Στο Αρχοντικό του Κωνσταντίνου Τσικαλιώτη βρέθηκε το ArcadiaPortal για να σας ξεναγήσει στον περήφανο πέτρινο πύργο, που χρονολογείται περίπου στα 1808, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του, αλλά ενδεχομένως να είναι και παλαιότερος (1760). Πρόκειται για ένα κτίριο-κόσμημα, η αρχιτεκτονική του οποίου χαρακτηρίζεται από βυζαντινές κυρίως επιρροές, και ανήκει στον χαρακτηριστικό τύπο της αμυντικής κατοικίας. Ο πύργος ήταν απόρθητος, καθώς περιστοιχίζεται από χοντρό μαντρότοιχο.

Ο πύργος είναι ένα από τα πλέον ιστορικά διατηρητέα μνημεία της Πελοποννήσου, και ανοικοδομήθηκε από τον Κωνσταντίνο Τσικαλιώτη, ο οποίος προέρχεται από τις παλαιότερες και σημαντικότερες οικογένειες της Τσακωνιάς. Ο ίδιος ως μέλος της Φιλικής Εταιρείας, προσέφερε πάρα πολλά χρήματα και εφόδια στον αγώνα της απελευθέρωσης, αλλά καιπρόσφερε πάρα πολλά στο Νέο Ελληνικό Κράτος.

Στον επάνω όροφο, δύο θαυμάσιες ξύλινες εξώπορτες οδηγούν η μία απευθείας στη σάλα με τα περιμετρικά παράθυρα και τους φεγγίτες, ενώ η άλλη στον οντά με το σκαλιστό ταβάνι και την τοξοστοιχία διπλής καμπυλότητας, που διακοσμεί το ξουστάγι. Στο πίσω μέρος του ίδιου ορόφου υπάρχει και άλλο τζάκι, ακριβώς πάνω από το προηγούμενο, με το οποίο μοιράζονται την ίδια καπνοδόχο. Το αρχοντικό συμπληρώνεται από πολλούς βοηθητικούς- αποθηκευτικούς χώρους στέρνα, φούρνο και θολωτές καμάρες στο ισόγειο, δείγματα αυτονομίας και αυτάρκειας!

Οι τουφεκίστρες, που υπάρχουν σχεδόν σε όλους τους χώρους του πύργου, καθώς και η εσωτερική κρύπτη δηλώνουν τη μελέτη για απόλυτη προστασία του κτιρίου από τον εχθρό.

Η ενισχυμένη με καρφιά και διπλές σιδερένιες μπάρες εξώπορτα γυρίζει πίσω τον χρόνο στο 1808, χρονιά κατασκευής του Πύργου από τον Κων/νο Τσικαλιώτη, γόνο μιας από τις παλαιότερες οικογένειες της Τσακωνιάς. Μπροστά στα μάτια του επισκέπτη τουφεκίστρες, πυργίσκοι, καμάρες, χαγιάτι, δωμάτιο με κρύπτη, αλλά και μυστικά σύμβολα σπαρμένα παντού.

Στο ξουστάγι (σκεπαστό εξώστη) βρίσκεται η κύρια είσοδος του σπιτιού με χειροποίητες κλειδαριές, περίτεχνα ρόπτρα και ρόδακες που σχηματίζουν τον καλότυχο αριθμό «8».

Στο εσωτερικό οντάδες, ξυλόγλυπτα ντουλαπόφυλλα και ταβάνια, δάπεδο με λευκές, γκρίζες και μαύρες μαρμάρινες πλάκες, τζάκια με καπνοδόχους τη μία μέσα στην άλλη. Γυναικωνίτης με καφασωτό για να μην βλέπουν οι άνδρες τις γυναίκες, αλλά και για να μπορούν οι υποψήφιες νύφες να βλέπουν το γαμπρό και την οικογένειά του. Πικρός ο καφές που σερβίριζαν στον γαμπρό οι κοπελιές αν δεν τους άρεσε, γλυκός αν άρεσε και προχωρούσε το συμπεθεριό.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πύργος έχει χαρακτηριστεί ως «Εν εκ των ωραιότερων αν μη, το ωραιότερο κτίριο της Τουρκοκρατίας εν Πελοποννήσω».

Θαυμαστό έργο, που ως πρότυπο Τσακώνικης Αρχιτεκτονικής, αξίζει να το επισκεφθούν οι λάτρεις της ιστορίας, της λαογραφίας και της παράδοσης!