Η ιστορική Τριπολιτσά τίμησε τους πολιούχους Της Νεομάρτυρες Δημήτριον και Παύλον.

” Υπό του Αιδεσιμoλ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου Εφημερίου Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού-  Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και Παύλου Τριπόλεως.

Μελετώντας το μαρτυρολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας συναντά κανείς, σειρά ολόκληρη νέων αθλητών της πίστεως, τους Νεομάρτυρες.

 Οι Νεομάρτυρες αυτοί είναι οι νέοι και απλοί άνθρωποι του λαού (μοναχοί, μικρέμποροι, μικροβιοτέχναι, υπηρέται Τούρκων ή Ελλήνων,) που με τον μαρτυρικόν τους θάνατον, συγκινούσαν τους Ορθοδόξους, και τους εγκαρδίωναν να εμμένουν εις την χριστιανικήν πίστιν.

 Κατά την περίοδον της Ελληνικής Επαναστάσεως και προ αυτής, οι υπόδουλοι Έλληνες ζούσαν εν μέσω πλημμυρών αίματος υπό των τυράννων. Η Εκκλησία όμως ηγωνίζετο να τους σώζη και να τους στηρίζη.

 Μέσα εις τον αγώνα αυτόν της Εκκλησίας, σπουδαιότατοι παράγοντες, υπήρξαν οι Νεομάρτυρες, των οποίων την μνήμην κατ’ έτος γεραίρει η Εκκλησία λέγουσα:

“Ως ήλιοι λαμπροί εν νυκτί της δουλείας, ως αγκυραι στερραί εν καιρώ τρικυμίας, εδείχτητε τοις πέρασιν, Ιεροί Νεομάρτυρες, υπανάπτοντες πιστούς προς Θείαν αγάπην, στηρίζοντας σαλευομένας καρδίας προς πίστιν, την ένθεον (Αρχιμ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος)”.

Ύστερα από την άλωση της Πόλης και της μέχρι της Εθνεγερσίας και μετά αυτής, ένας μεγάλος αριθμός Μαρτύρων, για την πίστιν την αγίαν, πιστοποιεί ακραδάντως τον άρρηκτον δεσμόν μεταξύ Εκκλησίας και έθνους. Με ένα όνομα αυτοί είναι οιΝεομάρτυρες.

Όπως κατά τους πρώτους αιώνας του Χριστιανισμού, οι ομολογηταί και Μάρτυρες αυτού, εστήριζον δια της εγκαρτερήσεως, και ταις βασάνοις, και του μαρτυρικού αίματος την

νέαν θρησκείαν, ούτως και κατά τους εσχάτους τούτους Τουρκικούς διωγμούς οι ομολογηταί και Μάρτυρες του Χριστιανισμού, εστήριξαν και ενίσχυσαν αυτόν. (Αρχιμ. Χρυσόστομος 1 Παπαδόπουλος).

Κατά τους χρόνους της Τουρκικής δουλείας, μεγίστη πνευματική δύναμις και κύριος παράγων της σωτηρίας των υποδούλων Ελλήνων, υπήρξε η ακλόνητος και όντως θαυμαστή εμμονή εις την χριστιανικήν πίστιν. Ένεκεν τούτου, όλοι υφίσταντο καθημερινή μαρτυρία (μαρτύρια). Κακουχούμενοι, τυραννούμενοι, θανατούμενοι, χωρίς να τολμούν να διαμαρτυρηθούν Πάντοτε όμως εύρισκον στέγην και παρηγορίαν την Εκκλησίαν, δια της οποίας και

εσώζοντο. Έτσι διατηρούσαν την θρησκείαν των, τα ήθη, τα έθιμα, και την γλώσσαν των.

(Η Εκκλησία κατασεισθείσα εκ θεμελίων, και απειληθείσα δι’ αφανισμού, υπό του εναντίον αυτής εξαπολυθέντος κυκλώνος, ουδ’ επί μιαν ημέραν εδειλίασεν, ουδ’ επί μιαν στιγμήν απέλιπεν αυτής η πίστις, επί τον τελικόν θρίαμβον του Έθνους. (Μ.Δ.Βολανάκης).

 Η Εκκλησία εις τον βωμόν της αμορροούσης Πατρίδος δεν εκώφευσεν. Προσέφερε ότι ηδύνατο, διότι το δώρον ‘ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’ ήτο κοινή ανάγκη όλων.

