Ένοχη, κυρίες και κύριοι. Ένοχη και αμέσως στην μπουζού. Διότι, τι εννοείς, κυρά μου, όταν λες «έχω ένα μπούκωμα, μια αδιαθεσία, νιώθω κάτι ρίγη και δεν θα έρθω σήμερα στη δουλειά»; Ή ότι δεν θα πας να πάρεις το παιδί σου από τον Παιδικό; Ή ότι δεν θα πας στο πάρτι της εταιρίας, στης κολλητής σου το τραπέζι, στην κοπή της πίτας του συλλόγου και στο πάρτι έκπληξη για τα γενέθλιά σου;

Τι θα πει ο κόσμος αν καθήσεις, σαν άνθρωπος, μια-δυο μέρες στο κρεβάτι με τις σούπες σου, τον χυμό πορτοκάλι σου και το τσαγάκι με το μέλι; Έχει προοδεύσει ο κόσμος, δεν είμαστε στον Μεσαίωνα, δα!

Χαπακώσου! Να πάρεις τα αποσυμφορητικά σου, τα ξεβουλωτικά σου, τα αντιβηχικά σου, τα αντιπυρετικά σου, την ιβουπροφένη, τη δεξιβουπροφένη, την παρακεταμόλη, ακόμα και τη... χεσαμόλη -από πισινό μέλισσας, εννοείται!- και να συνεχίσεις τις καθημερινές σου δραστηριότητες.

Από τις οποίες απαγορεύεται να λήψεις έστω και για μία μέρα.

Διότι, με το Μπιζοχλεμπόν εγγυημένα μέσα σε δύο ωρίτσες το πολύ οι πνεύμονες θα έχουν ξεβουλώσει και θα είσαι έτοιμη να λάβεις μέρος σε αγώνες άπνοιας. Με το Ξεσεξρακτίλ, από εκεί που μύριζες χωματίλα και ήσουν έτοιμη να καλέσεις συμβολαιογράφο για τη διαθήκη σου στο νεκροκρέβατο, όχι μόνο θα σηκωθείς αλλά θα θες να ταράξεις και τον σύζυγο στο... βόλεϊ δωματίου, ενώ με το ΞεΦλουΝτον θα σου περάσει και η διάρροια που ΔΕΝ έχεις.

Αν είχες, όμως; Α, όλα τα προβλέπει η εταιρία.

Είμαι σχεδόν βέβαιη ότι οι άνθρωποι που κυκλοφορούν χωρίς τουλάχιστον ένα αποσυμφορητικό μύτης, χωρίς ένα παρασκεύασμα ταχείας δράσης -τόσο ταχείας που λες και ο πόνος βλέπει τη συσκευασία και την κοπανάει!- είναι πλέον ελάχιστοι. Διότι είναι έγκλημα καθοσιώσεως και θα προκαλέσει την ιερή αγανάκτηση του πλήθους να τολμήσεις να καταπολεμήσεις μια βουλωμένη μύτη με έλαια ευκαλύπτου, λέω εγώ τώρα. Ή με εισπνοές, με ηρεμία, στο σπίτι.

Ή απλώς να μείνεις στο κρεβάτι να αναρρώσεις από αυτό το μικρό κρύωμα που σου λέει ότι έχεις εξασθενήσει, ότι χρειάζεσαι ξεκούραση, ότι για να αναλάβεις πρέπει για λίγο να να το ανεχθείς, να το καλοπιάσεις, να το φροντίσεις.

Θα έχετε ίσως παρατηρήσει ότι πάνω από το 60% των διαφημίσεων στην ελληνική τηλεόραση προωθούν προϊόντα για κάθε πιθανό και απίθανο πόνο, για κάθε μικρή ενόχληση. Τίποτα μεμπτό, ίσως, σε αυτό, αν δεν υπήρχαν από κάτω τα κροουλ με τα ψιλά γράμματα που προειδοποιούν για διάφορες παρενέργειες που δεν προλαβαίνεις να διαβάσεις.

Δεν τα βάζω με τα σκευάσματα. Αλίμονο αν μέναμε στην ασπιρίνη και στο απλό ντεπόν. Ούτε τα βάζω με όλους όσοι θέλουν να ξεμπερδεύουν με το κρυωματάκι τους μια ώρα αρχύτερα -ή, καλύτερα, μέσα σε μία ώρα.

Απλώς παρατηρώ ότι μπορεί να χαπακωνόμαστε και να καταπίνουμε κάθε είδους ουσία, αλλά... στην ουσία δεν βάζουμε ούτε το σώμα μας ούτε την υγεία μας πάνω απ' όλα, ούτε μας ενδιαφέρει να γίνουμε καλά.

Στην πραγματικότητα, μας ενδιαφέρει να νιώσουμε καλύτερα, επειδή βάζουμε τις δουλειές, τις υποχρεώσεις και τις συναναστροφές μας πάνω από την υγεία μας, παίρνοντας, τις περισσότερες φορές, ό,τι βρούμε μπροστά μας, προκειμένου να ακολουθήσουμε την ημέρα και να μην μείνουμε πίσω.

Επομένως, έρρωσθε και ευδαιμονείτε, και δώστε λίγη πολυτέλεια στη βουλωμένη μύτη. Τη μεγαλύτερη πολυτέλεια στον πλανήτη, αυτή την εποχή.

Εκείνη του χρόνου.

Γαλανιάδη Εύα