Ο Αστέρας Τρίπολης βρήκε τον αντικαταστάτη του Μάκη Χάβου, με τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο να αναλαμβάνει τα ηνία της ομάδας και να καλείται να την οδηγήσει στην συνέχεια του πρωταθλήματος της Super League υπό τις δικές του οδηγίες.

Ο ''Ελέ'' πολύ γνωστός στο ποδοσφαιρικό κοινό της χώρας μας, έχοντας στο βιογραφικό του τεράστιες εμπειρίες κυρίως ως ποδοσφαιριστής πραγματοποιώντας μία ονειρική καριέρα σε Ελλάδα και Ιταλία όπου και αγωνίστηκε.

Είναι βέβαιο πως η ποδοσφαιρική του καριέρα δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, ωστόσο και ως προπονητής δείχνει πως τον διακατέχει μια σοβαρότητα, ένας σεβασμός και μια μεγάλη επιθυμία για να καθιερωθεί σε μία ομάδα με υψηλούς στόχους και με πολλές φιλοδοξίες που σίγουρα συμβαδίζουν και με τον ίδιο προσωπικά.

Η ώρα αυτή μοιάζει πως ήρθε για τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, με τον Αστέρα Τρίπολης να τον εμπιστεύεται σε μία όχι και τόσο καλή περίοδό του, έχοντας κάνει το χειρότερο ξεκίνημα στην δεκαετή παρουσία του στην Super League μετρώντας 3 ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια όντας με μηδέν βαθμούς για την ώρα στον πάτο του βαθμολογικού πίνακα.

Πάμε όμως να γνωρίσουμε τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο: Ο σταρ των γηπέδων, ο σπουδαίος τερματοφύλακας στα τέλη της δεκαετίας του 90' μέχρι τα μέσα του νέου αιώνα , η ποδοσφαιρική του καριέρα σε Ελλάδα και εξωτερικό και ασφαλώς η προπονητική του διαδρομή.

Ελευθερόπουλος και ποδόσφαιρο:

Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρός, σε ηλικία 7 ετών, στις ακαδημίες του Αργοναύτη Πειραιά, ενώ στη συνέχεια στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Την περίοδο 1994-95 προωθήθηκε στην επαγγελματική ομάδα, χωρίς να συμμετάσχει σε κάποιον αγώνα. Την επόμενη χρονιά δόθηκε δανεικός στην Προοδευτική, με την οποία αγωνίστηκε ως βασικός στη Β΄ Εθνική και στη συνέχεια επέστρεψε στον Ολυμπιακό για 8 περιόδους, κατακτώντας 7 πρωταθλήματα και ένα κύπελλο. Έκανε το ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική στις 29 Σεπτεμβρίου 1996 στον εκτός έδρας αγώνα με τον Ηρακλής Θεσσαλονίκης (0-1). Ήταν μέλος της ομάδας του Ολυμπιακού που έφτασε ως τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999. Στις 23/10/2001 η απόκρουσή του σε εκτέλεση πέναλτι του Ρουντ Φαν Νίστελροϊ σε αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ, έμεινε στην ιστορία, αφού ήταν το μοναδικό αποτυχημένο που είχε εκείνη τη χρονιά ο Ολλανδός διεθνής παίκτης.

Το 2003 έχασε τη θέση του στον Ολυμπιακό και ταυτοχρόνως έπαυσε να υπολογίζεται και για την εθνική ομάδα, χάνοντας την ευκαιρία να αγωνιστεί στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2004 στην Πορτογαλία. Ακολούθησε τον Ιανουάριο του 2004 η απομάκρυνσή του από τον Ολυμπιακό.

Το 2004 δοκίμασε να αγωνιστεί στο εξωτερικό, στο ιταλικό πρωτάθλημα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Έμεινε πέντε περιόδους (ως το 2009) και αγωνίστηκε σε τρεις ομάδες του καμπιονάτο, τις Μεσίνα, Άσκολι και Σιένα. Το 2005 αποκτήθηκε από τη Μίλαν, αλλά μετά τη θερινή προετοιμασία και τα φιλικά του καλοκαιριού δόθηκε δανεικός στη ΑΣ Ρόμα για μία χρονιά, χωρίς να λάβει μέρος σε κανέναν αγώνα πρωταθλήματος, παρά μόνο στο κύπελλο.

Το 2009 αποφάσισε να επαναπατριστεί και εντάχθηκε στον ΠΑΣ Γιάννινα, που επανήλθε στην Α΄ Εθνική. Το 2010 υπέγραψε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και το καλοκαίρι του 2011 στον Πανιώνιο με τον οποίο ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα στις 21/12/2011.

Ελευθερόπουλος και Εθνικές Ομάδες

Ο Ελευθερόπουλος έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα σε ηλικία 23 ετών, στις 5 Φεβρουαρίου 1999, σε φιλικό αγώνα με το Βέλγιο (1-0) στη Λάρνακα. Το 1999 αγωνίστηκε σε τρία ακόμα φιλικά της εθνικής και το 2000 σε έναν επίσημο και σε δύο φιλικούς αγώνες για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου 2002.

Το 2001 συμμετείχε σε δύο ακόμα αγώνες των προκριματικών του παγκοσμίου κυπέλλου και σε τρία φιλικά. Ο τελευταίος του διεθνής αγώνας ήταν με τη Φινλανδία εκτός έδρας, όπου η Ελλάδα γνώρισε τη συντριβή με 1-5, στον πρώτο αγώνα του Ότο Ρεχάγκελ στον πάγκο της. Συνολικά υπήρξε 12 φορές διεθνής.

Υπήρξε βασικό μέλος της εθνικής Ελπίδων, με την οποία έφτασε ως τον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ελπίδων (Κ-21) το 1998, εναντίον της Ισπανίας.

Ελευθερόπουλος ως προπονητής  

Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ως προπονητής την περίοδο 2012-13 στον Πανιώνιο δείχνοντας τα πρώτα εξαιρετικά δείγματα γραφής της δουλειάς του με τους Νεοσμυρνιώτες, ενώ την επόμενη χρονιά (2013-14) βρέθηκε στην Κύπρο και την ΑΕΚ Λάρνακας.

Τον Ιανουάριο του 2015 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού Βόλου, έχοντας ως άμεσο συνεργάτη του τον άλλοτε συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό Πειραιά και τις εθνικές ομάδες, Στέλιο Βενετίδη, θέση από την οποία αποχώρησε τον Ιούνιο του ίδιου έτους.

Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του από τον Πανθρακικό έχοντας ξανά ως άμεσο συνεργάτη τον Στέλιο Βενετίδη, αποχώρησε όμως τον Ιανουάριο του 2016, για να αναλάβει τη Βέροια.

Τίτλοι ως ποδοσφαιριστής

Πρωταθλήματα Ελλάδος (7): 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003 με τον Ολυμπιακό.

Κύπελλο Ελλάδος (1): 1999.

Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ελπίδων (φιναλίστ): 1998.

Κύπελλο Ελλάδος (φιναλίστ): 2001.

Κύπελλο Ιταλίας (φιναλίστ): 2006 (με τη Ρόμα)