Υπάρχουν τόσα πολλά μικρά χωριά στην Αρκαδία. Μικρά χωριά παλιά όσο και η ανθρώπινη παρουσία. Όποια πέτρα τους κι αν σηκώσεις, από κάτω θα συναντήσεις κάποιο απομεινάρι του αρχαίου μας κόσμου και θα συνειδητοποιήσεις τη συνέχειά τους στον χρόνο.

Μικρά χωριά μα κάποτε μεγάλα, που έσφυζαν από ζωή, τι κι αν σήμερα έχουν απομείνει με λιγοστούς κατοίκους, γέροντες οι περισσότεροι.

Οι παλαιοί άνθρωποι ήταν σοφοί και επέλεγαν να κατοικήσουν τόπους με γόνιμο έδαφος, νερό, αλλά και με ομορφιά. Το μικρό χωριό Μπουλιάρι είναι το μπαλκόνι της λίμνης του Λάδωνα και από εκεί η θέα των φιορδ που σχηματίζει ο ποταμός αλλά και των βουνών είναι μαγευτική.

Το Μπουλιάρι είναι ένας από τους τρεις συνοικισμούς της πρώην Κοινότητας Περδικονερίου (οι άλλοι δύο είναι Συριαμάκος και Γαλατάς) και σήμερα αποτελεί οικισμό του Δήμου Τροπαίων και υπάγεται στο Δημοτικό Διαμέρισμα Περδικονερίου. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του Νομού Αρκαδίας και ανήκει στην επαρχία Γορτυνίας. Απέχει από την έδρα του Δήμου Τροπαίων 8,5 χιλιόμετρα και 92 από την Τρίπολη.

Στο Μπουλιάρι πηγαίνει κάποιος από τον εθνικό δρόμο Τρίπολης – Πύργου, μέσω Τροπαίων – Περδικονερίου. Μπορεί να πάει κάποιος και από το δρόμο Τρίπολης – Πατρών (111), Δάφνη Καλαβρύτων – Πουρναριά – Μουριά - Φράγμα (Πήδημα) – Περδικονέρι ή από Πουρναριά – Κυράς Γεφύρι – Φτεριά.

Στο Μπουλιάρι το 2009 ζούσαν μόνιμα 38 άνθρωποι, εκ των οποίων 3 παιδιά σχολικής ηλικίας, 6 άτομα κάτω των 50 ετών και οι υπόλοιποι σε...ώριμη ηλικία. Τα πρωτεία ηλικιακά κατείχαν η Παναγιώτα (Πογιώ) χήρα Ι. Τσίρμπα, ο Βαγγέλης και ο Ντίνος Μπαλάσης.

Η κοινότητα Κατσουλιάς αναγνωρίστηκε αυτοτελής Οργα­νισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης με το Β.Δ. 18-8-1912 που δη­μοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Α 252/1912 και προήλθε από τον τέωςδήμο Τροπαίων. Αρχικά την κοινότητα αποτέλεσαν οι οικισμοί: «Κατσουλιά», «Γαλατάς», «Μπουλιάρης» και «Συρμόν». Ο οικι­σμός και η κοινότητα Κατσουλιάς μετονομάστηκαν σε οικισμό και κοινότητα Περδικονερίου με το Β.Δ. 15-12-1958 που δημο­σιεύτηκε στο ΦΕΚ Α 5/1958. Το 1920 ο οικισμός «Κατσουλιά» είχε 506 κατοίκους, ο οικισμός «Γαλατάς» 47 κατοίκους, ο οικισμός «Κερέσοβα» 12 κατοίκους, ο οικισμός «Μπουλιάρι» 65 κατοίκους και ο οικισμός «Συριάμον» 24 κατοίκους. Στην απογραφή του 1991 η κοινότητα είχε 581 κατοίκους.

Το Μπουλιάρι αναφέρεται στην απογραφή του Grimani (1700). Εκεί ζούσαν 20 οικογένειες και συνολικά το χωριό τότε είχε 81 κατοίκους. Πιο αναλυτικά, το χωριό υπαγόταν στην Επαρχία Καρυταίνης και είχε 20 οικογένειες, 40 άνδρες και 41 γυναίκες. Από τους άνδρες ήταν από 1 έως 16 ετών 15, από 16 έως 30 ετών 8, από 30 έως 40 ετών 5, από 40 ετών έως 50 ετών 4, από 50 έως60 ήταν 3 και από 60 και πάνω 5. Στις γυναίκες αντίστοιχα είχαμέ 17, 4,3, 6 και 11.

Το Μπουλιάρι αναφέρεται και σε φορολογικά κατάστιχα επί τουρκοκρατίας. Για παράδειγμα, από τον Οκτώβριο του 1919 έως τον Σεπτέμβριο του 1820, το χωριό πλήρωσε 545,14 γρόσια φόρο, είχε 43 άτομα και ήσαν 8 οικογένειες, η κάθε οικογένεια πλήρωσε 68,07 γρόσια ή κάθε άτομο 12,27 γρόσια.