Η εκκλησία συνεκράτησεν επί τέσσαρας αιώνας, τον υπόδουλον Ελληνισμόν, από τον κίνδυνον του εξιλαμισμού, και τον παρώτρυνε να εμμένη εις την πίστιν του και τον Εθνισμόν του.Έτσι το σάλπισμα του Ιερού Κλήρου, συνετέλεσε να αναφανεί ένα νέφος Νεομαρτύρων, οι οποίοι εθυσίασαν την ζωή των, όχι μόνον δια την θρησκείαν , αλλά και δια την ελευθερίαν της Πατρίδος. Έτσι αναδείχθησαν αληθείς Εθνομάρτυρες.

 Στην Εκκλησία οι Νεομάρτυρες είναι ανακαινισμός όλης της Ορθοδόξου πίστεως, διότι ο χρόνος, και ο καιρός έχει φυσικό τούτο το ιδίωμα. Τα μεν νέα και καινούργια πράγματα, να τα κάνει παλαιά, τα δε παλαιά να τα ρίπτη με την πολλήν των παράτασιν, εις έναν βαθμόν απιστίας και αλησμονισίας, και τοσούτον, να τα

γηράσκει, και να αφανίσει ωσάν να μην έγιναν ολότελα. Το παλαιούμενον και γηράσκον εγγύς αφανισμού [Εβραίους 4,13].

Δεν δυνάμεθα να γνωρίζωμεν επ’ ακριβώς τον αριθμόν και τα ονόματα των Νεομαρτύρων. Βέβαιον και αναμφίβολον είναι, ότι πλείστοι εξ’ αυτών απέκρουσαν τα παντός είδους δελεάσματα, για να προσέλθουν εις τον Ισλαμισμόν, να δεχθούν τον πλούτον, και τας απολαύσεις. Καίτοι δυνάμενοι να εξαγοράσουν την ζωήν των, με το να απαρνηθούν τον Χριστιανισμόν ως ζώσαν θρησκείαν,

προτίμησαν να αποθάνουν Χριστιανοί, υποβληθέντας σε σκληρά βασανιστήρια και τέλος τον θάνατον. “ Τούτων τα ονόματα εν βίβλω ζωής εγράφησαν”.

 Η αναγνώρισις των Νεομαρτύρων υπό της Εκκλησίας, οι 2 οποίοι αντέστησαν νικηφόρως, εις την υπό των Tούρκων εκρίζωσιν της Χριστιανικής πίστεως των υποδούλων Χριστιανών, εγένετο κατ ́αρχάς μέσα εις την συνείδησιν του χριστεπωνύμου λαού, ο οποίος εν μέσω βαρυτάτης δουλείας, ετίμα την μνήμην αυτών.

 Υμνογράφοι συνέτασσον ασματικάς ακολουθίας, οι οποίοι αποτελούν και τας αγιολογικάς πηγάς.

 Οι Νεομάρτυρες είναι καινούργια θύματα στον βωμό της πίστεως, νέα προσφορά στο ιδανικό της ελευθερίας της θρησκευτικής και της Εθνικής. Το αίμα τους το αχνιστό, καθώς επότιζε κάθε τόσο και κάθε τόπο, το χώμα της μάνας Ελλάδος, κράτησε ζεστά την θρησκευτικήν πίστιν, και ζωογονούσε το εθνικό φρόνημα των ταλαιπωρημένων ραγιάδων.

 Οι Νεομάρτυρες δεν είναι κατώτεροι από τους παλαιούς Μάρτυρες. Και κατά τας δυο περιόδους των διωγμών, και της Τουρκοκρατίας, μαρτύρησαν δια πίστιν της Αγίας Τριάδος. Δια το όνομα και την Θεότητα του Χριστού έχυσαν το αίμα τους.

Οι Νεομάρτυρες είναι θάρρος και δύναμις, και παρακίνησις, εις το να τους μιμούνται δια τα έργα τους, και όλοι οι χριστιανοί. " Τιμή Μάρτυρος μίμησις Μάρτυρος."

Τα ιερά λείψανα των ηρώων Νεομαρτύρων ενεταφιάζοντο μετά των προσηκόντων τιμών, υπό των χριστιανών,πολλές φορές εξαγοραζόμενα αντί αμοιβής εκ των Τούρκων, τα οποία φυλάσσονται εις πολυτίμους λάρνακας, ως μαργαρίται της ακραιφνούς πίστεως.

