Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που έχουν επέλθει με τα δύο μνημόνια ήταν το θέμα της εκδήλωσης που διοργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας με καλεσμένο τον επιστημονικό σύμβουλο του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ Σάββα Ρομπόλη.

Σύμφωνα με τον κ. Ρομπόλη οι αλλαγές που έχουν επιφέρει τα μνημόνια είναι στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς στην απασχόληση, στην ανεργία και στην ασφάλεια ενώ υπάρχει φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός. Για τις εργασιακές σχέσεις ο κ. Ρομπόλης τόνισε πως το βασικό που έχει γίνει είναι η κατάργηση του κατώτατου μισθού με βάση τις Συλλογικές συμβάσεις, η μείωση του με νόμο κατά 22% – δηλαδή από 751 ευρώ ακαθάριστα στα 586 – με παράλληλη μείωση σε όλα τα  επιδόματα ακόμα και σε αυτό της ανεργίας, ενώ διευκρίνισε πως σε μία χώρα του 1 εκ ανέργων, οι συμβάσεις είναι σε βάρος των εργαζομένων.
Σε άλλο σημείο σημείωσε πως ακόμα και σήμερα η εισφοροδιαφυγή είναι απείραχτη και η φοροδιαφυγή επίσης, ενώ προσπαθούν να καλύψουν τα ελλείμματα μόνο με περικοπές και πολιτικές λιτότητας σε εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Για τον κ. Ρομπόλη η ανταγωνιστικότητα για την ελληνική οικονομία δε θα επιτευχθεί με πολιτικές λιτότητας γιατί στο συνολικό κόστος παραγωγής το κόστος της εργασίας είναι το 20%, οπότε οι πολιτικές στο 20% θα φέρουν αποτέλεσμα μόνο σε αυτό. Αντίθετα, τόνισε, θα πρέπει να δούμε το 80% που αφορά τη βελτίωση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας, υπογραμμίζοντας ότι πέραν τη λιτότητας αυτός είναι και ο λόγος που το πρόγραμμα έχει πέσει έξω αφού δεν έλαβε υπόψη του τις ιδιαιτερότητες της χώρας μας. Ο κ. Ρομπόλης εξήγησε ότι αυτό το πρόγραμμα που εφαρμόζεται  στη χώρα μας, από μόνο του θα φθίνει. Ο πρώτος λόγος  είναι γιατί μέσα του έχει εσωτερικές αντιφάσεις, δηλαδή: όταν μειώνουν κατά 22% τον κατώτατο μισθό, δημιουργείται έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία 2,2 συν 1,1 στον κρατικό προϋπολογισμό, που σημαίνει έλλειμμα 3,3 δις, το οποίο αντιμετωπίζεται με μείωση συντάξεων, που μακροοικονομικά σημαίνει ότι σε συνδυασμό με μείωση μισθών μειώνεται η ζήτηση στην οικονομία και άρα κλείνουν επιχειρήσεις  και αυξάνεται η ανεργία, μπαίνοντας έτσι σε ένα φαύλο κύκλο παρατεταμένης ύφεσης. Ο δεύτερος λόγος είναι η συζήτηση που έχει ανοίξει για το δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει η Ευρώπη, αυτόν της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής ή της πολιτικής της ανάπτυξης, και τρίτος παράγοντας είναι οι κοινωνικές αντιδράσεις που θα εκδηλωθούν. Μάλιστα, ο ίδιος υποστήριξε ότι μέχρι το 2014 δε θα μπορέσει αυτό το πρόγραμμα να συνεχιστεί.
Μίλησε δε για μια ανισοκατανομή εισοδήματος προκλητικού επιπέδου που γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Ενώ αναφερόμενος στη φετινή μελέτη για την ελληνική οικονομία και απασχόληση, της οποίας το δυνατό σημείο όπως είπε είναι το οικονομετρικό μοντέλο το οποίο, σε αντίθεση με την Τρόικα και την Ε.Ε. που μιλάει για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας με μείωση μισθών και συντάξεων, μιλάει για ανάκαμψη με αύξηση μισθών και συντάξεων.