Κλειστό το Μουσείο Δασικής Ιστορίας στο Χρυσοβίτσι
Σκέψεις για λειτουργία του με προσωπικό του δήμου
Χάνεται τουρισμός από την περιοχή
Με προσωπικό του δήμου φαίνεται πως σκέπτεται να λειτουργήσει το Μουσείο Δασικής ιστορίας στο Χρυσοβίτσι της δημοτικής ενότητας Φαλάνθου ο δήμος Τρίπολης. Αυτό τουλάχιστον ανακοίνωσε ο δήμαρχος Τρίπολης Γιάννης Σμυρνιώτης στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου με αφορμή ερώτηση του επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας Δημήτρη Παυλή.
Το Μουσείο που εγκαινιάστηκε στις 19 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους, στην ουσία μένει ανενεργό, αφού παρά το γεγονός ότι υπήρχε δέσμευση να αναλάβει τη λειτουργία του το Ίδρυμα Λαμπράκη, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα, ενώ φαίνεται πως υπάρχει πρόβλημα χρηματοδότησης από την Τράπεζα Πειραιώς, αφού το έργο χρηματοδοτείτο από τον ΘΗΣΕΑ που έχει ως γνωστόν «παγώσει». Έγινε μάλιστα αναφορά για ποσό 120 χιλιάδων ευρώ.
Ο δήμαρχος λοιπόν απαντώντας στον κ. Παυλή τόνισε πως στις σκέψεις τους είναι να κάνουν ό,τι έγινε και με τα Σπήλαια Κάψια δηλαδή να δουλέψει με προσωπικό του δήμου, αφού η τουριστική περίοδος έχει ήδη ξεκινήσει για την ορεινή Αρκαδία. Βέβαια αυτό δε φαίνεται να γίνεται άμεσα αφού πρέπει να συσταθεί ο οργανισμός του δήμου.
Η ιστορία του εργοστασίου
Η σύγχρονη δασική ιστορία του Μαινάλου, ξεκινά με την ίδρυση της δασικής υπηρεσίας στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος το 1836. Το Δασονομείο Γορτύνης, στη Δημητσάνα, είναι ένα από τα 32 Δασονομεία που λειτούργησαν για πρώτη φορά στην ελεύθερη Ελλάδα.
Η Δασική σχολή Βυτίνας, που ιδρύθηκε το 1896 με την δωρεά του Βυτιναίου ευπατρίδη Τριανταφυλλίδη, είναι από τις πρώτες σχολές που εκπαιδεύει ειδικευμένο προσωπικό, που ασχολείται με το δασικό πλούτο της χώρας. Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, το 1939 δημιουργήθηκε και λειτούργησε το πρώτο κρατικό εργοστάσιο επεξεργασίας ξύλου, πρόκειται για το πριστήριο στο Χρυσοβίτσι της ορεινής Αρκαδίας. Την ίδια χρονιά λειτούργησαν κι άλλα τέτοια εργοστάσια, στην Αρτεμισία του Ταϋγέτου, στα Φουρνά της Ευρυτανίας, στο Περτούλι Τρικάλων και στα ορεινά του νομού Σερρών, τα οποία δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της προσπάθειας για την προστασία και την αξιοποίηση του δημόσιου δασικού πλούτου.
Το εργοστάσιο, στο Χρυσοβίτσι Μαινάλου, με την ατμομηχανή που είχε για να δίνει κίνηση στα μηχανήματά του, παράλληλα με το σκοπό που δημιουργήθηκε έδωσε ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό. Το Χρυσοβίτσι ήταν το μοναδικό χωριό της Πελοποννήσου που είχε ρεύμα από το 1940. Στα υπόλοιπα χωριά της περιφέρειας το ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε τουλάχιστον 25 χρόνια αργότερα. Το εργοστάσιο επεξεργασίας ξύλου συνέχισε την λειτουργία του μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970 -μέχρι που η τεχνολογία το ξεπέρασε- και απασχολούσε σημαντικό αριθμό εργαζομένων. Αξίζει να σημειωθεί πως μόνο στο Χρυσοβίτσι έμεναν μόνιμα εκατό οικογένειες, όπου τα επόμενα χρόνια μετανάστευσαν στην Τρίπολη και στην Αθήνα, ενώ σήμερα στο χωριό μένουν, μόνιμα, λιγότερα από είκοσι άτομα και πρόκειται στην πλειοψηφία τους για ηλικιωμένους και συνταξιούχους.
Πώς το εργοστάσιο έγινε μουσείο
Το 2003 ο δήμαρχος Φαλάνθου Κώστας Ψυχάρης διεκδίκησε και του παραχωρήθηκε από το υπουργείο Γεωργίας η χρήση των κτηριακών εγκαταστάσεων του παλαιού κι εγκαταλελειμμένου εργοστασίου για 25 χρόνια προκειμένου αυτό να μετατραπεί σε μουσείο. Στην συνέχεια ο Δήμος Φαλάνθου με την επιστημονική υποστήριξη του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς και με χρηματοδοτήσεις που εξασφάλισε από το αναπτυξιακό πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ, από το πρόγραμμα Leader+, αλλά και από ίδιους πόρους, μετέτρεψε το παλαιό εργοστάσιο σ’ ένα σύγχρονο μουσείο δασικής ιστορίας. Το μουσείο αξιοποιώντας τον μηχανολογικό εξοπλισμό του εγκαταλελειμμένου εργοστασίου που συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε γι’ αυτό το σκοπό, ξαναζωντανεύει και εξηγεί για χάρη των επισκεπτών τη λειτουργία του παλαιού εργοστασίου. Επίσης παρουσιάζεται όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τη λήψη, επεξεργασία και αξιοποίηση της ξυλείας από τον άνθρωπο κατά την εποχή λειτουργίας του πριστηρίου. Παράλληλα παρουσιάζεται η χλωρίδα και πανίδα του Μαινάλου, ο κύκλος ζωής του δάσους και προβάλλεται η οικολογική σημασία του δάσους, ενώ αναδεικνύεται ο ρόλος της επιστήμης της δασολογίας στην αειφορική διαχείριση του δασικού πλούτου.Αυτό το εναλλακτικό μουσείο, που μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει κι ως κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, βρίσκεται είκοσι λεπτά της ώρας από την Τρίπολη.
Όλα αυτά βέβαια αν λειτουργήσει το Μουσείο και δεν παραμείνει κλειστό.
9 Σχόλια
Ο ΨΥΧΑΡΗΣ Ο ΠΡΩΝ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΒΡΕΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΜΑΛΛΟΝ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ
Σπήλαια Κάψια, Μουσείο στο
ΑΝΙΚΑΝΗ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΗ Η
μη ξυπνατε το γιαννακη
Μάλλον πονάει που παρόλο
Ο χοντρος ηταν που σε
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΛΥΣΗ ΟΠΩΣ