Μια νοσταλγική περιήγηση στην οδό Μαντινείας ή Κένεντι, Τρίπολη, 1900-1980... (pics)

Μια νοσταλγική περιήγηση στην οδό Μαντινείας ή Κένεντι, Τρίπολη, 1900-1980... (pics)

Ιανουάριος 09, 2018 - 09:53
0 σχόλια

Οι άνθρωποι, τα επαγγέλματα και τα καταστήματα ενός από τους πιο εμπορικούς δρόμους της πόλης μας

Η οδός Κένεντι ή Μαντινείας, όπως λεγόταν παλιά, ήταν η πρώτη κάθετος της οδού Ανακτόρων ή Κωνσταντίνου ΙΒ’. Ξεκινά  από την πλατεία Αγίου Βασιλείου και ήταν από τους πιο  εµπορικούς δρόµους της παλιάς Τριπολιτσάς, µε πολυάριθµα µαγαζιά διαφόρων επαγγελµάτων. Την είπαν «Μαντινείας» επειδή ο δρόµος αυτός οδηγούσε προς τα χωριά της Μαντινείας. Έπειτα από χρόνια άλλαξε ονοµασία και πήρε το όνοµα του προέδρου της Αµερικής Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, ενώ σήµερα ονοµάζεται Τάσου Σεχιώτη.

Τα καταστήματα

Αρχίζουµε  την περιήγησή μας από τη δεξιά πλευρά του δρόµου και µε κατεύθυνση προς την πλατεία Άρεως . 

Στη γωνία µε την οδό Κωνσταντίνου ΙΒ’ υπήρχε ένα ακίνητο, το εµπορικό του Βασιλείου Μανιάτη (από το Πικέρνι), µε  ρούχα και κοστούµια πολυτελείας. Όταν µεταφέρθηκε το εµπορικό  απέναντι σε άλλο µαγαζί, στο συγκεκριµένο άνοιξε κατάστηµα µε είδη καπνιστού ο Χρήστος Αναγνωστόπουλος. Στον όροφο στεγαζόταν το οδοντιατρείο του Φ. Αλιµήση. Ακολουθεί το χρυσοχοείο του Αναστασίου ∆ουβή, το οποίο όταν µεταφέρθηκε στο παραπλήσιο µαγαζί, στη θέση του άνοιξε κατάστηµα ο Αναστόπουλος µε ψιλικά. Στη συνέχεια του δρόµου βλέπουµε το εµπορικό του Θεµιστοκλή Τάτα που έραβε παντελόνια και πουλούσε υφάσµατα  και τραγιάσκες. Αµέσως µετά, ακολουθεί το κατάστημα υφασμάτων των Αφών Χωµατά, το οποίο όταν έκλεισε µεταφέρθηκε εκεί το χρυσοχοείο του Αναστασίου ∆ουβή. Όταν ο Αναστάσιος ∆ουβής µετακοµίζει για να ανοίξει εκ νέου  στην οδό  Ι.Β’,στη θέση του πηγαίνει ο χρυσοχόος Βασίλης Παρασκευόπουλος. Ακολουθώντας τη συγκεκριµένη πορεία, συναντάµε το εµπορικό του Χαριτόπουλου που πουλούσε κασµίρια, ντρίλια και καπέλα. Μετέπειτα στη θέση αυτού του καταστήµατος άνοιξε ο Γεώργιος Παρασκευόπουλος κατάστημα με παιδικά ρούχα.
Επόµενο µαγαζί ήταν το ραφείο του Παραλά (ήταν ράφτης αλλά έφερνε στο οικόπεδό του -αρχή Καλαβρύτων- παραστάσεις Καραγκιόζη). Όταν έκλεισε ο Παραλάς, στο ίδιο µέρος άνοιξε  ο Πάγκας εµπορικό µε έτοιµα ενδύµατα και στη συνέχεια ο Γ. Σαµπάνης και η Πίτσα Πετροπούλου κατάστηµα µε εσώρουχα. Στο επόµενο κτίριο, γωνία µε την οδό Ερµού, έχουµε το εµπορικό του Βασίλη Ντούρου, το οποίο µετέπειτα ήρθε στη κατοχή του γιου του Γεωργίου Ντούρου, που πουλούσε υφάσµατα και νήµατα. Έπειτα, για πολλά χρόνια υπήρχε εκεί το µαγαζί µε τους λουκουµάδες του Ηλία Μπάλου. Όταν έκλεισε, άνοιξε το μεγάλο εμπορικό «Όσκαρ» του Ιωάννη Διακουμάκου.

Εδώ τελειώνει η δεξιά πλευρά του δρόµου έως και την οδό Ερµού. Αρχίζοντας από την αριστερή πλευρά του δρόµου, γωνία µε την οδό της ΙΒ’ ήταν το εµπορικό των Αφών Παγκράτη και Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου.  Ακολουθεί το οίκηµα ιδιοκτησίας Αφών Ντάτσουλη. Στο ισόγειο βρίσκονταν δύο καταστήµατα και στον άνω όροφο η οικία τους. Το πρώτο κατάστηµα ήταν το αρωµατοπωλείο του Μπουρούνη, το οποίο διαδέχτηκε το κατάστηµα ανδρικών ενδυµάτων του Βερβαινιώτη. Στο ίδιο µέρος αργότερα ανοίγουν το εµπορικό τους οι Αφοί Γεώργιος και Κωνσταντίνος Μανιάτης (µεταφέρθηκαν από την απέναντι γωνία που αναφέραμε νωρίτερα). ∆ίπλα ακριβώς βρισκόταν το χρυσοχοείο των Αφών Βασιλείου (Λάκη) και Γεωργίου Χατζή το οποίο αργότερα διαδέχτηκε το  χρυσοχοείο - ωρολογοποιείο του Νικολάου Φρέντζου. Έπειτα από χρόνια, οι Αφοί Μανιάτη παίρνουν  το χρυσοχοείο του Φρέντζου και επεκτείνουν την επιχείρησή τους. Ύστερα από καιρό,  µετέφεραν  την επιχείρηση στην Αθήνα Αµέσως µετά ακολουθεί το ραφείο του  Χάρακα. Όταν έφυγε για την Αµερική, το διαδέχεται το ραφείο του Φώτη Καραµεσίνη. Με το τέλος των ραφείων έχουµε το κατάστηµα ψιλικών του Αναστόπουλου και στη συνέχεια το καταστηµάτων νεοτερισµών των Αφών Κάπου.

