Ο εορτασμός της συστάσεως του 1ου Επίσημου Στρατοπέδου των Ελλήνων στο Πάπαρι (pics)

Ο εορτασμός της συστάσεως του 1ου Επίσημου Στρατοπέδου των Ελλήνων στο Πάπαρι (pics)

Απρίλιος 15, 2018 - 22:17
0 σχόλια

Τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, 15η Ἀπριλίου 2018, στό χωριό Πάπαρι  ἑορτάστηκε μέ κάθε λαμπρότητα ἡ ἐπέτειος τῆς συστάσεως τοῦ πρώτου  ἐπισήμου Στρατοπέδου τῶν                     

Ἑλλήνων ὑπό τοῦ Πολεμάρχου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. 

Τό πρωί τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου  Πάπαρι, τελέσθηκε Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, πλαισιουμένου ἀπό Ἱερεῖς καί τούς Διακόνους τῆς Μητροπόλεως. 

Ἀμέσως μετά ἀκολούθησε ἱερό Μνημόσυνο στόν Ἀνδριάντα τοῦ Πολεμάρχου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη ἐπί τῆς κεντρικῆς πλατείας, ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως πάντων τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ἀγωνισαμένων καί πεσόντων, ὡς καί τῶν Ὁπλαρχηγῶν καί λοιπῶν Ἀγωνιστῶν ὑπό τόν Πολέμαρχο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη καί πάντων τῶν συγκροτησάντων τό πρῶτο Ἑλληνικό Στρατόπεδο στό Πάπαρι.

Ἀκολούθησε κατάθεση στεφάνων ἀπό τούς ἐκπροσώπους τῶν πολιτικῶν, ἀστυνομικῶν καί στρατιωτικῶν ἀρχῶν καί ἐκφωνήθηκε ὁ πανηγυρικός της ἡμέρας, ἐνῶ οἱ ἐκδηλώσεις ἔκλεισαν μέ παραδοσιακούς χορούς στήν πλατεῖα τοῦ χωριοῦ ἀπό τό Χορευτικό Τμῆμα τῆς Ἀδελφότητος τῶν Ἁπανταχοῦ Παπαραίων καί μέ τήν προσφορά γλυκισμάτων καί ἀναψυκτικῶν στούς συμμετέχοντας.

+π.Ι.Σ. 

Πανηγυρικός Λόγος 

Γιά τόν ἑορτασμό τῆς ἐπετείου τῆς συστάσεως τοῦ Πρώτου Ὀργανωμένου Ἑλληνικοῦ Στρατοπέδου στό Πάπαρι τήν 6ην Ἀπριλίου 1821 

Ὑπό τοῦ 

Ἱερέως Ἀριστείδου Σκόρδου. 

Γιά ἀκόμη μιά χρονιά ἀξιωθήκαμε ἀπό τόν Πανάγαθο Θεό νά βρεθοῦμε στά ἔνδοξα καί τιμημένα χώματα τοῦ χωριοῦ μας, νά ἔρθουμε ἐδῶ, στό Πάπαρι, νά δοξάσουμε καί νά μακαρίσουμε τίς ψυχές τῶν προγόνων μας καί νά ἑορτάσουμε τήν συγκέντρωση τῶν Ἀρχιερέων, τῶν Προκρίτων καί τῶν Ὁπλαρχηγῶν σ’ αὐτό, κατά τήν 6η Ἀπριλίου 1821, καί τή σύσταση ἐδῶ τοῦ Πρώτου Ὀργανωμένου Ἑλληνικοῦ Στρατοπέδου ὑπό τόν Ἀρχιστράτηγο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. 

Ἕνα γεγονός, πού ἐμεῖς, πού γεννηθήκαμε σ’ αὐτό τόν τόπο, τό ἑορτάζουμε κάθε χρόνο πανηγυρικά, γιά νά τιμοῦμε τή μνήμη τῶν ἡρωικῶν προγόνων μας καί νά ἀναβαπτίζουμε τό πνεῦμα μας στό πνεῦμα τῆς ἀγάπης γιά τήν Πατρίδα καί τῆς θυσίας γι’ αὐτήν, ἐκείνων, ἀφοῦ, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ πάντων ἀνθρώπων σοφώτερου Ἕλληνα, τοῦ Σωκράτη, «μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρίς». 

