Γιατί ο κ. Χριστοδουλόπουλος ασχολείται με την τοπική αυτοδιοίκηση;

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πίσω από τους δείκτες των Εθνικών Λογαριασμών, βρίσκεται η κατάρρευση του «ανοσοποιητικού συστήματος» της Δημόσιας Διοίκησης. Το Κράτος είναι ο μεγάλος ασθενής και δυστυχώς τα συμπτώματα του δημοσιονομικού εκτροχιασμού φανερώνουν τις βαριές αναπηρίες του πολιτικού μας συστήματος.

Τα «Πρόγραμμα Καλλικράτης», παρά τις όποιες επί μέρους κριτικές στην εφαρμογή του, είναι ένα εγχείρημα ανατροπής της καθεστηκυίας κρατικής δομής. Είναι μια από τις σημαντικότερες διοικητικές παρεμβάσεις από ιδρύσεως του Νεοελληνικού Κράτους. Νομίζω ότι στην ιστορική καμπή που βρίσκεται η χώρα μας δεν μπορούμε να «ιδιωτεύουμε». Αν και από τα εφηβικά μου χρόνια αντιλαμβάνομαι τη φύση μου απόλυτα σύμφωνη με τον ορισμό του Αριστοτέλη ως «έλλογου πολιτικού όντος», δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε πολιτευτής. Έχω, όπως σχεδόν όλοι μας, θυμώσει με τους πολιτικούς μας, αλλά ιδιαίτερα με την σύγχρονη αντίληψης της πολιτικής ως άσκησης ισχύος και όχι ως αναζήτηση του «κοινού αγαθού». Δε μπορώ όμως απλώς να γυρίσω την πλάτη. Πιστεύω ότι οι πολίτες έχουμε την δική μας ευθύνη και πρέπει να πάψουμε να ρωτάμε που είναι το κράτος και να γινόμαστε απλοί κριτές και τελικά «καταναλωτές» της πολιτικής.

Τι σας ώθησε να συμμετάσχετε στο ψηφοδέλτιο του Π.Τατούλη;

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει πως οι πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες, εύκολα εκφυλίζονται και διαστρέφονται. Οι πολίτες έχουν απογοητευτεί και δίκαια δυσπιστούν, καθώς έχουν διαπιστώσει κατ’ επανάληψη πως οι φαύλοι κύκλοι του πολιτικού συστήματος αναπαράγονται πολλαπλασιαστικά μετά από κάθε προσπάθεια διάσπασης τους. Το στοίχημα λοιπόν δεν είναι σ’ αυτές τις Εκλογές το χρώμα που θα πάρουν στους κομματικούς χάρτες οι νέες Περιφέρειες. Το στοίχημα είναι αν στα νέα Περιφερειακά όργανα θα αναδειχθούν πρόσωπα που θα έχουν το σθένος να υπερασπιστούν την αυτονομία του νέου θεσμού, απέναντι στον τρομερό Λεβιάθαν του κρατικού συγκεντρωτισμού που τροφοδοτούν οι παρεκβατικές συμπεριφορές του κομματικού μας συστήματος. Η περιβόητη «πολιτική βούληση», έχει αποδειχθεί πως είναι αδύναμη εμπρός στα πάθη που γεννά η αντίληψη της πολιτικής ως αγώνας για ισχύ. Αυτή είναι η αιτία που μας οδηγεί να ψάχνουμε για την ηθική μακριά από την πολιτική. Η μάταιη αυτή αναζήτηση μας οδηγεί σε απογοήτευση, μεμψιμοιρία, μηδενισμό και παραίτηση. Τίποτα δεν θα καταφέρουμε αν δεν καταφύγουμε στην δύναμη του νου μας, για να δράσουμε με «πολιτική φρόνηση» και πολιτική αρετή» και αν δεν επιλέξουμε με αυτά τα κριτήρια όσους θα εμπιστευθούμε στα κρίσιμα πρώτα βήματα του νέου θεσμού. Ο υποψήφιος για Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, στην πολιτική του διαδρομή έχει δείξει πως διαθέτει την πολιτική προσωπικότητα που απαιτεί η εμπέδωση της ανεξαρτησίας του θεσμού. Αυτή η ανεξαρτησία είναι «εκ των ων ουκ άνευ» για τον στόχο του νέου θεσμού, που δεν είναι άλλος από τη διαμόρφωση ενός σπουδαίου και κρίσιμου μοχλού για τη δημιουργία ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου.

