Στο πλαίσιο της Παμπελοποννησιακής Συνδιάσκεψης για τα 100 χρόνια της ΓΣΕΕ που έλαβε στην Τρίπολη την Τετάρτη 11 Ιουλίου, ο Γεώργιος Ζαχαρόπουλος, ληξίαρχος Τρίπολης και συγγραφέας, πραγματοποίησε ομιλία για τα 90 χρόνια ζωής του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας:

Η ανάγκη για την οργάνωση των εργαζομένων σε σωματεία με σκοπό την αποτελεσματικότερη διεκδίκηση των αιτημάτων τους γεννήθηκε στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα. Ο χρόνος έδειξε ότι η συντονισμένη δράση των εργατικών σωματείων μιας περιοχής είχε πιο καλά αποτελέσματα. Έτσι οδηγηθήκαμε στη δημιουργία των Εργατικών Κέντρων στην Ελλάδα με πρώτο αυτό του Βόλου που δημιουργήθηκε το 1908. 

Στην Τρίπολη το αίτημα για ίδρυση Εργατικού Κέντρου υπήρχε από τις αρχές του 20ου αιώνα. Οι διάφορες όμως εθνικές περιπέτειες ανέστειλαν την ίδρυσή του.

Η ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος το 1918, υπήρξε μία από τις κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος η οποία, με τη σειρά της οδήγησε στα 1928 στη δημιουργία του πρώτου Εργατικού Κέντρου της Τρίπολης το οποίο όμως δεν έμελλε να μακροημερεύσει.

Τον Μάρτιο του 1936 το Εργατικό κέντρο Τρίπολης επανιδρύεται και μέσα σε μεγάλες δυσκολίες ξεκινά την πορεία του η οποία συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

Κατά την διάρκεια της Κατοχής στελέχη του Εργατικού Κέντρου Τρίπολης συνεργάζονται με τα στελέχη του Ερυθρού Σταυρού Άξελ και Έλσα Πέρσον για την αντιμετώπιση των επισιτιστικών προβλημάτων της Τρίπολης και της Αρκαδίας.

Μετά την απελευθέρωση το Εργατικό Κέντρο σε συνεργασία με την Ούνρα συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων στην ηλεκτροδότηση, την τροφοδοσία, τον ιματισμό και τον εφοδιασμό του πληθυσμού με καύσιμα.

Τα χρόνια 1945-1950 είναι περίοδος ανασυγκρότησης και πολλαπλών αλλαγών του Εργατικού Κέντρου Τρίπολης. Κάτω από το βάρος των ιδιαίτερων πολιτικών και στρατιωτικών συνθηκών εκείνης της εποχής το Εργατικό Κέντρο Τρίπολης προσπαθεί να ανακουφίσει τις εργαζόμενες τάξεις και να διεκδικήσει στα πλαίσια των δυνατοτήτων του τα δικαιώματά τους (ωράριο, 13ος μισθός, είδη ρουχισμού και υποδήσεως, άδεια, δώρο Χριστουγέννων).

Η σημαντικότερη του όμως προσφορά αυτή την περίοδο με πολλαπλά οφέλη για τους εργαζόμενους όσον αφορά την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, ήταν η η επέκταση του ασφαλιστικού θεσμού του Ι.Κ.Α. στη Τρίπολη.

Μετά το τέλος του Εμφυλίου το Εργατικό Κέντρο Τρίπολης έστρεψε την προσοχή του στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι εργαζόμενοι στην Αρκαδία. Ταυτόχρονα, έγινε πιο έντονη και η παρέμβασή του στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της περιοχής.

Καταγγέλλει τις προσπάθειες για την υφαρπαγή των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων από τις κυβερνήσεις της εποχής, δημιουργεί λέσχη σίτισης καθώς και κατασκηνώσεις για τα εργαζόμενα παιδιά στη Νεστάνη.

Υποστηρίζει με ανακοινώσεις του τον αγώνα των Κυπρίων και καταγγέλλει την τουρκική κυβέρνηση για τα Σεπτεμβριανά.

Μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς του έχει να κάνει με τις πολύ άσχημες συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στα έργα Λάδωνος που είχαν ήδη ξεκινήσει από το 1950. Οι δυναμικές παρεμβάσεις του Εργατικού Κέντρου και η κάλυψη που αυτό έδινε στις απεργίες των εργαζομένων βελτίωσαν τη θέση τους τόσο σε οικονομικό όσο και σε ιατρικό επίπεδο. Έτσι ολοκληρώθηκαν τα έργα του Λάδωνα τα οποία κάποια στιγμή βάφτηκαν και με αίμα εργαζομένων

Την ίδια περίοδο το Εργατικό Κέντρο έχει στρέψει την προσοχή του στη κάλυψη των αναγκών στέγασης των εργατικών οικογενειών. Από το 1952 προχώρησε στην αγορά των πρώτων 115 οικοπέδων και από το 1954 άρχισε να δημιουργεί τον Εργατικό συνοικισμό λίγο έξω από την Τρίπολη.

Το διαχρονικό ενδιαφέρον του Εργατικού Κέντρου για την στέγαση των εργαζομένων είχε ως αποτέλεσμα να στεγαστούν πάνω από 200 οικογένειες στην περιοχή της Τρίπολης την περίοδο 1956-1996. Πάνω από 250 στην Αρκαδία. Είναι ίσως η μεγαλύτερη προσφορά του στην περιοχή.