 Εις μνήμην των Αγίων Νεομαρτύρων, ανηγέρθησαν Ιεροί Ναοί, και καθιερώθησαν τοπικοί εορταί μετά κατανυκτικών Ιερών Ακολουθιών. Ιεραί εικόναι εφιλοτεχνήθησαν, μετά τον μαρτυρικόν αυτών θάνατον, ιστορούσαι την άθλησιν των.

 Η αγιοτόκος, ηρωοτόκος Και Ιστορική Τριπολιτσά, χαίρει και αγάλλεται και σκιρτά, γιατί κρατά βαθιά μέσα στα σπλάχνα της, τα δύο παλληκάρια της, πρώην εξωμότας, και μετά μεταμεληθέντας, Δημήτριον Καψαρίδην εκ της κώμης Λιγούδιστα, και νυν Χώρα τριφυλίας απετμηθείς την κεφαλήν αυτού, εν έτει 1803, 14ην Απριλίου, και Παναγιώτην Πανουτσόπουλον (γονείς αυτού Ιωάννης και Αντωνία), και μετέπειτα Παύλον Μοναχόν, εκ του χωρίου

Σωποτού Καλαβρύτων, μετέπειτα Άγιος Παύλος, και νυν Αροανεία λεγομένην, με τον ίδιον τρόπον εν έτει 1818 22α εν Τριπόλει, έχουσα η Τρίπολις ως Πολιούχους και φρουρούς.

 “ Μακαρία ει ω Τρίπολις, αγιασθείσα τοις αίμασι Δημητρίου του Μάρτυρος. Ευκλεής και περίπτυστος,τοιούτου Μαϊου, αμφότεροι

3 Πολιούχου πλουτίσασα. Αγάλου και χόρευε κατέχουσα εν κόλποις, το Θείον Αυτού λείψανον, ως θησαυρόν αδαπάνητον και κρήνην ιαμάτων ̈.

 Οι Άγιοι και Πολιούχοι της Τριπόλεως προσθέτουν ένα λιθαράκι, ομολογίας πίστεως στην θεότητα του χριστού.

 Κατ’ έτος και κατ’ έθος η Ιστορική Τριπολιτσά τιμά και πανηγυρίζει μεγαλοπρεπώς την Αγίαν μνήμην των.

• Γιατί άραγε η εκκλησία μας προβάλλει τόσο πολύ τους Αγίους μας;

• Γιατί κάθε μέρα εορτάζομεν αγίους;

• Ποιοι λόγοι των πανηγύρεων, των λιτανειών, των στολισμών και των ποικίλων τιμών και εκδηλώσεων προς τιμήν των;

Οι απαντήσεις είναι απλές και καθάριες.

• Γιατί οι Άγιοι είναι οι ακριβείς τηρηταί και εκπληρωταί του Ευαγγελίου.

• Είναι η συνέχεια του Χριστού στο παρών και το μέλλον.

• Γιατί είναι τα πρότυπα, για τα μέλη της εκκλησίας του Χριστού.

• Γιατί είναι οι βοηθοί μας, οι συμπαραστάτες μας, είναι η βακτηρία σε κάθε βήμα της ζωής μας.

• Γιατί κάθε άνθρωπος, κάθε ενορία, κάθε πόλις, έχει κάποιον προστάτη, έχει πρότυπο που είναι οι Άγιοι. Όλοι έχομεν ανάγκη από πρότυπα, και τα αναζητούμε.

 Αναρωτιόμαστε συχνά, μέσα στους χαλεπούς, δυσχείμερους, και αντιπνευματικούς καιρούς μας, πως θα καταφέρουμε να ζήσωμε ευάρεστα στον Θεό, και στους Αγίους μας; Απλά. Είναι οι Άγιοι δίπλα μας.

 Είτε το θέλομεν είτε όχι, οι Άγιοι μας είναι δεμένοι με την ζωή μας, με την καθημερινότητα μας, με τις πίκρες και τις χαρές μας, με τα βάσανά μας και τις ωραίες στιγμές μας.  Δυάς Αγία Νεομαρτύρων, επάρατε τας σεπτάς χείρας σας,

προς την Αγία Τριάδα, και να αναπέμψετε εκτενείς ικεσίας, όπως λυτρωθώμεν εκ πάσης επηρείας.