Είναι ρίσκο η επιλογή Τατούλη από το ΠΑΣΟΚ;

Νομίζω ότι η επιλογή του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου, να υποστηρίξει στην Περιφέρειά μας την ανεξάρτητη υποψηφιότητα του Πέτρου Τατούλη, είναι μια απόφαση που πηγαίνει μπροστά τα πολιτικά μας πράγματα. Τα προβλήματα θέλουν συνεργασίες και συγκέντρωση δυνάμεων. Εξάλλου δεν είναι η μόνη περίπτωση ανεξάρτητου αυτοδιοικητικού υποψήφιου που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Κάποιες παλαιάς κοπής πολιτικές φωνές μουρμουρίζουν και προβάλουν ενστάσεις που δεν είναι απαλλαγμένες από ιδιοτελείς υπολογισμούς. Όσοι πιστεύουν ότι η περίπτωση Τατούλη είναι μια καιροσκοπική συμφωνία, δεν έχουν αντιληφθεί τις πολιτικές στοχεύσεις του Πρωθυπουργού και πολύ περισσότερο δεν αντιλαμβάνονται την καταλυτική σημασία του «Καλλικράτη» για τις δομές του πολιτικού μας συστήματος (ή αυτό ακριβώς φοβούνται). Πέρα όμως αυτών, νομίζω ότι ήταν και μια εξαίρετη τακτική επιλογή να τοποθετηθεί, όχι απέναντι στο Δημήτρη Δράκο ούτε απέναντι στην Νέα Δημοκρατία, αλλά κατ’ ουσία απέναντι στον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, ο Πέτρος Τατούλης. Οι επιλογές βέβαια κρίνονται πάντα από το αποτέλεσμα και νομίζω ότι αυτό θα την δικαιώσει.

Όλο αυτό το διάστημα που μιλάτε με τους κατοίκους τις Αρκαδίας στις περιοδείες σας. Πως θα συνοψίζατε τα προβλήματα που τους απασχολούν;

Ο κόσμος είναι οργισμένος, απογοητευμένος και αισθάνεται πως τον ξεγέλασαν. Οι Αρκάδες είναι περήφανοι και ξέρουν πως ο τόπος τους, τα χέρια τους και το μυαλό τους μπορούν να παράγουν πλούτο. Νοιώθουν ωστόσο ότι το δυναμισμό τους τον πνίγει η μη εφαρμογή των νόμων, η ανεπάρκεια και η αυθαιρεσία των υπηρεσιών του Δημοσίου. Τους κατατρέχει ο φόβος και η ανασφάλεια για τις δουλειές τους και την τύχη των παιδιών τους. Ως τώρα πίστευαν πως η Πρωτεύουσα έχει τις λύσεις. Εκεί ή εξουσία για να παραπονεθούν και να ζητήσουν, εκεί και οι δουλειές για τους νέους. Καταλαβαίνουν μετά από δυο γενιές, πως αυτό δεν έλυσε αλλά μεγάλωσε τα προβλήματα. Θέλουν λοιπόν να ξαναζωντανέψει η Περιφέρεια. Θέλουν να μπορέσουν οι νέοι να δουλέψουν και να παράγουν προϊόντα που η αγορά τα αμείβει.

