Η Κερπινή είναι ορεινό χωριό του Νομού Αρκαδίας. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 920 μέτρων στις βόρειες πλαγιές του όρους Μαίναλο και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Αρκαδίας. Η Κερπινή ανήκει στο Δήμο Γορτυνίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 85 κατοίκους και είναι 39η σε σειρά/μέγεθος πληθυσμού στο δήμο Γορτυνίας . Απέχει 63,6 χμ από την Τρίπολη και 46, 3 χμ από τη Δημητσάνα.
 
Από την Κερπινή σε 3km θα βρούμε την σπηλιά του Αγιοταξιάρχη και το φαράγγι του ποταμού Ρεντεζέλα. Στον λόφο του Αγιοθανάση υπάρχουν τμήματα αρχαίου κάστρου της Μυκηναϊκής εποχή.

Η Κερπινή, εξαιτίας της φυσικής θέσης της έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην επανάσταση του 1821, αποτελώντας καταφύγιο της κλεφτουριάς. Εδώ τροφοδοτούνταν, εδώ και κρύβονταν. Ο Θ. Κολοκοτρώνης, κατέφευγε συχνά στην Κερπινή όπου φίλους ισχυρούς κι είχε και περιπέτειες. Δυο φορές προδόθηκε (1802 και 1804):

Με τα σπερώματα, με διακόσιους νομάτους ο Μπουλούμπασης μας πλάκωσε εις την Κερπινή. Μόνον σαράντα είμεθα, ετραβήχτηκα από το χωριό έξω. Κλείομαι εις ένα μοναστήρι εις την Κερνίτζα (αναλήφθηκα, μ’ έχασαν), έπιασα τον άγριον τόπο

(Τερτσέτη Ζ. 12).

Το 1804 μάλιστα κινδύνεψε η ζωή του γιατί οι Έλληνες, πιεζόμενοι πολύ από τους Τούρκους, πρόδιδαν τους κλέφτες και τον Κολοκοτρώνη, αρματολό τότε, όπως ο φίλος του Δεληγιάννη στο Λάλα Χασάναγας Φιδάς, ακριβά πληρωμένος απ’ αυτόν. Τόμαθ’ ο Γέρο – Κόλιας (Πλαπούτας) και τον ειδοποίησεν εγκαίρως να φυλαχτεί. «…Λαμβάνοντας και την είδησιν (λέει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του) ήμουν εις ένα χωριό, λεγόμενον Τουρκοκερπινή, εσυλλογούμην τι τρόπο να φανερωθή τούτη η μυστική κίνησις, δια να μας βαρέσουν. Έμεινα όλην την νύκτα συλλογισμένος. Οι Τούρκοι ήλθαν κι έπιασαν δύο δρόμους, 200 και 200, να βαρέσουν με χωσιά. Είχαν κι ένα προδότη, και ήρχετο και μας εύρισκε, αν κινάμε ή αν κοιμόμασθε. Το πρωί ήθελα να στείλω καταπατητάδες. Το πρωί μας έκλεισαν στο χωριό. Εγώ είχα δώσει τα σκουτιά μου εις ένα ψυχογυιόν. Χαράζοντας την αυγή, βλέπω τους Τούρκους. Επιάσαμε το τουφέκι. Κινώντας να πιάσω την ράχη, παίρνουν τον ψυχογυιόν μου οκτώ βόλια, ο αδελφός μου ο Γιάννης λαβώνεται, Κλειόμεθα σε τρία σπίτια, είμεθα 38. Εκλείσθηκα εις ένα χαμώγιο (= στο παλιό του Ντίνου Σπηλιωτόπουλου). Έρχονται οι άλλοι 200, μας απόκλεισαν. Πολεμούμε όλη την ημέρα εσκοτώσαμε και εμείς. Το βράδυ κάνομε γιουρούσι και εφύγαμε. Τον Μάρτη 7 μας βάρεσαν στα 1804» (Τερτσέτη Απαντα, τόμ. Γ΄, Ζ΄13).

ΑΝΤΑΡΤΟΧΩΡΙ

Για τον ίδιο λόγο η Κερπινή υπήρξε και ανταρτοχώρι στην περίοδο της κατοχής 1941-44. Σήμερα υπάρχει στην Κερπινή λιτό και σεμνό μνημείο με τα ονόματα των Κερπινιωτών που σκοτώθηκαν σε μάχες ή εκτελέστηκαν την περίοδο 1940 - '49. Περίοπτη θέση στο μνημείο έχουν οι φωτογραφίες των Κερπινιωτώνστελεχών του ΔΣΕ Πάνου Γεωργόπουλου, Ασπασίας Δασκαλοπούλου και Κώστα Μπασακίδη.

«Πάνω από 50 στρατιώτες υπαξιωματικοί και αξιωματικοί Κερπινιώτες πολέμησαν στο αλβανικό μέτωπο, με τέσσερις νεκρούς, 21 αντάρτες του κατατάχτηκαν στον ΕΛΑΣ, 61 κρατήθηκαν, φυλακίστηκαν, καταδικάστηκαν και εξορίστηκαν για την αντιστασιακή τους δράση, 41 αντάρτες κατατάχτηκαν στον ΔΣΕ και 16 από αυτούς εκτελέστηκαν ή σκοτώθηκαν το 1948 - 1949».

(Δημοσίευση και φωτογραφίες του Βαγγέλη Μητράκου στο Facebook στη σελίδα Μπουλιαρι - Λάδωνας - Γορτυνία)