 Δυάς Αγία, Δημήτριε και Παύλε, με την χύσιν του τιμίου αίματός σας, συντηρείται, (διαφυλάττετε), αυτήν την αγιοτόκον Τριπολιτσά, από πάσης απειλής, όπως βιώνομεν βίον ήρεμον και

 “ Δυάς Μαρτύρων νεοφανών, Δημήτριε και Παύλε, οι την Αγίαν τριάδα δοξάσαντας, και την καλήν ομολογίαν, οικείοις αίμασι σφραγίσαντες.”

“ Δυάς Νεομαρτύρων, της ευσεβείας οι νεόδμητοι πρόβολοι. Οι νέοι Χριστού οπλίται, και στρατιώται στερροί.”

4 “ Δυάς Θεοδόξαστε, Νεομαρτύρων Χριστού, Θεόφρον Δημήτριε, και Παύλε Μάρτυς στερρέ., ημών αγαλλίαμα, ρύσασθε πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, πάντας τους προσιόντας, τη υμών προστασία”.

 “ Χαίροις Αθλοφόρων Νεοφανών, δυάς η αγία, και πανένδοξε ξυνωρίς, Δημήτριε και Παύλε, Πελοποννήσου ρόδα, Τριπόλεως δε και κλέος, και ωράισμα”.

 “ Αί χορείαι των Τριπολιτών, αγαλλωμένη καρδία εορτάζουσι την λαμπράν υμών μνήμην Δημήτριε και Παύλε, την πλήρη δωρεών ουρανίων”.

 Δεύτε οι χοροί Τριπολιτών, άσμασιν ενθέοις συμφώνως πανηγυρίσωμεν, μνήμην την χαρμόσυνον, των Αθλητών του Χριστού, Δημητρίου του Μάρτυρος, και Παύλου του Θείου.

" Καυχώμεθα να λαμβάνωμεν από το εκχυθέν αίμα σας και να αλειφώμεθα, ουδέ παραιτούμεθα να πάρωμεν από τα ιμάτιά σας, και από όσα στάθηκαν όργανα του μαρτυρίου σας, και να κρατώμεν ταύτα ως φυλακτήριον επάνω μας".

 Δεν προσκυνούμεν και σεβόμεθα τα ανωτέρω, αλλά και τας Αγίας σας εικόνας σεβόμεθα, και ιστορώμεν και αγιογραφώμεν, ως

και τας ετησίους μνήμας υμών και εορτάς επιτελούμεν, ότι Μνήμη Αγίων Μαρτύρων αγαλλίαμα τοις φοβουμένοις τον Κύριον (Συναξαριστής Μαρτύρων σελ. 35 έτους 1989).

Τριπόλεως Θείους και Λαμπρούς Πολιούχους,

"Πελοποννήσου τα άνθη τα ευωδέστατα, Δημήτριον και Παύλον τους ευκλεείς, Του Χριστού Νεομάρτυρες, Φιλομαρτύρων αινέσωμεν οι χοροί Ως ημών πρέσβεις προς Κύριον".

Σήμερον η ιστορική Τριπολιτσά αγάλλεται και χαίρει, και Σήμερον οι κώδωνες των Εκκλησιών της Τριπολιτσάς, χαρμοσύνως ανακρούουσι, επί τη ανατολή της λαμπράς ταύτης ημέρας, επί τη εορτή των Πολιούχων Νεομαρτύρων.

 Σήμερον, ο περικλεής Ιερός Ναό του Προφήτου Ηλιού- Αγίων Νεομαρτύρων, υποδέχεται ως άλλος ουρανός τα πλήθη των ευσεβών χριστιανών.

 Σήμερον ο Σεβάσμιος Επίσκοπος και Ποιμενάρχης μας κ.κ. Αλέξανδρος, ο ιερός Κλήρος ο των Μοναχών και Μοναζουσών Σύλλογος, η σύναξις των Αρχόντων, η φιλόθεος των Τριπολιτών και

5 λοιπών ευλαβών προσκυνητών ομήγυρις, εν χαρά ανεκλαλείτω και ανειπώτω, υποδέχεται τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς οι οποίοι προσέδραμον, ίνα εορτάσουσι και πανηγυρίσωσι μεθ’ ημών τους της Εκκλησίας μας λαμπρούς Αγίους και Πολιούχους. “ Εις την πόλιν της Τριπολιτσάς, ανδραγαθήσαντες και βαθειά τρωθέντες, κατυσχήνατε την πλάνην των αλοπίστων, και

τούτο ως στερροί Νεομάρτυρες, και ούτως κατηυφράνατε με την νίκην σας τας ψυχάς ημών των ορθοδόξων.