Κατά την επανάσταση του 1821, όταν η οικονομία είχε συρρικνωθεί, το Μπουλιάρι συνεισέφερε μέσω των προσόδων (εισφορών). Από τα Ιστορικά του Μπουλιαρίου στην ιστοσελίδα του χωριού, πληροφορούμαστε ότι με τη δεύτερη προκήρυξη της στις 30 Μαΐου 1821, η Πελοποννησιακή Γερουσία, όριζε στην έκτη
παράγραφο τις δημόσιες προσόδους από τα προϊόντα της γης, 10% για τα ιδιόκτητα και 30% για τα εθνικά κτήματα. Οι αναλογίες αυτές έμειναν αμετάβλητες στη διάρκεια της Επανάστασης και θεσμοθετήθηκαν
με το σχετικό Νόμο 1, περί αποδεκατώσεως. Με μερικούς άλλους ακόμα νόμους, όπως οι ΛΖ, Λθ., ΜΒ., καλύπτονταν τα διάφορα γεωργικά προϊόντα. Ουσιαστικά διατηρήθηκε το φορολογικό σύστημα της Τουρκοκρατίας με ελάχιστες ελαφρύνσεις. Οι πρόσοδοι έβγαιναν σε δημοπρασία, στην αρχή κατά χωριό ή μικρές ομάδες γειτονικών χωριών, από το 1823 όμως, και μετά παρατηρείται η
τάση να αγοράζονται συνολικά οι πρόσοδοι κάθε επαρχίας. Τη δυνατότητα αυτή έδινε μια ειδική σημείωση της Διατάξεως που εξέδιδε η Διοίκηση. Εύλογο ήταν οι κοτζαμπάσηδες και οι μεγαλοκαπεταναίοι να διαθέτουν αυτοί τα χρήματα που απαιτούνταν για την αγορά των προσόδων.

Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους υπάρχουν 25 πωλητήρια που καλύπτουν για το 1822 το τμήμα Ακοβας και Πέρα Μεριάς, που αναφέρεται σε 44 χωριά μεταξύ αυτών και το Μπουλιάρι.

Οι πρόσοδοι του Μπουλιαρίου πουλήθηκαν 200 γρόσια, το 1822. αγοραστές ήταν ο Αθανάσιος Δεληγιαννόπουλος και ο Κανέλλος Γκουσιακλής, τα δε κτήματα ήταν εθνικά. Εδώ συναντάμε το όνομα Γκουσιάκης (Γκουσιακλής αναφέρεται!) Κανέλλος που σημαίνει ότι οι Γκουσιακαίοι υπήρχαν προεπαναστατικά στο Μπουλιάρι και ο Κανέλλος, για να αγοράσει προσόδους, ήταν ένας «βασταγμένος» της εποχής.

Επίσης, σαν αγοραστής στις προσόδους του Βυζικίου, το 1822 συναντάμε κάποιον Μπαλάση, χωρίς να αναφέρετε το βαφτιστικό του όνομα, που σημαίνει ότι και οι Μπαλασαίοι υπάρχουν προεπαναστατικά στη Γορτυνία.

Οι πρόσοδοι στη Γορτυνία, από το 1822 έως το 1824, πήραν μεγάλη αύξηση, περίπου 65%, λόγω των μεταπωλήσεων και υπενοικιάσεων από τους κοτζαμπάσηδες. Το Μπουλιάρι μαζί με το Ρεκούνι και το Συριάμου πλήρωσαν το 1822 900 γρόσια και το 1824 πλήρωσαν 1.410 γρόσια, αύξηση 56,66%.

Όπως αποδεικνύεται από τις απογραφές και τα έγγραφα, και παρά τις αφηγήσεις των γεροντότερων οι οποίες αναφέρουν ότι κάποτε στο χωριό γίνονταν πέντε ή επτά γάμοι σε μία ημέρα, ο πληθυσμός του Μπουλιαρίου δεν ξεπερνούσε τις 100-200 ψυχές: Αναλυτικά:

Το 1815 κάτοικοι 75
Το 1834 κάτοικοι 122 (πιθανότατα μαζί με το Συριαμάκο)
Το 1851 κάτοικοι 37
Το 1861 κάτοικοι 38
Το 1879 κάτοικο 146
Το 1889 κάτοικοι 51
Το 1896 κάτοικοι 48,άρρενες 21,θήλεις 27
Το 1907 κάτοικοι 72, άρρενες 30, θήλεις 42.
Το 1912 που εντάχθηκε στην Κοινότητα Κατσουλιάς είχε 68 κατοίκους
Το 1920 κάτοικοι 68, άρρενες 33, θήλεις 35
Το 1928 κάτοικοι 100,άρρενες 53, θήλεις 47
Το 1940 κάτοικοι 229, άρρενες 116 θήλεις, 113 (πιθανότατα μαζί με το Συριαμάκο)
Το 1951 κάτοικοι 113
Το 1961 κάτοικοι 88
Το 1971 κάτοικοι 108
Το 1981 κάτοικοι 97
Το 1991 κάτοικοι 87

Η εκκλησία του χωριού, η Αγία Άννα, χτίστηκε από Περδικονερίτες μαστόρους, ενώ η ανακαίνισή της έγινε το 2007. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η ακριβής χρονολογία ανέγερσής της. Η Αγία Άννα είναι το σημείο συνάντησης και αναφοράς των Μπουλιαριτών, και εορτάζει στις 25 Ιουλίου.

Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες, η μοναδική πανοραμική του θέα στον ποταμό Λάδωνα, η πλούσια φύση της περιοχής, αλλά και το ίδιο το όμορφο χωριό προσφέρουν στον επισκέπτη τη γεύση του αρκαδικού τοπίου. Η διαδρομή από το Περδικονέρι αποκαλύπτει μοναδικά τοπία ομορφιάς.

Επισκεφθείτε τη φροντισμένη και κατατοπιστική σελίδα του Συλλόγου Απανταχού Μπουλιαριτών «Το Μπουλιάρι» στη διεύθυνση bouliari.gr.