Ξεσπά πόλεμος στη χώρα σου. Για το πετρέλαιο, για τη δημοκρατία, για να ξεφορτώσουν οι κατασκευαστές όπλων. Οι πρωταρχικοί σου εκμεταλλευτές είναι το ίδιο σου το κράτος και όλα όσα το αντιμάχονται «για το καλό του λαού σου».

Βρίσκεσαι βομβαρδισμένος, άνεργος, πεινασμένος, κινδυνεύεις. Οι δουλέμποροι σε πλησιάζουν και σου ζητούν ό,τι οικονομίες έχεις για να σε μεταφέρουν με ασφάλεια στην Ευρώπη της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, δείχνοντάς σου δημοσιεύματα με τη φάτσα της Άνγκελας -που ανάθεμα αν σε είχε απασχολήσει ως εκείνη τη μαύρη ώρα- να σε καλεί στη Γερμανία για σπουδές και δουλειά. Σε μαζεύουν, σε στοιβάζουν, σε στέλνουν σε μια τουρκική ακτή και μετά σου λένε «μπες στη βάρκα και πέρνα απέναντι». Ετούτοι εδώ είναι οι εκμεταλλευτές σου νούμερο 2.

Καταφθάνεις μισοπνιγμένος στην Ελλάδα και σε παραλαμβάνουν στα νησιά ΜΚΟ, νόμιμες, παράνομες, ποιος ξέρει, αφού δεν υπάρχει έλεγχος. Τα σύνορα, σου λέει το κράτος, κλειστά. Και βρίσκεσαι στην Ειδομένη μπροστά στον φράχτη με μπροστάρηδες κάτι αληταράδες αρχιτραμπούκους χαραμοφάηδες και τάχα μου αντιρατσιστές να σε παροτρύνουν να σπάσεις τον «φράχτη του μίσους» για την ελευθερία των λαών, σε στέλνουν να πνιγείς στους χειμάρρους για να βγεις απευθείας στη Σουηδία δίνοντάς σου χάρτες με μυστικές διαδρομές που σε στέλνουν με μαθηματική ακρίβεια στα κλομπ των Σέρβων αστυνομικών, και σου κρύβουν την αλήθεια ότι τα σύνορα είναι κλειστά, λέγοντάς σου ότι έχεις τη δύναμη να τα ανοίξεις εσύ, για το καλό της ελευθερίας των λαών. Έρχεται και ο Άι Γουέι-Γουέι, σε βάζει να παίξεις πιάνο. Έρχεται η Σούζαν Σάραντον να φωτογραφηθείτε μαζί. Κάνεις τον γύρο του κόσμου, τα Νομπέλ πάνε κι έρχονται για τη φωτογραφία σου κι εσύ καρφωμένος στη Λέσβο και στον Πειραιά. Να και οι εκμεταλλευτές σου νούμερο 3.

Και μετά; Μετά τον πόλεμο για τις κλειστές και τις ανοιχτές δομές φιλοξενίας, αρχίζει ο πόλεμος ΜΚΟ, Δήμων και Περιφερειών για το ποιος θα αναλάβει τη σίτιση και τη διαμονή σου στη χώρα, κι εσύ αντιλαμβάνεσαι ότι εγκλωβίστηκες για 2-3 χρόνια στην Ελλάδα. Διότι η ΕΕ δίνει χρήμα για τη φιλοξενία σου, χρήμα που θέλουν να αρπάξουν όλοι -ΜΚΟ, ιδιώτες που έχουν να πληρώσουν έναν σκασμό ΕΝΦΙΑ για άδεια ακίνητα- και ξαφνικά σκοτώνονται ποιος θα σε πρωτοπάρει υπό την σκέπην του. Οι εκμεταλλευτές σου νούμερο 4 είναι όλοι αυτοί.

