Ο βουλευτής Αρκαδίας  Γιώργος Η. Παπαηλιού, κατά τη συζήτηση επί των άρθρων του νομοσχεδίου «σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις», ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής (16.12.2015), πρότεινε τη σαφέστερη διατύπωση της διάταξης  για την αποποινικοποίηση κοινωνικών αγώνων.

Συγκεκριμένα ανέφερε:  

Χωρίς αμφιβολία, η ρύθμιση του άρθρου 28 του νομοσχεδίου για απαλλαγή 

από την ποινή κατηγορουμένων για τα αδικήματα «παρακώλυσης 

συγκοινωνιών» και «διατάραξης της κυκλοφορίας», με δικαστική απόφαση,   

αποδεικνύει μία διαφορετική προσέγγιση των κοινωνικών αγώνων. Ο 

πολίτης που διαμαρτύρεται, αγωνίζεται, διεκδικεί δεν αντιμετωπίζεται 

ως εξ ορισμού «δράστης διάπραξης αδικήματος».

Όμως η διατύπωση του άρθρου 28 («Το δικαστήριο … δύναται να απαλλάξει το δράστη από την ποινή, εφόσον πεισθεί ότι δεν χρειάζεται να επιβληθεί ποινή, αν ο δράστης τέλεσε την πράξη για την προάσπιση μείζονος κοινωνικού συμφέροντος»)   μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα για το ποιο είναι το «μείζον κοινωνικό συμφέρον».

Εν προκειμένω, οι πράξεις για τις οποίες προτείνεται η απαλλαγή από την ποινή συνδέονται με δράση που αναπτύσσεται στο πλαίσιο κοινωνικών αγώνων.

Προκειμένου να κριθεί  το «μείζον κοινωνικό συμφέρον», τα σταθμιζόμενα αγαθά είναι

αφενός η ικανοποίηση της ανάγκης μετακίνησης και επικοινωνίας των πολιτών

και αφετέρου η διαμαρτυρία, η διεκδίκηση και εν τέλει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι καθ΄ εαυτό, ό χ ι  το αντικείμενο της αγωνιστικής διεκδίκησης 

Για την άρση οποιωνδήποτε αμφιβολιών προτείνεται η επαναδιατύπωση του άρθρου 28 ως εξής :

«Όσον αφορά τα πλημμελήματα των άρθρων 292 και 431 Π.Κ., το δικαστήριο, εφόσον πειστεί ότι δεν χρειάζεται να επιβληθεί ποινή,  μπορεί να απαλλάξει τον δράστη, αν ο δράστης τέλεσε την πράξη στο πλαίσιο κοινωνικών αγώνων»     

Ως προς δε τα εγκλήματα με «ρατσιστικά χαρακτηριστικά», ο  Γιώργος Η. Παπαηλιού είπε : 

Με το άρθρο 21 του νομοσχεδίου, καταργείται το «μίσος» ως στοιχείο 

διάπραξης του εγκλήματος με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, αφού το «μίσος» 

συνιστά ενδιάθετη στάση που δύσκολα αποδεικνύεται και 

αντικειμενικοποιούνται κατά το δυνατόν οι προϋποθέσεις διάπραξης του 

ρατσιστικού εγκλήματος.  Ως τέτοιες προσδιορίζονται  αντιληπτά γεγονότα, 

αφενός η επιλογή-στοχοποίηση του θύματος εξαιτίας  

συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του (η φυλή, το χρώμα, η εθνική ή 

εθνοτική καταγωγή, οι γενεαλογικές καταβολές, η θρησκεία, η αναπηρία, ο 

σεξουαλικός προσανατολισμός ή η ταυτότητα φύλου)  και αφετέρου τα 

συγκεκριμένα περιστατικά («περιστάσεις») υπό τα οποία διαπράχθηκε το 

έγκλημα 

Επειδή ελέχθη, ότι υφίσταται κίνδυνος οποιοδήποτε έγκλημα κατά προσώπων με αυτά τα χαρακτηριστικά, να θεωρηθεί ρατσιστικό, προτείνεται οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις, οι «συγκεκριμένες περιστάσεις» και η επιλογή του θύματος με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, να τεθούν παραθετικά και όχι έτσι που διατυπώνεται στο νομοσχέδιο.