Κατακαλόκαιρο. Εκτός από τα τζιτζίκια και τις φωνές των λουόμενων δεν ακούς τίποτε άλλο. Από το λιμάνι, ο οικισμός του Παραλίου Άστρους έμοιαζε με μικρό γραφικό νησί στο Αιγαίο. Στέκεσαι και κοιτάζεις τη βάρκα που λέγεται «Αγάπη μου» κι αναρωτιέσαι αν η αγάπη του ψαρά είναι η γυναίκα του, η θάλασσα ή η κόρη του.

Σου φωνάζουν από απέναντι, είναι η παρέα σου που χαίρεται την αμμουδιά. Κοιτάζεις λίγο τα βουνά του Πάρνωνα -ανυποψίαστος ότι κάποτε τα τσιμέντα θα σου έκοβαν τη θέα- και πας να τους ανταμώσεις.

Μια βουτιά στο Παράλιο Άστρος, τέλη της δεκαετίας του 1970. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στον λογαριασμό Θυρεάτις γη (Βόρεια Κυνουρία - Φωτογραφίες παλιές και νέες) στο Facebook.