Μία «θρυλική» μορφή της Τρίπολης

Μία «θρυλική» μορφή της Τρίπολης

Δεκέμβριος 16, 2013 - 13:47
19 σχόλια

Με αφορμή μια φωτογραφία, καθώς και μια δημοσίευση της ομάδας «Έλευσις» στο διαδίκτυο , που είχε τη φιγούρα μιας ξεχωριστής μορφής της Τρίπολης, τον  Θοδόση, αποφασίσαμε να κάνουμε μια αναδρομή, σ’ ένα απ’ τα «θρυλικά» πρόσωπα της Τρίπολης.

Ο Θεοδόσης Φρέντζος, γεννήθηκε το 1905 στη Στεμνίτσα και απεβίωσε στην Τρίπολη, την 1 Φεβρουαρίου του 1993.

Τα δύο περίπου τελευταία χρόνια της ζωής του, έμεινε στο Γηροκομείο Τρίπολης. Λόγω της προχωρημένης του ηλικίας και των γηρατειών, δεν άντεχε να μένει στους δρόμους κι έτσι φιλοξενείτο στο Γηροκομείο.

Άνθρωπος μορφωμένος, θυμόσοφος, κουβαλούσε την πραγματική, «ωμή» βία των δρόμων και μέσα από τα λόγια του, μπορούσε κανείς να καταλάβει όλο το νόημα της ζωής. Συνήθως χρησιμοποιούσε τη φράση : «Τα σάβανα, δεν έχουν τσέπες», θέλοντας με αυτό να δείξει ότι ναι μεν η ανέχεια δεν υποφέρεται, αλλά από την άλλη δεν τον αφορούσε και η πρόσκαιρη ματαιότητα της επίγειας, υλικής ζωής.

Πληροφορίες για εκείνον αναφέρουν, ότι ήταν τόσο αξιοπρεπής , που ακόμα κι αν του προσέφεραν φαγητό δεν το δεχόταν, αντ’ αυτού, προτιμούσε να ψάχνει στους κάδους και να εξασφαλίζει τον δικό του «επιούσιο άρτο».
Ήταν μια φιλική, καλοκάγαθη μορφή με μακριά, λευκή γενειάδα, που σε προκαλούσε σε συζητήσεις μαζί του, ανακαλύπτοντας τον δικό του κόσμο και πώς μέσα απ’ αυτόν, κατάφερνε μερικές φορές, ακόμα και να εισπράττει ευτυχία.
Τριγυρνούσε μ’ ένα σάκο λερωμένο, χιλιομπαλωμένο και σκονισμένο, εκεί έβαζε ό, τι περισυνέλεγε απ’ τα σκουπίδια.

Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται, πως όταν ήταν άτακτοι, ή δεν έτρωγαν το φαγητό τους ή ακόμα και όταν ως παιδιά έκαναν διάφορες σκανταλιές, οι γονείς τους, τούς «τρόμαζαν», λέγοντάς τους, ότι θα τους δώσουν στον Θοδόση, βέβαια χαριτολογώντας, γιατί ο Θεοδόσης ήταν και παρέμεινε σε όλη τη ζωή του, ένας γλυκύτατος, απλός «περιπλανώμενος».

Τέλος, όσοι θυμούνται τον παλιό δήμαρχο Τρίπολης και παιδίατρο, Παναγιώτη Αλεξόπουλο, στο ιατρείο του δέσποζε, ένας μεγάλος πίνακας με την μορφή του Θοδόση.


19 Σχόλια

τι ειπες . τι μας θυμησες τωρα !!!!!!!!!!!!!

καλα δεν υπαρχει η φωτο, με τον θεοδωση μεγαλωσα. Πάντα όταν τον εβλεπα απο μακρια ετρεχα να κρυφτω στο σπιτι μου από τον φοβο μου. Πραγματικα μια πολυ χαρακτηριστικη φιγουρα για την Τριπολη,. Μεγαλωσαν γεννιες ανθρωπων με τον ''φοβο'' του Θεοδωση!!!!!!

