Οι περισσότεροι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σίγουροι για ένα πράγμα όταν πάσχιζαν με όλες τους τις δυνάμεις να φτάσει το κόμμα στα σημερινά ποσοστά: η Αμυγδαλέζα, το «ντροπιαστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης» που είχε δημιουργήσει η προηγούμενη συγκυβέρνηση, θα έκλεινε. Το κόμμα θα έκανε τη διαφορά στο μεταναστευτικό. 

Η Αμυγδαλέζα έκλεισε πανηγυρικά. Ύστερα από έξι μήνες συνεχούς μεταναστευτικής ροής, που έχει αυξηθεί κατακόρυφα εξαιτίας του πολέμου στη Συρία, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει τι να κάνει με τους χιλιάδες μετανάστες οι οποίοι αποβιβάζονται κατά εκατοντάδες στα ελληνικά νησιά μισοπνιγμένοι, προωθούνται στην Αθήνα και εκεί παραδίδονται στη μοίρα τους.

Το Πεδίον του Άρεως μετατράπηκε σε καταυλισμό προσφύγων για παραπάνω από έναν μήνα. Στην Ομόνοια οι μετανάστες «λιάζονται» -κατά την έκφραση της υπουργού- ώσπου να πέσει ο ήλιος. Είναι ολοφάνερο ότι κανένας δεν τους θέλει στα πόδια του. Ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος» χθες παρουσίαζε τις αντιδράσεις των καταστηματαρχών στο κέντρο της Αθήνας που ξεχνούν τα capital control και ρίχνουν το βάρος της αναδουλειάς στους εξαθλιωμένους μετανάστες που ξαπλώνουν όλη μέρα στους δρόμους του κέντρου.

Από την άλλη πλευρά, ο φωτογράφος Γιώργος Μουτάφης, ο οποίος παρακολουθεί με τον φακό του το μεταναστευτικό ζήτημα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, περιέγραψε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook ένα περιστατικό που δημιουργεί ανατριχίλα: στην παραλία μεγάλου ξενοδοχείου στην Κω, περίπου 50 άνθρωποι αποβιβάζονται σε άθλια κατάσταση από μια μικρή δουλεμπορική βάρκα.Οι 30-40 τουρίστες απλώς στέκονται και παρακολουθούν, κανείς τους δεν σηκώνεται να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς. Μια κυρία αναφωνεί: «Είναι τραυματική εμπειρία για εμάς να τους βλέπουμε», ενώ το προσωπικό του ξενοδοχείου δεν κουνιέται από τη θέση του, κατόπιν εντολής της υπεύθυνης η οποία προτρέπει τους υφισταμένους της να δείξουν την έξοδο στους ανθρώπους και να μην τους κοιτάζουν στα μάτια.

Ούτε η κυβέρνηση κοιτάζει το πρόβλημα στα μάτια. Από τη μια, αφήνει τους ανθρώπους αυτούς να φτιάχνουν πρόχειρους καταυλισμούς στο κέντρο της Αθήνας και από την άλλη έχει μεγαλεπίβολα σχέδια ένταξής τους στην κοινωνία. Ένα παράδειγμα: η ένταξη των προσφύγων από τη Συρία -κατόπιν πρότασης του πρύτανη- στα τμήματα του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, αφού φυσικά συλλέξουν τα στοιχεία τους και τα χαρτιά τους για να δουν το μορφωτικό τους επίπεδο. (Καλή τύχη με αυτό, παρεμπιπτόντως. Οι περισσότεροι μετανάστες δηλώνουν ψεύτικα ονόματα και τόπο καταγωγής, προκειμένου να μην απελαθούν.) Και εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θα αναλάβει με κονδύλιά του τη σίτισή τους στο πανεπιστήμιο και τη στέγασή τους. Εδώ με έπιασαν τα γέλια: ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εκδίδει ανακοινώσεις που καταδικάζουν τη βία στη Συρία και μπλα μπλα μπλα. Τίποτε άλλο.

Έρχεται χειμώνας. Το αθηναϊκό καλοκαίρι θα λήξει. Πολύ σύντομα η κυβέρνηση θα πρέπει να κατεβεί από το συννεφάκι της και να δει τι θα κάνει με τους χιλιάδες ανθρώπους που καταφθάνουν κάθε εβδομάδα στη χώρα. Προτού τους μορφώσει, καλό θα ήταν οι άνθρωποι αυτοί να έχουν ένα μέρος να μείνουν. Και, φυσικά, μέσα στην ασφυκτική αγκάλη της Τετράδας των θεσμών, να βρει έναν τρόπο να προωθήσει μια λύση ευρωπαϊκή, γιατί αλλιώς δεν θα δει χαΐρι. Όπου συναντά τεράστιες αντιστάσεις. Την προηγούμενη εβδομάδα τα 'παιξαν στο Καλέ οι Βρετανοί, όταν 200 μετανάστες προσπάθησαν με δυναμικό τρόπο να μπουν στη χώρα. Διακόσιοι άνθρωποι και το βρετανικό φλέγμα πήγε περίπατο... 

Η κυβέρνηση, λοιπόν, αποφάσισε να μεταφέρει τους μετανάστες από το Πεδίον του Άρεως στον Ελαιώνα. Οι μετανάστες θα πάρουν τις σκηνές τους από το ένα μέρος που ψήνονταν στον καύσωνα για να πάνε να ψηθούν αλλού. Αλλά, κατά τα λοιπά, η Αμυγδαλέζα ήταν ντροπή. Σύμφωνοι, ήταν ντροπή σε ό,τι αφορά τον τρόπο που λειτούργησε. Αλλά δεν βλέπω διαφορά με τις εγκαταστάσεις  στον Ελαιώνα, που και πάλι, όπως και η Αμυγδαλέζα, είναι αθέατος από άλλους οικισμούς, που θα περιλαμβάνει κοντέινερ και σκηνές. Μακάρι να λειτουργήσει διαφορετικά το σύστημα εκεί, όλα ζήτημα βούλησης είναι.

Βλέπω στο Mega ανταπόκριση από το Πεδίον του Άρεως. Εκεί βρίσκεται καθημερινά το ΚΕΕΛΠΝΟ και μια οργάνωση που προσφέρει στα παιδιά πρωινό. Χορηγείται βιβλιάριο εμβολιασμών στα παιδιά. Καθημερινά άνθρωποι της περιοχής κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν. Δεν κλείνουν τα μάτια τους εκείνοι.

Γαλανιάδη Εύα