδο δημιουργήθηκε χώρος αναπτύξεως εκκλησιαστικών ιδρυμάτων της Μητρόπολης. Αρχικά, με πρωτοβουλία και προσωπική εργασία του Μητροπολίτη, αλλά με και την ολοπρόθυμη βοήθεια του ζηλωτή Ιερέα π. Κωνσταντίνου Σούρλα, αναγέρθηκε Ναός προς τιμήν του οσίου Δαβίδ, ο οποίος είχε υπηρετήσει στη Ναύπακτο τον 16ο αιώνα ως Διάκονος του Μητροπολίτη Ακακίου. Οικοδομήθηκε δε εκεί διώροφο κτήριο, ως Επισκοπείο.
Ο Όσιος είχε γεννηθεί το 1519 στη Γαρδινίτσα Λοκρίδος από ευσεβείς γονείς, εκ των οποίων ο πατέρας του ήταν Ιερεύς. Ο Όσιος διακρινόταν για την ταπεινοφροσύνη, την ευλάβεια, την φρόνηση και την υπακοή στον Επίσκοπό του και αναδείχθηκε Ηγούμενος της Μονής Βαρνάκοβας, αλλά, μετά από πολλές περιπέτειες, ίδρυσε στη Βόρεια Εύβοια κοινόβιο, το οποίο ονομάζεται «Δαβίδ του Γέροντος», όπου και φυλάσσονται τα λείψανά του.

Μετά την ανέγερση του Ναού, διαμορφώθηκε δρόμος προσπέλασης στον Ναό και πραγματοποιήθηκε η ηλεκτροδότησή του. Την κατασκευή του έργου ενίσχυσαν οικονομικά οι Ναυπάκτιοι Δημ. Ζαρονίκος και Δημ. Καραγιάννης.
Την Κυριακή της Πεντηκοστής, 3 Ιουνίου 1990, πραγματοποιήθηκαν λατρευτικές εκδηλώσεις στη Ναύπακτο προς δόξαν της Αγίας Τριάδος και προς τιμήν της μνήμης του οσίου Δαβίδ. Με απόφαση του Σεβασμιωτάτου, την προηγουμένη ημέρα, 2 Ιουνίου, είχε μεταφερθεί από την Εύβοια η τίμια Κάρα του οσίου Δαβίδ.
Κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Ναυπάκτου ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κ. Στυλιανός Παπαδόπουλος μίλησε για τους ασκητικούς αγώνες και τα θαύματα του Οσίου.
Την Κυριακή της Πεντηκοστής μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον χώρο της Γεσθημανής τελέστηκε ο Αγιασμός και πραγματοποιήθηκε η θεμελίωση του Ναού του Οσίου Δαβίδ.
Στον περιβάλλοντα τον Ναό χώρο και κατά την προσφιλή συνήθεια του Σεβασμιωτάτου σε σύντομο χρονικό διάστημα φυτεύθηκαν πολλών ειδών δένδρα και καλλωπιστικά φυτά.

                                            Ιερές Μονές
Ένας άλλος τομέας, που είχε άμεση ανάγκη επεμβάσεως, ήταν τα ιστορικά Μοναστήρια της Μητροπόλεως, η Ιερά Μονή Αμπελακιώτισσας και η Ιερά Μονή Βομβοκούς. Κατεστραμμένα σε πολύ μεγάλο βαθμό από την πολυκαιρία και την εγκατάλειψη, αποτέλεσαν ένα από τα κέντρα βάρους της προσπάθειας του Σεβασμιωτάτου κ. Αλέξανδρου στην φροντίδα του να ανακαινίσει τα μνημεία της πίστεως και της ασκήσεως ψυχών ενθέων από αιώνων. Με την προσωπική εργασία του ίδιου του Μητροπολίτη, γεγονός που υπογραμμίσθηκε με ενθουσιασμό από τον τύπο, τον τοπικό και ευρύτερα, καθώς και μιας ομάδας Ιερέων, αφοσιωμένων σε έργα ευποιΐας, κατορθώθηκε η ριζική ανακαίνιση των δυό αυτών Μονών. Παράλληλα, με ειδικές εκδόσεις έγινε προσπάθεια ευρύτερης γνωριμίας του κοινού με τις Ιερές Μονές Αμπελακιώτισσας και Βομβοκούς.