Ήμουν ένα από τα παιδιά που μεγάλωσαν στη γειτονιά του δεύτερου δημοτικού!εκεί στο γηπεδάκι του Καρζή που φάγαμε τα γόνατα μας γενιές και γενιές...Τι να πρωτοθυμηθώ...Με αφορμή αυτό το δημοσίευμα...ήταν ένα από τα καταφύγια αυτού του πραγματικά γλυκύτατου ανθρώπου όπως γράφει στο παραπάνω κείμενο ο συντάκτης του άρθρου.Μέσα στο κρύο αυτός ο άνθρωπος κοιμόταν μέσα σε ένα βαρέλι.Χωρίς να ζητήσει την ελεημοσύνη κανενός προς τιμή του!Απεναντίας.Πραγματικά θυμάμαι το πατέρα μου και πολύ κόσμο εκείνης της εποχής που του πρόσφεραν ένα απλό σιμίτι και αυτός δε δεχόταν το παραμικρό!!!Τον έβλεπες τον άνθρωπο δεν είχε να φάει...κι'όμως ο Θεοδόσης ήταν φτωχός στη τσέπη αλλά στη πραγματικότητα πάρα πολύ πλούσιος για όσους ξέρουν τη πραγματική του ιστορία!!!Μεγαλώσαμε με το κύριο αυτόν!Και μας δίδαξε πολλά με τη συμπεριφορά του!Είμαι σίγουρος ότι,όταν έφυγε,πραγματικά αναπαύτηκε η ψυχούλα του...Σ.Κ.

όταν ήμουν μικρός η μητέρα μου έλεγε ότι αν δεν φάω το φαγητό μου θα με δώσει στον θοδώση! Τα θυμαμαι και γελάω τώρα. Τόσο καλός και άκακος άνθρωπος. Τώρα σκέφτομαι πόσο αξιοπρεπείς ήταν ... τότε σαν πιτσιρικι που ήμουν μου προκαλούσε τρόμο. Τότε δεν είχαμε και πολλούς άστεγους. Τώρα που αυξάνονται όμως πρέπει να βρούμε μιαλύση να το αντιμετωπίσουμε...

Δια χειρός Κ. Δανιγγέλη http://www.flickr.com/photos/vytina/3599552145/in/set-72157619236463361

Απίστευτη φιγούρα...Θυμάμαι πάντα τη μητέρα μου να τον σκέφτεται και πάντα κάτι να προσφέρει, χωρίς να θυμάμαι αν τα δεχόταν. Βλέποντας τις εικόνες τώρα σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να του είχα μιλήσει περισσότερο τότε...αν και ήμουν πολύ μικρή. Μπράβο σας για τα άρθρα που ανεβάζετε, είναι πολύ αξιόλογα. Mg

Όταν τον βλέπαμε πιτσιρικάδες, άλλοι τον φοβόντουσαν, άλλοι τον σιχαίνονταν. Τώρα μπορούμε να εκτιμήσουμε τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν κάτι να μας μάθουν, με τη ζωή και με τη στάση τους. Κρίμα, γιατί τότε εκτιμούσαμε τους καθηγητές μας και τους πολιτικούς μας. Κρίμα.

Ενδιαφέρον θα έχει να κάνετε και ένα αρθρο για τον θρυλικό παπαρέλα.Βέβαια ποτε δε θα μάθουμε την αυθεντική συνταγη για το παπαρελόζουμο, αλλά ίσως τώρα σας έδωσα και ένα δημοσιογραφικό κίνητρο..

Κι εγω απο τα παιδακια που με τρομαζαν οι γονείς μου οτι αν δε φάω το φαγητό μου θα με εδιναν στον θοδωση...κ θυμαμαι μια φορα τον πλησιασα με φοβο φυσικα κ μου ειπέ:μη φοβασαι εγω ειμαι καλός άνθρωπος..

