Ομιλία του βουλευτή Αρκαδίας Γιώργου Η. Παπαηλιού κατά η συζήτηση επί του προϋπολογισμού του Κράτους οικονομικού έτους 2016-(3.12.2015)

Ο υπό συζήτηση προϋπολογισμός συντάχθηκε υπό συνθήκες κρίσης, υπό συνθήκες «μη κανονικότητας».

Αυτές προσδιορίζονται από το γεγονός ότι η χώρα τελεί υπό καθεστώς επιτροπείας από τα βάρη που έχουν σωρεύσει οι κυβερνήσεις των πάλαι ποτέ σταθερών  του πρώην δικομματισμού (απαξίωση έως καταστροφή παραγωγικού δυναμικού, υπερφορολόγηση, ύφεση, φτωχοποίηση, ανεργία) από τη δυσμενή διεθνή-ευρωπαϊκή  οικονομική και πολιτική συγκυρία, κυρίως το προσφυγικό.

Ο προγραμματισμός της κυβέρνησης είναι δεδομένος, βάσει των συμφωνηθέντων (με τον γνωστό τρόπο) με τους «θεσμούς» τον Αύγουστο: ψήφιση προαπαιτουμένων, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ρύθμιση του θέματος των «κόκκινων» δανείων, αξιολόγηση και διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση του μη βιώσιμου δημόσιου χρέους. Συγχρόνως ο προγραμματισμός περιλαμβάνει την ανάπτυξη του παράλληλου προγράμματος που συνίσταται τόσο στα αντίβαρα για την, κατά το δυνατόν, άρση των αδικιών και την αποφόρτιση της έντασης των υφεσιακών μέτρων, όσο και στο σχέδιο παραγωγικής αλλά και θεσμικής ανασυγκρότησης της χώρας, με την ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ και την κατάρτιση του νέου αναπτυξιακού νόμου και με την εξαγγελθείσα αναθεώρηση του Συντάγματος αντίστοιχα.

Σ΄ αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, συζητείται και ψηφίζεται ο προϋπολογισμός 2016, χωρίς να υπάρχει εκ μέρους της κυβέρνησης  πρόθεση ωραιοποίησης της κατάστασης που είναι εξαιρετικά δύσκολη, ιδίως για τους πολίτες που βιώνουν τη σκληρή καθημερινότητα.

Ο προϋπολογισμός 2016 δίνει δείγμα προοδευτικής-αριστερής γραφής. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι τα προβλήματα θα λυθούν αυτομάτως. Ο δρόμος είναι δύσκολος και τραχύς.

Ο υπό ψήφιση προϋπολογισμός στηρίζεται σε τρεις πυλώνες συνδυαστικά, στη δημοσιονομική ισορροπία, στην αναπτυξιακή διάσταση και στην κοινωνική δικαιοσύνη.

Η δημοσιονομική ισορροπία διασφαλίζεται με την εξοικονόμηση δαπανών, στοχευμένες (και όχι οριζόντιες) περικοπές από διάφορους τομείς κρατικής δραστηριότητας, με κινήσεις να διατηρηθούν το είδος και το ύψος των κοινωνικών παροχών.  

Η αναπτυξιακή διάσταση αποτυπώνεται μέσω της αύξησης των δημοσίων επενδύσεων, κατά τριακόσια πενήντα  εκατομμύρια ευρώ. Για πρώτη φορά από το 2010 και μετά, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων αυξάνεται, στο ποσό των 700 εκ. ευρώ. Και επιπλέον από το ΕΣΠΑ διοχετεύονται πόροι, ύψους 300 εκ. ευρώ περισσότεροι από πέρυσι, και μάλιστα σε τομείς που παράγουν υπεραξία και δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, δείγμα τόσο της κυβερνητικής φιλοσοφίας όσο και των δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας. Έτσι στηρίζεται ο σχεδιασμός της παραγωγικής ανασυγκρότησης, που δεν περιορίζεται στην ποσοτική αλλά στην ποιοτική διάσταση των προγραμμάτων, αφού σκοπείται η αξιοποίηση και όχι απλά η απορρόφηση των συγκεκριμένων πόρων.    

Ο πυλώνας της κοινωνικής δικαιοσύνης, στον οποίο διατίθεται ποσό άνω των 820 εκ. ευρώ για πρόσθετες κοινωνικές δαπάνες, περιλαμβάνει εκτός των άλλων, αύξηση των δαπανών για την υγεία κατά 300 εκ. ευρώ,  συνέχιση και ενίσχυση των πολιτικών αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, ανάπτυξη πολιτικών  καταπολέμησης της ανεργίας και ενίσχυσης της απασχόλησης, με δράσεις κυρίως για τις πληθυσμιακές ομάδες που εμφανίζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, τους νέους, ιδίως τους νέους επιστήμονες, τους έχοντες χαμηλά τυπικά προσόντα, τους άνω των πενήντα πέντε ετών και τους μακροχρόνια άνεργους.

Μέτρα θεσμικού χαρακτήρα για τη λειτουργία των προγραμμάτων απασχόλησης και για την εξυγίανση του συστήματος επαγγελματικής κατάρτισης, με τρόπο ώστε η τελευταία να συνδέεται με την ένταξη στην παραγωγική διαδικασία.

Ενέργειες ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας, ως έναν από τους πυλώνες του σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, με την ανάδειξη συνεταιριστικών εγχειρημάτων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, και μάλιστα σε περιοχές ορεινές και προβληματικές.

Και επιστέγασμα όλων αυτών, αποτελεί η καταπολέμηση της φορο-κλοπής, -αποφυγής και -διαφυγής, μέσω εντατικών ελέγχων των γνωστών λιστών, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχαν ξεχάσει σε «στικάκια», και των εξωχώριων εταιρειών. Και βέβαια η καταπολέμηση της διαπλεκόμενης διαφθοράς, μέσω της εκ μέρους της πολιτείας είσπραξης ανείσπρακτων φόρων από μεγαλοοφειλέτες και ελέγχου των θαλασσοδανείων προς μέσα μαζικής επικοινωνίας και πολιτικά κόμματα.

Μάλιστα οι προβλέψεις για τα αναμενόμενα έσοδα από τις παραπάνω πηγές δεν ενσωματώνονται στον υπό ψήφιση προϋπολογισμό, όπως γίνονταν με τους προηγούμενους, που και εξ αυτού του λόγου «έπεφταν έξω». Επομένως, οι σχετικοί πόροι που εκ των πραγμάτων θα εισπραχθούν, θα διοχετευτούν κατά προτεραιότητα σε τομείς και κοινωνικές ομάδες για την ανάπτυξη πολιτικών που συνδέονται με την παραγωγική ανασυγκρότηση, την ανάσχεση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και τον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων.                 

Όλα αυτά αφήνουν ένα συγκεκριμένο αποτύπωμα. Αυτό μιάς άλλης πολιτικής, δύσκολης μεν, λόγω συνθηκών, αλλά με σπέρματα ελπίδας, πολιτικής, που διαφοροποιείται από αυτές των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων. Και που μπορεί να αποτελέσει το προοίμιο για την είσοδο της χώρας σε φάση αντιστροφής της καθοδικής πορείας, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Η ψήφιση του προϋπολογισμού αποτελεί ένα από τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.