                                          Πνευματικό έργο.
Το πνευματικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου εξυπηρετείται από το Πνευματικό της Κέντρο, το οποίο διαθέτει αίθουσα ομιλιών, βιβλιοθήκη και τόπους παιχνιδιών, όπου τα παιδιά και οι νέοι περνούν τις ελεύθερες ώρες τους και απασχολούνται με το διάβασμα καλών βιβλίων και με ευγενή παιχνίδια, υπό την εποπτεία και την επίβλεψη της Εκκλησίας.
Με συνέδρια, διαλέξεις, προβολές και προσκυνηματικές επισκέψεις γίνεται προσπάθεια καταρτίσεως, θωρακίσεως πνευματικής, αλλά και χρήσιμης ψυχαγωγίας του πληρώματος της τοπικής Εκκλησίας.
Καλλιέργησε την ιερά Εξομολόγηση. Συνέστησε σώμα Εξομολόγων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η θεία Εξομολόγηση, ως Μυστήριο ιδιαίτερα λεπτό, ώστε να προετοιμάζονται οι πιστοί για τη Θεία Ευχαριστία. Κατά διαστήματα συγκαλούσε σε συνάξεις τους Ιερείς της Μητροπόλεως, όπου συνεζητούντο θέματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Στις πνευματικές δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως εκτός από το περιοδικό «Εκκλησιαστική Ναυς», το οποίο ίδρυσε το 1985 και εκδίδει ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος και στο οποίο συνεργάζονται εκλεκτοί επιστήμονες, Κληρικοί και λαϊκοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό με κείμενα, που καλύπτουν ένα φάσμα ενδιαφερόντων και θεμάτων, στο διάστημα της δεκαετούς αρχιερατείας του Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου πραγματοποιήθηκαν και αξιόλογες εκδόσεις (Πρωτ. Γ. Σ. Βαγιανού, Η Πολιτεία ενός Οσίου αφορμή για κανονικές και ηθικοπαιδαγωγικές υπογραμμίσεις, Ι. Μ. Χατζηφώτη, Πέραν από το καθήκον – Πάπα-Θανάσης Πιας, Γιάννη Βαρδακουλά, Το Μοναστήρι του Αγιάννη Βομβοκούς, Νικ. Μπαρμπαγιάννη, Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ριγανίου Ναυπακτίας, Δημ. Ρουμπάνη, Το Μοναστήρι της Παναγίας της Αμπελακιώτισσας).
Στίς εκδόσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου πρέπει να συμπεριληφθεί και να εξαρθεί η ετήσια έκδοση του εγκολπίου ημερολογίου, το οποίο εκδίδεται ανελλιπώς από την πρώτη χρονιά της αρχιερατείας του Σεβασμιωτάτου κ. Αλεξάνδρου. Ο Σεβασμιώτατος επιμελείται προσωπικά το εγκόλπιο ημερολόγιο και είναι ο συντάκτης των περισσοτέρων από τα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα, που αναφέρονται σε επίκαιρα, κάθε φορά, θέματα η γεγονότα, στα οποία αφιερώνεται.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά αφιέρωμα στις δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου (1986), στους Αρχιερείς της (1987), στους Ιερούς Ναούς της (1988), στον Αρχιεπίσκοπο - Αντιβασιλέα και Πρωθυπουργό κυρό Δαμασκηνό (1989), στην Ιερά Μονή Αμπελακιώτισσας (1990), στον Όσιο Δαβίδ τον Γέροντα (1991), στο Οικουμενικό Πατριαρχείο (1992), στη Ναύπακτο (1993), και στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας (1994).
Το 1986, με την φροντίδα του Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου, ιδρύεται Σχολή Βυζαντινής Μουσικής, η οποία τελεί υπό την εποπτεία της Ιεράς Μητροπόλεως. Διδάσκει ο καθηγητής κ. Σπυρ. Παπασούλης.
Μνήμων του απλού Κληρικού, που πρόσφερε στην πατρίδα και την Ορθοδοξία, όπως λ.χ. του αείμνηστου Πάπα-Αθανασίου Πια, τραγικού θύματος της περιόδου του Εμφυλίου.
Στα πλαίσια των πνευματικών δραστηριοτήτων της η Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου, ύστερα από εισήγηση του Σεβασμιωτάτου κ. Αλέξανδρου, με την σύμφωνη γνώμη του ναυπακτιακού Κλήρου και με αφορμή τη συμπλήρωση 40 ετών από τον θάνατό του, αφιέρωσε το 1989 στο μεγάλο τέκνο της Ναυπακτίας, τον Αρχιεπίσκοπο και Αντιβασιλέα Δαμασκηνό.