@ 19.01 Ποτέ μη λές κρίμα, την ευκαιρία να γίνεις ρακοσυλλέκτης την έχεις ακόμα

Πραγματικά θρυλική μορφή. Άγνωστος στους πιο πολλούς, αλλά τόσο οικείος...Κι εγώ μεγαλώνοντας θα ήθελα πολύ να καθόμουν και να συζήταγα με τον γέροντα...Δεν το λέω λόγω Χριστουγέννων, αλλά μικρός νόμιζα ήταν ο Άη - Βασίλης, που εκτός γιορτών φορούσε τα κανονικά του ρούχα, κυρίως λόγω της μορφής, αλλά και του λευκού του σάκου...Τα δώρα του (σοφία, αξιοπρέπεια, ανθρώπινη αρχοντιά και πνευματικός πλούτος) μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε, αρκεί να τον θυμόμαστε, όπως μέσω του παραπάνω άρθρου και μπράβο γι'αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι, που γνωρίζουν την πορεία της ζωής του και θα ήταν ενδιαφέρον να μαθαίναμε κι άλλα γι'αυτόν στοιχεία. Όπως και να έχει, θα'ναι πάντα κομμάτι των παιδικών μας χρόνων...

Ιστορική μορφή για την πόλη μας! Θελω να προσθέσω και εγώ μία πληροφορια για την σκληρη οπως αποδείχτηκε ζωη του. Αυτος ο ΚΥΡΙΟΣ ηταν πραγματικά ο καλύτερος άνθρωπος. Ηταν πολυ μορφωμενος και ευκαταστατος.Αλλα η ζωή δεν τον αφησε να τα χαρεί ολα αυτά που ειχε...εφτασε σ'αυτο το σημειο οταν ο ερωτας του και η αγαπη του τον αφησε.Τοτε οτι ειχε τα χαρισε ολα και βρεθηκε να κάνει αυτη την ζωη που τον θυμούνται οι πιο πολλοί. Ποτέ δεν δεχτηκε απο κανεναν τιποτα.Μακαρι την αξιοπρέπεια του να την είχαμε σήμερα. ...

Περιστατικό: Στου Καραβία το παλιό καφενείο (Δωδώνη πλέον), ξημερώματα, ο θοδόσης επιλέγει (από τις λίγες φορές), να κάτσει χωρίς να πάρει κάτι και αρχίζει να διαβάζει την εφημερίδα του. Δύο τσογλάνια 16 στα 17 ανάβουν απο πίσω την εφημερίδα χωρίς να τους δει, μιας και οι εφημερίδες τότε ήταν τεράστιες. Δύο 27άρηδες παραδίπλα βλέπουν το σκηνικό και ίσα που προλαβαίνουν να μη πάρει η γενιάδα του φωτιά και καεί ζωντανός και εν συνεχεία διώχνουν με τις κλωτσιές στην κυριολεξία τους θρασύδειλους.. Ο θοδόσης εξαιρετικά φοβισμένος και ξαφνιασμένος δέχεται με δυσκολία μιας και δεν το έκανε ποτέ, ένα τσιγάρο και ένα ζεστό. Χαλαρώνοντας διηγείται οτι αυτός που "τον έφερε ως εδώστη ζωή του" και τον απογοήτευσε ήταν ο αδερφός του που τον έριξε όπως είπε.. Υ.Γ. Γαρύφαλε, Γαρύφαλε κανείς μας δε ξέρει ποιος είσαι... Φαίνεται πως πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα καταλαβαίνουν τι λέει το τραγούδι αυτό και οι άλλοι που δεν θα το ακούσουν ποτέ και θα ασχολούνται με πυροφάνια.. Ο ένας απο τους δύο 27άρηδες τότε που τυχαίνει να είναι και πατέρας μου, αναφέρει πως αυτός ο γνήσιος και υπέροχος αλήτης όχι απλά δεν δεχόταν τίποτα απο τους άλλους αλλά κοιτούσε να σε κεράσει κιόλας από αυτά που είχε μέσα στο σάκο του.. Αξιοπρέπεια μάγκες! Γεια χαρά!!

