Το blog Veto και η στήλη Αγιογραφίες των Νέων σήμερα, ασκούν κριτική στους Αντρέα Λυκουρένζο και Δημήτρη Ρέππα αντίστοιχα. Στον μεν Λυκουρέντζο καταλογίζουν "ξύλινό" κομματικό λόγο και στον Ρέππα ότι ως ισορροπιστής δεν ανοίγει μέτωπα με τις ΔΕΚΟ και με αυτό τον τρόπο πλήττει τις προσπάθειες του Υπουργού Οικονομικών για συμμάζεμα των Οικονομικών μας.
Πολλά μπορεί να πει κανείς και για τους δυο, η αλήθεια είναι όμως πως συνεχίζοντας την μακρά παράδοση πολιτικών που έχει ο Νομός μας, είναι και οι δυο πεπειραμένοι και στα δύσκολα βάζουν πλάτη στις ηγεσίες και των δυο κομμάτων.

Για τον Λυκουρέντζο το blog Veto
(Πηγή: http://veto300.blogspot.com/2010/07/blog-post_1219.html)

Μεγάλη απογοήτευση ήταν ο νέος γραμματέας της ΝΔ Ανδρέας Λυκουρέντζος. Λόγος κομματικός, επιχειρηματολογία περασμένης 20ετίας, καμιά νέα ιδέα. Τον ρώταγε η Τρέμη για το σκάνδαλο των παράνομων διορισμών στην ΑΓΡΟΓΗ, τον ρώταγε ο Πρετεντέρης, τίποτα εκείνος... Για τις προσλήψεις επί ΠΑΣΟΚ απαντούσε! "Οι 35 χιλιάδες που είχε προσλάβει...
...
το ΠΑΣΟΚ και νομιμοποιήσαμε εμείς" -έλεγε- "να επανελεγχθούν από το ΑΣΕΠ". Καλά όλοι αυτοί, αλλά με τους 269 που προσέλαβε πέρυσι παραμονές εκλογών ο Χατζηγάκης τι θα γίνει; Τίποτα ο Λυκουρέντζος. Να γίνει συμψηφισμός. Τα δικά τους και τα δικά μας παιδιά. Ετσι περιμένει η ΝΔ να επανακτήσει τη χαμένη αξιοπιστία της;

Για τον Ρέππα η εφημερίδα ΝΕΑ
(Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=13&ct=31&artID=4583498)

Ο ΙΔΙΟΣ δεν το διαφηµίζει, αλλά ο Δηµήτρης Ρέππας είναι το σπάνιο είδος υπουργού µε χιούµορ. Μάλιστα, ως Αρκάς, διαθέτει ένα χιούµορ στυφό και βουνίσιο – που τείνει προς το πείραγµα. Εξ ου και η ατάκα µε τα δάχτυλα του ήρθε εύκολη. «Αν κουνάµε όλη την ώρα το δάχτυλο στους εργαζοµένους», είπε, «θα µας δείξουν κι αυτοί τα πέντε δάχτυλα».

ΑΝ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Μεταφορών, Υποδοµών και Δικτύων είναι ορεινός, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι πεδινός. Η επίδειξη χιούµορ του Ρέππα είχε στόχο τον υπουργό Οικονοµικών. Είναι µια κυβερνητική κόντρα, στην οποία ουδείς θέλει να δώσει συνέχεια αυτή τη στιγµή, είναι όµως βέβαιο ότι θα έχει συνέχεια προσεχώς.

Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ είναι αµείλικτη. Με την Ελλάδα στο ΔΝΤ, ο ευρύτερος δηµόσιος τοµέας δεν είναι βιώσιµος. Η διαπίστωση αυτή ισχύει ακόµη κι αν πατάξει κανείς πλήρως τη φοροδιαφυγή. Αυτό σηµαίνει πως µια σειρά από δηµόσιους οργανισµούς πρέπει να κλείσουν ή να µικρύνουν ή να ιδιωτικοποιηθούν. Σε όλες τις περιπτώσεις θα έχουµε απώλεια θέσεων εργασίας. Εκ χαρτοφυλακίου, ο Ρέππας έχει την εποπτεία των περισσότερων ΔΕΚΟ. Φύσει ισορροπιστής, ο Δηµήτρης πρέπει να χειριστεί συνδικαλιστές και εργαζοµένους. Αν χάσει τον έλεγχο σε µια ΔΕΚΟ, µπορεί το πράγµα να γίνει ντόµινο.

ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Οικονοµικών το βλέπουν διαφορετικά – ίσως γιατί βρίσκονται σε κατάσταση πολιορκίας. Εκεί υπάρχει η αίσθηση ότι ο Ρέππας έχει µια τάση αποστασιοποίησης από τις δυσκολίες του υπουργείου του και «µας στέλνει τους διοικητές των ΔΕΚΟ σαν να κάνει πολιτικό συνοικέσιο».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ αυτή, ήταν θέµα χρόνου να γίνει η ένταση δηµόσια. Από τη µια ήταν η µισθοδοσία της ΕΘΕΛ, που είχε ως αποτέλεσµα να ψάχνουν µε το κιάλι στις στάσεις µπας και δουν κανένα λεωφορείο. Από την άλλη, τα γραφόµενα στα ΜΜΕ για το πώς θα ιδιωτικοποιηθούν, µε σχέδιο Οικονοµικών και Μαξίµου, η ΕΘΕΛ και οι ΔΕΚΟ του υπουργείου Μεταφορών.

Ο Παπακωνσταντίνου νίπτει τας χείρας, αλλά το µισό Υπουργικό Συµβούλιο του χρεώνει µια τάση προς τις διαρροές όταν στριµώχνεται ενδοκυβερνητικά. Είναι µια µέθοδος που ενοχλεί. Ο Ρέππας, έχοντας κάνει και υπουργός Τύπου επί µία πενταετία, είναι αρκετά παλιός για να ξέρει πώς παίζεται το παιχνίδι. Εξ ου και έδειξε το δάχτυλο. Ασχέτως όµως χειρονοµιών, ο Δηµήτρης αµφισβήτησε έµµεσα ότι το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων του Οικονοµικών έχει άνωθεν κάλυψη, µιλώντας απαξιωτικά για «κάποιο Γραφείο Πρωθυπουργού». Μπορεί να το πει διότι έχει ανοιχτή γραµµή στο επιτελείο του Μαξίµου και ξέρει.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ δεν είναι άσχετα µε το γεγονός ότι ο Παπακωνσταντίνου ήταν µέλι γάλα µε τον Ρέππα στη χθεσινή κυβερνητική σύσκεψη για τα µεγάλα έργα. Ούτε σηµαίνουν όµως πως όποιος χάνει την πρώτη µάχη χάνει και τον πόλεµο – ιδίως αν έχει την πραγµατικότητα µε το µέρος του.