Εδώ τελειώνει η αριστερή  πλευρά της οδού Μαντινείας - Κένεντι από την Κωνσταντίνου ΙΒ’ έως την οδό Ορχοµενού.

Αρχίζοντας την περιήγηση της οδού Μαντινείας από τη δεξιά  πλευρά, γωνία µε την οδό Ερµού, συναντάµε το εµπορικό του Πασσιά, το οποίο διαδέχτηκε αργότερα το παντοπωλείο του Κωνσταντίνου Μπίµπα. Όταν έκλεισε µετά από χρόνια το παντοπωλείο, στη θέση του άνοιξε το επίσης παντοπωλείο των Αφών Οικονόµου. ∆ίπλα ακριβώς υπήρχε το κουρείο του Χρήστου Κολοκοτρώνη µε τον Ιωάννη  Νικητόπουλο, το οποίο διαδέχτηκε το κατάστηµα κατεψυγµένων προϊόντων του Θεόδωρου Κοττή (Μάνιου) και Σωτήρη Τσαντήλη. Το συγκεκριµένο κατάστηµα σχηµάτιζε γωνία και έβγαινε στην οδό Ερµού. Επόµενο κατάστηµα είναι το παντοπωλείο των Αφών Κάνταρου που στη συνέχεια (µεταφέρθηκε στην παρακάτω γωνία, Επισκόπου Ανθίµου) το διαδέχτηκε αυτό µε τα παιχνίδια ο «Παιδικός Κόσµος» το πιο γνωστό παιχνιδάδικο σε όλους εκείνη την εποχή και κυρίως στους µπόµπιρες. Εκεί έβρισκαν ό,τι επιθυµούσαν σχετικά µε το παιχνίδι µιας και ήταν µοναδικό σχεδόν στο είδος του, ιδιοκτησία  των Αφών Πανούση. Στο υπόγειο του καταστήµατος στεγαζόταν το εστιατόριο των αφών Κωνσταντίνου και Γεωργίου Κοτσώνη από το 1935 και το συνέχισε ο ανιψιός τους Αντώνης Αθανασούλιας. Συνεχίζοντας στην ίδια κατεύθυνση, έχουµε το µανάβικο του Αντώνη Καρατζά όπου στο υπόγειο στεγαζόταν και το οινοµαγειρείο του Παναγή Καρατζά, το οποίο συνέχισε ως εστιατόριο ο  Κώστας Μητρόπουλος. Ακολουθεί το κατάστηµα µε την οδό Επισκόπου Ανθίµου, το υποδηµατοποιείο των Αφών Γκλίνου. Μετά από χρόνια στο ίδιο µέρος έχτισαν οι αδελφοί Καρατζά οικοδοµή µε κατάστηµα στο ισόγειο όπου άνοιξαν παντοπωλείο οι Αφοί Κάνταρου. Το στενάκι που υπάρχει εκεί  ήταν γνωστό ως Κλωνατζίδικα. Επόµενη γωνία ήταν το µανάβικο του Θεόδωρου Πύλια, που µετέπειτα στη θέση του άνοιξε το υαλοπωλείο των Αφών Καβουρίνου. Κλείνοντας το υαλοπωλείο, εκεί στέγασε ο Άγγελος Αγγελάκος το φαρµακείο του. Κολλητά στο κατάστηµα γωνία µε την πλατεία Πετρινού ήταν το παντοπωλείο του Αλέκου  Ζυγοµαλά µε συνέταιρο  τον Αθανάσιο Νικολαΐδη. Στην Κατοχή  το  µανάβικο έρχεται  στα χέρια του Παρασκευά ∆ηµόπουλου. 

Εδώ τελειώνει η περιήγηση της δεξιάς πλευράς της οδού Μαντινείας έως και την πλατεία Πετρινού.

Αρχίζοντας τη νοσταλγική αυτή περιήγηση από την αριστερή πλευρά του δρόµου από την οδό Ορχοµενού έως την πλατεία Πετρινού, στη γωνία συναντάµε την ιδιωτική τράπεζα των Αφών ∆ούλου, η οποία έπειτα από χρόνια έγινε το µανάβικο του Χαρίλαου Κοττή. Κολλητά ήταν οι αντιπροσωπείες λαδιών Shell των Αφών Μπακόπουλου  και Σπορίδη. Μετά από χρόνια αγόρασαν το οίκηµα οι Αφοί Καβουρίνου, έκτισαν οικοδοµή και στέγασαν το υαλοπωλείο τους και κολλητά σε ένα µικρό µαγαζί άνοιξε πάλι για λίγα χρονιά ο Χαρίλαος Κοττής το µανάβικό του. Ακολουθεί το υαλοπωλείο του Σταύρου Καβουρίνου. Στη συνέχεια, βλέπουµε το φαρµακείο του Ανδρέα Σωτηρόπουλου. Αργότερα πήρε το κατάστημα ο Βούλγαρης, και το λειτούργησε επίσης ως φαρµακείο. Όταν έκλεισε οριστικά  το φαρµακείο, στο ίδιο µέρος άνοιξε κατάστηµα κατεψυγµένων ο Μάκης Μεγρέµης, το οποίο διαδέχτηκε το µανάβικο του Αντώνη Καρατζά. Κολλητά ήταν  επίσης το υαλοπωλείο των Αφών Ηλία και Παναγιώτη (Τάκη) Καβουρίνου. Τελειώνοντας την περιήγηση έως την πλατεία Πετρινού, στη γωνία ακριβώς ήταν το κατάστηµα µε ψιλικά, υποδήµατα, νήµατα και µαλλιά του Γεώργιου Τούντα, το οποίο κράτησαν οι Ευάγγελος Καρούτζος και Κώστας Κατσαφάνας.

