Οι εισαγγελείς βρίσκονται σε σφοδρή αντιπαράθεση με τον υπουργό Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο, με αφορμή το νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών, κάτω από συνθήκες «έκτακτης ανάγκης» που επικρατούν στις φυλακές της χώρας.

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, αποφυλακίζεται μεγάλος αριθμός κρατουμένων (ενηλίκων, ανηλίκων και ασθενών κρατουμένων). Αυτό προκάλεσε την έντονη και σκληρή αντίδραση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος.

Ακόμη, εισαγγελικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι δεν ζητήθηκε η άποψή τους επί του νομοσχεδίου και ότι, παρ' όλα αυτά, ο κ. Παρασκευόπουλος δήλωσε ότι η Ένωση Εισαγγελέων δεν κατέθεσε προτάσεις επί του νομοσχεδίου.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης με τη δήλωσή του απάντησε συνοπτικά στις θέσεις της Ένωσης Εισαγγελέων, αφού πρωταρχικά ξεκαθάρισε ότι «σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και υπό το βάρος των ευθυνών από την υπερφόρτωση των φυλακών και των συνεχών και δαπανηρών καταδικών από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καλείται ο νομοθέτης να βρει, εδώ και τώρα, λύσεις, έστω και προσωρινές».

Ειδικότερα, η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος με αφορμή την προώθηση προς ψήφιση εκ μέρους του υπουργείου Δικαιοσύνης του νομοσχεδίου «μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ’ τύπου κ.ά. διατάξεις», σε μια σκληρή ανακοίνωσή της επισημαίνει ότι «οι νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που εξαντλούνται στην επιθυμία ''αποσυμφόρησης των καταστημάτων κράτησης'' και, μάλιστα, μέσω ''εκτάκτων μέτρων'', εγγράφονται στη χορεία των ευκαιριακών, αποσπασματικών και ξένων -τελικά- με το ποινικό δόγμα ρυθμίσεων, στις οποίες η Πολιτεία διά των ετών επιδεικνύει ιδιαίτερη προτίμηση».

Μάλιστα, οι εισαγγελείς τονίζουν  ότι ο υπερπληθυσμός των φυλακών «αποτελεί προφανώς μείζον πρόβλημα, τούτο όμως δεν μπορεί να επιλύεται με την αυθαίρετη νομοθετική μείωση του χρόνου πραγματικής έκτισης της ποινής και, συνακόλουθα, με τη γενικευμένη, χωρίς εξαιρέσεις ελευθέρωση καταδικασθέντων για εγκλήματα κάθε βαθμίδας και βαρύτητας, η οποία:

α) Ισοδυναμεί με ακύρωση των δικαστικών αποφάσεων που τις επέβαλαν in casu, επί τη βάσει συγκεκριμένων πραγματικών και νομικών δεδομένων,

β) Αναιρεί το γενικό και ειδικό προληπτικό αποτέλεσμα της επιβληθείσας ποινής,

γ) Αποδομεί το σχήμα της επιβολής τιμωρίας δίκαιης και ανάλογης με το έγκλημα που τέλεσε ο δράστης, τον οποίο -εν τέλει- επιβραβεύει για λόγους που συναρτώνται με μόνη την παροιμιώδη αδυναμία της Πολιτείας να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη μέσα και τις υποδομές αντιμετώπισης της εγκληματικότητας,
δ) είναι δυνατόν να εγείρει ζητήματα διακινδύνευσης της δημόσιας τάξης, στο μέτρο που χωρίς εξαιρέσεις, συνδεόμενες με τη βαρύτητα του εγκλήματος, προβλέπει γενική ελευθέρωση των κρατουμένων.

ε) Ενισχύει την εντύπωση μιας Πολιτείας που λειτουργεί με ασυνέχεια, αυτοαναιρούμενη και μη σεβόμενη τους νόμους που η ίδια θέσπισε,  στο ευαίσθητο, μάλιστα, πεδίο του ποινικού φαινομένου».

Σύμφωνα με την Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος, «ο νομοθέτης οφείλει να αναλογιστεί εν προκειμένω, εάν η αιτία της συμφόρησης των καταστημάτων κράτησης οφείλεται σε αξιόλογο βαθμό στην καταχρηστική πρόβλεψη ποινικών κυρώσεων και ειδικών ποινικών διαδικασιών εκ μέρους της εκτελεστικής εξουσίας, για την εξυπηρέτηση συχνά σκοπών άσχετων με την ποινική παράβαση καθαυτή, ώστε η όποια ρεαλιστική πολιτική αντιμετώπισής της, θα έπρεπε προ παντός να περιλάβει τη χρηστή, συνεπή, συστηματικά οργανωμένη και δογματικά ανθεκτική ποινική νομοθέτηση».

Ο κ. Παρασκευόπουλος ανταπαντά ότι «η αποφόρτιση του σωφρονιστικού συστήματος μέσω λελογισμένων, διαβαθμισμένων και με κριτήρια αποφυλακίσεων ανταποκρίνεται ακριβώς σ’ αυτή την ανάγκη», δηλαδή να βρεθούν «εδώ και τώρα, λύσεις, έστω και προσωρινές» και κάτω από «σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης».

Παράλληλα, στην παρατήρηση των εισαγγελέων ότι η γενικευμένη, χωρίς εξαιρέσεις ελευθέρωση καταδικασθέντων για εγκλήματα κάθε βαθμίδας και βαρύτητας, η οποία ισοδυναμεί με ακύρωση των δικαστικών αποφάσεων, ο κ. Παρασκευόπουλος απαντά μέσω της δήλωσής του ότι «ο σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις δεν αφαιρεί από τον νομοθέτη την αρμοδιότητα να επιλέγει το μέτρο και τον τρόπο έκτισης της εκάστοτε ποινής».

Και προσθέτει: «Η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄, για παράδειγμα, ακριβώς επαναφέρει την αντιστοιχία της ποινής που επιβλήθηκε μ’ αυτήν που εκτίεται». 

Σε άλλο σημείο της δήλωσής του, ο υπουργός Δικαιοσύνης, επισημαίνει ότι «ο τρόπος επιβολής των ποινικών κυρώσεων ή των προσωρινών κρατήσεων, μαζί με την υπερποινικοποίηση, αποτελούν εξίσου γενικούς παράγοντες που οδηγούν στην υπερφόρτωση του σωφρονιστικού συστήματος».

Τέλος, η Ένωση Εισαγγελέων υπογραμμίζει ότι «με λύπη καταγράφει ότι κατά τη διαδικασία σύνταξης και αυτού του σχεδίου νόμου δεν ζητήθηκε η συνεισφορά ή οι παρατηρήσεις του εισαγγελικού κλάδου, ενώ και η βραχεία προθεσμία δημόσιας διαβούλευσης επ’ αυτού δεν επαρκεί για την ανάδειξη του σταδίου αυτού, ως ουσιαστικού».

Ο κ. Παρασκευόπουλος, αντιθέτως, αναφέρει ότι «η νομική αλλά και πολιτική διαφωνία, στο πλαίσιο ενός ειλικρινούς και εποικοδομητικού διαλόγου, είναι σεβαστές» και καταλήγει ότι  «σ’ έναν τέτοιο διάλογο προσβλέπουμε με τους εισαγγελικούς λειτουργούς της χώρας μας».

Αυτές οι τελευταίες δηλώσεις αναδεικνύουν την πλήρη διάσταση απόψεων μεταξύ των εισαγγελικών λειτουργών και του υπουργού Δικαιοσύνης.