 Άκρως συγκλονιστικά τα λόγια των Αγίων Νεομαρτύρων. Είπε ο Μάρτυς: << Τα αγαθά και οι τιμαί σου, μαζί με την θρησκεία σας, ας υπάγουν εις απώλειαν, εγώ δε την Χριστιανική πίστιν κρατώ, το δε γλυκήτατον όνομα του Χριστού μας κηρύττω και μεγαλύνω δια παντός.

 Εγώ χριστιανός εγεννήθην, το όνομά μου Δημήτριος και χριστιανός θέλω να αποθάνω δια μαρτυρίου, διά να πλύνω τον

μολυσμόν του οποίου έλαβον, και τούτο με την χύσιν του αίματός μου>>.

 “ Μύριαις παιδείαις να μου κάμετε, δεν είναι δυνατόν να αρνηθώ τον Κύριον μου Ιησούν Χριστόν, και κάμε ότι θέλεις εις

εμέ. Δεν αρνούμαι ποτέ τον Χριστόν αν μεληδόν μας κατακάψετε”.

 Τούτο ακούσας ο κριτής, από έναν τοιούτον νέον, με

τοσαύτην αφοβίαν, “ εξέστη και ηλλοιώθη την όψιν”. (Νέου Λειμωναρίου, Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου).

 “ Μάρτυς Δημήτριε. Συ δ’ αηδών ως καλλίφωνος έλεγες: Τον Ιησούν μου κηρύττω ως ποιητήν, και Θεόν και Παντοκράτορα”.

 Η κάρα σου ένδοξε, του Σωτήρος Αθλητά ως θησαυρός πολύτιμος, τοις ευσεβέσιν εστί παρά Θεού, βοώσι. Διάσωσον εκ παντοίας τους δούλου σου κακώσεως.

 Συγκινητικά τα λόγια του Οσιομάρτυρος Παύλου:

<< Αναγνώσας τον βίον μάρτυρος τινός, και καταθελχθείς την καρδίαν, εστέναξε βαθέως και είπε μετά κατανύξεως: << Χριστέ μου αξίωσέ με, και εμέ να χύσω το αίμα μου για την αγάπη σου.

Εγώ χριστιανός εβαπτίσθην, και δεν δύναμαι να αρνηθώ την πίστιν του Σωτήρος μου, και των πατέρων μου.

Μάθετε ότι είμαι έτοιμος να πεθάνω χίλιες φορές, αν μπορούσα να το κάνω, για την Αγάπη Αυτού, που πέθανε μια

φορά για μένα. Το θεωρώ τιμή να σημαδέψω με το αίμα μου την αλήθεια που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Εγώ ειμί η ζωή, η οδός, και η αλήθεια”.

 Ελθών εις εαυτόν ο Παύλος, αφού έπιε το Θείον νέκταρ εκ των πηγών του Σωτηρίου νάματος, έκλαιε και εδέετο: << Βασιλεύ

6

δίκαιε, οικτίρμων και πολυέλεε, σπλαχνισθήτι μοι, τον αχρείον δούλον σου, πλάσμα σου είμαι. Ενίσχυσον και ενδυνάμωσον τούτο, το εξ αγνοίας μου μολυνθέν σώμα μου, να καθαρθή από την χύσιν του αίματός μου, και καθώς σε ηρνήθην ανοήτως, ούτω και πάσιν αξίωσεν με, να σε κηρύττω λαμπρώς>>. <<Μη γένοιτο Χριστέ Βασιλεύ, ποτέ να αρνηθώ εγώ την πίστιν μου>>.

 Απαραίτητη η αναφορά προς το πρόσωπο του Οσιομάρτυρα

 Ξεκίνησε ο εξωμότης Παναγιώτης Πανουτσόπουλος από την Τριπολιτσά, με τα πόδια, όταν έμαθε ότι η μάννα του πέθανε από την στεναχώρια της, για το κατόρθωμά του, και πήγε στο χωριό του

Σωποτού Καλαβρύτων, όπου γονατιστός, και βρέχοντας το νιοσκαμένο μνήμα της με δάκρυα της έλεγε: << Μανούλα μου συγχώρεσέ με. Σου υπόσχομαι, ότι με το αίμα μου θα ξεπλύνω

την μεγάλη μου ντροπή>>.

