Ο αποχαιρετισμός του Γιώργου Α. Παπανδρέου στον Ροβέρτο Σπυρόπουλο

Ο αποχαιρετισμός του Γιώργου Α. Παπανδρέου στον Ροβέρτο Σπυρόπουλο

Ιούνιος 25, 2019 - 19:22
0 σχόλια

«Ένας αγαπημένος φίλος, ένας αγαπημένος σύντροφος, έφυγε ξαφνικά. Είναι δύσκολο να αποχαιρετάς ένα δικό σου άνθρωπο.  Είναι οι στιγμές που συνειδητοποιεί κανείς πόσα δεν πρόφτασε να συζητήσει, να μοιραστεί μαζί του, πόσα ακόμα θα ήθελε να του πει.  Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, με τόσο έντονη παρουσία. Αυτό θυμάμαι, από όταν τον γνώρισα για πρώτη φόρα.

 

Ίσως γιατί τον χαρακτήριζε ένας συνδυασμός πεισματικού πάθους και αμεσότητας. 

Ο Ροβέρτος είχε χάρισμα στην επαφή του με τους ανθρώπους. 

Κέρδιζε αμέσως τον συνομιλητή του με την πραότητα και το γλυκό, λοξό χαμόγελο του και παράλληλα είχε την τέχνη να εκφράζει τις πιο εύστοχες και κοφτερές του σκέψεις.

 

Αν αναλογιστεί όμως κανείς τα διάφορα στάδια της ζωής του, αναμφισβήτητα, πάνω από όλα, υπήρξε ένας μεγάλος αγωνιστής. 

 

Επέλεξε να γίνει ένα με την Πολιτική, με κεφάλαιο «Π», να μπολιάσει με τη συλλογική δράση τη ζωή του. 

 

Η σταδιοδρομία του ταυτίσθηκε με τους αγώνες, τις προκλήσεις και τις αγωνίες της μεγάλης προοδευτικής παράταξης. 

 

Ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, από το πρώτο Συνέδριο του Κινήματος, υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και τρεις φορές Γραμματέας του Συνδικαλιστικού.

 

Ο συνδικαλισμός, ήταν για αυτόν η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των πιο αδύναμων.

Έγινε αναπόσπαστο μέρος της δράσης του, από κάθε μετερίζι. 

 

Ως Πρόεδρος  της Ομοσπονδίας Εργαζομένων του ΟΤΕ, Οργανωτικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ, Βουλευτής Αρκαδίας, Υφυπουργός, Γενικός Γραμματέας Υπουργείων και Διοικητής κρατικών οργανισμών. 

 

Η συνδικαλιστική του ιδιότητα ήταν συνυφασμένη με την έμφυτη κοινωνική του ευαισθησία. 

 

Κατάφερε να δει πέρα από το στενό πλαίσιο του συνδικαλιστή και συνδύασε την δράση του με μια βαθιά επίγνωση της ανάγκης εκσυγχρονισμού της Ελληνικής κοινωνίας. 

 

Με αυτήν την οπτική υπηρέτησε ως Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υπηρεσιών, από το 2001 έως το 2004 στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. 

 

Και ποτέ δεν άλλαξε την άποψη του σε ό,τι αφορά τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται - ακόμα και σήμερα - η χώρα. 

 

Ήξερε σε βάθος τα προβλήματα της ελληνικής διοίκησης και το έδειξε εμπράκτως από το 2010 μέχρι το 2015 ως Διοικητής του ΙΚΑ. Μέσα από την εμπειρία του αυτή είχε καταλήξει σε καινοτόμες και καίριες προτάσεις για την επίλυση του ασφαλιστικού, που αν παλιότερα είχαν εισακουσθεί θα είχαν προστατέψει και τα ταμεία και τους συνταξιούχους. 

 

Με τον Ροβέρτο ζήσαμε πολλές σημαντικές, καλές, αλλά και δύσκολες στιγμές. Συνεργαστήκαμε στενά σε πολλές περιόδους και φάσεις. 