Είστε ένας άνθρωπος που με τις πράξεις του δείχνει πως αγαπάει την τέχνη και τον πολιτισμο. εφόσον εκλεγείτε με τον κ. Τατούλη τι οραματίζεστε για το κομμάτι αυτό;

Κοιτάξτε, ο πολιτισμός δεν είναι μόνο αυτό που ολοκληρώνει τον ανθρώπινο βίο. Για μας είναι κληρονομιά και πλούτος. Είναι η ίδια μας η ταυτότητα. Η σημασία της πολιτιστικής μας ταυτότητας, η διατήρησή της, η ανάπτυξη και η προβολή της είναι ζωτική για τη θέση και την πορεία μας στο νέο διεθνές περιβάλλον. Η Περιφέρειά μας ειδικά, είναι ο τόπος που θα μπορούσε να γίνει ένα αληθινό Παγκόσμιο Κέντρο Πολιτισμού. Η προίκα μας προέρχεται από τα ομηρικά ως τα ύστερα βυζαντινά χρόνια. Η νεότερη ιστορία και λαογραφία έχουν αφήσει τα δικά τους ίχνη. Η Αρκαδία μας έχει ένα από τα ηχηρότερα ονόματα διεθνώς. Χρειάζεται όμως και σύγχρονη ζωντανή (τονίζω και τις δύο λέξεις) πολιτιστική παραγωγή και παρουσίασή της. Όλα μαζί αυτά, συνδυασμένα με τις εναλλαγές και το κάλλος που προσδίδουν λυρισμό στο πελοποννησιακό τοπίο, αλλά και το μεσογειακό – πελοποννησιακό τραπέζι, μπορούν να μας φέρουν (και δεν υπερβάλλω σ’ αυτό) στην κορφή των τουριστικών προορισμών παγκοσμίως. Αρκεί να υπάρξουν συντονισμένες παρεμβάσεις στις υποδομές και τις επενδύσεις. Η Περιφέρεια με τις νέες αρμοδιότητες στα πλαίσια του «Καλλικράτη» μπορεί να σχεδιάσει και να χρηματοδοτήσει το δικό της μοντέλο ανάπτυξης. Πρέπει να ξεχάσουμε τον Νομάρχη που μοίραζε ποσά για να ισορροπεί τις πιέσεις κάθε φορέα. Η Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης θα δικαιωθεί αν επιτύχει όχι μόνο την εξοικονόμηση πόρων των φορολογούμενων πολιτών, αλλά αν ταυτόχρονα αναδειχθεί σε πλεονέκτημα μιας νέας αναπτυξιακής προοπτικής. Η λειτουργική αυτοδυναμία των νέων αυτοδιοικητικών οντοτήτων, τις καθιστά ικανές να διευκολύνουν, να ενθαρρύνουν και να στηρίζουν την ανάληψη τοπικών πρωτοβουλιών, να επιτυγχάνουν την αξιοποίηση των τοπικών και περιφερειακών συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Όμως αυτόματος πιλότος δεν υπάρχει. Σε αυτή την προσπάθεια οφείλουμε να συμμετέχουμε με όποιες δυνάμεις διαθέτουμε, με τόλμη και δημιουργική φαντασία, αξιοποιώντας εμπειρίες και γνώσεις, με αποφασιστικότητα και γενναίες πολιτικές επιλογές.

Αν σας ζητούσα να μου δώσετε επιγραμματικά τις προτεραιότητες της επόμενης μέρας των εκλογών πως θα τις προσδιορίζατε;

Τα μεγάλα μας θέματα είναι, η διαχείριση των απορριμμάτων, η χωροταξία και οριοθέτηση χρήσεων της γης και η διαχείριση των υδάτινων πόρων. Βέβαιά η αξιοποίηση νέων χρηματοδοτικών εργαλείων και εξασφάλιση κοινοτικών πόρων είναι το μεγάλο στοίχημα. Η χρήση των νέων τεχνολογιών στην πλήρη και αξιόπιστη και αποτελεσματική διοικητική αναδιάρθρωση είναι το κρισιμότερο όλων των ζητημάτων. Για να πετύχουμε μια ανάπτυξη που θα στηρίζεται στους ιδιαίτερα πλεονεκτήματα της Περιφέρειας και θα ξυπνά τις δημιουργικές δυνάμεις των νέων ανθρώπων της. Για να ξαναβρούμε την περηφάνια για τον τόπο μας, για τον βίο και το βιός μας.

Σας ευχαριστώ.