Φιλαράκια μου καλά και αγαπημένα, καλημέρα και καλό Φθινόπωρο!

Πού σας βρίσκω; Φύγατε από την πλατεία Προσφύγων ή ακόμα περιμένετε να δείτε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της εγκαταλειμμένης ξανά πλατείας, που για δύο μόλις μέρες φόρεσε τα καλά της;

Τι Σαββατοκύριακο και αυτό…. ένα déjà vu φιλαράκια μου…

Ένας θίασος, δύο παραστάσεις, κανένα εισιτήριο, κανένα ενδιαφέρον, τίποτα εν τοις πράγμασι.

Και με μία εκδήλωση θα τιμούσαμε τον κ. Καραγιάννη. Γιατί δύο μέρες, δύο εκδηλώσεις, με τα ίδια λεγόμενα, με τους ίδιους καλεσμένους με άλλα κουστούμια;..

Ποιος είναι ο Καραγιάννης, βρε παιδιά, και τι ζητάτε από αυτόν; Μην μου πείτε για τα αγνά σας αισθήματα για αυτόν τον πρόσφυγα;

Πάμε λοιπόν να αναλύσουμε το σενάριο. «Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου με τον Φίλο Γιώργο», γιατί μπορούν όλοι να τον λέμε Φίλο, γιατί έχουν τα ίδια χρόνια στην πλάτη και μάλλον θα ήταν σειρούλες..

Μετονόμασαν την πλατεία και έδωσαν το όνομα Προσφύγων Μικράς Ασίας «Γιώργος Καραγιάννης».

Τι να μας πει και η Νέα Υόρκη με την Times Square.. Ορέ.. εδώ είναι Τρίπολη και εδώ έχουμε την Prosfygon SQR!

Τώρα που το θυμήθηκα -και όχι ακριβώς με το όνομά του, έτσι, Φίλε Τάσο.. θυμήσου Καραγιάννης και όχι Καλογιάννης.

Και έτρεξαν όλοι, φίλοι μου, να φωτογραφηθούν με την πινακίδα και προφίλ και ανφάς, και με το καναπεδάκι στο χέρι και με το καναπεδάκι στον οισοφάγο, έχουμε εκλογές γαρ, και όλα για αυτό γίνονται ή μήπως όχι;

Λίγες ώρες μετά… Σκηνή 17 λήψη 1η  πάμε «Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς, και πάλι στην πλατεία για το Vol 2.

Οι ίδιοι καλεσμένοι ή μάλλον πιο λίγοι και αλλά πιο επίσημοι αυτή τη φορά, με άλλα ρούχα για να κάνουν τη διαφορά στις φωτογραφίες και στις κάμερες από τα Αθηναϊκά ΜΜΕ και για να δοθεί στους πολιτικούς η ευκαιρία να μιλήσουν για το προσφυγικό κύμα που ρέει άφθονο στη χώρα μας.

Ο «Φίλος Γιώργος» κατάντησε πλέον καραμέλα στο στόμα. Και να οι φωτογραφίες και να τα τσιπουράκια για μια δεύτερη εκδήλωση με τον ίδιο σκοπό, πάντα με φόντο την κατεστραμμένη παιδική χαρά, που με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας παίζουν τα παιδιά αυτής της προσφυγικής γειτονιάς που τόσο πολύ όλοι κόπτονται για αυτήν.

Εκλογές έχουμε, όμως και…

Πολλά κρύβονται, αλλά όλα φανερώνονται τελικά. Ας πούμε, η παραφιλολογία για τους «γαλάζιους» υποψηφίους στον Δήμο Τρίπολης που έγινε ατμός, φανέρωσε ότι όλα όσα λέγονταν, ήταν ανακάτεμα λάσπης και ευσεβών πόθων. Όλα δείχνουν ότι ο Γιάννης θα έχει τη «γαλάζια» στήριξη και ουδείς άλλος.

Ως προς τις στηρίξεις, πάντως, έγινε ο κακός χαμός. Μίλησε ο Χρήστος και κόντεψαν να φάνε τον... κομιστή!

Αλλά, φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι, όταν βγαίνει ο Πρόεδρος και λέει δεξιά και αριστερά ότι έχει συστήσει τον Μήτσο σε όλο το υπουργικό συμβούλιο και να σου χαιρετούρες και να σου υποσχέσεις, φταίνε οι δημοσιογράφοι που λένε την άποψή τους και την υπογράφουν κιόλας; Λες και δεν τους ξέρουμε τους συριζαίους, και τη γιαγιά τους θα τάξουν αν είναι να κάνουν παιχνίδι.

Δεν είμαστε καλά! Για σοβαρευτείτε, που μου γίνατε όλοι... γνώστες!

Εκεί στη Μεσσηνία, ο αμετανόητος Περικλής όλο φωνάζει και φωνάζει και εξανίσταται ότι δεν έγινε έργο και δεν έγινε τίποτα. Ωραία η κριτική, αλλά και η αυτοκριτική καλύτερη. Ας δώσει πίσω και τον μισθό του τώρα, εφόσον πιστεύει ότι δεν έκανε τίποτα για τη Μεσσηνία!

Τα χαμπέρια του Αυγενάκη, κάθε στρατόπεδο τα εξέλαβε όπως ήθελε. Κοντός ψαλμός και… μάθαμε. Στα ψηφοδέλτια και στα υπουργεία, Αριστεροί, Κεντροαριστεροί…

Κούλη, μην ξεχάσεις να βάλεις και κανέναν δεξιό, έτσι;

Πάντως η ενότητα δεν κερδίζεται με μαχαιρώματα, και τα μαχαιρώματα στην Αρκαδία... πέφτουν βροχή.

Τίνος η πλάτη θα αντέξει;..