Με αφορμή την δημοσίευση για την εκδήλωση στο Αρχαίο Θέατρο , υπήρξε μια μικρή συζήτηση στην σελίδα του Καφενείου της Μεγαλόπολης στο Facebook, με τον αναγνώστη και συμπατριώτη μας Ηλία Μαρκολέφα, ο οποίος είναι Αρχιτέκτονας και έχει ασχοληθεί αρκετά με το Αρχαίο Θέατρο.

Προσπερνώντας την αρχική παρανόηση από μεριάς μου για το αρχικό σχόλιο του κ. Μαρκολέφα και αφού πλέον έχουμε διαπιστώσει πολλές κοινές ανησυχίες (είναι αυτό το κομμάτι που ο διάλογος έχει να προσφέρει πολλά), θέλω να δημοσιεύσω ένα τμήμα της αναφοράς που κάνει για το Αρχαίο Θέατρο Μεγαλόπολης.

Και το κάνω αυτό γιατί μου άρεσαν πάρα πολύ τα λεγόμενα του και πρέπει να τα μοιραστώ με όλους σας.

Μας γράφει λοιπόν ο κ. Μαρκολέφας μεταξύ άλλων….

Ο διάλογος και κατά συνέπεια η εκφορά κάθε γνώμης είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτό ίσως το γνωρίζετε καλύτερα από εμένα.
Χαίρομαι τουλάχιστον που θα γίνει για ένα χώρο που είμαι συνδεδεμένος συναισθηματικά και για τον οποίο εργάζομαι από το 2006.(με τον δικό μου τρόπο βλ. διπλωματικές εργασίες Ε.Μ.Π. 2008 και 5η Μπιενάλε Νέων Αρχιτεκτόνων Βαρκελώνης 2008)

Συνήθως αποφεύγω να απαντώ σε σχόλια στο fcbk όμως στη δική σας περίπτωση είπα να κάνω μια εξαίρεση διότι απαντήσατε στοχευμένα (σχεδόν φωτογραφικά) σε δυο συμπολίτες σας που έχουν αντίθετη γνώμη με εσάς. Η διαφωνία και η αμφισβήτηση ενώ κατά τη γνώμη μου συνέλαβαν στην ανθρώπινη δημιουργία φάνηκε να εκλήφθηκαν ως αρνητικές ενέργειες στην κουβέντα μας και να προσομοιαστήκαν σχεδόν ως εμπάθειες(μιζέρια…όπως θέλετε πείτε το).

Αυτό που με έκανε να απαντήσω είναι κυρίως το ύφος και τον είδος των εξηγήσεων που παραθέσατε οι οποίες δε νομίζω πως απαντούν τους λόγους τους οποίους πανηγυρίζετε την επαναλειτουργία του αρχαίου θεάτρου.

Και για να γίνω πιο σαφής.

Το θέατρο έκλεισε το 1998 μετά από την υποχώρηση(λόγω βροχόπτωσης) των αναλημματικών τοίχων που συγκρατούσαν τον όγκο των χωμάτων του φυσικού λόφου. Και ενώ η άμεση ανταπόκριση στο πρόβλημα, της δημοτικής αρχής ήταν αρχικά να εναποτεθούν 2 σοροί από άμμο, στη συνέχεια δεν έγινε απολύτως τίποτα μέχρι και τη στιγμή που μιλάμε.

Αν θεωρείτε την αποκατάσταση τμημάτων των εδρών κάποια χρόνια πριν ως σοβαρή αντιμετώπιση, είναι παράλογο. Ο λόγος είναι, κυρίως από τη στιγμή που κινδυνεύει η στατικότητα ενός οικοδομήματος οι επιμέρους επεμβάσεις όχι μόνο δεν μπορούν να το βοηθήσουν αλλά πολύ απλά θα το καταπονήσουν ακόμα περισσότερο. Οπότε η παραμονή και κατ’ επέκταση η οξείδωση των σκαλωσιών του έργου δημιούργησαν σαφώς επιπρόσθετα πρόβλημα στα μάρμαρα που αντιλαμβάνεται και ο κοινούς νους.

Για να μην σας κουράσω (που φοβάμαι μπορεί να το έκανα ήδη), κάθε πανηγυρισμός επαναλειτουργίας του θεάτρου δίχως την αποκατάσταση των αναλημματικών τοίχων είναι ουτοπικός. Γιατί τα χώματα συνεχίζουν να σπρώχνουν τα σαθρά τοιχία με αποτέλεσμα η στάθμη του λόφου να υποβιβάζεται σταδιακά.

Επιπλέον η πανελλήνια ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου θεάτρου(ανεξάρτητα από το μέγεθος) είναι η ύπαρξη της σκηνοθήκης στο δυτικό αναλημματικό τοίχο του. Αυτό το κομμάτι είναι καλυμμένο με άμμο απο το 1998.

Κατά συνέπεια χωρίς καμία βελτίωση της στατικότητας του χώρου και κατ’ επέκταση της σημειολογικής του ιδιαιτερότητας θεωρώ πως εύγλωττα γέννηθηκαν απορίες(για εσάς αδικαιολόγητα) με τη θριαμβολογία που προέκυψε.

Το να ανοίξει το θέατρο είναι η πιο απλή υπόθεση εν ολίγοις, το σημαντικό είναι η διασφάλιση της στατικότητάς του και η αποκατάστασή του(που εδώ ανοίγει άλλο μεγαλύτερο ίσως θέμα διαλόγου).

Όσων αναφορά κάθε είδους μουσικές εκδηλώσεις που επιχειρούν να λάβουν μέρος σε αρχαία θέατρα θα σας παραπέμψω στην βιβλιογραφία του κ. Γιάννη Μουρτζόπουλου, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών για την ακουστική των αρχαίων θεάτρων και τη διαφορά τους από τα ΩΔΕΙΑ (στεγασμένοι χώροι) στην αρχαία Ελλάδα (βλ.www.wcl.ece.upatras.gr/audiogroup/).

Με λίγα λόγια οποιαδήποτε εκδήλωση μπορεί να λάβει μέρος στον αρχαίο χώρο, αλλά ως τοπόσημο και συνάμα σύμβολο της κοινωνίας της Μεγαλόπολης(και ειδικά σε αυτές τις δύσκολες στιγμές) δεν θα πρέπει να αναλογιστούμε αν το διαχειριζόμαστε ορθά? Και το ορθό μπορεί λέτε να παρεκκλίνει τόσο από τον αρχικό σκοπό της δημιουργίας του οικοδομήματος? Ειδικά όταν συμπίπτει με την επαναλειτουργία του ύστερα από 17 χρόνια αχρηστίας? Κι αν δεν είναι σημαίνουσα η επαναλειτουργία του χώρου τότε ποιος ο λόγος της ευθυμίας μας?

Ευχαριστώ για το χρόνο σας και την αφορμή που μου δώσατε να μοιραστώ τις ανησυχίες μου μαζί σας για το αρχαίο θέατρο της πόλης μας,
Με εκτίμηση,

Η.Μαρκολέφας

Από το http://kafeneio-megalopolis.gr