Ο Σεβασμιώτατος θεώρησε ότι αυτό ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να γίνει προς τιμήν ενός Κληρικού, που κατόρθωσε με την προσωπική αγωνιστική του προσπάθεια και την χαρισματική του προσωπικότητα να αναδειχθεί σε πρώτο εκκλησιαστικό και κορυφαίο πολιτικό άρχοντα. Μιας προσωπικότητας προικισμένης με ακέραιο, δυναμικό, εργατικό χαρακτήρα, την οποία δεν λύγισαν ούτε οι φοβέρες, ούτε η μανία των κατακτητών. Ενός ηγέτη, οι προσπάθειες του οποίου απέβλεπαν πάντοτε στην άνοδο των πνευματικών, βιοτικών και εθνικών δικαιωμάτων του Λαού του, χωρίς να φείδεται κόπων και να οπισθοχωρεί ενώπιον των αντιδράσεων, των απειλών και των κινδύνων.
Στα  πλαίσια των εκδηλώσεων που περιελήφθησαν στο «έτος Δαμασκηνού»:
α) Αφιερώθηκε το περιοδικό «Εκκλησιαστική Ναυς» ολοκλήρου του έτους, σε μελέτες, ανακοινώσεις, ενθυμήματα και φωτογραφίες από τη ζωή και τη δράση του μεγάλου τέκνου της Δοβριτσάς. Συνεργάσθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ, καθηγητές Πανεπιστημίων, ειδικοί ερευνητές και άνθρωποι που γνώρισαν τον Δαμασκηνό,
β) Διοργανώθηκε προσκυνηματική εκδρομή στην Κόρινθο και την Σαλαμίνα, σε χώρους όπου έζησε, έδρασε, εξορίσθηκε ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος.
γ) Την Κυριακή 23 Ιουλίου 1989 πραγματοποιήθηκαν εορταστικές εκδηλώσεις στη Δοβριτσά, παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου, πλειάδος Αρχιερέων, πολλών επισήμων και πλήθους Λαού. Κατά την παραμονή του στη Ναύπακτο, ο Αρχιεπίσκοπος κατέθεσε τον θεμέλιο λίθο στον Ιερό Ναό Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου στα Πιτσιναίϊκα. Τις εκδηλώσεις έκλεισαν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Δαμασκηνού (έργο του Στρατή Φιλιππότη), που πραγματοποιήθηκαν στις 5 Μαΐου 1991, στον χώρο μπροστά από τον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής.