6 Ἀπριλίου 1821. Μιά ἡμερομηνία σταθμός γιά τήν ἐξέλιξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης καί τήν πολιορκία τῆς Τριπολιτσᾶς. Ἡ Ἐπανάσταση ἔχει ἤδη ξεκινήσει, ὁ ραγιάς σηκώνει τό κεφάλι καί δέν ἀντέχει ἄλλο νά καταδυναστεύεται ἀπό τόν κατακτητή, δέν ἀντέχει νά βλέπει τά ἀγόρια του νά γίνονται γενίτσαροι στήν αὐλή τοῦ σουλτάνου καί τά κορίτσια του νά γίνονται δοῦλες στά χαρέμια τῶν πασάδων. Δέν ἀντέχει νά βλέπει τίς Ἐκκλησιές καί τά Μοναστήρια του νά καίγονται καί νά σφάζονται τά ἀδέρφια του, γιά νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους. 

Ἡ πρώτη φωτιά ἔπεσε στίς 17 τοῦ Μάρτη στή Μάνη. Στίς 23 τοῦ Μάρτη ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ μέ ἄλλους Καπεταναίους ἀπελευθερώνουν τήν Καλαμάτα. Πάτρα καί Καλάβρυτα πολιορκοῦνται ἀπό τούς Ἕλληνες καί στίς 25 τοῦ Μάρτη ὁ Δεσπότης Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός σηκώνει στήν Ἁγια-Λαύρα τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως καί εὐλογεῖ τά ὅπλα τῶν ἀγωνιστῶν. Ὁ Μοριᾶς ξεσηκώνεται καί, στή συνέχεια, ἀκολουθεῖ ἡ Ρούμελη καί οἱ ὑπόλοιπες περιοχές τῆς Πατρίδος μας. 

Τό μαχαίρι ἔφθασε στό κόκκαλο. Τό πικρό ποτήρι τῆς σκλαβιᾶς δέν ἀντέχεται ἄλλο. Ὁ ξεσηκωμός εἶναι γενικός. Ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά ρίχνωνται ὅλοι στόν ἀγώνα γιά τήν Ἐλευθερία. Μά, μπροστάρης μπορεῖ νά εἶναι μόνο ἕνας, ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ἡ βαθειά πίστη του στόν Θεό, ἡ ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, ἡ δίψα γιά Λευτεριά, ἡ γενναιότητά του, οἱ μεγάλες στρατιωτικές του ἱκανότητες καί ἡ πολεμική του ὀξυδέρκεια εἶναι τά στοιχεῖα, πού χαρακτηρίζουν τήν προσωπικότητά του. Ὁ Κολοκοτρώνης, μέ τήν ἀπόβασή του στόν Μωριᾶ ἀπό τά Ἑπτάνησα τόν Γενάρη τοῦ 1821 φρόντισε νά μονιάσει τίς οἰκογένειες τῆς Πελοποννήσου καί κατάφερε νά συσπειρώσει γύρω του ὀνομαστές προσωπικότητες, ὅπως ὁ Μούρτζινος, ὁ Νικηταρᾶς, ὁ Παπαφλέσσας, ὁ Ἀναγνωσταρᾶς, οἱ Μαυρομιχαλαῖοι κ.ἄ. 

Οἱ ἡμέρες περνοῦν καί ὁ σκοπός τοῦ Γέρου εἶναι ἕνας: ἡ πολιορκία καί ἡ Ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς, δηλαδή τό καίριο χτύπημα τοῦ ἐχθροῦ στό κέντρο του, στήν ἕδρα τοῦ πασᾶ, στήν πρωτεύουσα τοῦ Μωριᾶ. Αὐτό θά ἐπιτευχθεῖ μόνο μέ τή σύσταση ὀργανωμένου στρατοπέδου, ὄχι μακριά ἀπό τήν Τριπολιτσά, μέ σκοπό τήν ἐκπαίδευση τῶν ἀνεκπαίδευτων στόν πόλεμο Ἑλλήνων, καθώς ἡ πολυετής παρουσία του στό Ἑλληνικό Στρατιωτικό Σῶμα τοῦ Ἀγγλικοῦ Στρατοῦ στή Ζάκυνθο καί ἡ συμμετοχή του στόν Γαλλοτουρκικό πόλεμο τόν ἔχουνε ἐξοπλίσει μέ σπουδαῖες πολεμικές ἐμπειρίες καί ἀρετές. 

