Καλοκαίρι στο χωριό θα πει... Να σε ξυπνά πρωί πρωί, το θρόισμα των φύλλων της Κληματαριάς, που διαχέεται στο δωμάτιο, μέσα απ΄ το ανοιχτό παράθυρο. 

Να απολαμβάνεις τον πρωινό καφέ στην αυλή του πατρικού σπιτιού, κάτω απ΄ τον παχύ ίσκιο της καταπράσινης μουριάς, δίπλα στη γλάστρα με το βασιλικό, ατενίζοντας τα τζίνια, τα δειλινά και τα τριαντάφυλλα της «φτωχικής» αυλής.

Μαζί με τον καφέ, να απολαμβάνεις γεύσεις ντόπιες και παραδοσιακές... το λάδι, τις ελιές, το κρασί, το μέλι, τα σύκα, τα αχλάδια και κάθε λογής κηπευτικό, που είναι σε αφθονία τούτη την περίοδο στον τόπο μας.

Να σε συνοδεύουν, κατά το διάβα σου στα μικρά σοκάκια του χωριού, οι φωνές του ψαρά, του φούρναρη, του μανάβη, αλλά και τα σκουξίματα των παιδιών στην πλατεία και το παλιό Σχολείο του χωριού, που σπανίζουν τις άλλες εποχές του έτους.

Να θυμάσαι εξαναγκαστικά, οσμές από ντομάτα, ρίγανη, φλισκούνι και θυμάρι, ποτίζοντας με το λάστιχο τον κήπο, ή απολαμβάνοντας μικρούς κοντινούς περιπάτους.

Να σε συντροφεύουν στα παρατεταμένα νυχτέρα, κάτω απ΄τον έναστρο ουρανό και το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι, ήχοι σπάνιοι και ποθητοί, όπως του γρύλου και του τριζονιού, αλλά και κανενός ορεξάτου τζίτζικα, σε πολύ αργό όμως ρυθμό, που δεν λέει να σταματήσει το ημερήσιο τραγούδι του.

Καλοκαίρι στο χωριό θα πει, να βιώνουμε αισθήσεις, όπως οι ντόπιοι εξακολουθούν ακόμα να τις απολαμβάνουν. Αισθήσεις που αποτελούν ελιξίριο ζωής και απαραίτητο γιατρικό από την κουραστική και δύσκολη καθημερινότητα.

Και όχι μόνο, αλλά και αφορμή για επισκέψεις σε κοντινούς ταξιδιωτικούς προορισμούς, όπως στο Άστρος, στα Δολιανά, στα Καστριτοχώρια, στο Μαίναλο και στη Βυτίνα.

Ας ταξιδέψουμε μέσα απ' τις φωτογραφίες...

(ΠΗΓΗ: agiasofiablog.gr)