Διαβάζω τη συνέντευξη της κυρίας Περιστέρας (Μπέττυς, με ένα ή με δύο «τ», θα σας γελάσω) Μπαζιάνα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και συνειδητοποιώ ότι η πρώτη κυρία της χώρας μας... ζει σε άλλη χώρα.

Και γνωρίζει άλλον Αλέξη Τσίπρα και άλλον πρωθυπουργό.

Πολύ λογικό, ως ενός σημείου. Εμείς γνωρίζουμε τον Τσίπρα ως αρχηγό κράτους και εκείνη ως σύντροφο. Και επίσης, είναι πολύ λογικό να υπερασπίζεται τον άνθρωπό της με κάθε τρόπο και με κάθε μέσον, ή ακόμα και με απουσία λογικών επιχειρημάτων και την επιστράτευση  συναισθηματικών ανοησιών. Για παράδειγμα, είπε το αδιανόητα ανόητο αλλά βαθιά συναισθηματικό «κάθε 5 Ιουλίου κλαίω» για το δημοψήφισμα το οποίο ο σύζυγός της έστειλε... άκλαυτο, αφού ξόδεψε πάνω από 50 εκατ. ευρώ για τη διεξαγωγή του.

Ευχόμαστε να στεγνώσουν τα δάκρυά της για τη χαμένη μάχη αλλά...

...αλλά η κυρία Μπαζιάνα εξ αρχής δεν μπορεί να ομιλεί ως απλή πολίτης, όπως διατείνεται στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Έφη Μαρίνου. Διότι όχι μόνον είναι σύζυγος του Πρωθυπουργού, αλλά επίσης δεν της έκοψαν τον μισθό ή τη σύνταξη, δεν της σήκωσαν εμπόδια στην πανεπιστημιακή της και επαγγελματική της εξέλιξη οι γνωστοί «κύκλοι με τα μέσα» (χαριτολογώντας, μπορούμε να πούμε ότι... έχει το μεγαλύτερο, έτσι κι αλλιώς!), δεν αντιμετωπίζει καθημερινά τις ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματός μας ούτε περιμένει, φανταζόμαστε, σε μια ατελείωτη ουρά στο Παίδων για να κάνει ένα απλό ράμμα στο κούτελο ο γιος της. Επομένως, από την αρχή, η πρόθεσή της να μιλήσει ως απλή πολίτης και η προσπάθειά της να μας πείσει για αυτό, φανερώνει το πόσο υποβαθμίζει τους -ταλαιπωρημένους και από την κυβέρνηση του συζύγου της όσο και από τις προηγούμενες- αναγνώστες και αυτό είναι κρίμα για μια γυναίκα της μόρφωσης και της θέσης της.

Από την άλλη πλευρά, δεν θα περιμέναμε από τη σύζυγο του Πρωθυπουργού να δει κατάματα και να σχολιάσει κάποια γεγονότα, όπως τη συνεχή υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την οποία ο Τσίπρας κάνει ότι δεν βλέπει, την αδυναμία του να ελέγξει τον Τόσκα που νομίζει ότι ελέγχει την ανομία και την εγκληματικότητα, που κάνει πάλι ότι δεν βλέπει, υποβαθμίζοντας, κι αυτός, τα γεγονότα, τη λαίλαπα στην οποία εντός ολίγου θα εξελιχθεί το μεταναστευτικό για τη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι και εκεί αφήνει έναν ανίκανο υπουργό να χειριστεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, τα σκληρά επιπρόσθετα μέτρα που η Ελλάδα έπρεπε να λάβει εξαιτίας του χαμένου χρόνου ενός χαμένου αγώνα στον οποίον -σύμφωνοι!- πίστεψαν οι Έλληνες και τον στήριξαν, αλλά τον χειρίστηκε η κυβέρνηση με ένα τελικώς υπερφίαλο επιτελείο που νόμιζε ότι θα άλλαζε τον κόσμο.

Δεν θα περιμέναμε να αναφερθεί στο γεγονός ότι από το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και το «μην πληρώνετε τα διόδια» του Τσίπρα φτάσαμε σε πλειστηριασμούς-εξπρές ακόμα και για ένα χρέος 500 ευρώ στην Εφορία...

«Δεν είχε άλλα στο μυαλό του και άλλα έκανε, δεν είπε ψέματα, δεν οπισθοχώρησε. Πάλεψε να διαχειριστεί μια σκληρή, αμετακίνητη κατάσταση που ορθώθηκε μπροστά του άκρως απειλητική. Και το πήγε ως το όριο που είχε η χώρα μπροστά στην τρομακτική πίεση, τον πνιγμό, την τιμωρία. Είναι περιττό να πω αν συμφωνεί ο Τσίπρας με ό,τι αναγκάστηκε να κάνει, ότι θα ήθελε να κάνει τα πράγματα αλλιώς. Ναι, αγωνίστηκε όσο καλύτερα μπορούσε έχοντας απόλυτα συναίσθηση της επικίνδυνης κατάστασης. Και στην τελευταία πρόταση συμφωνίας από τους δανειστές, στο εκβιαστικό take it or leave it πάλεψε όσο άντεξε.» Αυτά είναι τα λόγια της κυρίας Μπαζιάνα για την πάλη του Πρωθυπουργού και συζύγου της.

Αθώα περιστερά ο Πρωθυπουργός μας στα μάτια της καλής του -και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Εμείς το αναγνωρίζουμε, η ίδια διατείνεται πως όχι, πως μιλάει ως απλή πολίτης.

Δεν μας λένε αν το παραμύθι είχε τελικά δράκο.

Πριγκίπισσα, πάντως, έχει...

Γαλανιάδη Εύα