Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ πασοκοποιείται ούτε το ΠαΣοΚ συριζοποιείται. (Οι λέξεις χωρίς εισαγωγικά, διότι τελευταία «φοριούνται» πολύ. Σε λίγο θα μπουν και στα λεξικά ως νεολογισμοί που όμως περιγράφουν μια ιστορία παλιά.)

Αυτό που γίνεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από την πλήρωση της ανάγκης για προσωπική επιβίωση. Ούτε καν καιροσκοπισμός. Και σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση με τη χαμένη από καιρό πια ιδεολογική σύγκλιση, όσο κι αν στολίζονται αυτά τα «πηδήματα» από τον έναν χώρο στον άλλον με ολίγη χρυσόσκονη από ιδεολογική ταύτιση των μεν και των δε.

Μεταπήδηση από ένα κόμμα σε μια υπουργική καρέκλα είναι και τίποτε άλλο.

Αν και οφείλουμε να πούμε ότι οι κκ. Τόλκας και Μωραΐτης βρήκαν αρκετούς πρώην συντρόφους τους στην κυβέρνηση και πέριξ αυτής.

Διότι η μεταπήδηση μελών και στελεχών του ΠαΣοΚ στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεκίνησε προχθές με τους κκ. Τόλκα και Μωραϊτη, οι οποίοι υπουργοποιήθηκαν με εκείνους τους οποίους έβριζαν, όταν είχαν -ή πίστευαν ότι είχαν- ιδεολογική ταυτότητα.

Ιδεολογική ταυτότητα που πάει περίπατο, ασφαλώς, στα δύσκολα ετούτα χρόνια. Δεν μας κάνει εντύπωση: η κρίση όλους τους χτυπάει. Άλλοι κλείνουν τις επιχειρήσεις τους και παρακαλάνε για μια θέση στα σουπερμάρκετ και άλλοι γίνονται υπουργοί σε μια κυβέρνηση και σε ένα κόμμα το οποίο αντιμάχονταν με πύρινους λόγους.

Είχαν προηγηθεί οι «μεταγραφές» των Κουρουμπλή, Κοτζιά, Τόσκα, Μπεγλίτη, Κατσέλη, Μιχελογιαννάκη, Τζάκρη, Σπίρτζη και πολλών άλλων. Καθότι και διότι όλοι τούτοι αντιλήφθηκαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβαινε και ότι και οι ίδιοι θα ανέβαιναν μαζί του.

Μετρήστε πόσοι από όλους αυτούς, και άλλους τόσους, υπουργοποιήθηκαν στα επόμενα χρόνια.

Η μεγαλύτερη μερίδα του Τύπου στοχοποιεί μόνο τον Αλέξη Τσίπρα για τη διάσπαση και την αποδυνάμωση του κόμματος που εξέφραζε το μεγαλύτερο κομμάτι του Κέντρου. Ωστόσο αυτό είναι άδικο. Αν σου γνέψουν, δεν σημαίνει ότι θα ακολουθήσεις κιόλας. Εκείνοι που ακολούθησαν τον Τσίπρα και έφυγαν από το κόμμα τους είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι της συρρικνωσής του.

Ανάγκα και θεοί πείθονται. Τι ελπίδα έχουν οι επαγγελματίες πολιτικοί μπροστά στην ανάγκη;..

Γαλανιάδη Εύα