 Αυτό το παιδί γύρισε μετά από λίγα χρόνια μοναχός πλέον Παύλος, στην Τριπολιτσά και μαρτύρησε για του Χριστού την αγάπη και την πίστιν την Αγίαν.

 Αξιοθαύμαστος υπήρξεν η ανδρεία, η μεγαλοψυχία, η καρτερία των Αγίων Νεομαρτύρων και ο προς τον Χριστόν διάπυρος έρως, και η ασύγκριτη αγάπη των προς αυτόν. Τις δεν το ομολογεί, και εν παρρησία δεν το κηρύττει; Μόνον οι ψευτοκουλτουριάρηδες, νεωτερισταί, οι διαστραβλωταί της

Ελληνικής Ιστορίας και της Εκκλησιαστικής. Οι νεογεννίτσαροι κενοτόμοι ιστορικοί.

 Ο εγκωμιαστής εκφράζει την αδυναμίαν του, να περιγράψει τον μαρτυρικόν βίον των Αγίων Νεομαρτύρων, αφού: <<ποιος ή τίνι μαρτύρων γένοιτο αν αξιόχρεως λόγος>>, δηλαδή ποιος λόγος είναι άξιος να περιγράψη, τους άθλους κάθε μάρτυρα, αφού

ούτοι νικούν κάθε καλλίφωνη σάλπιγγα ευγλωτίας, που θέλει να τους εγκωμιάση, αφού μαρτύρησαν για τον Υιόν και Λόγον του

Θεού, που για μας έγινε άνθρωπος;

 Η πατρίδα μας είναι ζυμωμένη με την Ορθοδοξία, και ποτισμένη με τα αίματα ηρώων, Μαρτύρων και Νεομαρτύρων.

 “ Μακάριος ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν”, λέγει ο ψαλμωδός. Χαρά εις τον λαόν όστις γνωρίζει να εορτάζει τα μεγάλα

γεγονότα τη ιστορίας του. Να μεθύσκεται η ψυχή του από εθνική υπερηφάνειαν, να κάμη άσμα και παιάνα τους ηρωισμούς και τας θυσίας της φυλή του, για να φρονιματίζει τις νέες γενιές που αναβαίνουν.

(Δίπτυχα του Νέου Ελληνισμού, έτος 1971).

7

 Υπέρ της πίστεως μέγαν αγώνα διεξήγαγον οι νεομάρτυρες. Μαρτυρικοί, Πατριάρχαι [Εθνομάρτυς Γρηγόριος ο Ε’].

Έτσι και εφέτος εορτάσθη πανδήμως μετά πάσης λαμπρότητος, και Θρησκευτικής κατανύξεως η εορτή των Αγίων Νεομαρτύρων. Αρκετές ημέρες πριν ήρχισε η όλη προετοιμασία για

την μεγάλη γιορτή.  Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ανέλαβε προθύμως Φιλοφρόνως και φιλαδέλφως αυτόν τον κόπον, με το να φιλοξενήση εις την ιεράν Μητρόπολιν τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς.

• Πατρών κ. Χρυσόστομον

• Σερρών κ. Θεολόγον

• Ιερισσού κ. Θεόκλητον

• Αργολίδος κ. Νεκτάριον

• Επιδαύρου, κ. Καλλίνικον

• Κερνίτσης, κ. Χρύσανθον

Την παραμονή της εορτής το απόγευμα, μετεφέρθησαν Τα Ιερά Λείψανα από την ιεράν Μονήν Αγίου Νικολάου Βαρσών όπου

φυλάσσονται, εις το παρεκκλήσιον του Οσιομάρτυρος Παύλου, όπου εψάλη σύντομος ιερά Ακολουθία, και εν συνεχεία ει ιερά

πομπή μετά των Αρχιερέων, μετεφέρθησαν εις τον πανηγυρίζοντα ιερόν Ναόν Προφήτου Ηλιού Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και

Παύλου, όπου από ώρας 7,30μμ εψάλη Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου κ.Θεολόγου.

