Πολλά κιλά μα... μάγκας ο Κικίλιας. Αντί να κάνει κριτική στον Σεβαστάκη που έλεγε κάτι (αρλούμπες, βασικά) για τις συντάξεις, τα έβαλε με τους Κούτρα και Ντσούνο επειδή, κατά τη γνώμη του, δεν στρίμωξαν τον Σεβαστάκη στον τοίχο και δεν του άσκησαν... κριτική.

Με εκφράσεις «τώρα, μου κάνετε πλάκα;», «δεν είστε πλαγκτόν, κύριοι», «υπάρχει εδώ πίεση και έλεγχος;».

Έπρεπε οι δημοσιογράφοι να βγάλουν με τανάλιες τα νύχια του Σεβαστάκη, να τον πετάξουν έξω, να του κόψουν τα αφτιά για να είναι ικανοποιημένος ο Κικίλιας. Και κυρίως, έπρεπε να είναι δικοί του.

Κικίλια, αγόρι μου, μάλλον δεν παρατήρησες καλά τον Πολάκη. Κάνεις που κάνεις την αντιγραφή σου, κάνε την σωστά. Άφησε ένα μούσι -δείγμα αντρίλας, αλλά προσοχή μη σου βγει χιπστεράτο-, άναψε ένα τσιγαράκι, σήκω πάνω, βάρα το χέρι στο τραπέζι, κάν' τους να χεστούν απάνω τους. Έχε πρόχειρο το φτυάρι στη γωνία και επίβαλε την τάξη στους αλήτες, ρουφιάνους, δημοσιογράφους.

Ο Κούτρας, βέβαια, δεν ίδρωσε. Το έβαλε στη θέση του το παιδί της ΝΔ και χτύπησε και το χέρι του στο τραπέζι.

Γεμίσαμε τραμπούκους. Από τους «αλήτες, ρουφιάνους, δημοσιογράφους» φτάσαμε στους «αλήτες πολιτικούς» που σε λίγο θα λένε σε όλους πώς να κάνουν τη δουλειά τους, μη γνωρίζοντας, όμως, οι ίδιοι πώς να κάνουν τη δική τους δουλειά.