Κάθε φορά που βρίσκομαι κάπου μακριά με φίλους η γνωστούς, πάντα κομπιάζω όταν δέχομαι ερωτήματα όπως: Από που είσαι; από την Μεγαλόπολη ; Τι παράγει η Μεγαλόπολη; Για ποιο πράγμα είναι γνωστή η Μεγαλόπολη;

Άντε τώρα να απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Άντε τώρα να εξηγήσεις ότι η Μεγαλόπολη είναι μια κωμόπολη στο κέντρο της Πελοποννήσου που παλεύει μια ζωή να σταθεί όρθια.
Που της έλαχε να έχει στα σπλάχνα της έναν μαύρο θησαυρό ο οποίος είναι και ανάθεμα ταυτόχρονα. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της βρήκαν δουλειά και έστησαν τις ζωές τους πάνω στο κάρβουνο αλλά ταυτόχρονα πολλοί είδαν τα χωριά τους και την ιστορία τους να χάνονται για να καεί το καύσιμο στα εργοστάσια. Πως να αναλύσεις ότι η Μεγαλόπολη είχε κατοίκους με καλά εισοδήματα λόγω ΔΕΗ αλλά ποτέ αυτή πόλη δεν κατάφερε να κρατήσει το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων  που τελικά πηγαινοέρχονται καθημερινά Τρίπολη – Καλαμάτα.

Θέλω να πω στους φίλους μου και για το γεγονός ότι ποτέ στην ουσία (πλην ελάχιστων – πολύ ελάχιστων- εξαιρέσεων) δεν αξιοποιήθηκε η παρουσία της ΔΕΗ στην περιοχή για να γίνουν σοβαρά έργα που θα βελτίωναν την καθημερινότητα των πολιτών και θα επέτρεπαν την ομαλή ροή στην μεταλιγνιτική εποχή που έχει ήδη ξεκινήσει.

Αναρωτιέμαι αν πρέπει να τους αναφέρω ότι όπως δείχνουν τα πράγματα, η πόλη μου  έχει ήδη μπει στην φάση της διάλυσης αφού οι οικονομικές δραστηριότητες στην περιοχή είναι ελάχιστες και συνέχεια μειώνεται η παρουσία της ΔΕΗ. Τα χρήματα που θεωρητικά μπαίνουν στην πόλη είναι στην ουσία μόνο από τις μισθοδοσίες της ΔΕΗ. Τουρισμός, κτηνοτροφία, γεωργική παραγωγή, βιοτεχνίες, είναι λέξεις οράματα που πάντα ακούγαμε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και ποτέ δεν είδαμε. Μήπως δεν έχουμε μνημεία; μήπως δεν έχουμε χωράφια; μήπως δεν έχουμε επιστήμονες; Τι μας λείπει άραγε και δεν προχωρήσαμε; Έχουμε αναρωτηθεί πόσοι νέοι και νέες φεύγουν μετά το Λύκειο και δεν γυρνάνε ποτέ πίσω;

Και ενώ είμαστε σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο για τις προοπτικές της Μεγαλόπολης , εδώ και μερικά χρόνια κάποιοι έχουν σταμπάρει την περιοχή μας και σχεδιάζουν να μας μετατρέψουν σε χαβούζα.

Απορρίμματα δίπλα μας στα 10 χλμ, απόβλητα-επικίνδυνα απόβλητα,  υπολείμματα και αμίαντος στα ορυχεία,  η αλλιώς ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ-ΧΥΤΕΑ-ΧΔΒΑ και ότι ακόμα βάζει ο νους σας. Με κάτι τέτοια επιστημονικά σχεδιάζουν να μας δώσουν προοπτική και μέλλον για να ολοκληρωθεί με επιτυχία – όπως φοβόμαστε- η μεταλιγνιτική εποχή. Τι και αν παλιά διαβάζαμε ότι αυτή η εποχή θα περιλαμβάνει λίμνες και υδροβιότοπους δίπλα στα αρχαιολογικά μνημεία , ότι στο μέλλον τα παιδιά μας θα έχουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης (παρηγοριά που  φάγαμε την ρύπανση εμείς). Και μιλάμε για την Ελλάδα , γιατί σε οποιαδήποτε άλλη πολιτισμένη χώρα αυτές οι δράσεις δεν ενοχλούν αλλά πράγματι δίνουν λύσεις, προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες και μπορούν να λειτουργούν ακόμα και στο κέντρο των πόλεων. Αλλά είπαμε εμείς είμαστε άλλο πράγμα!

Τα πρόσωπα των φίλων και των γνωστών γεμίζουν με θλίψη και οργή ακούγοντας τις παραπάνω περιγραφές. Και αμέσως έρχονται οι ευνόητες απορίες: Και εσείς τι κάνετε; πως τα δέχεστε όλα αυτά; Και εδώ η αποστολή μου γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Γιατί πρέπει να τους εξηγήσω ότι η τοπική κοινωνία δεν αποδέχεται τίποτα από όλα αυτά αλλά μια ζωή βρισκόμαστε πάντα προ τετελεσμένων γεγονότων, πως όταν πλέον  το κράτος αποφασίζει είναι δύσκολο να ανατρέψουν οι πολίτες τέτοιες αποφάσεις και σχεδιασμούς. Είδαμε άλλωστε τι έγινε και στην γενικότερη πολιτική σκηνή με τα μνημόνια, όλοι τα έσκιζαν και τελικά όλοι τα υπέγραψαν! Οι πολίτες πίστεψαν σε ηγέτες που στο τέλος απλά έκαναν άλλα από αυτά που έλεγαν. 

Με ποιον τρόπο να πω στους φίλους μου ότι εδώ στην Μεγαλόπολη κατά κύριο λόγο τσακωνόμαστε μεταξύ μας και κοιτάμε να κατηγορήσουμε ο ένας τον άλλον αντί να ενωθούμε και να βρούμε  λύσεις και προτάσεις και μετά όλοι μαζί να τις  διεκδικήσουμε! Πως να τους πω ότι πολλοί συμπολίτες μου λειτουργούν με την τακτική ‘να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα’ και υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να ‘ψοφήσει και ο γείτονας’!

Αυτή η ιστορία δεν ξέρω αν θα έχει ευτυχισμένο τέλος και ποια θα είναι η κατάληξη. Σίγουρα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και το μέλλον αβέβαιο. Μπορεί διαχρονικά όλες οι Δημοτικές αρχές αλλά και η Περιφέρεια να διαφωνούν με την υποβάθμιση της περιοχής μας αλλά η πραγματικότητα φαίνεται να είναι άλλη.

Περισσότερα στο Καφενείο Μεγαλόπολης