Με ένα από τα ιερά τέρατα του παγκόσμιου θεάτρου αναμετρήθηκε εφέτος η Θεατρική Ομάδα Τρίπολης: τον Τενεσί Ουίλιαμς και τον «Γυάλινο κόσμο», ένα έργο-πρόκληση για κάθε επαγγελματικό θίασο, πόσω μάλλον για τους ερασιτέχνες λάτρεις της υψηλής τέχνης του θεάτρου, όπως η ΘΟΤ.

Η Ομάδα δεν επιχείρησε να πρωτοπορήσει, δεν επιχείρησε να πειραματιστεί με αυτό το κλασικό αυτοβιογραφικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα, γνωρίζοντας ότι έτσι κι αλλιώς ο δρόμος της ήταν δύσκολος. Αξιοποίησε πέρα ως πέρα τις δυνατότητες της μικρής σκηνής στα Εντευκτήριά της και παρουσίασε μία από τις πιο άρτιες και μεστές παραγωγές της. Εκπλήρωσε στο ακέραιο τις πολλές απαιτήσεις του έργου στο κομμάτι της σκηνογραφίας, ενώ οι εντατικές πρόβες στις οποίες υπέβαλαν τους ηθοποιούς ο σκηνοθέτης Κώστας Αγγελάκος και ο βοηθός σκηνοθέτη Γιώργος Ηλιόπουλος απέδωσαν: οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και συνολικά η παράσταση είχε ρυθμό. Εξαιρετικοί οι φωτισμοί δημιούργησαν έναν σκηνικό «γυάλινο κόσμο», ενώ η μουσική μετέφερε το κοινό στον αμερικανικό Νότο της δύσκολης δεκαετίας του '40.

Στο έργο εξιστορείται μέσα από τις αναμνήσεις του Τομ (Κωνσταντίνος Σκιντζής) η ζωή της οικογένειας Γουίνγκφιλντ, που την απαρτίζουν ο γιος Τομ, η μητέρα Αμάντα (Αντωνία Μπαντούνα) και η κόρη Λάουρα (Αθανασία Ρουσάλη). Ο πατέρας τούς έχει εγκαταλείψει για χρόνια. Η μητέρα έχει έμμονη ιδέα με τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στον Νότο, ωστόσο τώρα δείχνει την εικόνα της «ξεπεσμένης καλλονής».

Η Αμάντα ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή. Ο γιος της ονειρεύεται να φύγει και αυτός όπως ο πατέρας του. Η Λάουρα είναι μια εύθραυστη παρουσία, ανάπηρη στο πόδι, φοβάται τον έξω κόσμο και προτιμά τη συλλογή της από γυάλινα ζωάκια.

Κάποια στιγμή, όλη η οικογένεια στρέφει την ελπίδα της σε ένα τέταρτο πρόσωπο, τον Τζιμ (Νίκος Μπουρεξής), έναν επισκέπτη από τον έξω κόσμο, «το μόνο αληθινό προσωπο του έργου», όπως λέει ο Τομ, με τον οποίο έχει ένα σύντομο φλερτ η Λάουρα. Ωστόσο, όλα γκρεμίζονται όταν ο Τζιμ διαλύει τις αυταπάτες τους και επανέρχονται στη σκληρή πραγματικότητα.

Αυτός ο κόσμος φωτίζεται πια με αστραπές, λέει ο Τομ στο τέλος της παράστασης του «Γυάλινου Κόσμου», και η Λάουρα σβήνει τα κεριά της. Η Θεατρική Ομάδα Τρίπολης απέδειξε ότι κρατάει το κεράκι της τέχνης της αναμμένο και με αυτή την παραγωγή ανέβασε τον πήχη των προσδοκιών μας.

Γαλανιάδη Εύα