Με την ωραία αυτή ροµαντική περιήγηση φτάσαµε στην πλατεία Πετρινού. Η πλατεία έως το 1963 στέγαζε την Παλιά Αγορά (ψαραγορά) στο κέντρο της. Η Παλιά Αγορά ήταν συγκρότηµα δύο κτιρίων σε σχήµα «Π» µε εσωτερική αυλή µε δυο κύριες εισόδους, ανατολικά και δυτικά, και βοηθητικές στα βόρεια και νότια. Το σχήµα αυτό το  έχουν πολλές αγορές του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, όπως των Τρικάλων, των Χανίων κ.ά. Χαρακτηριστικό της ήταν το πηγάδι µέσα στην αυλή.  Στην αγορά στεγάζονταν  κυρίως κρεοπωλεία και άλλα µαγαζιά όπως ψαράδικα, µανάβικα, υποδηµατοποιεία κ.ά.

 

Ποιος ήταν ο Ιωάννης Δροσόπουλος

Η πλατεία αρχικά δεν λεγόταν Πετρινού, λεγόταν Ιωάννη ∆ροσόπουλου. Ο Ιωάννης ∆ροσόπουλος γεννήθηκε στη Σουρπή του Νοµού Μαγνησίας το 1870. Ήταν τραπεζικός το επάγγελµα. Πήρε µετάθεση στην Τρίπολη και παντρεύτηκε το 1897 την Ερασµία Γεωργιάδη, κόρη του µεγαλοδικηγόρου Νικολάου Γεωργιάδη (αριστοκρατική οικογένεια της εποχής εκείνης).

Πήρε µετάθεση στην Αθήνα και µεγαλούργησε. Έγινε υπουργός Επισιτισµού µε την κυβέρνηση Ζαΐµη και υπουργός Οικονοµικών µε την κυβέρνηση Κονδύλη. Στην συνέχεια το 1929 έγινε ∆ιοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Ο Ιωάννης ∆ροσόπουλος θεωρείται ο τραπεζίτης που έφτιαξε την ελληνική βιοµηχανία. Πέθανε αιφνίδια το 1939. Έτσι στην Τρίπολη προς τιµήν του, έδωσαν το όνοµά του στην πλατεία (περισσότερα, στην «Οδό Ακραδίας» του Γαργαλιώνη). Προτού γκρεµιστούν  τα κτίρια της Παλιάς Αγοράς, επί του δρόµου της οδού Μαντινείας - Κένεντι, στο πρώτο κτίριο στη γωνία ήταν το µανάβικο του Θεοδωσόπουλου. Κολλητά ήταν το µανάβικο του Βαγγέλη Κλαρίτη και στη συνέχεια το κρεοπωλείο του ∆. Κοράκη. Έπειτα συναντάµε την ανατολική είσοδο της αγοράς. Στην επόµενη γωνία στεγαζόταν το κρεοπωλείο του Βάγια. Κολλητά ήταν το λαδάδικο του Σιώνη και επόµενο κατάστηµα µε  γωνία Σπετσεροπούλου ήταν το µανάβικο του Ναπολέοντα Καλογερόπουλου. 

Εδώ τελειώνουν τα καταστήµατα της Παλιάς Αγοράς που είχαν πρόσοψη επί της οδού Κένεντι.

Απέναντι από την αγορά, όπως είπαµε, υπήρχε η πλατεία ∆ροσοπούλου. Αυτή είχε σχηµατιστεί ανατολικά από τα κτίρια της Παλιάς Αγοράς. Το σχήµα της ήταν ένα «Π» και την χώριζε στη µέση, ένας δρόμος, η οδός Νεοµάρτυρος ∆ηµητρίου. Τα µαγαζιά βρίσκονταν µετά τη γωνία του Πύλια που είπαµε. ∆εξιά και στο πλάι ήταν το κατάστηµα γενικού εµπορίου του Πίτου και στον άνω όροφο στεγαζόταν το φροντιστήριο του Μονάντερου.

Έπειτα κάνει «Γ» η πλατεία και συναντάµε την οικία του ∆ηµήτρη ∆ιαµαντάκου. Στο ισόγειο υπήρχε  ένα κατάστηµα. Στη συγκεκριµένη οικία είχε µείνει ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης (πατέρας της Αλίκης) που στα χρόνια της κατοχής και έπειτα είχε διατελέσει νοµάρχης Αρκαδίας. Εδώ η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε ζήσει τα παιδικά της χρόνια.

Στο ισόγειο του καταστήµατος στεγαζόταν το καφενείο του ∆ηµήτρη ∆ιαµαντάκου το οποίο στη συνέχεια λειτούργησε πάλι ως καφενείο ο Κώστας Αθανασούλιας. Κολλητά ήταν το καφενείο των Σπίγγου και Σταθόπουλου. Το συγκεκριµένο κατάστηµα στο πίσω µέρος του έκανε γάµα «Γ» και έβγαινε στην Νεοµάρτυρος ∆ηµητρίου. Μέσα στεγαζόταν και το κουρείο των Γιώργου και Σάββα Πετρόχειλου (1950). Όταν έκλεισε το καφενείο, άνοιξε  το ψητοπωλείο «Ο Βλάσης», το οποίο είχαν ο  Βλάσης Παπαδόπουλος µαζί µε τον αδερφό του Γεώργιο. Κλείνοντας το ψητοπωλείο έγινε το λαδάδικο του Τσόπελα και στη συνέχεια το λαδάδικο του Βεργάκη. Στο υπόγειο του καταστήµατος υπήρχε το οινοµαγειρείο του Χαϊδά. Κολλητά µε τη γωνία Νεοµάρτυρος ∆ηµητρίου ήταν το κρεοπωλείο των Στέφανου Βάγια και Ιωάννη Αρσενόπουλου (Καρακαντήλα). Κλείνοντας το κρεοπωλείο, έγινε το ζαχαροπλαστείο «Ο Χελµός» του Τσιουµπρή. Απέναντι γωνία ήταν το µπακάλικο του Βασίλειου Ντέµου. Για λίγα χρόνια στο ίδιο μέρος είχαν ανοίξει το κατάστημα παιχνιδιών «Παιδικός Κόσμος» των Αφών Πανούση (προτού μεταφερθούν στο γνωστό μέρος που προείπαμε). Κολλητά ήταν το καφενείο του Μιχάλη Ζαραβίνου «Άνεσις», το οποίο διέθετε για τους πελάτες του ναργιλέδες. Στο επόµενο κτίριο, στον πάνω όροφο, ήταν η οικία του Ζάχου και στο ισόγειο το κατάστηµα στεγαζόταν η εφηµερίδα του Φάνη Τζαβέλα «Η Αλήθεια».