Εἶναι ξημερώματα Μεγάλης Τετάρτης. Μετά τό σκόρπισμα τῆς Πιάνας καί τό ντουφεκίδι τῆς Ἁλωνίσταινας, ὁ Κολοκοτρώνης μέ τόν Δεληγιάννη, τόν Τουρκοβασίλη καί τούς λίγους ἄνδρες, πού τούς εἶχαν ἀπομείνει, περπατώντας ὅλη τή νύχτα, ξημερώθηκαν ἐδῶ, στό Πάπαρι. Τί γύρευαν; Νά φτιάξουν Στρατόπεδο. Γιατί αὐτό εἶναι τό μεγάλο γέλασμα, πού ἔχει πάθει ὁ Τοῦρκος. Χτυπάει ἐδῶ, χτυπάει ἐκεῖ, νά διαλύσει τά ἐπαναστατικά Στρατόπεδα τῶν Ἑλλήνων καί δέν ξέρει πῶς ὑπάρχει ἕνα Στρατόπεδο, πού δέν χτυπιέται καί δέν σκορπίζεται, κι αὐτό εἶναι ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά τοῦ Κολοκοτρώνη. Ἔρχεται στό Πάπαρι στίς 6 Ἀπριλίου. Εἶναι Μεγάλη Ἑβδομάδα καί ὁ κόσμος νηστεύει, μά οἱ ἀγωνιστές εἶναι τόσο πεινασμένοι, πού δέν μποροῦν νά σταθοῦν στά πόδια τους. Ὁ Κολοκοτρώνης, μπαίνοντας στό χωριό πρωΐ - πρωΐ, καλεῖ τόν Ἱερέα τοῦ χωριοῦ Κωνσταντῖνο Παπαδόπουλο καί τοῦ ἐξιστορεῖ τίς περιπέτειες, πού πέρασαν, καί ἀμέσως ὁ Ἱερέας δίδει ἐντολή νά σφάξουν τά ἀρνιά, πού εἶχαν γιά τό Πάσχα, καί νά τά ψήσουν, γιά νά χορτάσουν τήν πείνα τους τά παλικάρια. Ἔτσι καί ἔγινε. Καί ὁ παπάς, πού ξέρει τή σημασία τοῦ ἀγώνα καί τήν ἀνάγκη τῶν ἀγωνιστῶν, δίδει τήν συγχώρησι γιά τήν κατάλυσι τῆς νηστείας στήν καρδιά τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, παραμερίζοντας τούς τύπους μπροστά στήν οὐσία καί στήν ἀνάγκη, ὥστε ὁ Κολοκοτρώνης καταλήγει μέ ἀνακούφισι νά πεῖ: «καί ἔφαγαν τά παλληκάρια καί στηλωθήκαμε». Κοντά στίς φωτιές, στήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ τοῦ κουμπάρου του Παυλοπανάγου φωνάζει τόν γραμματικό του, τόν Ζαφειρόπουλο, καί τοῦ ὑπαγορεύει γράμματα στόν Ἀναγνωσταρᾶ, τόν Παπαφλέσσα, τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, τόν Μαυρομιχάλη καί τούς γράφει· «Ζυγῶστε στήν Τριπολιτσά, ἐλᾶτε νά μέ βρῆτε στό Πάπαρι». Στό κάλεσμα τοῦ Κολοκοτρώνη ἔρχονται ὁ Κονδάκης μέ τούς Ἁγιοπετρίτες καί τούς Δολιανίτες, ὁ Ἐπίσκοπος Βρεσθένης καί ὁ Μπαρμπιτσιώτης μέ τούς Μπαρμπιτσιῶτες καί τούς Ἀραχωβίτες, ὁ Κυριακούλης Μαυρομιχάλης μέ τούς Μανιάτες του, ὁ Νικολόπουλος μέ τριακόσιους Μυστριῶτες, ὁ Πλαπούτας, ὁ Νικηταρᾶς, ὁ Ἀρβάλης καί ὁ Μπιλίδας, καπεταναῖοι τῆς Τριπολιτσᾶς, οἱ Πετιμεζαῖοι καί ἄλλοι πολλοί καί αὐτό τό μάζωμα στό Πάπαρι ἀποτελεῖ τήν ἀπαρχή τοῦ σχεδίου του νά συσταθῆ βασικό Στρατόπεδο τρεῖς τέσσερες ὧρες ἀπόστασι ἀπό τήν Τριπολιτσά, μᾶς ἀναφέρει ὁ ἱστορικός Σπύρος Μελλᾶς. 