Σε μπουουριάζουν, λοιπόν, στις δομές, ώσπου να δουν τι θα σε κάνουν, και οι αυτο-οργανωμένοι, αντισεξιστές πολιτικοποιημένοι αντιεξουσιαστές όλο χαρά σπάζουν τις κλειδαριές του ΑΠΘ -αλήθεια, νομίζουν ότι το πανεπιστήμιο είναι κλειστό Ιούλιο μήνα;- και με το έτσι θέλω κατασκηνώνουν στους κήπους του και χρησιμοποιούν τις δομές του. Και κάθε μέρα, κάθε πρωί, σύμφωνα με το πρόγραμμα, εν είδει προσευχής, έως τις 24 Ιουλίου, κάνουν μηχανοκίνητες πορείες στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων γύρω από τη Θεσσαλονίκη επειδή εσύ είσαι εκεί μέσα και εσύ αποτελείς για αυτούς τον νούμερο ένα κίνδυνο της παγκοσμιοποίησης. Τι θέλουν; Να σε πολιτικοποιήσουν, να σε κάνουν ένα με τον Έλληνα εργάτη αγωνιστή (τον ποιον;) και ζητούν να σου δοθεί οργανωτικός ρόλος, να αναδειχθεί ο αγώνας σου ως μετανάστη «από το Καλαί ως την Ειδομένη».

Ποιοι είναι όλοι τούτοι οι έσχατοι εκμεταλλευτές της μακρινής σου διαδρομής; Ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για δικαιώματα και για «οριζόντιες αυτο-οργανωμένες δομές» και ταυτόχρονα καταπατούν ένα πανεπιστήμιο, μη επιτρέποντας στους ερευνητές και στους υπαλλήλους του να κάνουν τη δουλειά τους; Που σε σέρνουν αμήχανο να τους βλέπεις να βανδαλίζουν ένα λεωφορείο στη Θεσσαλονίκη γράφοντας συνθήματα με σπρέι; Ποιοι είναι όλοι αυτοί που εσένα σε χρίζουν το όπλο ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και σε κάνουν θεατή και συνεργό σε πράξεις παράνομες και αντικοινωνικές;

«Κρίνουμε ότι η αυθόρμητη αλληλεγγύη πρέπει να πάρει σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να μετατραπεί σε φιλανθρωπία ή εθελοντισμό, καθώς επίσης και να αποτραπεί η περαιτέρω αξιοποίηση του φαινομένου από ΜΚΟ και κράτος», γράφουν στο κείμενο των στοχεύσεών τους οι αντιεξουσιαστές. Από πότε η αλληλεγγύη πρέπει να πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά; Και τίνος, ακριβώς τα πολιτικά χαρακτηριστικά; Του μπάχαλου;

Από την άλλη πλευρά, τον Κυρίτση «δεν τον ενοχλεί» η κατάληψη της Νομικής και της Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οι πρυτανικές αρχές δηλώνουν αδυναμία, και η Αστυνομία είπε, λέει, στον πρύτανη ότι φοβάται τα χειρότερα γι' αυτό αφήνει να ξεσπάσουν τα παιδιά. Ο Μπουτάρης είπε ότι η χώρα είναι έτσι κι αλλιώς μπάχαλο...

Εγώ θα ήθελα να ήξερα ποιοι είναι αυτοί που ντε ντε με θέλουν να πολιτικοποιήσουν ανθρώπους πεινασμένους και κατατρεγμένους. Ποιοι είναι αυτοί οι τελευταίοι εκμεταλλευτές στη σειρά που αν πίστευαν αυτά που λένε, θα άφηναν την πάλη εναντίον ενός ανύπαρκτου κράτους και θα έπιαναν μόνο την κουτάλα και το καζάνι μπας και ταΐσουν κανέναν φτωχό.

Η αλληλεγγύη δεν είναι ανάγκη να «πολιτικοποιηθεί» με το να σέρνουν κάποιοι τους μετανάστες σε πορείες και βανδαλισμούς ή από τα κέντρα φιλοξενίας στο κάμπους του Πανεπιστημίου για να δουν δραματοποιημένο το «ταξίδι από τη Συρία». Το έζησαν, φτάνει!

Πάντως, να μια αγωνιστική πρόταση για τα παιδιά του κάμπινγκ: Τι θα λέγατε να πηγαίνατε μόνοι σας, χωρίς το προσφυγικό υπερόπλο, να σπάσετε τον φράχτη στην Ειδομένη από το να σπάτε κλειδαριές στα Πανεπιστήμια;

Γαλανιάδη Εύα