Το κτίριο ήρθε στην κατοχή των Αφών Μαντζώρη (με καταστήματα ρούχων πολυτελείας στην Τρίπολη και στην Αθήνα). Έχτισαν οικοδομή με δύο ορόφους και μαγαζιά στο ισόγειο τα οποία ήταν το κατάστημα κατεψυγµένων  «Η Ευαγγελίστρια»του Χρήστου Καραµήτου το οποίο συνέχισαν να λειτουργούν τα ανίψια του, Αφοί Φώτης και Κώστας Μαρινόπουλοι. Αμέσως μετά ήταν το τυροπωλείο των Αφών Ασσιούρα το οποίο στη συνέχεια το πήραν οι Αφοί Γ. και Η. Θεοφανόγιαννη. Κολλητά άνοιξε το ψητοπωλείο του Βασιλακόπουλου ή Φουντίτσα, το οποίο το συνέχισαν ως ψητοπωλείο κατά σειρά ο Νικόλαος Παφύλιας και έπειτα άνοιξαν πάλι ψητοπωλείο τα ξαδέρφια Παναγιώτης και Νικόλαος Κρεπενιού µε την ονοµασία «Αρκαδία». Στο σηµείο αυτό κάνει πάλι «Γ» η πλατεία, συνεχίζει  και συναντά  την οδό Κένεντι. Στο µέρος αυτό συναντάµε το µέγαρο του Μαλλούχου, µεγάλου εµπόρου στα τέλη του 19ου και αρχές 20ού αιώνα. Τον καιρό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο άνω όροφο ήταν τα γραφεία της Γερμανικού Στρατού και της μυστικής αστυνομίας. Το κτίριο ήρθε στην κατοχή των Ρέβελα και Λάζαρη. Στον άνω όροφο δημιούργησαν Ιδιωτικό Σχολείο. Στο ισόγειο ήταν δύο καταστήµατα, το πρώτο το καφενείο του Μάνθου Λαζαρόπουλου και κολλητά γωνία µε την οδό Μαντίνειας ή Κένεντι  το λαδάδικο του Τάσου Καρύδη, που στη συνέχεια έγινε το φαρµακείο της Καίτης  ∆ηµητρακοπούλου.

Εδώ τελειώνει  η νοσταλγική περιήγηση στην πλατεία Ιωάννου ∆ροσοπούλου και αρχίζουµε τη συνέχεια της οδού Μαντινείας ή Κένεντι ή Σεχιώτη  Αξίζει να  αναφέρουµε ότι  το 1963 όταν γκρέµισαν τα κτίρια της Παλιάς Αγοράς δημιουργήθηκε µια τετράγωνη πλατεία µε ωραία λουλούδια µε γκαζόν, δέντρα και ένα σιντριβάνι στο κέντρο. Στην ανατολική πλευρά επί της παλιάς πλατείας Ιωάννου ∆ροσοπούλου είχαν δηµιουργηθεί στάσεις αστικών λεωφορείων για τα χωριά Νεστάνη, Μηλιά, Λουκά, Πικέρνι, Αρτεµίσιο (Κακούρι).

 

Περιήγηση στην οδό Κένεντι από δεξιά

Aρχίζουµε την περιήγηση στην οδό Κένεντι από τη δεξιά πλευρά από την πλατεία Πετρινού (∆ροσοπούλου)  έως την οδό ∆αρειώτου. Στη γωνία ακριβώς συναντάµε το μεγαλοπρεπές κτίριο του Μαλλούχου. Ο Μαλλούχος ήταν από τους µεγαλύτερους εµπόρους της παλιάς Τρίπολης στις αρχές του 20ού αιώνα. Μάλιστα στον άνω όροφο στεγαζόταν για πολλά χρόνια η οικία του. Για κάποια χρόνια εκεί είχε στεγαστεί η ∆ιοίκηση Χωροφυλακής. Στο ισόγειο µε γωνία της οδού Κένεντι συναντάµε το λαδάδικο του Τάσου Καρύδη, όπου   αργότερα εγκαταστάθηκε εκεί  το φαρµακείο της ∆ηµητρακοπούλου.

Κολλητά ήταν το κουρείο του ∆ιονύση Κυριαζή, στο οποίο έπειτα έγινε το δικηγορικό γραφείο του Αλέξανδρου Παπαγιαβή. Κλείνοντας το δικηγορικό γραφείο, έγινε το µανάβικο του Β. Θεοδωσόπουλου, το οποίο συνέχισε πάλι ως µανάβικο ο Σωτήρης Τριανταφυλλόπουλος.

Επόµενο κατάστηµα γωνία µε την οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ήταν το ζαχαροπλαστείο των Νίκου και Χρήστου Κολάρα. Μέσα στο ζαχαροπλαστείο δούλευε ο Ν. Σωτηρόπουλος.

Απέναντι γωνία µε την οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ήταν το εργαστήριο του Ζαχαροπλαστείου που προαναφέραμε, στο οποίο δούλευε ο Μαστροπάνος Χρονόπουλος. Κλείνοντας το εργαστήριο, εκεί στεγάστηκε το ραφείο του Γεωργίου Κοντόπουλου. Ακολουθεί το κουρείο του Χαράλαµπου Καρνέζη και κολλητά το δικηγορικό γραφείο του Κωνσταντίνου Κλουκίνα. Όταν έκλεισε το δικηγορικό γραφείο, άνοιξε το εργολαβικό τεχνικό γραφείο του Κοττή.