Τη δεκαετία του '70 συνήθιζε να κοιμάται στο πλυσταριό, κάτω από κάτι σάπιες τάβλες, στην αυλή του σπιτιού του Αντωνακόπουλου (28ης Οκτωβρίου και Σέκερη, υπάρχει ακόμη). Σ' ένα υπόγειο, ένα τετράγωνο παραπάνω στη Σέκερη, έβρισκε καταφύγιο η Γιανιά, η άλλη μορφή, η γυναικεία. Πράγματι, δεν δεχόταν τίποτα κι από κανέναν ο Θοδόσης. Γιατί, απλά, δεν είχε ανάγκες. Συνήθιζε να κάθετε τα βράδυα στη λαχαναγορά, κάτω από τα κιόσκια, και ν' απλώνει γύρω του τα υπάρχοντά του, ό,τι είχε στο σακούλι του. Έβγαζε από μέσα, θυμάμαι, μισό κεφάλι γραβιέρα, ολόξερο, κι ένα μπουκάλι κρασί. Έριχνε δυο στάλες κρασί στην καρδιά της γραβιέρας, να μαλακώσει, και μ' ένα σουγιαδάκι άρχιζε να την σκάβει, τρώγοντας τα κομμάτια που αφαιρούσε. Όσο η ξερή γραβιέρα λιγωνόταν από το κρασί, τόσο πιο εύκολα ο σουγιάς πλάνιζε το τυρί και, με τον καιρό, το μισοκέφαλο είχε αποκτήσει γούβα στο κέντρο και είχε γίνει κούπα. Έριχνε ο Θοδόσης λίγο κρασί μέσα, σήκωνε την κούπα στα βιβλικά γένια του, και μας συγχωρούσε. Όλους εμάς. Και τον αδερφό του. Ημούν πιτσιρικάς τότε, του δημοτικού. Και, όντως, οι μανάδες τον χρησιμοποιούσαν ως ιδανικό φόβητρο για τα άτακτα παιδάκια. Δεν τον φοβήθηκα ποτέ.

Στη γειτονιά μου τον αποκαλούσαν “το μαναράκι”. Ήμουν κι εγώ μικρή και τον έβλεπα που έβγαινε από ένα χάλασμα όπου κοιμόταν τα βράδια, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό. Κάτι ανόητοι και γελοίοι τύποι τον κορόιδευαν και οι μανάδες φοβέριζαν τα παιδιά τους πως θα τα δώσουν στον Θεοδόση αν δεν φάνε το φαί τους. Εγώ και ο αδελφός μου δεν τον φοβηθήκαμε ποτέ, τον παρατηρούσαμε με συμπάθεια και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί ήταν σε αυτήν την κατάσταση. Μεγαλώνοντας οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πως μια κακή τύχη, μια άσχημη συγκυρία, μπορεί να ρίξουν τον οποιονδήποτε σε τέτοια μοίρα. Η ζωή μας δείχνει καθημερινά απίστευτα παραδείγματα.

Πραγματικά τώρα καταλαβαινουμε τι μακακιες λέγαμε τότε για ένα τοσο καλό ανθρωπο. ίσως επειδη δεν είχαμε δει αλλους άστεγους και δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε το πρόβλημα αυτό... η κρίση μάλλον μας κανει να πιάνουμε μερικές καταστάσεις καλύτερα

Ναι , τον θυμομαστε. Εχουν περασει χρονια και ειμαστε τα παιδια που ειναι πλεον ενηλικες εδω και πολυ καιρο.

Ίσως απ' τα καλύτερα άρθρα του portal ! Σήμερα ο Θεοδόσης είναι πιο επίκαιρος από ποτέ...

Πραγματικά συγκινητική μορφή για μας τους κοντά στα 40 Τριπολιτσιώτες. Αξιοπρεπής, άκακος και ο πρώτος άστεγος στα μάτια μας με ένα μυστήριο να περιβάλλει την παρουσία του. Όταν ήμουν πιτσιρικάς, θυμάμαι που μου έδινε ο παππούς μου ένα 50 άρικο και για να μην προσβληθεί, πήγαινα και του το έδινα λέγοντας "πάρε παπούλη να πιείς ένα ποτήρι κρασί να ζεσταθείς" και αφού με κοίταζε προσεκτικά, συνήθως το έπερνε έχοντας ένα απροσδιόριστο χαμόγελο που δύσκολα ξεχνιέται. Επίσης θυμάμαι από τα λεγόμενα των μεγάλων να λένε πως όντως ήταν γόνος ευκατάσταστης οικογένειας, μορφωμένος και καλοζωισμένος αλλά με κάποιο τρόπο τα αδέρφια του τον έριξαν σε αυτή την κατάσταση. Κληρονομικές διαφορές, ή τι άλλο. Ποιός να ξέρει....