 Μετά το πέρας του εσπερινού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Αλέξανδρος καλοσώρισε τους Σεβασιωτάτους Αρχιερείς είπων:

" Άγιοι εν χριστώ αδελφοί Αρχιερείς, όθεν ευφροσύνως και

εν αγαλλιάσει πολλή πανηγυρίζοντας την μνήμην των

Νεομαρτύρων, μετά της Υμετέρας λίαν πολυφιλήτου, αξιοθέου, και

πεπνυμένης σεπτής Αρχιερωσύνης, περιπτυσσόμεθα αυτήν,

ασπασμώ, αδελφικώ, ευχόμενοι όπως ο της κτίσεως Νεουργός, και

δι’ ημάς τα πάντα καινίζων κρατύνει και καταξιοί υμάς, εις

ποιμασίαν ευθυνούσαν, γαληνιώσαν, έτι ευκαρπωτέραν και ως

μηκίστην, εν ειρήνη καρδίας και υγείαν αστεμφή. Ανεφέρθη

συντόμως και εις τον βίον των Αγίων".

Την κυριώνυμον ημέραν της εορτής από ώρας 7ου π.μ. εψάλη ο όρθρος και πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία.

 Την εσπέραν της εορτής εψάλη Μέγας Εσπερινός.  Μετά το πέρας του Εσπερινού και περί ώραν 8ην μ.μ.,

8 προηγουμένων εξαπτερύγων, Ιερών Λαβάρων, Χορού Ιεροψαλτών, αγημάτων Στρατού και Αεροπορίας, Φιλαρμονικής του στρατού, μαθητιώσης νεολαίας, αδελφών νοσοκόμων, ομάδων ενστόλων νέων και νεανίδων με παραδοσιακές στολές, εθελοντικές ομάδες

(Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός), (Ελληνική ομάδα διάσωσης), Ιερού  Κλήρου, Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων , Πολιτικών, και Στρατιωτικών

Αρχών και πλήθος κόσμου, έλαβεν χώραν, η Ιερά Λιτανεία της σεπτής εικόνος και των χαριτοβρύτων Τιμίων Λειψάνων των Αγίων Νεομαρτύρων, ανά την πόλιν της Τριπολιτσάς. Δεήσεις εψάλησανέμπροσθεν των ιερών Παρεκκλησιών , τόπων του Μαρτυρίου, όπου καιόμενον λιβάνι, ανέβαινεν ως ευώδες θυμίαμα ψηλά στον πλάστη και Δημιουργό.

 Επίσης δέησις εψάλη προ του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου.

Η Ιερά Πομπή τελείωσε με την επαναφοράν των Ιερών Λειψάνων εις τον Ιερόν Ναόν του Προφήτου Ηλιού. Έξωθεν του προνάου εψάλη δέησις, και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Αλέξανδρος λαβών τον λόγον είπε

Η κατ’ έτος και κατ’ έθος πάνδημως λατρευτική εκδήλωσις αφιερούται εις την μνήμην των Νεομαρτύρων, ως ευώδες μνημόσυνον, και ως έκφρασις της προσφοράς τιμής, και του δικαίου επαίνου, στα δυο νεαρά παλληκάρια, που βροντοφωνούσαν:

"Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός είμαι

και χριστιανός θα αποθάνω>>.  Και τα λόγια τους προς τον δήμιον, “χτύπα για την Πίστη και

το Γένος”. Τα κόκκαλα των Αγίων ευωδιάζουν, Να ευωδιάζουν πρώτα οι ψυχές μας, και μετά τα κόκκαλά μας. Το μαρτύριον τους ας είναι για εμάς οδηγός, πνεύμα, ζωή. Γλυκιά η ζωή. Ο θάνατος πικρός. Για τον Χριστό όμως τα πάντα.

Το μαρτύριό τους, να είναι μια αστείρευτος πηγή πίστεως και αγάπης στον Θεό, μάλιστα δε σήμερα σε καιρούς λίαν χαλεπούς και δυσχείμερους.

 Η κοσμοπλημμύρα, που κατέκλεισε τον Ιερόν Ναόν του Προφήτου Ηλιού, τον αύλειον αυτού χώρον, την πλατεία και τας οδούς, από όπου διήλθεν η ιερά πομπή είναι μια τρανή απόδειξις ότι αυτός ο λαός αντιστέκεται, επιμένει, αγαπά, και πιστεύει τον Θεό.