Επόµενο κτίριο ήταν ιδιοκτησίας Κανδυλώρου, µε την οικία στον άνω όροφο και δυο µαγαζιά στο ισόγειο. Στον πρώτο όροφο αργότερα  έµεινε και ο γιατρός  Ιωάννης Μέγγος. Το πρώτο µαγαζί ήταν το δικηγορικό γραφείο του Ρήγα Ρηγόπουλου, όπου εκεί  µετά από χρόνια άνοιξε το κατάστηµα καλλυντικών του Γεωργίου Βυτόγιαννη. Στη συνέχεια, συναντάµε την είσοδο της οικίας και έπειτα το ωδείο της Σιδέρη. Όταν έκλεισε το ωδείο, έγινε το ραφείο του Γεωργίου Κοντόπουλου (προτού μεταφερθεί στη γωνία με την οδό Κων/νου Παλαιολόγου) και στη συνέχεια έγινε το υποδηµατοποιείο του Β. Χλέπα.

Επόµενο οίκηµα έως την οδό ∆αρειώτου ήταν ιδιοκτησίας του υποδηµατοποιού Φώτη Βασιλείου. Στο άνω όροφο στεγαζόταν η οικία του και στο ισόγειο είχε το τσαγκάρικό του. Λίγο πριν από τον Πόλεμο αγόρασε το οίκημα ο Δημήτριος Ι. Οικονόμου (δικηγόρος το επάγγελμα), στο άνω όροφο είχε την οικία του και στο ισόγειο ήταν τρία καταστήματα. Το πρώτο ήταν το δικηγορικό γραφείο του Άρη Παπαοικονόµου. Το επόµενο κατάστηµα ήταν το επίσης δικηγορικό γραφείο του Γεωργίου ∆ιαµαντόπουλου. Μετά από χρόνια στο ίδιο σηµείο έγινε το δικηγορικό γραφείο του Θωµά Ορφανόπουλου. Στο επόµενο κατάστηµα µε την οδό ∆αρειώτου ήταν κατά σειρά τα δικηγορικά γραφεία του ∆ηµητρίου Ι. Οικονόµου και έπειτα του Ιωάννη Κουτσούγερα.

Όταν προστέθηκαν όροφοι στο παλαιό κτίριο και άλλαξε η διαρρύθμιση, στο ισόγειό του  άνοιξε ένα εργαστήριο ιερατικών αμφίων και γωνία με την οδό Δαρειώτου το κρεοπωλείο των Βασίλης Μπουλουγούρης και Κώστας Βάγιας. 

Εδώ τελειώνει η περιήγηση της δεξιά πλευράς του δρόµου, από την πλατεία Πετρινού έως την οδό ∆αρειώτου.

 

Περιήγηση στην αριστερή πλευρά της οδού Κένεντι

Ξεκινώντας την περιήγηση στην αριστερή πλευρά του δρόµου από την πλατεία Πετρινού έως την οδό ∆αρειώτου, στη γωνία συναντάµε το φαρµακείο της Λαµπράκη. Όταν αγόρασε την άδεια ο Θεόδωρος Σεχιώτης, το µετέφερε και στη θέση αυτή έγινε το καπελάδικο των Σµυρλή και Μωρογιάννη. Έπειτα για λίγα χρόνια ήρθε το ραφείο του Ορφανού. Στο υπόγειο του κτιρίου µε είσοδο στην οδό Σπετσεροπούλου ήταν το τσαγκάρικο του  Ζάχαρη.

Ακριβώς δίπλα ήταν ένα χαµηλό τριώροφο οίκηµα ιδιοκτησίας Τσουκαλά.

Στο υπόγειο στεγαζόταν η ταβέρνα του Γρηγόρη Αναστασόπουλου «Το Υποβρύχιο». Το όνοµα το πήρε λόγω της στενής σκάλας που οδηγούσε στο υπόγειο. Στο ισόγειο κατά καιρούς ήταν δεύτερη αίθουσα της ταβέρνας και το κουρείο του Πετρόχειλου. Στον δεύτερο όροφο έµενε ο Γρηγόρης Αναστασόπουλος και στο τρίτο όροφο ο Κ. Τσουκαλάς που δούλευε δίπλα στον φούρνο.

Άµέσως µετά ήταν το µανάβικο του Γ. Σπυρόπουλου και στον πρώτο όροφο έµενε ο Παρασκευάς Τσουκαλάς.

Στη συνέχεια αυτής της ροµαντικής διαδροµής συναντάµε τον πρώτο φούρνο (1955) των Λευτέρη και Μάρκου Τσουκαλά και Αφών  Βασίλη και Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου, τον οποίο στη συνέχεια κράτησαν  ο Λευτέρης και Μάρκος Τσουκαλάς. Μέσα στον φούρνο δούλευαν και τα αδέλφια τους, Παρασκευάς και Κώστας. Μετά από χρόνια το κράτησε ο Λευτέρης και η γυναίκα του  Ιωάννα (Λούλα). ∆ίπλα από τον φούρνο και πριν από το επόµενο οίκηµα ήταν η είσοδος της οικίας. Στον άνω όροφο ήταν η οικία του Θ. Τσουκαλά όπου αργότερα έµεινε ο Λευτέρης Τσουκαλάς µε τη γυναίκα του Ιωάννα. Στο ισόγειο ήταν το ραφείο του Ταγκλή. Επόµενο κτίριο ήταν ένα διώροφο µε δύο καταστήµατα στο ισόγειο. Στο πρώτο ήταν το ραφείο του Β. Γλίνου και µεσοτοιχία το δικηγορικό γραφείο του Βασίλη Σεχιώτη. Έπειτα συναντάµε την είσοδο της οικίας και κολλητά το λαδάδικο του Γρηγοράκη. Μετά  στο άνω όροφο έµεναν κατά καιρούς οι οικογένειες Τάκη Μάµαλη και έπειτα του Αναστάσιου Καριώτη.

Ακολουθεί ο 2ος φούρνος των Λευτέρη – Μάρκου Τσουκαλά και Αφών Βασίλη και Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου. Στον πρώτο φούρνο έψηναν τα ψωµιά και στο δεύτερο τα φαγητά (ήταν ο πρώτος φούρνος γερµανικού τύπου στην Τρίπολη).

Επόµενο κτίριο έως την οδό ∆αρειώτου ήταν ιδιοκτησίας Σικαρά, δικηγόρου το επάγγελµα. Στον άνω όροφο ήταν η οικία του και στο ισόγειο στεγάζονταν δυο µαγαζιά. Το πρώτο ήταν το τεχνικό γραφείο του Ιωάννη Φωτόπουλου  και στη γωνία µε την οδό ∆αρειώτου στέγαζε το δικηγορικό του γραφείο ο Χριστόφορος  Σικαράς. Όταν έκλεισε το γραφείο του, το διαδέχτηκε το επίσης δικηγορικό γραφείο του Παναγιώτη Μανωλόπουλου. Εδώ τελειώνει η περιήγηση και της αριστερής πλευράς του δρόµου από την πλατεία Πετρινού έως την οδό ∆αρειώτου.  

 

Περιήγηση στη δεξιά πλευρά της οδού Μαντινείας έως την οδό Νεοµάρτυρος Παύλου

Στην γωνία ακριβώς δεσπόζει το ανάκτορο του Μάµαλη (µε επιχειρήσεις Μακαρονοποιείο – Παγοποιεία - Σαπουνοποιεία). Στον άνω όροφο ήταν η οικία του. Για πολλά χρόνια αργότερα ήταν τα γραφεία του ΙΚΑ Αρκαδίας, η Στρατολογία και έπειτα τα γραφεία του ΠαΣοΚ. Στο ισόγειο από την οδό ∆αρειώτου αρχικά ήταν το ποδηλατάδικο του Μεγαλείου και έπειτα το διαδέχτηκε το εστιατόριο «Ο Φοίνικας» του Γεωργίου Γαλίφα. Το  κτίριο του  εστιατορίου  στο πίσω µέρος του έκανε «Γ» και υπήρχε μεγάλος κήπος που έβγαινε στην οδό Μαντινείας (Κένεντι). Το όνοµα  «Φοίνικας» το πήρε από έναν τεράστιο φοίνικα που υπήρχε στο πίσω µέρος του κήπου. Το εστιατόριο έπειτα από τη συνταξιοδότηση του Γεωργίου Γαλίφα το δούλεψε ο Ιωάννης Κανελλόπουλος. Επόµενο µαγαζί  γωνία µε την οδό ∆αρειώτου ήταν το επιπλάδικο του Λαγού. Κολλητά ήταν η είσοδος του ηµιώροφου της οικίας. Έπειτα ήταν το επιπλοποιείο ,ξυλουργείο του Χρήστου Στάικου. Αµέσως µετά ήταν ο κήπος το εστιατορίου του Γεωργίου Γαλίφα που έκανε «Γ» στο πίσω µέρος του µεγάρου και έβγαινε στην οδό ∆αρειώτου. Ακολουθεί  το εστιατόριο «Ο Κήπος του Σόσολη» µε τον κήπο και στη συνέχεια το κτίριο του εστιατορίου προς την οδό Νεοµάρτυρος Παύλου. Τη διεύθυνση την είχαν ο Αφοί Γεώργιος – Κωνσταντίνος – Μιχάλης - Ιωάννης Σόσολης. Αρχικά ξεκίνησε ως χάνι µε ταβέρνα και έπειτα από χρόνια έγινε εστιατόριο πολυτελείας µε έναν ωραίο κήπο, όπου γίνονταν γιορτές, χοροί  και πάρτι. Ο κήπος ήταν τόσο µεγάλος που έβγαινε στον πίσω δρόµο στην οδό Γρηγορίου Ε’. Τη διεύθυνση του εστιατορίου µετά από πολλά χρόνια την πήραν ο ∆ιογένης Μίλης, ο Στεφανής Αργυρόπουλος και ο Παντελής Γκατζώρης. Στο τέλος το κρατούσε ο ∆ιογένης Μίλης. Μετά το κτίριο του εστιατορίου και γωνία µε την οδό Νεοµάρτυρος Παύλου ήταν το λαδάδικο του ∆αγρέ. Εδώ τελειώνει η περιήγηση στη δεξιά πλευρά της οδού Κένεντι από την οδό ∆αρειώτου έως την οδό Νεομάρτυρα Παύλου. 

 

Περιήγηση στην αριστερά πλευρά της οδού Κένεντι

Ξεκινάµε την περιήγηση στην αριστερή πλευρά της οδού Κένεντι από την οδό ∆αρειώτου έως την οδό ∆εληγιάννη. Στην γωνία ακριβώς ήταν το ξενοδοχείο ύπνου «Των Ξένων» του Χαρίλαου Μαντζαγριωτάκη. Στο υπόγειο του ξενοδοχείου από την πλευρά της οδού ∆αρειώτου ήταν η ταβέρνα του Λάµπρου Σιώλα. Στο ίδιο κτίριο πριν από το επόµενο οικόπεδο υπήρχε ένα ραφείο των Κολυβάρη και Σπυρόπουλου. Συνεχίζοντας την πορεία προς την οδό ∆εληγιάννη συναντάµε έναν τεράστιο κήπο µε µηλιές και το σπίτι στο βάθος του Χαρίλαου Μαντζαγριωτάκη που είχε το ξενοδοχείο που προείπαµε.  Στο ίδιο µέρος το 1954 ο Θύµιος Μαντζιαγριωτάκης  έκτισε καταστήµατα στο ισόγειο και αργότερα σήκωσε δύο ορόφους µε γραφεία. Τα καταστήµατα στο ισόγειο ήταν το φωτογραφείο του Αλ. Καναβού και το επιπλοποιείο - ξυλουργείο των Παρασκευόπουλου και Τότση («Η Αρκαδική»). Κολλητά ήταν το γραφείο των Επαγγελµατιών Τριπόλεως. ∆ίπλα ακριβώς ήταν το δικηγορικό γραφείο του Αλεξόπουλου το οποίο µετά έγινε είδη δώρων Κουµπούνη. Κολλητά  ήταν το επιπλοποιείο  του Πέτρου Τζαφαρίδη και το δικηγορικό γραφείο του Νικολάου Ντούµα. Στο µέρος αυτό µετά από χρόνια άνοιξε κρύσταλλα και τζάµια ο Κώστας Πλέσσιας. Στη συνέχεια ήταν το µοντέρνο κοµµωτήριο του Παναγιώτη Γκοβόστη.