Το Διορθόδοξο Συνέδριο
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει του Διορθοδόξου Αντιαιρετικού Συνεδρίου, που έλαβε χώρα στη Ναύπακτο από 13 ως 18 Μαΐου του 1993. Έλαβαν μέρος οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες Αλεξανδρείας, Ρουμανίας, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Σερβίας και Πράγας, τελούσε υπό την αιγίδα του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ και την διοργάνωση είχε εξ ολοκλήρου αναλάβει ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος. Παράλληλα, κάθε χρόνο διοργανώνεται Συνέδριο Νεολαίας και Θεολογικό, στα οποία λαμβάνουν μέρος πολλοί σύνεδροι και εξετάζονται θέματα που αφορούν τη Νεότητα αφ’ ενός και διάφορα επίκαιρα διαχρονικά, ιστορικά και θεολογικά αφ’ ετέρου. Οι εργασίες των συνεδρίων αυτών πραγματοποιούνται στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Στα πλαίσια της μέριμνας για τους νέους να σημειωθούν ακόμη οι συγκεντρώσεις με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων και του Πάσχα, η ειδική λειτουργία για τη φώτιση και την επιτυχή συμμετοχή των τελειοφοίτων των Λυκείων στις Πανελλήνιες εξετάσεις κ.α.
Κοινωνικό έργο - Φιλανθρωπική διακονία
Το φιλανθρωπικό του έργο, χωρίς κολακεία, είναι και πλούσιο και βαθιά ανθρώπινο. Εγώ σήμερα εδώ θα ήθελα να μείνω περισσότερο στη σχέση την προσωπική που αναπτύσσει ο Μητροπολίτης με τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Είναι σχέση πατέρα με παιδί. Είναι συνάντηση αγία, που αγιάζει τους φορείς της. Αυτή η σχέση έχει αγαθοεργό περιεχόμενο ανάμεσα σε δυό ανθρώπους, ανάμεσα σε δυό χέρια, που το ένα απλώνεται για να δώσει και το άλλο για να πάρει και μέσα στην κίνηση αυτή η χάρις του Θεού δένει τον Επίσκοπο - πατέρα με τον πάσχοντα - παιδί. Η παρουσία του στον χώρο αυτό είναι κατακαλυπτική.
Στον τομέα της κοινωνικής ευποιΐας ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος ίδρυσε το 1985, σε συνεργασία με το Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, στο Επισκοπείο Τράπεζα Αίματος και καθιέρωσε την ημέρα της εορτής του ως ημέρα αιμοδοσίας, ενώ παράλληλα πραγματοποιούνται αιμοληψίες και σε άλλες ευκαιρίες.
Μοίρασε βιβλιάρια σε πολυτέκνους και απόρους. Με εκκλήσεις και πρωτοβουλίες του συγκεντρώθηκαν επανειλημμένως χρήματα από τους χριστιανούς της επαρχίας για ενισχύσεις ασθενών απόρων, οι οποίοι μετέβησαν σε Νοσοκομεία του εξωτερικού για θεραπεία.
Από αυτές τις δράσεις ξεχωρίζουν δυό περιπτώσεις: η πρώτη όταν το 1987 ο Μητροπολίτης και οι Ιερείς πρόσφεραν το ποσό των 120.000 δρχ. για την αγορά δυό τεχνητών χεριών σε άτυχο Ναυπάκτιο, ο οποίος είχε χάσει και τα δυό του χέρια σε ατύχημα.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά σε έναν δεκαεξάχρονο Ναυπάκτιο, για τον οποίο έγινε έρανος το 1989 και συγκεντρώθηκε το ποσόν του 1.500.000 δρχ. για την μεταφορά και εγχείρησή του στο εξωτερικό.
Συγκεντρώθηκαν ακόμα χρήματα, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για τους σεισμοπλήκτους της Καλαμάτας. Ενισχύθηκαν οικογένειες με σοβαρά προβλήματα εξ αιτίας απροόπτων θανάτων και ιδιαιτέρως οικογένειες Ιερέων, οι οποίοι απεβίωσαν απροσδόκητα, αφήνοντας απροστάτευτα τα μέλη της οικογενείας τους. Κατασκευάστηκε ακόμα από ομάδα Ιερέων της Ναυπάκτου μικρή κατοικία για άστεγη και άπορη χήρα.
Παράλληλα, κάθε χρόνο τον Αύγουστο πραγματοποιείται ο Έρανος της Αγάπης, με αυξανόμενο κάθε χρόνο το συγκεντρούμενο ποσό. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το αποτέλεσμα του εράνου το 1986 ήταν 1.132.737, το 1989 1.530.000, το 1992 έφθασε τα 2.877.810 δρχ.
Ανάλογη αύξηση παρατηρείται και από τη δραστηριότητα του Γ.Φ.Τ., το προϊόν του οποίου για το 1993 ήταν 2.140.281 δρχ. Οι απολογισμοί, τόσο του Γ.Φ.Τ., όσο και του Εράνου της Αγάπης, καθώς και οι σκοποί για τους οποίους διατίθενταν τα ποσά που συγκεντρώνονταν δημοσιεύονταν τακτικά στην «Εκκλησιαστική Ναυ». Εκεί μπορεί να διαπιστώσει κανείς και ένα γεγονός, που ίσως για μερικούς περνά απαρατήρητο, αλλά αξίζει απλά να αναφερθεί. Ανατρέχοντας, λοιπόν, στις καταστάσεις των απολογισμών, βλέπουμε πως ένα μεγάλο ποσοστό του τελικού ποσού είναι προσφορά του ίδιου του Μητροπολίτη, όπως π.χ. στον απολογισμό του Γ.Φ.Τ. 1993 από τα έσοδα που ανέρχονται σε 2.140.281 δρχ. τις 900.000 προσέφερε εκείνος.
Η μέριμνα για τον συνάνθρωπο δεν περιορίστηκε μόνο στα όρια της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου, αλλά ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα. Το 1985 προσφέρθηκε οικονομική ενίσχυση για τα παιδιά της Αιθιοπίας, που πέθαιναν τότε από την πείνα.
Επίσης, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στη Βουλγαρία και για την ανακούφιση του βουλγαρικού λαού και ιδίως των παιδιών, η Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου συγκέντρωσε 830.000 δρχ., από τις οποίες οι μεν 630.000 χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά διαφόρων τροφίμων, ενώ οι υπόλοιπες 200.000 διατέθηκαν για τις δαπάνες εκτύπωσης του Ευαγγελίου στη βουλγαρική γλώσσα, ώστε αυτό να επανακυκλοφορήσει στον Λαό της Βουλγαρίας για τον επανευαγγελισμό του.
Εκκλησιαστικό Μουσείο
Για τη συγκέντρωση, τη διάσωση και την αξιοποίηση των σημαντικών αντικειμένων τέχνης και ιστορίας της Ορθοδοξίας στην περιοχή της Μητροπόλεως άρχισαν, με ενέργειες του κ. Αλεξάνδρου, το 1986 εργασίες για την οικοδόμηση νέου σύγχρονου κτιρίου, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ως Εκκλησιαστικό Μουσείο της Ιεράς Μητρόπολης Ναυπάκτου και, όταν θα ολοκληρωθεί, θα στεγάσει κοινωνικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες.
Το Εκκλησιαστικό Μουσείο οικοδομήθηκε πάνω στο οικόπεδο, που προήλθε από την κατεδάφιση της παλαιάς οικίας, που δώρησε ο αείμνηστος Επαμεινώνδας Αρβανίτης, με τα χρήματα της δωρεάς της αειμνήστου, επίσης, Μαρ. Διβάρη και με προσφορά 2.000.000 από τον Σταύρο Τσαντίλη.

Κατασκηνώσεις
Ευθύς μετά την ανάληψη των καθηκόντων του και γνωρίζοντας τη σημασία της φροντίδας για τα παιδιά, ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος μερίμνησε για την συντήρηση και την ανακαίνιση των θερινών κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως στην πευκόφυτη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονος στο Αντίρριο.
Για την πραγματοποίηση των έργων, δεδομένης της πλήρους ελλείψεως οικονομικών πόρων, ο Σεβασμιώτατος ζήτησε την συμπαράσταση του Δημάρχου και άλλων τοπικών φορέων, οι οποίοι τον ενίσχυσαν με μηχανήματα και οικοδομικά υλικά.
Με προσωπική εργασία και τη συμμετοχή ομάδος Ιερέων, κατασκευάσθηκε αρχικά σε όλο το μήκος και το ύψος του ο μανδρότοιχος του χώρου. Ακολούθησαν έργα αποκαταστάσεως των στεγών, των διαμερισμάτων φιλοξενίας των παιδιών από ειδικό ξυλουργικό συνεργείο Ιερέων και η αρχιτεκτονική διαμόρφωσή τους, ώστε να μεταβληθούν σε μικρές βιλίτσες, κατάλληλες για έναν όμορφο και ξένοιαστο τόπο διαβίωσης μικρών παιδιών.
Έγιναν, επίσης, διαμορφώσεις των χώρων και, κάτω από την καθοδήγηση του Μητροπολίτη, η ομάδα των Ιερέων που αποτελούσε το συνεργείο του κατασκεύασε κηπάρια, παρτέρια λουλουδιών, κράσπεδα, καθιστικά περίπτερα, χώρους γκαζόν, πλακόστρωτους διαδρόμους, γυμναστήρια και ασφαλτοστρώθηκαν οι δρόμοι εισόδου στην κατασκήνωση.

Επιχειρήθηκαν γεωτρήσεις για την ανεύρεση νερού, που απέβησαν επιτυχείς και έφεραν στην επιφάνεια άφθονο και καλό πόσιμο νερό, λύνοντας έτσι ένα μεγάλο πρόβλημα. Δημιουργήθηκε, έτσι, ένα στολίδι της Μητροπόλεως, αλλά και της επαρχίας αυτής, και, παράλληλα, ένας τόπος πραγματικής χαράς, αναψυχής και παιδαγωγικής απασχόλησης των παιδιών της.
Η διαμονή των παιδιών, που φιλοξενούνται τα καλοκαίρια, γίνεται με την επίβλεψη Ιερέων και παιδαγωγών, οι οποίοι καλύπτουν δημιουργικά και χαρούμενα τον χρόνο τους μέσα σε περιβάλλον χριστιανικής αγωγής και αγάπης, ενώ καταβάλλεται ιδιαίτερη φροντίδα για την υγιεινή διατροφή των παιδιών και την καθαριότητα.

