Κραυγή αγανάκτησης και αγωνίας για την ποιότητα ζωής και την διαβίωση των Ηραιατών από τις συνθήκες εξαθλίωσης που το πολιτικό σύστημα του 1933 συντηρούσε , περιγράφονται στο άρθρο του Ξ.Καλυβιώτη από τα Λουτρά Ηραίας στον Αρκαδικο Τύπο. Επικρίνει καυστικότατα τους Γορτύνιους Κοινοτάρχες κ τον Αρκά Α.Παπαναστασίου από το Λεβίδι για τις πολυδάπανες προεκλογικές ετοιμασίες αδιαφορώντας για τις συνθήκες εξαθλίωσης της Ηραίας.

ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο του άρθρου: 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΑΡΚΑΔΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ», 9 Ιανουαρίου 1933 ΑΝΑ ΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΚΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟΝ:

ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΛΟΥΤΡΑ ΗΡΑΙΑΣ: (του ανταποκριτού μας) – Πάνε περισσότερα από εκατό χρόνια από τότε που έφυγαν οι Τούρκοι από δω και αποκτήσαμε την ελευθερία μας, και εφτιάσαμε Κράτος. Εδιώξαμε δηλαδή τους μπέηδες από το κεφάλι μας, και εστερεώσαμε το Ελληνικό Κράτος πάνω σε σε βουνά οστών, και εποτίσαμε το χώμα του με ποταμούς αιμάτων δια να αποχτήσουμε ελευθερίαν και να απολαμβάνωμεν τα αγαθά της ελευθερίας. Δυστυχώς όμως ο Ελληνικός λαός εγνώρισε την προστασίαν του Κράτους όχι με δικαιοσύνη αλλά ανάλογα με τα κέφια και τα κομματικά συμφέροντα των αφεντάδων οι οποίοι βρέθηκαν στο κεφάλι μας…κληρονομικώς. Εν πάσει περιπτώσει, εδώ στην Ηραία από τότε που στάθηκε το Ρωμαϊκο, μας παρουσιάζεται υπό μορφήν χωροφύλακος και εισπράκτορος, ώστε ούτε οι πατέρες μας εγνώριζαν ούτε και ημείς ηξεύρομεν αν ανήκομεν εις την Ελληνικήν Επικράτειαν, η μήπως είμεθα καμμιά αποικία της οποίας οι κάτοικοι εξαγοράζουν την Ελληνικήν Επικράτειαν, η μήπως είμεθα καμμιά αποικία, της οποίας οι κάτοικοι εξαγοράζουν την ζωήν πληρώνοντας κεφαλικόν φόρον; Εάν δεν είχομεν την ανορθογραφία του χωροφύλακος με το ένταλμα, θα αποτελούσαμεν ένα νησί λεπρών τόσον είμεθα αποκλεισμένοι, εγκαταλελειμένοι και λησμονημένοι.

Η εγκατάλειψις αυτή ίσα ίσα έφερε μιαν απαγοήτευση στους κατοίκους και ήμβλυνεν επί τοσούτον την διάνοιαν των κοινοταρχών, ώστε οι πάντες να νομίζουν ότι η υφισταμένη κατάστασις είναι αδύνατον να μεταβληθή και περιμένουν μοιρολατρικώς ή να βρέξη ο πανάγαθος λίρες ή να πεθάνουν.

Οπαδοί του Α.Παπαναστασίου τη δεκαετία του 1930

Παράδειγμα: η ανομβρία έχει φέρει μέχρι σήμερα μεγάλες καταστροφές και εξακολουθεί με πείσμα. Τα δημητριακά που έσπειραν μέχρι σήμερα, (γιατί πολλοί δεν έσπειραν ακόμη) ξεραθήκανε ή δεν εφύτρωσαν. Τα πρόβατα και τα γίδια ψοφάνε γιατί δεν έγινε χορτάρι, πολλές οικογένειες ξεχάσανε την ουσία του ψωμιού και το χρώμα της μπομπότας. Άνθρωποι πεθαίνουν γιατί επιδημίες έχουν εξαπλωθεί επικινδύνως.

Και οι κοινοτάρχαι; Αγρόν ηγόρασαν. Ενώ όφειλον κάπου να αποτανθουν να είχε σταλή ήδη αραβόσιτος και κριθή αφορολόγητος και με πίστωσιν δι’ορισμένον χρονικό διάστημα, διότι πεινάμε, διότι πεθαίνουμε, διότι τα ζώα ψοφάνε.

Το άρθρο του Ξ.Καλυβιώτη στον Αρκαδικό Τύπο, 9-1-33

Μας έχουν λοιπόν εγκαταλείει και ο θεός και οι άνθρωποι. Οι πάντες μας αγνοούν, Και το σπουδαίον είναι ότι ο πατριώτης από το Λεβίδι, κ.Αλέξανδρος Παπαναστασίου όστις ναρκισσεύεται αυτοονομαζόμενος αρχηγός του εργατοαγροτικού κόμματος (αλήθεια τι αγώνες για να δημιουργηθή το κόμμα αυτό, τι έξοδα δηλαδή για να αντικατασταθή η πινακίς, του επί της οδού Πανεπιστημίου μέγάρου, «Δημοκρατική Ένωσις» εις «Εργατοαγροτικόν κόμμα», ή αγνοεί που κείται η Ηραία, ή νομίζει και αυτός και οι άλλοι σπουδαίοι των Αθηνών ότι είμεθα κάφροι. Και δικαίως διότι δεν εσπάσαμε στο ξύλο κανέναν, μέχρι σήμερα, από τους εκάστοστε ζητούντας τας ψήφους μας. Εν πάσει περιπτώσει ας μάθουν οι μεγαλόσχημοι των Αθηνών και ο 24ώρος θερινός αγροτικός Πρωθυπουργός (*Παναγής Τσαλδάρης), ότι δεν είμεθα κάφροι, άλλα Έλληνες πολίται φορολογούμενοι μέχρις αίματος. Είμεθα 5.000 περίπου κάτοικοι που δίδομεν εις το περίφημον Κράτος της λοβιτούρας περί τας 800.000δρχ. ετησίως. Άλλοτε όταν εχρειάζετο εδόσαμεν το αίμα μας εις την πατρίδα, σήμερον δίδομεν το το ψωμί των παιδιών μας, που πεθαίνουν χωρίς κινίνο και έχομεν επομένως την απαίτησιν να ενδιαφερθή αυτό το Κράτος και για μας. Γιατί δεν έχομε συγκοινωνία, γιατι δεν αντέχομε στη πείνα και στην αρρώστεια, γιατί δεν ηξεύρομεν ν ακαλλιεργήσωμεν, γιατί τα χωράφια μας βυθίζονται, και σπείρομεν και δεν θερίζομεν, γιατι ύστερα από μια δεκαετία ή κάτω Ηραία θα έχει μεταβληθή εις απέραντον βάλτον και εις εστίαν πάσης μολύνσεως, διότι τέλος πάντων η υπομονή έχει όρια.

Εις συνεχή σημειώματα θα αναπτύξωμεν λεπτομερώς τα ζητήματα που μας αφορούν και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν.

ΛΟΥΤΡΑ ΗΡΑΙΑΣ, 9-1-33

ΞΕΝ.ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ

Από τα Γορτυνιακά Νέα