Τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη

Τά ἀδύνατα γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι δυνατά γιά τόν Θεό. Αὐτήν τήν μεγάλη ἀλήθεια ἐπιβεβαιώνουν πολλά γεγονότα μέσα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καί τό βλέπουμε ξακάθαρα στήν περίπτωση τῶν Τριῶν Παίδων ἐν Καμίνῳ. Τρία παιδιά ἔβαλαν μέσα στό καμίνι γιά νά καοῦν ἀλλά αὐτά ὄχι μόνο δέν κάηκαν ἀλλά δροσίστηκαν καί μάλιστα ἀπό χαρά ἔψαλλαν δοξολογικά πρός τόν Δεσπότη Χριστό. Τί βοήθησε ὅμως γιά νά γίνει αὐτό τό θαυμαστό γεγονός; Τό ὅτι ἦταν «ἀγκιστρωμένοι στήν ἀγάπη τοῦ Παμβασιλέως Θεοῦ». Τό παραπάνω γεγονός περιγράφεται μέ ποιητικό τρόπο στόν πρῶτο ψαλμό τῆς Ζ´ ὠδῆς τοῦ Ἰαμβικοῦ Κανόνα τῶν Χριστουγέννων:

Τῷ παντάνακτος ἐξεφαύλισαν πόθῳ

Ἄπλητα θυμαίνοντος, ἠγκιστρωμένοι

Παῖδες τυράννου, δύσθεον γλωσσαλγίαν

Οἷς εἴκαθε πῦρ, ἄσπετον τῷ Δεσπότῃ

Λέγουσιν· Εἰς αἰῶνας, εὐλογητός εἶ.

Ἑρμηνευτική ἀπόδοση:

Οἱ τρεῖς παῖδες ἐπειδή ἦταν ἀγκιστρωμένοι

ἀπό τήν ἀγάπην τοῦ Παμβασιλέως (Θεοῦ) κατεφρόνησαν

τήν βλάσφημη γλωσσαλγία τοῦ τυράννου Ναβοχοδονόσορα,

ὁ ὁποῖος θύμωνε πολύ. Ἀπό αὐτούς ὑποχώρησε τό ἀμέτρητο πῦρ τῆς καμίνου καί ψάλλουν στό Δεσπότη μέχρι τούς ἀπέραντους αἰῶνες, εὐλογημένος νά εἶσαι!

Παρόμοιο εἶναι τό περιεχόμενο καί τοῦ ἐπομένου τροπαρίου τῆς ἴδιας ὠδῆς:

Ὑπηρέτας μέν, ἐμμανῶς καταφλέγει

Σώζει δέ παμφλάζουσα ῥοιζηδόν νέους

Ταῖς ἑπταμέτροις καύσεσι πυργουμένη

Οὕς ἔστεφε φλόξ ἄφθονον τοῦ Κυρίου

Νέμοντος εὐσεβείας, εἵνεκα δρόσον.

Ἑρμηνευτική ἀπόδοση:

Ἡ ἀναβράζουσα κάμινος μετά σφοδροῦ ἤχου, ἡ ὁποία

μετά τήν ἑπταπλάσια καύση ὑψωνόταν ὡς Πύργος,

τελείως καταφλέγει μέν μέ μανία τούς ὑπηρέτες τοῦ Ναβουχοδονόσορος, σώζει ὅμως τούς τρεῖς παίδες (νέους), τούς ὁποίους στεφάνωσε ἡ φλόγα, διότι ὁ Κύριος ἔστελνε ἄφθονη δροσιά

ὡς ἀποτέλεσμα τῆς εὐσέβειάς τους.

Τά ἐπόμενα, τρίτο καί τέταρτο τροπάριο τῆς Ζ´ὠδῆς ἔχουν διαφορετικό περιεχόμενο. Ἀναφέρονται στίς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ, τήν θεία καί τήν ἀνθρώπινη, ὅπως καί στό ἔργο τῆς Σωτηρίας πού πραγματοποιήθηκε μέ τήν Σάρκωσή Του.

Ἄῤῥωγε Χριστέ, τόν βροτοῖς ἐναντίον

πρόβλημα τήν σάρκωσιν, ἀῤῥήτως ἔχων

Ἦσχυνας ὄλβον, τῆς θεώσεως φέρων

Μορφούμενος νῦν ἧς τινος δι᾽ἐλπίδα

Ἄνωθεν εἰς κευθμῶνας, ἤλθομεν ζόφον.

Ἑρμηνευτική ἀπόδοση:

Ὦ βοηθέ Χριστέ, Σύ πού ἔλαβες τήν φύση τῶν ἀνθρώπων σήμερα. Καταντρόπιασες τόν ἀντίπαλο τῶν ἀνθρώπων δηλαδή τόν διάβολο. Ἔχοντας ἐξωτερικά τήν σάρκα περικάλυμμα μέ ἀκατανόητο γιά τά ἀνθρώπινα τρόπο, φέροντας δέ μέσα του τόν πλοῦτο τῆς θεότητας. Διά τήν ἐλπίδα τῆς θεώσεώς μας (ἄνευ τοῦ Θεοῦ), κατακριμνισθήκαμε ἀπό τά ἄνω μέρη τοῦ Παραδείσου στούς σκοτεινούς τόπους τοῦ Ἄδη.

Τό τελευταῖο τροπάριο τῆς ἴδια ὠδῆς ἀναφέρει:

Τήν ἀγριωπόν, ἀκράτως γαυρουμένη

Ἄσεμνα βακχεύουσαν, ἐξοιστρουμένου

Κόσμον καθεῖλες, πανσθενῶς ἁμαρτίαν·

Οὕς εἵλκυσεν πρίν, σήμερον τῶν ἀρκύων

Σώζεις δέ σαρκωθείς, ἑκών Εὐεργέτα.

Ἑρμηνευτική ἀπόδοση:

Εὐεργέτα Θεέ, ἐσύ μέ τό νά σαρκωθῆς θεληματικῶς

Κατεκρήμνισας μέ τήν πανσθενή δύναμη σου, τήν ἄγρια

ἁμαρτία, τήν ἀμέτρως ὑπερηφανευομένη καί ἄσεμνα χορεύουσα (ὅπως οἱ Βάκχες), τήν κατακρήμνισες ἀπό τόν κόσμο, ὁ ὁποῖος κινεῖτο ἀπό οἷστρο. Σώζεις δέ μέ τήν Γέννησή σου σήμερα, ἀπό τίς παγίδες, ἐκείνους πού εἵλκυσε πρίν ἡ ἁμαρτία.