Ο Τατούλης, ο Γαννακούρας, δημόσιες σχέσεις, (οι βουλευτές ήταν πιο διακριτικοί αυτή τη φορά ένεκα η κρίση και το πιθανό κραξιμο) οι Παγκόσμιοι Αρκάδες, μπολικη συγκίνηση, πλακέτες και αβροφροσύνες, προσεγμένες ομιλίες απο επιφανείς Αρκάδες και αρκαδολατρες γενικώς, ευχές, ροτόντες, φαγοπότια και συναυλίες, άιντε κι ένα δάκρυ για τον απαχαιρετισμό και το 8ο Παγκόσμιο Παναρκαδικό Συνέδριο κατέβασε ρολα. Όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός εμείς που θα μείνουμε πίσω στην Αρκαδία θα αντικρίσουμε το ίδιο τοπίο όπως μετά τα προηγούμενα συνέδρια που έγιναν στην Αρκαδία, φυσικά πάντα μερικές κλίμακες προς το πολύ χειρότερο. Κάποιοι μπορεί να με πουν μίζερο, γκρινιάρη, μηδενιστή. Δεν με πειράζει. Εγω θα πω αυτό που σκέφτομαι και θα ρωτήσω. Μπορεί καποιος να μου πει τι κέδρισε η Αρκαδία απο τα προηγούμενα συνέδρια; Μπορεί να μου πει μια ιδέα που που γεννήθηκε σ ενα από τα συνέδρια αν υλοποιήθηκε και αν ωφελήθηκε η Αρκαδία; Μπορεί να μοου πει αν τα οσα λέχθηκαν στα προηγούμενα συνέδρια καταγράφηκαν κάπου; Αν κατατέθηκαν κάπου; Αν κάποιος απο την πολιτική εξουσια, Νομάρχης, Περιφερειάρχης, Βουλευτής, Υπουργός κλπ, που τρεχουν κάθε φορά με τη γλώσσα έξω να κάνουν δημόσιες σχέσεις απο το βήμα του κάθε συνεδρίου, δεσμεύτηκε να υλοποιήσει ή αν υλοποίησε κάτι απο όλα αυτά; Η Αρκαδία ρημάζει και μετά απο κάθε τέτοιο συνέδριο η εγκατάλειψη γίνεται περισσότερο αισθητή σε μας που μένουμε πίσω στα χωριά των τεσσαρων ή πεντε μονίμων κατοίκων. Η Αρκαδία με τα εκατοντάδες πανένμορφα χωριά και οικισμούς πνέει τα λοίσθια και περιορίζεται πλέον σε τέσσερις πόλεις Τρίπολη, Μεγαλόπολη, Άστρος, Λεωνίδιο. Η Γορτυνία βιώνει τον επερχόμενο βέβαιο θάνατο της. Η Μεγαλόπολη αργοπεθαίνει στις αναθυμιάσεις. Τα ορεινά χωριά της Κυνουρίας τελειώνουν και τα παραλιακά δείχνουν να παιρνουν μια πρόσκαιρη ανάσα ζωής το καλοκαίρι πριν πέσουν σε χειμερία ναρκη . Η Μαντινεία περιορίστηκε στην Τρίπολη και ο κάμπος της 'ποδοκροτηης" Τεγέας ρημαζει ακαλλιέργητος. Κλείσανε τα σχολέια στην περιφέρεια ενω ταυτόχρονα κατέρευσε η οικονομική ζωή. Κάποιοι γέροντες συνταξιούχοι του ΟΓΑ έμειναν τελευταίοι να κινούνται σαν φαντάσματα στα έρημα σοκάκια των εγκαταλειμμένων χωριών για να αναβουν τα καντηλια στα κοιμητήρια. Με αυτό το τοπίο σα φόντο έρχονται κάθε τέσσερα χρόνια οι Παγκόσμιοι Αρκάδες να δείξουν την αγάπη τους στην Αρκαδία μέσα απο το θεσμό, πλέον, των Παγκόσμιων Παναρκαδικών Συνεδρίων. Υπέροχα.... "Ἀρκαδίην μ' αἰτεῖς· μέγα μ' αἰτεῖς οὔ τοι δώσω..."

Μα τι θράσος είναι αυτό που έχεις για την βίλα όπως την κατάντησες .....Δήμαρχε επικίνδυνος .Πράγματι κατόπιν ενεργειών σου εγινε το κόψιμο των Δέντρων. ΝΤΡΟΠΉ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Συγχαρητήρια κε Ασημακόπουλε για την ακριβέστατη και παρ' όλα αυτά φειδωλή ταυτόχρονα, περιγραφή της κατάστασης και στην Αρκαδία μας. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω προς ενημέρωσή σας, όπως πληροφορήθηκα από τους διοργανωτές του συνεδρίου, είναι ότι πλέον χρήμα σε Δημόσιους φορείς δεν ξαναδίδεται. Θα υπάρχει πολύ πιο στενός έλεγχος του έργου ακόμα και στο Παναρκαδικό. Πρότεινα απευθείας μηνύσεις για τα χρήματα που έχουν χαθεί αλλά προς το παρών θα αρκεστούν σε έρευνα. Ένα μικρό παράδειγμα είναι η πρόσφατη υδροφόρα που αγοράστηκε από τους απόδημους Έλληνες Αρκάδες με χρήματα που υπήρχαν σε δήθεν ξεχασμένο τραπεζικό λογαριασμό. Πρέπει όλοι μας να ενημερώσουμε αυτούς τους ανθρώπους για το τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα αλλά κυρίως στην ιδιαίτερη Πατρίδα μας, που ξεπουλιέται από άκρη σε άκρη. Ευχαριστώ.

Τα δέντρα τα έκοψαν οι ιδιώτες και ο δημαρχος τους σταμάτησε. Τις προηγούμενες δημοτικές αρχές πρέπει να κατηγορούμε για την αδρανειά τους και γιατί αφήσανε τη βίλα να μαραζώσει. Ο Σμυρνιώτης κατάφερε αυτό που προσπαθούσαν οι άλλοι να κάνουν 50 χρόνια. Να εξασφαλίσει χρήματα από το υπουργείο για την αγορά της και να περιέλθει στην ιδιοκτησία του δήμου, ώστε να αξιοποιηθεί ανάλογα.