Αιδώς, Αργείοι! Έλεος, Δαναοί! Διαβάζω τα ποσά που χρειάζονται οι νεοπασόκοι για να βγάλουν τον νέο αρχηγό του χωριού τους και φρίττω!

Τέτοιες εποχές, μισό εκατομμύριο το πετάς έτσι στον αέρα για να βγάλεις τον «μία από τα ίδια» αρχηγίσκο που το μόνο διαφορετικό που θα προσφέρει στο πάλαι ποτέ Κίνημα είναι το όνομά του;

Περιμένουν, λέει, κάτι συστήματα για να κάνουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία από τα εξωτερικά. Η αναμονή θα παρατείνει το στήσιμο της κάλπης για έναν μήνα, δηλαδή θα μας βρουν Χριστούγεννα για να πούμε «η βασίλισσα πέθανε, ζήτω ο βασιλεύς». Ταμπλέτες, χειριστές, κάλπες ηλεκτρονικές, κόστος για κάθε ψηφοφόρο στα 4 ευρώ –πεταμένα λεφτά.

Και στο βάθος, ύστερα από όλη αυτή τη φανφάρα, θα προκύψει από τη βάση ένας ή μία αρχηγός που θα ενώσει, θα συσπειρώσει, θα μαζέψει και θα απλώσει τον παλιό τον τραχανά τον ορθόδοξο.
Θα είναι κόμμα; Θα είναι φορέας; Θα είναι αεροπλάνο ή πουλί;

Πάντως ούτε ο Σούπερμαν ούτε η… Γουόντερ Γούμαν.

Δεν είναι θέμα αρχηγού το αν θα βρει η Κεντροαριστερά τον εαυτό της. Και η Φώφη μια χαρά μπορεί να ακούσει τον κόσμο που έχει σιχαθεί τον μικρό Αλέξη και τον ανεκδιήγητο Κούλη. Και αν ήθελαν στη ΔΗΜΑΡ, μια χαρά θα μπορούσαν να είχαν συνεννοηθεί και οι δέκα που θέλουν την καρέκλα.

Αλλά θέλουν την καρέκλα!

Το μόνο που τους νοιάζει είναι ποιος θα υπογράφει τα δελτία Τύπου και το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών μεταξύ τους. Τα συνθήματα και όχι η δουλειά.

Μια ακριβή τρύπα στο νερό πάνω στο πτώμα μιας ιδεολογίας, αυτό κάνουν.