Εκκλησιαστική διπλωματία και λόγιες αναζητήσεις
Ο Σεβασμιώτατος κ. Αλέξανδρος εκπροσώπησε επανειλημμένα επίσημα την Εκκλησία της Ελλάδας στο Οικ. Πατριαρχείο, στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και επισκέφθηκε στη διάρκεια της αρχιερατείας του τους αποδήμους Ναυπακτίους της Αμερικής και άλλες χώρες (Ρωσία, Ελβετία κ.λπ.).
Στις εκπροσωπήσεις στο εξωτερικό, στις επισκέψεις του σε Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος η άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και στις επαφές του με περισσότερο η λιγότερο γνωστές ομάδες η άτομα ο Σεβασμιώτατος προσπάθησε πάντοτε με αξιοπρέπεια και σεμνότητα να διατρανώσει την προσήλωσή του στην Ορθοδοξία, την Ελλάδα και τα ιδανικά της και παραμένει πάντοτε αφοσιωμένος στην υπηρεσία των συνανθρώπων του με κάθε τρόπο.
Η τακτική συμμετοχή του σε συνέδρια εκτός Ναυπάκτου και, ειδικότερα, οι ανακοινώσεις του στο Συνέδριο Πελοποννησιακών Σπουδών μαρτυρεί την ενασχόλησή του με θέματα ιδίως Εκκλησιαστικής Ιστορίας και μια ιδιαίτερη αδυναμία στην ιστορική πατρίδα του, την Αρκαδία, την οποία ποτέ δεν λησμόνησε.
Στις λόγιες αναζητήσεις θα ήταν δίκαιο να σημειώσουμε τις προσπάθειές του μαζί με άλλους φορείς για την αξιοποίηση της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου, ως γεγονότος ιστορικού. Πρωτοβουλία, που θα έκανε γνωστότερη τη σημερινή παρουσία και δραστηριότητα του δυναμικού της πανέμορφης αυτής πολιτείας, την οποία απεικόνισε στο μετάλλιο της Ιεράς Μητροπόλεως, το οποίο ο ίδιος σχεδίασε και το οποίο απονέμει σ’ εκείνους που διακρίνονται για το ήθος, την προσφορά στην πατρίδα, την Εκκλησία γενικά, τη Ναύπακτο και την Ιερά Μητρόπολή της ειδικότερα.

Τιμή στους γονείς και δάσκαλους
Εκδηλώσεις τιμής, σεβασμού, αγάπης και ευγνωμοσύνης πραγματοποιήθηκαν κατά καιρούς με πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου κ. Αλεξάνδρου για τους εκπαιδευτικούς της Ναυπακτίας και τους γονείς των Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως, με σκοπό να υπογραμμισθεί ο ρόλος που παίζουν οι γονείς και οι δάσκαλοι στην κοινωνία και το Έθνος και να τους αποδοθεί, στο μέτρο των δυνατοτήτων, η διάκριση που τους αρμόζει, ώστε να γίνονται παράδειγμα προς μίμηση.
Αυτό το τόσο σημαντικό, πλούσιο και αξιόλογο ποιμαντικό, πνευματικό και κοινωνικό έργο του Σεβασμιωτάτου και της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου άγγιξε και συγκίνησε της καρδιές και άλλων.
Έτσι, εκτός από τους πιστούς χριστιανούς της επαρχίας, τους απανταχού του κόσμου Ναυπακτίους και τους άλλους δωρητές, αρωγοί ήλθαν κατά καιρούς και άλλοι Μητροπολίτες. Μερικοί από αυτούς από πολύ μακριά. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Βερροίας καί Ναούσης κυρό Παῦλο, τόν μακαριστό Γέροντα Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς κ. Ἰάκωβο καί τόν, ἐπίσης, μακαριστό Μητροπολίτη Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Θεόφιλο.
 

 

Ειδήσεις: 
Video: 

youtube://v/tNTe8kzbbu0