Κάποτε, όπως μας έχει διηγηθεί ο αειθαλής κ. Γαλανιάδης, πολύ-πολύ παλιά στα Λαγκάδια, κάποιοι φτωχοδιάβολοι έσφαξαν ένα γαϊδούρι το οποίο και πούλησαν σε όλο το χωριό για ελάφι. Χαρά οι χωριανοί που θα έτρωγαν ελαφάκι... Μόλις όμως κάποιος το πήρε χαμπάρι, βγήκε ο τελάλης στο χωριό και ειδοποίησε τον κόσμο, φωνάζοντας: 

«Όποιος εκακάβωσε, να ξεκακαβώσει! Γιατί δεν ήταν έλαφος, ήταν κρίτσικας!».

Δηλαδή, επί το νεοελληνικότερον, όποιος έστησε τσουκάλι να το ξεστήσει, γιατί το κρέας δεν ήταν ελάφι, αλλά ήταν γαϊδούρι.

Ο πρώτος, λοιπόν, που... ξεκακάβωσε, μόλις αντιλήφθηκε ότι δεν θα έτρωγε ελαφάκι στο δείπνο, ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Όπου ελαφάκι, νέα εντολή για ανάληψη εξουσίας! Ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος είχε κατσικωθεί στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας προσμένοντας να κλείσει η αριστερή παρένθεση μετά τη συντριπτική του ήττα στις βουλευτικές εκλογές. Που είχε κλείσει τα αφτιά του στις φωνές του «παραιτήσου». Που με δάκρυα στα μάτια μιλούσε για τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη με πόνο ψυχής.

Ο Αντώνης Σαμαράς. Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν δίστασε να συνταχθεί με την άποψη των δανειστών, διαμηνύοντας ότι το ερώτημα στο δημοψήφισμα ήταν «ναι ή όχι στο ευρώ». Που συμμετείχε σε μια πρωτοφανή εκστρατεία παραπληροφόρησης του κόσμου. Που μετέτρεψε ένα δημοψήφισμα σε βουλευτικές εκλογές. Που είδε το δημοψήφισμα ως μια ευκαιρία να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του κόμματός του. Που ήθελε το διακύβευμα να είναι ευρώ ή δραχμή, προκειμένου να συνεχίσει να ζεσταίνει τη θέση του στη Συγγρού, με το βλέμμα στραμμένο στο Μέγαρο Μαξίμου, από το οποίο, στις ονειροφαντασίες του, δεν έφυγε ποτέ... Που με τη στάση του να μην θέσει ζήτημα διαδοχής του μετά τις εκλογές αποδυνάμωσε την αξιωματική αντιπολίτευση και καταβαράθρωσε το κόμμα του. Με τη λογική, ας πεθάνει μαζί μου, τι με νοιάζει αν δεν είμαι εγώ στο τιμόνι;

Καλό το γαϊδουράκι, κύριε Σαμαρά; Νόστιμο; Έστησες το τσουκάλι σου, αλλά κι εσύ, όπως οι χωριανοί στην ιστορία, αγόρασες ό,τι σου πούλησαν, σωστά; Και η Ντόρα, σε ρόλο ντελάλη, σου φώναξε να ξεκακαβώσεις.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα δεδομένα είναι τα εξής: Το ΔΝΤ έβγαλε την εκθεσούλα από το συρτάρι για «κούρεμα» του δημόσιου χρέους. Ο ELA προτίθεται να συνεχίσει τη στήριξη των ελληνικών τραπεζών, όπως μεταδίδουν τα πρακτορεία. Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μέλος της Ευρωζώνης. Και οπωσδήποτε η κυβέρνηση έχει πάρα πολλή και δύσκολη δουλειά. Αλλά: ο Πρωθυπουργός κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς, για μια συνεννόηση, επιτέλους. Η ισχύς εν τη ενώσει; Συνήθως έτσι γίνεται.

Ξεκακάβωσε πρώτος, λοιπόν, ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ. Και, όπως φάνηκε στις δηλώσεις του, ένιωσε ότι απέτυχε να μεταδώσει το μήνυμά του στον ελληνικό λαό. Ποιο μήνυμα; Της χειραγώγησης. Τόσο φθηνό.

Ένας φίλος, πολύ εύστοχα, στο Facebook έγραψε ότι «απέτυχε το πρώτο μιντιακό πραξικόπημα στην ιστορία». Μόνο που ήταν ένα ενορχηστρωμένο πραξικόπημα πολλών-πολλών άλλων. Είναι αδιανόητο να είσαι πρόεδρος ελληνικού κόμματος και να τρομοκρατείς τους Έλληνες ότι οι Ευρωπαίοι θα τους πετάξουν έξω από το νόμισμα. Εκβιάζοντας, ουσιαστικά, κι εσύ τον λαό, την ψήφο του οποίου θα ζητούσες αν έβγαινες στη μάχη των εκλογών...

Δεν ξέρω αν στο ευρωπαϊκό μας χωριό θα αρχίσουν να... ξεκακαβώνουν ή αν θα καταπιούν αμάσητο το γαϊδουράκι που σερβιρίστηκε, βαφτίζοντάς το ελαφάκι τρυφερό και εμμένοντας στην άποψή τους ότι το ελληνικό ζήτημα είναι τεχνικό και όχι πολιτικό, επιμένοντας σε μια τιμωρητική λογική και κωφεύοντας σε αυτό που δείχνει το 60% των Ελλήνων πολιτών, ότι αξίζει στους λαούς της μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συμμετοχής. 

Αλλά να που η «Die Welt» επιρρίπτει ευθύνες στην Άνγκελα Μέρκελ και μεταφράζει το «όχι» ως προσωπική της ήττα. Τελάληδες ξαμολήθηκαν και στη Γερμανία...

Άσε και το άλλο: παρακολουθώ το Μεγάλο μας Κανάλι, και σαν να τα γυρίζουν τα πρωτοπαλίκαρα της πρωινής ενημέρωσης... «Τον κακό σου τον καιρό», τόλμησε να πει ο Οικονομέας μόλις αναμεταδόθηκε η δήλωση του Αυστριακού υπουργού των Οικονομικών ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν απαράδεκτο. Τελάλης και στο Μέγκα...

Γαλανιάδη Εύα