Συνεχίζοντας την ίδια πορεία συναντάµε τον κήπο και στη συνέχεια το εστιατόριο του ∆ηµήτρη Μιχαλόπουλου (Γλατζίνα) το οποίο στα τελευταία χρόνια έγινε το µανάβικο του Βούλη Νικητόπουλου. Κολλητά ήταν το φωτογραφείο του Αλέκου Καναβού και έως την οδό ∆εληγιάννη ήταν η ταβέρνα του Κούρου «Τα Κλήματα» µε µεγάλο κήπο µε σπεσιαλιτέ ψητά  και νόστιµα κεφτεδάκια. Την ταβέρνα είχε ο Σωτήρος Κούρος και έπειτα ο γιος του Μίµης. Εδώ τελειώνει και η αριστερή πλευρά της οδού Κένεντι από την οδό ∆αρειώτου έως την οδό ∆εληγιάννη.

 

Περιήγηση στη δεξιά πλευρά της οδού Κένεντι

Ξεκινάµε τη δεξιά πλευρά του δρόµου από την οδό Νεοµάρτυρος Παύλου έως την πλατεία Άρεως. Στη γωνία συναντάµε την εκκλησία του Νεοµάρτυρος Παύλου. Το εκκλησάκι κτίστηκε προς τιµήν του Νεοµάρτυρα Παύλου που εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Ο ναός κτίστηκε από τη χήρα ∆ήµητρα Παπαλεξανδρή επειδή σε εκείνο το σημείο οι Τούρκοι είχαν πετάξει το σώμα του αγίου μετά την εκτέλεση.  Στο μέρος υπήρχε ένα µικρό εκκλησάκι από το 1868. Οι εργασίες ανέγερσης του ναού άρχισαν το 1920 και ολοκληρώθηκαν το 1921.

Συνεχίζοντας την ίδια πορεία συναντάµε ένα στενάκι (µια σούδα) που κάνει «Γ» πίσω από το εκκλησάκι και βγαίνει στην οδό Νεοµάρτυρος Παύλου. Στη συνέχεια στον άνω όροφο ήταν το σπίτι του οδοντίατρου Φώτη Αλιµήση και στο ισόγειο δύο καταστήµατα, το ποδηλατάδικο του Ζέφυρου Μέλιου και το  ποδηλατάδικο του Μπάµπη του Κολινιάτη.

Αµέσως µετά ήταν ένα οικόπεδο µε µια µεγάλη µάντρα. Στο οικόπεδο ιδιοκτησίας του δικηγόρου ∆ηγενόπουλου αρχικά λειτούργησε το γυµναστήριο του συλλόγου «Ένωσις»  και το 1945  ο κινηµατογράφος «Έσπερος» παίζοντας και θεατρικές παραστάσεις, ιδιοκτησίας  του Σπύρου Μαλλίρη και Καλοδήµου (έπειτα το κράτησε ο Μαλλίρης).

Στη γωνία ακριβώς ήταν και ένα µικρό καφενεδάκι επίσης του Σπύρου Μαλλίρη. Τέλη δεκαετίας  1970 το οικόπεδο το πήρε ο ∆αβλάντης και έχτισε πολυκατοικία µε καταστήµατα στο ισόγειο. Ένα από αυτά ήταν η αντιπροσωπεία αυτοκινήτων του Γεωργίου Πριόβολου και στη γωνία µε την πλατεία Άρεως το κατάστηµα ρούχων «Μπρακούλιας» του  ∆ηµήτρη (Μίµη) Σιούντρη.

Εδώ τελειώνει η περιήγηση στη δεξιά πλευρά της οδού Μαντινείας (Κένεντι) από την οδό Νεοµάρτυρος Παύλου έως την πλατεία Άρεως.

Ξεκινάµε την περιήγηση την αριστερή πλευρά του δρόµου από την οδό ∆εληγιάννη έως την Πλατεία Άρεως (∆ηµητρακοπούλου). Στη γωνία ακριβώς ήταν ένα µεγάλο οικόπεδο µε µια µεγάλη µάντρα. Ήταν παλιό χάνι. Μετά από χρόνια σε αυτό το οικόπεδο στεγάστηκε ο θερινός κινηµατογράφος  «Απόλλων»,  ιδιοκτησίας του Γ. Χριστόπουλου του επονοµαζόµενου «Απατεώνα». Ο Χριστόπουλος διόλου ήταν απατεώνας, αλλά το παρατσούκλι βγήκε από µια ταινία που είχε φέρει να παίξει και για την οποία είχε πει ότι θα ήταν υποτιτλισμένη, αλλά τελικώς οι υπότιτλοι έλειπαν, και ο κόσµος χαριτολογώντας είπε «ρε τον απατεώνα, µας κορόιδεψε...». Αντιθέτως, στη ζωή του ήταν πολύ φιλάνθρωπος. Μετά από χρόνια στο ίδιο µέρος χτίστηκε οικοδοµή µε δύο ορόφους και δύο µαγαζιά στο ισόγειο. Στη γωνία µε την οδό ∆εληγιάννη ήταν το φωτογραφείο του Ποντίκη και κολλητά το κατάστηµα Προ-Πο του Ιωάννη Αλεξάκου.

Συνεχίζοντας την ίδια πορεία, κολλητά ήταν το σπίτι του Κούβελου. Εκεί στον άνω όροφο έµενε ο Παπασινόπουλος. Στο ισόγειο αρχικά βρίσκονταν οικίες αλλά έπειτα από χρόνια έγιναν µαγαζιά. Εκεί στεγάστηκαν τα ηλεκτρικά είδη και µουσικά όργανα «Ραδιοηλεκτρική» του Κωνσταντίνου Ταλούµη και Κωνσταντίνου Κουστένη. Αργότερα ο Κωνσταντίνος Κουστένης άνοιξε κατάστηµα. ∆ίπλα ήταν η είσοδος της οικίας και έπειτα δύο µαγαζιά, το ένα ήταν το µανάβικο του Βούλη Νικητόπουλου και κολλητά το κατάστηµα κορνιζών του Γεωργίου Μποζόπουλου.