Συνδεδεμένη με το Εργατικό Κέντρο είναι και η εκκλησία της Παναγίας Γιάτρισας η οποία εκτός του ότι καλύπτει τις ανάγκες του Εργατικού Συνοικισμού δημιουργήθηκε εν πολλοίς με εράνους και εισφορές των μελών του Εργατικού Κέντρου.

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι από το 1950 και μέχρι το 1975 το Εργατικό Κέντρο έορταζε το νεομάρτυρα Παύλο του οποίου φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από το μαρτύριό του και είχε υπό την προστασία του το ναό του λόγω του ότι ο άγιος ήταν τσαγκάρης.

Την ίδια περίοδο το Εργατικό Κέντρο διοργανώνει εκδρομές εργαζομένων τόσο για την παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων στην Επίδαυρο και την Μεγαλόπολη όσο και για την πραγματοποίηση θαλασσινών μπάνιων.

Οι παρεμβάσεις του την ίδια περίοδο σε κοινωνικό επίπεδο περιλαμβάνουν μία ευρεία γκάμα τοπικών θεμάτων (μετανάστευση, υπογεννητικότητα, αστυφιλία, εγκατάλειψη της υπαίθρου, τυποποίηση της τοπικής αγροτικής παραγωγής με την δημιουργία εργοστασίων).

Πρωτοστατεί στα έργα της δημιουργίας του ηλεκτρικού εργοστασίου Μεγαλόπολης καθώς αυτό θα έδινε δουλειά σε μεγάλο αριθμό εργαζομένων της περιοχής

Η περίοδος της μεταπολίτευσης σηματοδοτεί μια νέα εποχή για το Εργατικό Κέντρο.
• στηρίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις και την διεκδίκηση των αιτημάτων των εργαζομένων
• συμμετέχει στον συντονισμό και την καλύτερη οργάνωση των εργατικών κέντρων της Πελοποννήσου
• μάχεται για την αναβάθμιση της περίθαλψης, την ασφάλεια και την υγιεινή των εργαζομένων και δημιουργεί δομές για την υποστήριξη τους. 
• δίνει τις δικές του μάχες για την ανάπτυξη της περιοχής, την αντιμετώπιση της ανεργίας και την διατήρηση των θέσεων των εργαζομένων.
Ταυτόχρονα παρεμβαίνει σε κοινωνικό επίπεδο με διάφορους τρόπους.
• συμμετέχει στις κινητοποιήσεις για το Κυπριακό και στους εορτασμούς του Πολυτεχνείου, 
• αποδίδει τιμή στην εργαζόμενη γυναίκα, στηρίζει την μητρότητα της εργαζόμενης, εορτάζει το έτος του παιδιού, 
• δημιουργεί το μνημείο για τους 40 εκτελεσμένους της Πρωτομαγιάς, 
• πρωτοπορεί στις αναδασώσεις της περιοχής, 
• ενώνει τις δυνάμεις του με άλλους φορείς για την Παιδαγωγική Ακαδημία αλλά και για το Μακεδονικό, 
• στηρίζει την προσπάθεια για την δημιουργία Πανεπιστημίου στην Τρίπολη
• συνεισφέρει στην ανακούφιση των πληγέντων από τους σεισμούς της Θεσσαλονίκης, της Καλαμάτας, του Αιγίου και της Αθήνας. 
• ενισχύει οικονομικά την διάσωση του αρχείου του ΚΚΕ. 
• προσφέρει πολιτιστική διέξοδο στους εργαζόμενους με την δημιουργία του θεατρικού τμήματος.

Από το 1928 μέχρι σήμερα έχει διανυθεί μια σημαντική απόσταση. Την περίοδο αυτή το Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας πέρασε από διάφορες φάσεις ανάπτυξης και ωρίμανσης. 

Σε όλη αυτή την πορεία, το Αρκαδικό συνδικαλιστικό κίνημα, είχε τις επιτυχίες του αλλά και τις ήττες του. Προώθησε θεσμούς, υπερασπίστηκε δυναμικά τα δικαιώματα των εργαζομένων και πολλές φορές βρέθηκε στη πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων. 

Από την άλλη μεριά όμως, οι κατά καιρούς ηγεσίες του το οδήγησαν στις όχθες διάφορων ιδεολογικών ρευμάτων που σκοπό είχαν την προώθηση περισσότερο πολιτικών παρά συνδικαλιστικών αιτημάτων.
Αυτό είχε και το τίμημά του καθώς σημαντικές μάζες εργαζομένων αποστασιοποιήθηκαν από αυτό. 

Σήμερα, και καθώς η 4η βιομηχανική επανάσταση έχει ήδη ξεκινήσει, και η απειλή των ρομπότ και της τεχνητής νοημοσύνης στην αγορά εργασίας είναι ορατή καθώς μέχρι το 2030 το 1/5 των εργαζομένων θα χάσει την εργασία του, δηλαδή 800.000.000 άνθρωποι, είναι επιτακτική ανάγκη το συνδικαλιστικό κίνημα να λειτουργήσει ενωτικά, να απεγκλωβιστεί από τις διάφορες αγκυλώσεις του, να κοιτάξει το μέλλον με θάρρος, να προσαρμοστεί στις νέες συθήκες που διαμορφώνονται και να επανακαθορίσει τους στόχους του.

Γεώργιος Ζαχαρόπουλος
Ληξίαρχος Δ.Ε. Τρίπολης