Ἀκόμα πολλοί ἀγωνιστές στά ἀπομνημονεύματά τους κάνουν λόγο γιά τήν συγκρότηση τοῦ πρώτου Στρατοπέδου ἐδῶ στό χωριό μας. Ἀκόμα ὁ Ἰωάννης Φιλήμων στό ἔργο τοῦ «Δοκίμιον Ἱστορικόν περί τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως» ἀναφέρει ὅτι στό ἐν Πάπαρι στρατόπεδο ἐτοποθετήθησαν τρισχίλιοι Γορτύνιοι, Λάκωνες, Λακεδαιμόνιοι καί Μεσσήνιοι ὑπό τόν Κολοκοτρώνην, Κανέλλον Δεληγιάννην καί ἄλλους ἀγωνιστές. Καί ἀκόμα ἀναφέρει ὅτι, ἐλήφθησαν στό Πάπαρι, αὐστηρά μέτρα πρός νέαν στρατολόγησιν ἐκ διαφόρων ἐπαρχιῶν. Ἰδιαίτερα δέ εἰς τήν Γορτυνία ἐπέμφθησαν ὁ Δεληγιάννης καί ὁ Πάνος Κολοκοτρώνης, φέροντες ἀπόλυτον ἄδειαν νά τιμωροῦν καί νά καῖνε τήν οἰκίαν παντός μή στρατολογουμένου χωρικοῦ. Ἀμέσως αὐτή ἡ δραστηριότητα ἔφερε ἀποτελέσματα, διότι καί ἐκ τῆς Γόρτυνος καί ἐκ τῆς Λακεδαίμονος καί ἐκ τῆς Μεσσηνίας δύο χιλιάδες προέφθασαν ἔνοπλοι νέοι, ἐνισχύσαντε.ς οὐσιωδῶς τά περί τήν Τρίπολιν στρατόπεδα. 

Διαβάζοντας αὐτές τίς πηγές δέν μποροῦμε νά ἀμφισβητήσουμε τήν συγκέντρωση τῶν ὁπλαρχηγῶν καί τῶν καπεταναίων στόν ἱστορικό τόπο, πού βρισκόμαστε. Ἡ ἱστορία μᾶς δείχνει πώς ἡ συγκέντρωση καί ἡ δημιουργία τοῦ πρώτου Ὀργανωμένου Στρατοπέδου ἐδῶ στό Πάπαρι ἦταν ὑψίστης καί καταλυτικῆς σημασίας στήν συνέχεια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης καί τῆς Ἅλωσης τῆς Τριπολιτσᾶς καί ἀποτέλεσμα οὐσιῶδες ἦταν ἡ μεγάλη νίκη τῆς μάχης τοῦ Βαλτετσίου ἕνα μήνα ἀργότερα. 

Σέ αὐτό τό σημεῖο θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ, πού ἔδωσε τήν εὐλογία του γιά εὐοδωθεῖ αὐτή ἐδῶ ἡ προσπάθεια, καί τόν Πρόεδρο τῆς Ἀδελφότητος τῶν Ἁπανταχοῦ Παπαραίων κ. Κυριάκο Τρίκολα, πού μου ἀνέθεσε αὐτή ἐδῶ τήν ὁμιλία. 

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΖΗΤΩ Η 6η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1821


Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.