Ακολούθως ήταν το οίκηµα του ιατρού Ιωάννη Ντούβα στον άνω όροφο και στο ισόγειο στεγάστηκε το καθαριστήριο ρούχων το οποίο είχαν ο Ανδρέας Κατσουλότος και Νίκος Τσιλίκας

Τελειώνοντας την πορεία έως την πλατεία Άρεως ήταν  το ξενοδοχείο «Ο Άρης» του ∆. Γεωργακόπουλου και µετέπειτα Β. Αναστασόπουλου. Στο ισόγειο του ξενοδοχείου ήταν το ξυλουργείο των Αφών Μαρκόπουλου. Έπειτα από χρόνια το πήραν οι αφοί Γιαννακόπουλοι και έχτισαν το ξενοδοχείο «Άρτεµις». Στο ισόγειο του ξενοδοχείου υπήρχε ένα κατάστηµα όπου είχε στεγαστεί η Χριστιανική Ένωση Νέων και έπειτα το κατάστηµα ρούχων του Τέλη Κουγιούφα.

Εδώ τελειώνει η αριστερή πλευρά του δρόµου από την οδό ∆εληγιάννη έως την πλατεία Άρεως (οδός ∆ηµητρακοπούλου). Στη συνέχεια ήταν το περίπτερο του Χαµπηλωµάτη, το οποίο  πήρε µετά ο  Τυροβολάς, και το ∆ικαστικό Μέγαρο. Μετά, είναι η οδός Οικονοµίδου και έπειτα ένα οικόπεδο µε δύο οικίες ιδιοκτησίας Ιωάννη Μαυρόγιαννη, το έδωσε προίκα στις κόρες του Μαρίκα το πρώτο σπίτι στο οποίο έμεναν τα παιδιά της Κωνσταντίνος Μπάρλας µε την αδερφή του Λαµπρινή. Στο συγκεκριµένο σπίτι στο ισόγειο είχε στεγαστεί το ποδηλατάδικο του Μπάµπη του Κολινιάτη. Το δεύτερο σπίτι το πήρε η άλλη κόρη του  Καλλιόπη το οποίο ήλθε στα χέρια του εγγονού της ιατρού Ρέτσου. Για πολλά χρόνια σε αυτό το σπίτι έµενε ο δικηγόρος Παναγιώτης Μανωλόπουλος. Ακριβώς απέναντι από τα σπίτια επί της πλατείας ήταν το περίπτερο της Βασιλικής Μποσινάκη προτού μεταφερθεί πίσω από το Δικαστήριο Δημητρακοπούλου και Κωνσταντίνου ΙΒ’ γωνία.

Κάπου εδώ, ολοκληρώνουμε τη µεγάλη αυτή βόλτα στην οδό Μαντινέας (Κένεντι) µε τα πάρα πολλά καταστήµατα. Ήταν µια νοσταλγική διαδροµή µέσα στην ιστορία και στον χρόνο. Μια διαδροµή  που πιστεύω ότι έφερε το χθες στο σήµερα, που σας έκανε να θυµηθείτε και να νοσταλγήσετε ανθρώπους και να ζήσετε την Τρίπολη µιας άλλης εποχής. 

Τις πληροφορίες άντλησα από τον Βασίλειο Παρασκευόπουλο Ιωάννη ∆ιακουµάκο, τους Αφούς Οικονόµου, τους Εµανουήλ Καβουρίνο, ∆ηµοσθένη Σωτηρόπουλο και Νικόλαο Γαργαλιώνη και από την εφηµερίδα «Οδό Αρκαδίας», τους Θεόδωρο Ελευθερίου Τσουκαλά, Θεόδωρο Παρασκευά Τσουκαλά και Γεώργιο Αναστασόπουλο, Χαρίλαο Μαντζιαγρωτάκη, Τέλη Κουγιούφα, Μανώλη Μανωλόπουλο και Κωνσταντίνο Ταλούµη και τους ευχαριστώ θερμά.

Οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά των Ιωάννη Διακουμάκου, Εμμ. Καβουρίνου, Φιλ. Καραντζά, Αθανασούλια, Θεοδ. Ελ. Τσουκαλά, Οικογένειας Βυτόγιαννη, Γ. Καναβού, Κ. Πλέσσια, Χαρ. Μανζταγριωτάκη, Οικογένειας Μέλλιου,  ιστορικό αρχείο Μίμη Παπαντωνόπουλου, Σωτ. Κούρου, Ν. Κοττή, Γ. Μπίρη, Γ. Καρούντζου και από το προσωπικό μου αρχείο. 

ΥΓ.: Κατά την έρευνα, τις πληροφορίες για τα καταστήματα των δρόμων πλατειών η επαγγελμάτων, τις πήρα από ανθρώπους που ζούσαν εκεί η είχαν καταστήματα η αθλούνταν και τους ευχαριστώ πολύ. Άθελά μου σίγουρα θα έχουν γίνει κάποια λάθη χωρίς κάποιο κακό σκοπό και δόλο. Όμως οι πληροφορίες για εκείνη τη εποχή είναι λίγες και για αυτόν τον λόγο είναι δεκτές οι διορθώσεις για τυχόν παραλήψεις που θα γράψετε στα σχόλιά σας ή στο e-mail μου. Ίσως είναι πολλά τα ονόματα σε κάποια επαγγέλματα και για κάποια άτομα είναι βαρετό. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς γιατί δεν θα ήθελα να ξεχάσω κανέναν, γι’ αυτό γράφω όλα τα ονόματα που μου έχουν πει ή έχω βρει από διάφορους εμπορικούς καταλόγους της εποχής εκείνης.

Χρήστος Η. Μήτσιας

Το παρόν άρθρο, είναι προδημοσίευση από το υπό έκδοση βιβλίο του Χρήστου Μήτσια για την παλιά Τρίπολη. Για να επικοινωνήσετε με τον κ. Μήτσια στείλτε του email στο xristoshmitsias@hotmail.com


Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.