 Εμπιστεύεται την Εκκλησία, σέβεται τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας, και έχει κλείσει στην ψυχή του την Ελλάδα.  Εύχομαι το μήνυμα της σημερινής εορτής, να πληρώσει τας καρδίας των μετεχόντων εις την λαμπράν αυτήν πανήγυριν. Να πληρώσει μετ ́ ευφροσύνης τας καρδίας της μαθητιώσης και

9 φοιτητιώσις νεολαίας, τας των πολιτικών, στρατιωτικών και Σωμάτων Ασφαλείας, των εκπαιδευτικών, και όλων των εν Χριστώ αδελφών, που προσέτρεξαν όπως συνερτάσωμεν και πανηγυρίσωμεν μεθ’ υμών την λαμπράν των Αγίων Νεομαρτύρων μας πανήγυριν.

Τρία είναι τα απαραίτητα εχέγγυα και εφόδια, να κρατάμε σφιχτά μέσα στην αγκαλιά μας: “ Την τόλμη, την αρετή, και την αυτοθυσία”.

 Απευθύνω την έκκλησιν όπως έλθωσιν κρείσσονες ημέραι, δια πάντας τους κατοίκους της χώρας μας, ωσθ’ ίνα ζώσιν εν ειρήνη, ελευθερία, ομονοία, και ζωή αγαθή.

 Ένας στοχαστής έλεγε: “Ότι η Ελλάδα τα βασικά προϊόντα που παράσχει είναι δυο. “Αγίους και Θαύματα”. Ελλάδα και Ορθοδοξία είναι ενωμένες, και μαζί θα βαδίζουν έως της συντέλειας του αιώνος.

 Ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε θερμές ευχαριστίες εις όλους όσους συνέβαλον διά την οργάνωσιν της Θρησκευτικής

πανηγύρεως, ως και το Χριστεπώνυμον πλήρωμα που συμμετείχε εις τας Ιεράς ακολουθίας.

 Ιδιαιτέρως στα στρατευμένα παιδιά μας, που σήκωσαν στους ώμους τους την Ιερά Εικόνα των Αγίων, ως και τους Οσιωτάτους Μοναχούς που κράτησαν τα Ιερά Λείψανα.

 Ευχήθηκε να κρατάνε γερά τις νέες Θερμοπύλες, και να είναι συνεχισταί των ιδανικών της Πατρίδος μας.

 Η γλώσσα ανήμπορη να προσφέρη και να αποδώση το μέγεθος της τιμής των Νεομαρτύρων. Η χειρ αδύναμη να καταγράψη τον βίον σας Άγιοι νεομάρτυρες.  Με την δικήν σας όμως δύναμιν αναφωνώμεν.  Και λοιπόν ω Νέοι του Χριστού Νεομάρτυρες.

• Τι να σας ονομάσωμεν; Αγγέλους; NAI.

• Μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου; ΝΑΙ Βαμμένα με το ίδιο σας το

αίμα. (Διδασκάλου Αθανασίου του Παρίου).

• Ιατρούς; ΝΑΙ

• Προστάτας, βοηθούς, Σωτήρας; ΝΑΙ

• Φύλακας της εκκλησίας; ΝΑΙ

• Ποταμούς; ΝΑΙ Γιατί με την πλημμύρα του αίματός σας, καταβυθίσατε την πλάνην των αλλοπίστων, αναβλύσατε δε την πίστιν των Ορθοδόξων. Αλλ’ ω νέοι του Χριστού αθληταί και μάρτυρες οι της Αγίας Τριάδος οι διαπρύσιοι κήρυκες. Της Θεότητος του Ιησού Χριστού διαλαληταί καρτερόψυχοι, της των Χριστιανών ευσεβείας οι

10 υπέρμαχοι, και της ασεβείας οι αντίπαλοι. Οι των παθημάτων του Κυρίου κοινωνικοί και μιμηταί και ακόλουθοι.

Ο χαριτόβρυτος θησαυρός των Αγίων Νεομαρτύρων μέσα στην ασημένια λάρνακα, παρέμεινεν επί τριήμερον εις τον Ιερόν  Ναόν Προφήτου Ηλιού, προς προσκύνησιν υπό των πιστών.

 Τέλος, μετά συντόμου δεήσεως, πήραν τον δρόμον, εντός οχήματος, επιβαίνοντος Ιερέως, δια την γεραράν Ιεράν Μονήν Αγίου Νικολάου όπου φυλάσσονται, συνοδεία μελών της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης.