Συνήθως οι Τριπολίτες θυμούνται το Αρχαιολογικό Πάρκο Τεγέας τον Αύγουστο, όταν επισκέπτονται τη μεγάλη Εμποροπανήγυρη. Τον υπόλοιπο χρόνο, τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, όπως του Αγίου Πνεύματος, ελάχιστοι ντόπιοι επιλέγουν να εκδράμουν σε αυτόν τον μοναδικού κάλλους καταπράσινο χώρο, όπου η ιστορία από τα βάθη της αρχαιότητας έως σήμερα αποτυπώνεται στα λείψανα σπουδαίων μνημείων.

Πήγαμε βόλτα στην Επισκοπή, λοιπόν, το τριήμερο. Απολαύσαμε την πρασινάδα, τα δέντρα του πάρκου του Τεγεατικού Συνδέσμου που έριχναν βαριά σκιά στα μονοπάτια. Τα παγκάκια που ξεφύτρωναν μέσα από τους θάμνους. Την παιδική χαρά με τις κούνιες και τις τσουλήθρες. Τους ήχους ενός ζωντανού, καθαρού, να σημειώσουμε, πάρκου.

Η αρχαία αγορά της πόλης των Τεγεατών, το τοξωτό ανάλημμα του αρχαίου θεάτρου των ελληνιστικών χρόνων, δωρεά στους Τεγεάτες από τον Αντίοχο Δ’ τον Επιφανή, ο ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου του 11ου αιώνα (πρόχειρα, τον χρονολογεί κάποιος μυημένος από την οδοντωτή ταινία που τον διατρέχει). Η ανατολική πυλίδα και το μεσαιωνικό τείχος του 10ου αιώνα, η τρίκλιτη παλαιοχριστιανική βασιλική με το βαπτιστήριο και το λουτρό, η Πύλη του Ολυμπισμού, το Φρέαρ του Κήπου,  η αρχαία αγορά, ο βωμός της αυτοκρατορικής λατρείας από τα ρωμαϊκά χρόνια και η παλαιοχριστιανική βασιλική του Θύρσου με τους Δώδεκα Μήνες να περιμένουν ακόμα τη συντήρηση, την ανάδειξη και την αξιοποίησή τους (δείτε ΕΔΩ).

Το μωσαϊκό δάπεδο αναπαριστά τον χαμένο παράδεισο της Εδέμ: Οι Δώδεκα Μήνες, ο Χρόνος, ο θαλάσσιος διάκοσμος που αναπαριστά τον Ωκεανό που κατά την αντίληψη των ανθρώπων τότε περιέβαλε τη Γη, περιμένουν υπομονετικά να αντιληφθούμε εμείς, τόσες εκατοντάδες χρόνια μετά, πόση σημασία έχει για την περιοχή μας η ανάδειξη ενός σπανιότατου –για την Ελλάδα- αρχαιολογικού μνημείου όπως η βασιλική του Θύρσου...

Πηγαίνοντας για έναν καφέ στο τουριστικό περίπτερο, είδαμε μια χούφτα ξένους τουρίστες να ξεναγούνται στον χώρο και να ακούν με προσοχή τα όσα τους έλεγε ο επαγγελματίας ξεναγός. Πόσο πολύ περισσότερο κόσμο θα μπορούσε να προσελκύσει το πάρκο αν είχε γίνει σωστή δουλειά στην ανάδειξη του χώρου και των μνημείων του, στ’ αλήθεια.