 

Αλλά κυρίως όταν ανέλαβε Διευθυντής του ΠΑΣΟΚ το 2006 σε μια στιγμή που αλλάζαμε δομές και λειτουργίες για να γίνει ένα πιο ανοιχτό στον πολίτη, διαδικτυακό και συμμετοχικό Κίνημα.

 

Πάλι μαζί στην κυβέρνησή μου ανέλαβε το κρίσιμο πόστο στην Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και αργότερα τη Διοίκηση του ΙΚΑ. 

 

Ήταν η εποχή που σηκώσαμε τεράστια βάρη του παρελθόντος για να διασώσουμε το ασφαλιστικό σύστημα.

Στήριξε, ανέπτυξε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και όλα τα μέτρα διαφάνειας. 

Ήθελε ένα ασφαλιστικό σύστημα πιο δίκαιο και βιώσιμο για την επόμενη γενιά.

 

Στην κρίσιμη αυτή εποχή έλεγε πάντα τη γνώμη του χωρίς ποτέ να φοβηθεί ότι θα γίνει δυσάρεστος. 

Ήθελε να είναι χρήσιμος για την πατρίδα. 

Με γενναιότητα έβαλε τον εαυτό του μπροστά σε μια ευαίσθητη συγκυρία και πλήρωσε σκληρά για αυτό. 

 

Μας χτύπησαν, μας λοιδόρησαν, τον Ροβέρτο τον καταδίωξαν ανελέητα και άδικα, αλλά στάθηκε όρθιος. Το πλήρωσε, όμως, με την υγεία του. 

 

Γι’ αυτό, και το λέω από την καρδιά μου, με θυμό, να ξέρεις Ροβέρτο, ότι αυτά που υπέστης δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ. 

 

Όχι για να πληρώσουμε τους ασυνείδητους με το ίδιο νόμισμα, δεν είμαστε εμείς τέτοιοι, αλλά για να παλέψουμε με μεγαλύτερη δύναμη και πάθος, για να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο ώστε να γίνουμε καλύτεροι συλλογικά, ως κοινωνία, ως Ελλάδα.

 

Γνωρίζω ότι τα τελευταία χρόνια, υπέφερε πολύ και με τα προβλήματα που αντιμετώπισε η Παράταξή μας. 

 

Πάντα ενωτικός, προσπαθούσε να σκεφτεί πως θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε όσα δεινά μας έφερε η κρίση. 

 

Και λυπάμαι πολύ που έφυγε τόσο πρόωρα, χωρίς να δει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, τους πιθανούς αγώνες που με πάθος θα συμμετείχε. Γιατί είχε πάρα πολλά να προσφέρει ακόμα. 

 

Όμως, δεν θα ξεχάσω και μια άλλη πλευρά του, μια πλευρά που μας έφερε επίσης κοντά. 

 

Την αγάπη του για τα αμπέλια, το κρασί, στην αγαπημένη του Μαντινεία. 

 

Ίσως αυτή η βιωματική σχέση του με τη γη να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο ότι ατένιζε τα πράγματα από τη γη προς τον ουρανό.

 

Μέσα στην φύση δεν υπήρχε χώρος για αλαζονεία. 

 

Με αίσθηση και βαθιά γνώση των κύκλων της ζωής έδινε αξία στην επικούρεια προσέγγιση των καθημερινών πραγμάτων. 

 

Ήταν ευγνώμων, όπως μου είχε πει πολλές φορές, για τη ζεστασιά που του έδιναν οι φίλοι και η οικογένειά του. 

Μαζί και περήφανος για το κοινό τους έργο.

 

Γι’ αυτό, ας αναλογιστούμε πόσο ωραία πράγματα και σε πόσα διαφορετικά επίπεδα η ζωή του, η προσωπικότητα και το έργο του, έχουν να μας διδάξουν. 

 

Χάσαμε έναν αναντικατάστατο φίλο, έναν πολύτιμο σύντροφο, έναν μεγάλο πατριώτη, μια ευγενική ψυχή. 

 

Ροβέρτο, θα μας λείψεις πολύ. Καλό σου ταξίδι.»

 

Γραφείο Τύπου


Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.